Η Μαμπ (αγγλικά: Mab‎‎) είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Ουρανού. Πήρε το όνομά του από τη βασίλισσα Μαμπ, η οποία ήταν μία νεραϊδοβασίλισσα, στο έργο του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»[3]. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Ουρανός XXVI (Uranus XXVI, δηλαδή ο εικοστός έκτος από τους δορυφόρους του Ουρανού που έχει ονομαστεί). Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/2003 U 1[4].

Μαμπ
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από Μαρκ Σοουόλτερ και Jack J. Lissauer
Ημερομηνία Ανακάλυψης 25 Αυγούστου 2003
Προσδιορισμοί
Εναλλακτική ονομασία Ουρανός XXVI
Προσωρινή ονομασία S/2003 U 1
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς 97.736 Km
Εκκεντρότητα 0,0025
Περίοδος περιφοράς 0,923 ημέρες
Κλίση 0,1335° (προς τον Ισημερινό του Ουρανού)
Είναι δορυφόρος του Ουρανού
Φυσικά χαρακτηριστικά
Μέση Ακτίνα ~5 Km [1]
~24 Km [2]
Έκταση επιφάνειας ~1.900 Km²
Όγκος ~8.000 Km³
Μάζα ~1 × 1016 kg
Μέση πυκνότητα ~1,3 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας ~0,0044 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής ~0,011 km/s
Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη
Κλίση άξονα μηδέν
Λευκαύγεια 0,103
Επιφανειακή θερμοκρασία ~63 K
Φαινόμενο μέγεθος 26

Επειδή η Μαμπ είναι μικρό και σκοτεινό σώμα, δεν εντοπίστηκε στις φωτογραφίες που λήφθηκαν από το Βόγιατζερ 2 κατά τη διάρκεια της προσέγγισης του στο σύστημα του Ουρανού το 1986. Ωστόσο, μετά την ανακάλυψη της Περδίτας, η οποία ανακαλύφθηκε από τις φωτογραφίες του Βόγιατζερ 2 το 1997, οι επιστήμονες αποφάσισαν να επανεξετάσουν τις παλιές φωτογραφίες και πάλι, και έτσι βρέθηκε τελικά στις εικόνες η Μαμπ. Το μέγεθος της Μαμπ δεν είναι ακριβώς γνωστό. Αν είναι τόσο σκοτεινή όσο ο Πακ, έχει διάμετρο περίπου 24 χιλιόμετρα, ενώ εάν είναι πιο φωτεινή, όπως ο γειτονικός δορυφόρος Μιράντα, τότε η διάμετρος της θα είναι πιο μικρή και από αυτή του Κιούπιντ που είναι ο μικρότερος δορυφόρος του Ουρανού.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Showalter, Mark R.; Lissauer, Jack J. (2006-02-17). "The Second Ring-Moon System of Uranus: Discovery and Dynamics". Science 311 (5763): 973–977. Bibcode:2006Sci...311..973S. doi:10.1126/science.1122882. PMID 16373533.
  2. Σκοτ Σέπαρντ "Οι γνωστοί δορυφόροι του Ουρανού". Αρχειοθετήθηκε 2018-07-07 στο Wayback Machine. Carnegie Institution (Department of Terrestrial Magnetism). Ανάκτηση 02-11-2011.
  3. IAUC 8648: Δορυφόροι του Ουρανού 29 Δεκεμβρίου 2005
  4. IAUC 8209: S/2003 U 1 και S/2003 U 2 25 Σεπτεμβρίου 2003 (ανακάλυψη)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία