Βικιπαίδεια

Μαρκ Σοουόλτερ

Ο Μαρκ Σοουόλτερ (αγγλικά: Mark R. Showalter, γεννημένος στις 5 Δεκεμβρίου 1957) είναι Αμερικανός αστρονόμος και ανώτερος ερευνητής του Ινστιτούτου ΣΕΤΙ.[1] Ανακάλυψε έξι δορυφόρους και τρεις πλανητικούς δακτυλίους. Είναι ο κύριος ερευνητής του Πλανητικού Συστήματος Δεδομένων της NASA, συν-ερευνητής στην αποστολή Κασσίνι-Χόιχενς στον Κρόνο και συνεργάζεται στενά με την αποστολή New Horizons στον Πλούτωνα.[2]

Μαρκ Σοουόλτερ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Mark R. Showalter (Αγγλικά)
Γέννηση5  Δεκεμβρίου 1957
Abington Township
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Κορνέλ και Κολέγιο Όμπερλιν
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ιδιότητααστρονόμος και ερευνητής
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Σοουόλτερ γεννήθηκε στο Άμπινγκτον της Πενσυλβάνιας. Του άρεσε να παίζει με παιχνίδια με θέμα την επιστήμη όταν ήταν παιδί, και αργότερα ως έφηβος καθάριζε κήπους για να αγοράσει ένα τηλεσκόπιο στο γυμνάσιο. Έλαβε Bachelor of Arts στη φυσική και στα μαθηματικά από το κολέγιο Όμπερλιν το 1979. Αρχικά ήταν αναποφάσιστος να ακολουθήσει μια καριέρα στην αστρονομία μετά την προπτυχιακή του εκπαίδευση, αλλά αποφάσισε αφού είδε τις εικόνες του Δία που στάλθηκαν πίσω στη Γη από το Βόγιατζερ 2.[3]

Ο Σοουόλτερ έλαβε, το 1982, το Μάστερ του στην αστρονομία στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ και το 1985 το διδακτορικό του στο Κορνέλ.[3][4] Η διατριβή του αφορούσε το σύστημα δακτυλίων του Δία, στο οποίο ανακάλυψε τους αμυδρούς εξωτερικούς δακτυλίους του Δία.[5]

Το 1990, χρησιμοποιώντας δεδομένα δέκα ετών από την αποστολή Βόγιατζερ, ο Σοουόλτερ ανακάλυψε τον Πάνα, το δέκατο όγδοο και πιο εσωτερικό δορυφόρο του Κρόνου. Περιφέρεται σε τροχιά, μέσα στο χάσμα, και διατηρεί ανοιχτό το χάσμα Ένκε στους δακτυλίους του Κρόνου.[6][7]

Το 2003, ο Σοουόλτερ και ο Jack J. Lissauer ανακάλυψαν δύο νέους δορυφόρους του Ουρανού (Μαμπ και Κιούπιντ) σε εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ.[7][8] Το 2006, ανακοίνωσαν την ανακάλυψη δύο πολύ αμυδρών δακτυλίων, των δακτυλίων μ και ν, με τα ίδια δεδομένα.[9][10]

Το 2010, ο Σοουόλτερ ανακάλυψε ότι οι σπειροειδείς κάθετες αυλακώσεις στους δακτυλίους του Δία προκλήθηκαν από την πρόσκρουση του κομήτη Σουμέηκερ-Λέβυ 9 τον Ιούλιο του 1994. Ένα δεύτερο μικρότερο σύνολο αυλακώσεων φαίνεται να είναι σύμφωνο με μια άγνωστη πρόσκρουση στις αρχές του 1990. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του βρήκαν επίσης παρόμοια σπειροειδή μοτίβα στον Δακτύλιο Δ του Κρόνου.[11][12][13][14]

Ο Σοουόλτερ βοήθησε την ομάδα του New Horizons στον προσδιορισμό των κινδύνων που θα συναντούσε το διαστημόπλοιο καθώς πετούσε κοντά στον Πλούτωνα. Μια αναζήτηση για αμυδρά δαχτυλίδια σκόνης του Πλούτωνα χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ το 2011 οδήγησε στην ανακάλυψη του τέταρτου δορυφόρου, Κέρβερου.[7][15] Δουλεύοντας με την ομάδα του New Horizons, ο Σοουόλτερ βρήκε τον πέμπτο δορυφόρο Στύγα τον Ιούλιο του 2012.[16][17]

Στις 15 Ιουλίου 2013, μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Σοουόλτερ ανακάλυψε έναν μέχρι πρότινος άγνωστο δέκατο τέταρτο δορυφόρο του Ποσειδώνα σε εικόνες που λήφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ από το 2004 έως το 2009. Ανώνυμος εκείνη την εποχή, ο Ιππόκαμπος πιστεύεται ότι είχε διάμετρο περίπου 34,8 χιλιόμετρα.[18]

Ο Σοουόλτερ ήταν ο αποδέκτης του Βραβείου Χάρολντ Μασούρσκι για την αξιόλογη υπηρεσία στην Πλανητική Επιστήμη το 2021.[19]

Ο αστεροειδής 18499 Σοουόλτερ που διασχίζει τον Άρη πήρε το όνομά του από τον Σοουόλτερ.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Boyle, Alan (11 Ιουλίου 2012). «Pluto's fifth moon discovered». MSNBC.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2012. 
  2. ↑ «Mark Showalter's Home Page». Rings Node, NASA Planetary Data System. Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2012. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Tanner, Steve (7 Ιανουαρίου 2007). «SETI Institute's Ring Leader». San Jose Business Journal. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2012. 
  4. ↑ «Cornell University Department of Astronomy Ph.D. recipients». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2012. 
  5. ↑ Showalter, Mark; Burns; Cuzzi; Pollack (August 8, 1985). «Discovery of Jupiter's 'gossamer' ring». Nature 316 (6028): 526–528. doi:10.1038/316526a0. PMID 11536560. Bibcode: 1985Natur.316..526S. https://zenodo.org/record/1233033. 
  6. ↑ Showalter, Mark R (27 June 1991). «Visual detection of 1981S13». Nature 351 (6329): 709–73. doi:10.1038/351709a0. Bibcode: 1991Natur.351..709S. https://archive.org/details/sim_nature-uk_1991-06-27_351_6329/page/709. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Gazetteer of Planetary Nomenclature». International Astronomical Union Working Group for Planetary System Nomenclature. Astrogeology Science Center, United States Geological Survey. 21 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2012. 
  8. ↑ Blunck, Jürgen (2010). Solar System Moons: Discovery and Mythology. Dordrecht. σελ. 95. ISBN 9783540688525. 
  9. ↑ Showalter, Mark R; Lissauer (17 February 2006). «The second ring-moon system of Uranus: discovery and dynamics». Science 311 (5763): 973–977. doi:10.1126/science.1122882. PMID 16373533. Bibcode: 2006Sci...311..973S. https://archive.org/details/sim_science_2006-02-17_311_5763/page/973. 
  10. ↑ Grün, Eberhard (2001). Interplanetary Dust . Springer. σελίδες 668. ISBN 3540420673. 
  11. ↑ Mason, J.· Cook, J.-R. C. (31 Μαρτίου 2011). «Forensic sleuthing ties ring ripples to impacts». CICLOPS press release. Cassini Imaging Central Laboratory for Operations. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2011. 
  12. ↑ NASA (31 Μαρτίου 2011). «Subtle Ripples in Jupiter's Ring». PIA 13893 caption. NASA / Jet Propulsion Laboratory-Caltech / SETI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2011. 
  13. ↑ Showalter, M. R.; Hedman, M. M.; Burns, J. A. (2011). «The impact of comet Shoemaker-Levy 9 sends ripples through the rings of Jupiter». Science 332 (6030): 711–3. doi:10.1126/science.1202241. PMID 21454755. Bibcode: 2011Sci...332..711S. 
  14. ↑ Matson, John (31 Μαρτίου 2011). «A New Wrinkle: Comet Strikes in the 1980s and 1990s Left Ripples in Jupiter's and Saturn's Rings». Scientific American. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2012. 
  15. ↑ Showalter, M. R.· Hamilton, D. P. (20 Ιουλίου 2011). «New Satellite of (134340) Pluto: S/2011 (134340) 1». Central Bureau for Astronomical Telegrams. International Astronomical Union. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2011. 
  16. ↑ Sanders, Ray (11 Ιουλίου 2012). «Hubble Space Telescope detects fifth moon of Pluto». Phys.org. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2012. 
  17. ↑ Overbye, Dennis (20 Ιουλίου 2012). «Despite Downgrade, Pluto Adds to Entourage». New York Times. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2012. 
  18. ↑ Beatty, Kelly. "Neptune's Newest Moon." Sky and Telescope. July 15, 2013. Accessed 2013-07-17. Αρχειοθετήθηκε July 16, 2013, at Archive.is
  19. ↑ «Harold Masursky Award for Meritorious Service to Planetary Science». American Astronomical Society. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2021. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Μαρκ_Σοουόλτερ&oldid=10171389"