Μεθυλοκυκλοπροπάνιο

Μεθυλοκυκλοπροπάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC	Μεθυλοκυκλοπροπάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C4H8
Μοριακή μάζα	42,08 amu
Σύντομος; συντακτικός τύπος
Αριθμός CAS	594-11-6
SMILES	CC1CC1
PubChem CID	11657
Δομή
Είδος δεσμού	C-H: σ(2sp2-1s)
Πόλωση δεσμού	C--H+: 3%
Μοριακή γεωμετρία	Τα ανθρακοάτομα του κυκλοπροπυλίου είναι σε επίπεδη τριγωνική θέση.
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης	4; Βουτένιο-1 (CH3CH2CH=CH2; Βουτένιο-2 (CH3CH=CHCH3); Μεθυλοπροπένιο (CH3CH=C(CH3)2); Κυκλοβουτάνιο; ()
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	−117,2 °C
Σημείο βρασμού	4–5 °C
Πυκνότητα	691,2 kg/m3 (υγρό)
Εμφάνιση	Άχρωμο αέριο
Χημικές ιδιότητες
Θερμότητα πλήρους; καύσης	2.745 kJ/mole
Επικινδυνότητα
	Εξαιρετικά εύφλεκτο (F+)
	Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το μεθυλοκυκλοπροπάνιο (αγγλικά methylcyclopropane) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα και υδρογόνο, με χημικό τύπο C₄H₈, αλλά συνήθως παριστάνεται με το γραμμικό του τύπο (). Το καθαρό μεθυλοκυκλοπροπάνιο, στις στις «συνηθισμένες συνθήκες», δηλαδή θερμοκρασία 25 °C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο αέριο, που είναι διαθέσιμο για υγροποίηση (και μόνο με συμπίεση, δηλαδή είναι ένα από τα υγραέρια). Ανήκει στην ομόλογη σειρά των κυκλοαλκανίων, και πιο συγκεκριμένα στα κυκλοπροπάνια. Από τη μητρική του ένωση (κυκλοπροπάνιο) διαφέρει έχοντας μια μεθυλομάδα (CH₃-) αντί για ένα άτομο υδρογόνου. Με βάση το χημικό τύπο του (C₄H₈) έχει τα ακόλουθα 4 ισομερή θέσης:

Ονοματολογία

Η ονομασία «μεθυλοκυκλοπροπάνιο» από την ονοματολογία κατά IUPAC. Συγκεκριμένα, το αρχικό πρόθεμα «μεθυλο-»^[1] δηλώνει την παρουσία διακλάδωσης ενός (1) ατόμου άνθρακα, το τμήμα «κυκλο-» δηλώνει την παρουσία ενός δακτυλίου στην κύρια ανθρακική αλυσίδα, το τμήμα «προπ-» δηλώνει την παρουσία τριών (3) ατόμων άνθρακα στην κύρια ανθρακική αλυσίδα της ένωσης, το ενδιάμεσο «-αν-» δείχνει την απουσία διπλών ή και τριπλών δεσμών μεταξύ ατόμων άνθρακα στο μόριο και η κατάληξη «-ιο» φανερώνει ότι δεν περιέχει χαρακτηριστικές ομάδες, δηλαδή ότι είναι υδρογονάνθρακας.

Κυκλοπροπάνια

«Κυκλοπροπάνια» ονομάζονται τα κυκλοαλκάνια με τριμελή δακτύλιο, που αποτελεί και το χαρακτηριστικό της δομής τους. Οι πλευρικές αλυσίδες, όταν υπάρχουν, διαμορφώνονται όπως στα αλκάνια. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μοριακής δομής τους είναι η εμφάνιση γωνίας δεσμού $\mathrm {{\widehat {C-C-C}}=60^{o}<109^{o}28'}$ που είναι η συνηθισμένη γωνία δεσμού sp³-sp³ που αντιστοιχεί σε κορεσμένο. Ύστερα από ενεργειακή ανάλυση των πιθανών δομών - μοριακών μοντέλων με κβαντομηχανικές μεθόδους προέκυψε ως πιθανότερη η εκδοχή του sp² υβριδισμού και της δημιουργίας δύο μοριακών τροχιακών τριών κέντρων (των τριών ατόμων C), σ (2sp²-2sp²-2sp²) και π (2p-2p-2p), με 3 ηλεκτρόνια ανά μοριακό τροχιακό, ώστε να χρησιμοποιηθούν τα 6 διαθέσιμα ηλεκτρόνια των 3 ατόμων C (τα άλλα 6 χρησιμοποούνται για τους 6 σ δεσμούς με τα 6 άτομα υδρογόνου ή και τα αλκύλια). Αντί δηλαδή των κλασσικών 3 ομοιοπολικών δεσμών δύο κέντρων μεταξύ των ατόμων C, υπάρχουν 2 ομοιοπολικοί δεσμοί τριών κέντρων^[2].

Εξαιτίας αυτού του γεγονότος προκύπτει η λεγόμενη «ενέργεια τάσης δεσμών» που συνυπολογίζει την ενέργεια παραμόρφωσης δεσμικής γωνίας (κατά Baeyer), που οφείλεται στη διαφορά γωνίας από την κανονική, και την ενέργεια στρέψης (κατά Piltzer), που οφείλεται στην αδυναμία του συστήματος να στρέψει τους δεσμούς του και να πάρει διαμόρρφωση αποφυγής των απώσεων τύπου Van der Waals, που αναπτύσσονται από την προσέγγιση αλληλοαπωθούμενων ατόμων και ομάδων αυτών. Ενώ λοιπόν το ισομερές προπένιο έχει θερμότητα ολικής καύσης 1.971 kcal/mole το κυκλοπροπάνιο έχει 2.088 kcal/mole. Το ΔQ = 117 kJ/mole αντιστοιχεί ακριβώς στην επιπλέον ενέργεια που παγιδεύει η ιδιάζουσα δομή του τριμελή δατυλίου^[3]. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι τα κυκλοπροπάνια να δείνουν αντιδράσεις προσθηκοδιάσπασης-1,3.

Δομή

Δεσμός	τύπος δεσμού	ηλεκτρονική δομή	Μήκος δεσμού	Ιονισμός
Δεσμοί^[4]
C_#1΄-H	σ	2sp³-1s	109 pm	3% C^- H⁺
C_#1-#3-H	σ	2sp²-1s	108,7 pm	3% C^- H⁺
C_#1-C_#1΄	σ	2sp²-2sp³	151 pm
C-C-C	σ τριών ηλεκτρονίων και τριών κέντρων	2sp²-2sp²-2sp²	151 pm (C-C)
C-C-C	π τριών ηλεκτρονίων και τριών κέντρων	2p-2p-2p	151 pm (C-C)
Κατανομή φορτίων σε ουδέτερο μόριο
C_#1΄	-0,09
C_#2-#3	-0,06
C_#1	-0,03
H	+0,03

Παρασκευές

Ενδομοριακή αντίδραση Würz

Με την τροποποιημένη αντίδραση Freund με Zn, που δίνει μεγαλύτερη απόδοση στην ενδομοριακή αντίδραση. Σ' αυτήν την περίπτωση η στοιχειομετρική εξίσωση της αντίδρασης γίνεται^[5]^[6]:

$\mathrm {CH_{3}CHBrCH_{2}CH_{2}Br+Zn{\xrightarrow {}}ZnBr_{2}+}$

Με χρήση καρβενίου

1. Με προσθήκη μεθυλενίου σε προπένο και χρήση συστήματος διωδομεθάνιου (CH₂I₂), ψευδαργύρου (Zn) και χαλκού (Cu)^[7]:

\mathrm {CH_{3}CH=CH_{2}+CH_{2}I_{2}+Zn{\xrightarrow {Cu}}ZnI_{2}+}

2. Παρεμβολή μεθυλενίου σε κυκλοπροπάνιο^[8]:

$\mathrm {+CH_{3}Cl+KOH{\xrightarrow {}}KCl+H_{2}O+}$

Χημικές ιδιότητες

Οξείδωση

1. Όπως όλα τα κυκλοαλκάνια, το μεθυλοκυκλοπροπάνιο με περίσσεια οξυγόνου καίγεται προς διοξείδιο του άνθρακα και νερό ^[9]^[10]:

$\mathrm {+6O_{2}{\xrightarrow {\triangle }}4CO_{2}+4H_{2}O+2.745J}$

Αν και η αντίδραση είναι μια έντονα εξώθερμη δεν συμβαίνει σε μέτριες θερμοκρασίες, γιατί για την έναρξή της πρέπει να υπερπηδηθεί πρώτα το εμπόδιο της διάσπασης των δεσμών C-C^[11], των δεσμών C-H^[12] και των δεσμών (Ο=Ο)^[13] του O₂:

2. Παραγωγή υδραερίου:

$\mathrm {+3H_{2}O{\xrightarrow[{700-1100^{o}C}]{Ni}}3CO+6H_{2}}$

3. Με υπερμαγγανικό κάλιο προς 1-μεθυλοκυκλοπρονόλη:

$\mathrm {+{\frac {2}{3}}KMnO_{4}+{\frac {1}{3}}H_{2}SO_{4}{\xrightarrow {}}{\frac {2}{3}}MnO_{2}+{\frac {1}{3}}K_{2}SO_{4}+{\frac {1}{3}}H_{2}O+}$

Αλογόνωση

1. Φωτοχημική αλογόνωση υποκατάστασης υδρογόνου: Το μεθυλοκυκλοπροπάνιο έχει 8 άτομα υδρογόνου για φωτοχημική αντικατάσταση από αλογόνα, οπότε προκύπτουν τα ακόλουθα τρία (3) ισομερή αλογονοπαράγωγα^[14]:

1-αλο-2-μεθυλοκυκλοπροπάνιο ( ).
1-αλο-1-μεθυλοκυκλοπροπάνιο ( ).
κυκλοπροπυλομεθυλοαλογονίδιο ( ).

$\mathrm {+X_{2}{\xrightarrow[{\triangle }]{UV}}HX+a}$ $\mathrm {+b}$ $\mathrm {+c}$

Δραστικότητα των X₂: F₂ > Cl₂ > Br₂ > Ι₂.
όπου 0<a,b,c<1, a + b + c = 0, διαφέρουν ανάλογα με το αλογόνο:
- Τα F και Cl είναι πιο δραστικά και λιγότερο εκλεκτικά. Η αναλογία των προπυλαλογονιδίων τους εξαρτάται κυρίως πό τη στατιστική αναλογία των προς αντικατάσταση ατόμων H. Ειδικά γοα το χλώριο θα έχουμε:
  - 2-μεθυλο-1-χλωροκυκλοπροπάνιο ( ): 4•3,8 = 15,2.
  - 1-μεθυλο-1-χλωροκυκλοπροπάνιο ( ): 1•5 = 5.
  - κυκλοπροπυλομεθυλοχλωρίδιο ( ): 3•1 = 3.

Δηλαδή το μίγμα που προκύπτει είναι: 65,5% 2-μεθυλο-1-χλωροκυκλοπροπάνιο, 21,6% 1-μεθυλο-1-χλωροκυκλοπροπάνιο και 12,9% κυκλοπροπυλομεθυλοχλωρίδιο.

Τα Br και I είναι πιο εκλεκτικά και λιγότερο δραστικά. Η αναλογία των βουτυλαλογονιδίων μεταβάλλεται προς όφελος του 1-αλο-1-μεθυλο-κυκλοπροπάνιο. Ειδικά για το βρώμιο θα έχουμε:
- 1-βρωμο-2-μεθυλοκυκλοπροπάνιο ( ): 4•82 = 328
- 1-βρωμο-1-μεθυλοκυκλοπροπάνιο ( ): 1•1600=1600
- κυκλοπροπυλομεθυλοβρωμίδιο ( ): 3•1 = 3.

Δηλαδή το μίγμα που προκύπτει είναι: 17% 1-βρωμο-2-μεθυλοκυκλοπροπάνιο, 82,9% 1-βρωμο-1-μεθυλοκυκλοπροπάνιο και 0,2% κυκλοπροπυλομεθυλοβρωμίδιο.

Ανάλυση του μηχανισμού της χλωρίωσης του (

):

1. Έναρξη: Παράγονται ελεύθερες ρίζες.

$\mathrm {Cl_{2}{\xrightarrow[{\triangle }]{UV}}2Cl^{\bullet }-239kJ}$

Η απαιτούμενη ενέργεια προέρχεται από το υπεριώδες φως (UV) ή θερμότητα (Δ).

2. Διάδοση: Καταναλώνονται οι παλιές ελεύθερες ρίζες, σχηματίζοντας νέες.

$\mathrm {+Cl^{\bullet }{\xrightarrow {}}0,66}$ $\mathrm {+0,22}$ $\mathrm {+0,13}$
$\mathrm {+Cl_{2}{\xrightarrow {}}}$ $\mathrm {+Cl^{\bullet }+100kJ}$
$\mathrm {+Cl_{2}{\xrightarrow {}}}$ $\mathrm {+Cl^{\bullet }+100kJ}$
$\mathrm {+Cl_{2}{\xrightarrow {}}}$ $\mathrm {+Cl^{\bullet }+100kJ}$

3. Τερματισμός: Καταναλώνονται μεταξύ τους οι ελεύθερες ρίζες, κατά τη στατιστικά σπάνια περίπτωση της συνάντησής τους.

$\mathrm {2Cl^{\bullet }{\xrightarrow {}}Cl_{2}+239kJ}$
$\mathrm {+Cl^{\bullet }{\xrightarrow {}}}$ $\mathrm {+339kJ}$
$\mathrm {+Cl^{\bullet }{\xrightarrow {}}}$ $\mathrm {+339kJ}$
$\mathrm {+Cl^{\bullet }{\xrightarrow {}}}$ $\mathrm {+339kJ}$
$\mathrm {2}$ $\mathrm {\xrightarrow {}}$ $\mathrm {+347kJ}$
$\mathrm {2}$ $\mathrm {\xrightarrow {}}$ $\mathrm {+347kJ}$

Η τριτοταγής ρίζα δεν μπορεί να ενωθεί με τον εαυτό της, λόγω στερεοχημικής παρεμπόδισης.
Είναι όμως πρακτικά δύσκολο να σταματήσει η αντίδραση στην παραγωγή μονοααλογονιδίων.
- Αν χρησιμοποιηθούν ισομοριακές ποσότητες και Χ₂ θα παραχθεί μίγμα όλων των αλογονοπαραγώγων του .
- Αν όμως χρησιμοποιηθει περίσσεια , τότε η απόδοση τωμ μονοπαραγώγων αυξάνεται πολύ, λόγω της αύξησης της στατιστική πιθανότητας συνάντισης με X^. σε σχέση με την πιθανότητα συνάντισης μονοπαραγώγου και X^., που μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή των υπόλοιπων X-παραγώγων.

2. 1,3-Προσθηκοδιάσπαση παράγεται μίγμα 1,3-διαλοβουτάνιου και 1,3-διαλο-2-μεθυλοπροπάνιου:

$\mathrm {+X_{2}{\xrightarrow {CCl_{4}}}{\frac {2}{3}}XCH_{2}CH_{2}CHXCH_{3}+{\frac {1}{3}}XCH_{2}CH(CH_{3})CH_{2}X}$

Επίδραση καρβενίων

Το μεθυλοκυκλοπροπάνιο έχει 8 άτομα υδρογόνου για παρεμβολή καρβενίων^[8]:

$\mathrm {+CH_{3}Cl+KOH{\xrightarrow {}}KCl+H_{2}O+{\frac {1}{2}}}$ $\mathrm {+{\frac {3}{8}}}$ $\mathrm {+{\frac {1}{8}}}$

Η αντίδραση είναι ελάχιστα εκλεκτική και αυτό σημαίνει ότι κατά προσέγγιση έχουμε:

1. Παρεμβολή στους δύο (4) δεσμούς CH-H: 4.

2. Παρεμβολή στον (1) δεσμό C-H: 1.

3. Παρεμβολή στους τρεις (3) δεσμούς CH₂-H: 3.

Προκύπτει επομένως μίγμα 1,2-διμεθυλοκυκλοπροπάνιου ~50%, αιθυλοκυκλοπροπάνιου 37,5% και 1,1-διμεθυλοκυκλοπροπάνιου ~12,5%.

Νίτρωση

Αντιδρά με ατμούς HNO₃ στην αέρια φάση^[15]:

$\mathrm {+HNO_{3}{\xrightarrow {\triangle }}+H_{2}O+a}$ $\mathrm {+b}$ $\mathrm {+c}$

όπου 0<a,b,c<1, a + b + c = 1.

Καταλυτική υδρογόνωση με 1,3-κυκλοπροσθήκη

Ο όρος «1,3-κυκλοπροσθήκη» σημαίνει προσθήκη με διάνοιξη δακτυλίου.

Με καταλυτική υδρογόνωση. Παράγεται κυρίως βουτάνιο:

$\mathrm {+H_{2}{\xrightarrow {Pt}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}CH_{3}}$

Υδραλογόνωση-1,3

Με υδραλογόνο (ΗΧ) παράγεται κυρίως 2-αλοβουτάνιο:

$\mathrm {+HX{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CHXCH_{3}}$

Υδροξυαλογόνωση-1,3

Με υπαλογονώδες οξύ (HOX) παράγεται κυρίως 4-αλο-2-βουτανόλη:

$\mathrm {+HOX{\xrightarrow {}}XCH_{2}CH_{2}CH(OH)CH_{3}}$

Ενυδάτωση-1,3

Με επίδραση θειικού οξέως σε μεθυλοκυκλοπροπάνιo παράγεται τελικά κυρίως 2-βουτανόλη:

$\mathrm {+H_{2}O{\xrightarrow {\pi .H_{2}SO_{4}}}CH_{3}CH_{2}CH(OH)CH_{3}}$

Διυδροξυλίωση-1,3

Με επίδραση υπεροξείδιο του υδρογόνου σε μεθυλοκυκλοπροπάνιo, παρουσία καρβονικών οξέων παράγεται κυρίως 1,3-βουτανοδιόλη:

$\mathrm {+H_{2}O_{2}{\xrightarrow {RCOOH}}CH_{3}CH(OH)CH_{2}CH_{2}OH}$

Αναφορές και σημειώσεις

↑ Ο αριθμός θέσης (1-) της διακλάδωσης παραλείπεται, επειδή δεν υπάρχει άλλο μεθυλοκυκλοπροπάνιο.
↑ Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985: Σελ.127-128, §6.2.
↑ Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985, Σελ. 125-126, §6.1.
↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
↑ G. Gustavson (1887). "Ueber eine neue Darstellungsmethode des Trimethylens". J. Prakt. Chem. 36: 300–305. doi:10.1002/prac.18870360127. http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90799n/f308.table.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 154, §6.5.Β1.
↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 138, §9.2Β5β.
↑ ^8,0 ^8,1 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 46 §4.4.4.
↑ Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991, σελ.21, §1.1.
↑ Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985: Σελ.126, 6.1.
↑ ΔH_C-C= +347 kJ/mol
↑ ΔH_C-H = +415 kJ/mol
↑ ΔH_O-O=+146 kJ/mol
↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 43-46 §4.4.3.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ. 244, §10.3.2.

Πηγές

Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

[1] Ο αριθμός θέσης (1-) της διακλάδωσης παραλείπεται, επειδή δεν υπάρχει άλλο μεθυλοκυκλοπροπάνιο.

[2] Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985: Σελ.127-128, §6.2.

[3] Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985, Σελ. 125-126, §6.1.

[4] Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.

[5] G. Gustavson (1887). "Ueber eine neue Darstellungsmethode des Trimethylens". J. Prakt. Chem. 36: 300–305. doi:10.1002/prac.18870360127. http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90799n/f308.table.

[6] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 154, §6.5.Β1.

[7] SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 138, §9.2Β5β.

[SCHAUM'S_OUTLINE_SERIES_1999-8] 8,0 ^8,1 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 46 §4.4.4.

[9] Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991, σελ.21, §1.1.

[10] Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985: Σελ.126, 6.1.

[11] ΔH_C-C= +347 kJ/mol

[12] ΔH_C-H = +415 kJ/mol

[13] ΔH_O-O=+146 kJ/mol

[14] SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 43-46 §4.4.3.

[15] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ. 244, §10.3.2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Μεθυλοκυκλοπροπάνιο



Γενικά
Όνομα IUPAC	Μεθυλοκυκλοπροπάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C₄H₈
Μοριακή μάζα	42,08 amu
Σύντομος συντακτικός τύπος
Αριθμός CAS	594-11-6
SMILES	CC1CC1
PubChem CID	11657
Δομή
Είδος δεσμού	C-H: σ(2sp₂-1s)
Πόλωση δεσμού	C^--H⁺: 3%
Μοριακή γεωμετρία	Τα ανθρακοάτομα του κυκλοπροπυλίου είναι σε επίπεδη τριγωνική θέση.
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης	4 Βουτένιο-1 (CH₃CH₂CH=CH₂ Βουτένιο-2 (CH₃CH=CHCH₃) Μεθυλοπροπένιο (CH₃CH=C(CH₃)₂) Κυκλοβουτάνιο ()
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	−117,2 °C
Σημείο βρασμού	4–5 °C
Πυκνότητα	691,2 kg/m³ (υγρό)
Εμφάνιση	Άχρωμο αέριο
Χημικές ιδιότητες
Θερμότητα πλήρους καύσης	2.745 kJ/mole
Επικινδυνότητα


Εξαιρετικά εύφλεκτο (F+)
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).