Καρλ Σύμερς
Ο Καρλ Σύμερς (γερμανικά: Karl Schümers, 17 Οκτωβρίου 1905 – 18 Αυγούστου 1944) ήταν Γερμανός συνταγματάρχης (γερμανικά: Standartenführer)[1] των SS, διοικητής συντάγματος και προσωρινός διοικητής μεραρχίας κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα. Ο ίδιος και τα στρατεύματα που ήλεγχε εμπλέκονται σε πολλές από τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν, όπως η σφαγή της Κλεισούρας, η σφαγή των Πύργων Κοζάνης και η σφαγή του Διστόμου.
| Καρλ Σύμερς | |
|---|---|
| Γέννηση | 17 Οκτ 1905 |
| Θάνατος | 18 Αυγούστου 1944 (38 ετών) Άρτα |
| Ενταφιασμός | Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο Διονύσου - Ραπεντόζης |
| Χώρα |  Ναζιστική Γερμανία |
| Κλάδος |  Waffen-SS |
| Εν ενεργεία | 1939–44 |
| Βαθμός | Συνταγματάρχης SS (en:Standartenführer) |
| Μονάδες | 4η Μηχανοκίνητη Αστυνομική Μεραρχία Γρεναδιέρων των SS (7ο Σύνταγμα) |
| Μάχες/πόλεμοι | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Τιμές | Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού |
| δεδομένα () | |
Δράση στην Ελλάδα
ΕπεξεργασίαΤον Μάρτιο και Απρίλιο του 1944 ο Σύμερς ηγήθηκε του 7ο Συντάγματος Γρεναδιέρων της 4ης Μηχανοκίνητης Αστυνομικής Μεραρχίας Γρεναδιέρων των SS (4. SS-Polizei-Panzergrenadier-Division) στην επιχείριση «καταιγίδα του Μάη».[2] Στις 5 Απριλίου, διέταξε την εκτέλεση όλων των κατοίκων της Κλεισούρα Καστοριάς, «ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου», καθώς και την πυρπόληση του χωριού, ως αντίποινα για ενέδρα ανταρτών του ΕΛΑΣ σε διερχόμενη γερμανική φάλαγγα, που είχε ως αποτέλεσμα τη φόνευση μάλλον 2-3 Γερμανών στρατιωτών (σύμφωνα με τις περισσότερες αναφορές, αν και οι γερμανικές αρχές έκαναν λόγο για 8 νεκρούς). Η εκτέλεση της διαταγής είχε ως αποτέλεσμα το φόνο τουλάχιστον 217 κατοίκων, καθώς και την καταστροφή του χωριού.[3] Στις ανακρίσεις των ίδιων των γερμανικών υπηρεσιών για την καταστροφή, που έγιναν άμεσα, μετά τη σφαγή και την πυρπόληση, ο Σύμερς κατέθεσε, παρουσιάζοντας την εφαρμογή των αντιποίνων ως δήθεν κανονική πολεμική συμπλοκή, πως οι στρατιώτες του χρειάστηκε να σκοτώσουν τους πάντες, επειδή οι αντάρτες κρύβονταν και τους πυροβολούσαν από το χωριό, οπότε και αθωώθηκε. Μετά τον πόλεμο, Γερμανός εισαγγελέας αναγνώρισε τη μαρτυρία του ως ψευδή.[4]
Το ίδιο σύνταγμα των SS, με αρχηγό τον Σύμερς και αρωγούς τοπικά Τάγματα Ασφαλείας, επέδραμε διαδοχικά στις 6, 8, 10, 28 Μαρτίου και 22 Απριλίου, λίγο ανατολικότερα στους πρόποδες του Βερμίου Κοζάνης, στην Ερμακιά Εορδαίας, όπου και εκτελέστηκαν αφού αιχμαλωτίστηκαν, υπέκυψαν σε βασανιστήρια ή πέθαναν από υποθερμία εξαιτίας του χιονιού και του κρύου 62 άμαχοι και ένας μαχητής του ΕΛΑΣ.[2] Στις 24 Απριλίου το ίδιο σύνταγμα διέπραξε τη σφαγή των Πύργων Κοζάνης και το δεύτερο ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου 1944 (το πρώτο ήταν το 1941)[5], σφαγιάζοντας 368 γυναικόπαιδα,[6] ή σύμφωνα με άλλους υπολογισμούς, 548 θύματα, με την επίσημη καταμέτρηση του κατοχικού δήμου Εορδαίας να δίνει 327 θύματα.[2]
Στις 10 Ιουνίου οι άνδρες του 7ου συντάγματος, υπό την αρχηγία των Χανς Ζέππελ και Φριτς Λούτενμπαχ αυτή τη φορά, διέπραξαν τη σφαγή του Διστόμου, όπου 218 κάτοικοι σφαγιάστηκαν βάναυσα ως αντίποινα. Στις 17 Ιουνίου 1944 ο Σύμερς ηγήθηκε της εκτέλεσης 28 γυναικόπαιδων και του ολοκαυτώματος της Υπάτης,[7] ενώ την επόμενη μέρα πυρπόλησε τη Σπερχειάδα και εκτέλεσε 35 γυναικόπαιδα.[8]
Μετά τις 22 Ιουλίου 1944, αφότου διορίστηκε διοικητής της 4ης Μεραρχίας Γρεναδιέρων (ή 4ης Αστυνομικής Μεραρχίας) των SS, το 8ο σύνταγμα της μεραρχίας έλαβε μέρος στην επιχείρηση Έχιδνα (5 με 31 Αυγούστου) σε μια αποτυχημένη προσπάθεια για την καταστροφή των βάσεων του ΕΛΑΣ στα βουνά της Ρούμελης, που είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την θανάτωση περίπου 170 αμάχων και την μερική ή πλήρη καταστροφή δεκάδων χωριών και κωμοπόλεων.[8][9]
Λίγες μέρες μετά την επιτυχημένη επίθεση του ΕΛΑΣ στις Καρούτες εναντίον του αστυνομικού τάγματος των Ες Ες, σκοτώθηκε ο διοικητής, πλέον, της 4ης μεραρχίας Ες Ες Καρλ Σύμερς στις 18 Αυγούστου 1944 στην Άρτα, όταν το αυτοκίνητό του πάτησε νάρκη στη περιοχή της Άρτας κατά την διάρκεια εκκαθαριστικής επιχείρησης.[10] Πέντε ημέρες αργότερα, στις 23 Αυγούστου, του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού από τη ναζιστική Γερμανία ως αναγνώριση της εξαιρετικής γενναιότητας σε μάχη και της επιτυχημένης ηγεσίας του. Είναι θαμμένος στο Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο Διονύσου - Ραπεντόζης.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Βλ. την καταχώριση «Schümers, Standartenführer», στο ευρετήριο του: Mazower, Mark (1993). Inside Hitler's Greece: The Experience of Occupation, 1941–44. Νιου Χέιβεν & Λονδίνο: Yale University Press. σελ. 435. ISBN 0-300-05804-7.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Καλλιανιώτη, Θανάση (17 Φεβρουαρίου 2014). «Τα ολοκαυτώματα Πύργων κι Ερμακιάς Εορδαίας: άνοιξη 1944». www.mikrovalto.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Βλ. Δορδανάς, Στράτος (2007). Το αίμα των αθώων. Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στη Μακεδονία, 1941-1944. Βιβλιοπωλείον της Εστίας. σελίδες 396 κ.εξ. ISBN 978-960-05-1343-1.
- ↑ Δορδανάς (2007), σελ. 422 κ.εξ.
- ↑ ΑΓΤΖΙΔΗ, ΒΛΑΣΗ (2014-10-19). «ΜΕΣΟΒΟΥΝΟ: Παραγνωρισμένα ολοκαυτώματα. ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ 2 ΦΟΡΕΣ ΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΘΗΡΙΩΔΙΑ». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=452870. Ανακτήθηκε στις 2017-01-01.
- ↑ Φωτιάδης, Kostas· Dordanas, Stratos· Michailidis, Iakovos (25 Οκτωβρίου 2014). Αθώα θύματα στο Βέρμιο: οι Πύργοι και το Μεσόβουνο στην Κατοχή (1941-1944). Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος αδελφών Κυριακίδη Α.Ε. ISBN 978-960-602-052-0.
- ↑ «Το ολοκαύτωμα της Υπάτης από τους Γερμανούς, έγινε με λίστα που έδωσε Έλληνας καταδότης μετά το σαμποτάζ στον Γοργοπόταμο. Στην επιχείρηση ηγήθηκε ο σφαγέας του Διστόμου και της Κλεισούρας». ΜΗΧΑΝΗ του ΧΡΟΝΟΥ. www.facebook.com/mixanitouxronou. 16 Ιουνίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Barsos, Chronis (14 Αυγούστου 2015). «5-31 Αυγούστου 1944: Η μεγάλη γερμανική εκκαθαριστική επιχείρηση «Kreuzotter» (Έχιδνα) στην κεντρική Ρούμελη». www.mag24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ Perdue, Robert (2 Απριλίου 2010). Behind the Lines in Greece: The Story of OSS Operational Group II. Greece: AuthorHouse. σελ. 222. ISBN 9781449067892. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Μάγερ, Χέρμαν Φρανκ (2009). Αιματοβαμμένο Έντελβαϊς. Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Ορεινό Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944. Β΄. Μτφρ. Γιάννης Μυλωνόπουλος. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. σελ. 245. ISBN 978-960-05-1425-4.