Μανιφέστο του Μπράουνσβαϊγκ

Το Μανιφέστο του Μπράουνσβαϊγκ (Γαλλικά: Le manifeste de Brunswick) ήταν μια διακήρυξη που εκδόθηκε από τον Κάρολο Γουλιέλμο Φερδινάνδο, δούκα του Μπράουνσβαϊγκ, Πρώσο διοικητή των Αυστριακών και Πρωσικών στρατευμάτων, στις 25 Ιουλίου 1792 στο Κόμπλεντς προς τον πληθυσμό του Παρισιού της Γαλλίας κατά τη διάρκεια πολέμου εναντίον της Γαλλίας για την αποκατάσταση της μοναρχίας.^[1]

Αυτό το μανιφέστο, που γράφτηκε από Γάλλους ευγενείς που είχαν μεταναστεύσει στη Γερμανία και ήταν εμπνευσμένο από το περιβάλλον της βασίλισσας Μαρίας-Αντουανέτας, απειλούσε την πόλη του Παρισιού με ολοκληρωτική καταστροφή και σφαγή των κατοίκων εάν κινδύνευε ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ' και η βασιλική οικογένεια. Κοινοποιήθηκε στο Παρίσι στις αρχές Αυγούστου 1792.

Ήταν ένα μέτρο που αποσκοπούσε στον εκφοβισμό του Παρισιού, αλλά σε αντίθεση με τις προσδοκίες των συντακτών, προκάλεσε την οργή των Παρισινών επαναστατών, συνέβαλε στην περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση της Γαλλικής Επανάστασης και πυροδότησε τα αιματηρά γεγονότα της 10ης Αυγούστου 1792 που είχαν ως αποτέλεσμα την αναστολή της εξουσίας του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ' και τη σύλληψή του.

Ιστορικό

Στις 20 Απριλίου 1792, η επαναστατική Γαλλία κήρυξε πόλεμο εναντίον της Αυστρίας, η οποία προετοίμαζε πόλεμο για την επαναφορά της απόλυτης μοναρχίας στη Γαλλία με τη συμμετοχή Γάλλων εκπατρισμένων (Στρατιά των Εμιγκρέδων).

Στις 28 Απριλίου, η Γαλλία εισέβαλε στις Αυστριακές Κάτω Χώρες (σημερινό Βέλγιο). Η Πρωσία συντάχθηκε στον πόλεμο εναντίον της Γαλλίας

Στις 30 Ιουλίου, η Αυστρία και η Πρωσία ξεκίνησαν εισβολή στη Γαλλία, και μετά τις πρώτες νίκες τους στο βορρά και τα ανατολικά της Γαλλίας σκόπευαν να καταλάβουν το Παρίσι.^[2]

Η Επανάσταση σε κίνδυνο

Ο βασιλιάς απειλείται από τους Παριζιάνους, 20 Ιουνίου 1792

Η Γαλλία βρίσκονταν σε πόλεμο εναντίον της Αυστρίας και της Πρωσίας από τον Απρίλιο του 1792. Ο γαλλικός στρατός ήταν αποδιοργανωμένος καθώς πολλοί αξιωματικοί είχαν εκπατρισθεί (όλοι ευγενείς), οι δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν ήταν ανεπαρκείς και ο πόλεμος άρχισε με ήττες για τη Γαλλία.

Για να αποκαταστήσει τη στρατιωτική κατάσταση, η Νομοθετική Συνέλευση αποφάσισε στις 27 Μαΐου να συλλάβει τους «αντισυνταγματικούς» ανυπότακτους καθολικούς ιερείς και επισκόπους, που θεωρήθηκαν εχθρικοί πράκτορες, να δημιουργήσει έναν στρατό 20.000 εθελοντών για την υπεράσπιση του Παρισιού (8 Ιουνίου) και να διαλύσει την προσωπική φρουρά του βασιλιά (29 Μαΐου). Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' έκανε χρήση του βέτο σ' αυτά τα μέτρα, εκτός από το τελευταίο.

Για να τον αναγκάσουν να υποχωρήσει, στις 20 Ιουνίου 1792, οι Παρισινοί επαναστάτες εισέβαλαν στο παλάτι του Κεραμεικού (κατοικία του βασιλιά στο Παρίσι). Παρά την πολύ δυνατή πίεση και τον εξευτελισμό που υπέστη, ο βασιλιάς αρνήθηκε να ανακαλέσει το βέτο.^[3] Αλλά η προειδοποίηση ήταν σαφής. Επίσης, το βασιλικό περιβάλλον βρισκόταν σε μυστική επικοινωνία με τον εχθρό, από τον οποίο ζήτησε να τρομοκρατήσει τους επαναστάτες απειλώντας τους με τα χειρότερα, εάν επέμεναν να βλάψουν τον βασιλιά.^[4]

Το μανιφέστο

Το μανιφέστο είχε εμπνευστεί ο Άξελ φον Φέρσεν,^[5] που διατηρούσε αλληλογραφία με τη βασίλισσα, και είχε γραφτεί από εκπατρισμένους Γάλλους ευγενείς που είχαν καταφύγει στη Γερμανία. Σκοπός του ήταν να εκφοβίσει το Παρίσι.

Ο Μπράουνσβαϊγκ διατηρούσε μυστική αλληλογραφία με τον Λουδοβίκο ΙΣΤ' και τη Μαρία Αντουανέτα, και δύο ημέρες πριν δημοσιοποιήσει το μανιφέστο, έστειλε ένα αντίγραφο στο παλάτι του Κεραμεικού, και τόσο ο βασιλιάς όσο και η βασίλισσα το ενέκριναν.

Το μανιφέστο αποτελούνταν από δύο μέρη. Στο πρώτο, οι συντάκτες εξέθεταν την αιτία του πολέμου: Αποκατάσταση της απόλυτης μοναρχίας στη Γαλλία, η οποία για αυτούς ήταν η μόνη νόμιμη μορφή εξουσίας. Οι ευγενείς ήταν πεπεισμένοι ότι το μεγαλύτερο μέρος του γαλλικού πληθυσμού ανέχονταν την πολιτική των επαναστατών, αλλά δεν την ευνοούσε. Πίστευαν λοιπόν ότι μια έκκληση στη λογική θα μπορούσε να επαναφέρει τα πράγματα στην παλιά τάξη.

Οι βίαιες απειλές κατά του Παρισιού περιλαμβάνονταν στο δεύτερο μέρος. Εκεί δηλώνεται ότι εάν ασκηθεί βία στη βασιλική οικογένεια, οι δράστες αυτής της βίας, αλλά και οι αρχές που δεν αντιτάχθηκαν ή την προκάλεσαν θα θεωρηθούν υπεύθυνες και θα πληρώνουν με τη ζωή τους.

Αποσπάσματα

«Η Αυτού Μεγαλειότητα ο Αυτοκράτορας και η Αυτού Μεγαλειότητα ο Βασιλιάς της Πρωσίας καλούν σε επιστροφή χωρίς καθυστέρηση στον δρόμο της λογικής και της δικαιοσύνης, της τάξης και της ειρήνης. Υπό αυτό το πνεύμα, εγώ, ο υπογεγραμμένος Γενικός Διοικητής των δύο στρατιών, δηλώνω:

Όλοι οι στρατηγοί, αξιωματικοί, κατώτεροι αξιωματικοί και στρατιώτες των στρατευμάτων της γαλλικής γραμμής καλούνται να επιστρέψουν στην προηγούμενη πίστη τους και να υποταχθούν αμέσως στον βασιλιά, τον νόμιμο κυρίαρχο τους.

Ότι η πόλη του Παρισιού και όλοι οι κάτοικοί του χωρίς διάκριση θα πρέπει να υποταχθούν αμέσως και χωρίς καθυστέρηση στον βασιλιά, να τον ελευθερώσουν και να του εξασφαλίσουν, καθώς και σε όλα τα βασιλικά πρόσωπα, το απαραβίαστο και το σεβασμό που τα δικαιώματα της φύσης και των ανθρώπων υποχρεώνουν προς τους κυρίαρχους.

Οι Αυτοκρατορικές και Βασιλικές Μεγαλειότητες καθιστούν προσωπικά υπεύθυνους για όλα τα γεγονότα, και θα κριθούν στρατιωτικά χωρίς ελπίδα συγχώρεσης, όλα τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης, του νομού, της περιφέρειας, του δήμου και της εθνοφρουράς του Παρισιού, οι δικαστές της ειρήνης και όλοι οι άλλοι ...

Ότι εάν το παλάτι του Κεραμεικού εξαναγκασθεί ή προσβληθεί, ότι εάν ασκηθεί η παραμικρή βία, η μικρότερη προσβολή προς τους Μεγαλειότατους, τον βασιλιά, τη βασίλισσα και τη βασιλική οικογένεια, εάν δεν παρέχεται αμέσως η ασφάλειά τους και η ελευθερία τους, θα λάβουν υποδειγματική τιμωρία και για πάντα αξέχαστη εκδίκηση, παραδίδοντας την πόλη του Παρισιού στη στρατιωτική βία και σε μια πλήρη καταστροφή, και τους επαναστάτες ένοχους για επιθέσεις στα βασανιστήρια που θα τους αξίζουν. . »

Επιπτώσεις - Η πτώση της μοναρχίας

Η έφοδος στο παλάτι του Κεραμεικού στις 10 Αυγούστου 1792

Το μανιφέστο κοινοποιήθηκε στο Παρίσι την 1η Αυγούστου, η εφημερίδα Le Moniteur το δημοσίευσε στις 3. Πολλοί πίστεψαν ότι αυτό το έγγραφο ήταν η τελική απόδειξη ότι ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' συνεργάζονταν με τον εχθρό. ^[6]Αντί να εκφοβίσει τον γαλλικό λαό, προκάλεσε οργισμένη αντίδραση, φόβο και θυμό προς τους Συμμάχους και τον Γάλλο βασιλιά και οδήγησε άμεσα στα αιματηρά γεγονότα της 10ης Αυγούστου 1792 με την έφοδο των Αβράκωτων στο παλάτι του Κεραμεικού. Στο τέλος αυτής της ημέρας, ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' και η οικογένειά του κατέφυγαν στην Εθνοσυνέλευση, η οποία, υπό την πίεση των ταραχών, αποφάσισε την αναστολή της εκτελεστικής εξουσίας του βασιλιά, και στη συνέχεια τη φυλάκισή του και της βασιλικής οικογένειας στη φυλακή του Ταμπλ, και την προκήρυξη εκλογών για νέα Συνέλευση, τη Συμβατική Εθνοσυνέλευση.

Επιπλέον, το μανιφέστο παρουσιάζεται ως δικαιολογία ή εξήγηση των σφαγών του Σεπτεμβρίου που ακολούθησαν.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ολόκληρο το κείμενο του Μανιφέστου του Μπράουνσβαϊγκ στο Wikisource (γαλλικά)

Παραπομπές

↑ . «herodote.net/almanach-ID-3026.php».
↑ . «assistancescolaire.com/enseignant/college/ressources/base-documentaire-en-histoire/».
↑ . «histoire-image.org/fr/etudes/vin-symbole-nation».
↑ . «chrisagde.free.fr».
↑ Στέφαν Τσβάιχ, Μαρία-Αντουανέτα
↑ . «history.hanover.edu/texts/bruns».

[1] . «herodote.net/almanach-ID-3026.php».

[2] . «assistancescolaire.com/enseignant/college/ressources/base-documentaire-en-histoire/».

[3] . «histoire-image.org/fr/etudes/vin-symbole-nation».

[4] . «chrisagde.free.fr».

[5] Στέφαν Τσβάιχ, Μαρία-Αντουανέτα

[6] . «history.hanover.edu/texts/bruns».

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]