Ζεράρ Ντεπαρντιέ
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ (γαλλικά: Gérard Xavier Marcel Depardieu, 27 Δεκεμβρίου 1948 - ) είναι Γάλλος, πολιτογραφημένος Ρώσος, ηθοποιός του κινηματογράφου.[21] Έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από διακόσιες ταινίες,[22] ερμηνεύοντας πληθώρα διαφορετικών ρόλων.[23]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 27 Δεκμβρίου του 1948, στο Σατωρού. Ο πατέρας του ήταν μεταλλωρύχος.[21] Στα 13 του χρόνια παράτησε το σχολείο,[22] ενώ στα 15 του πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει τη δραματική τέχνη. To 1965, έπαιξε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία, η οποία ήταν μικρού μήκους και είχε τίτλο Le Beatnik et le Minet.[23] Στη συνέχεια, ενσωματώθηκε στο θίασο του Ζαν-Λουί Κοσέ και, έπειτα, συμμετείχε στην τηλεοπτική σειρά Rendez vous a Badenberg. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τους Ρυφύς και Ρομάν Μπυτέιγ, με τους οποιούς έπαιξε στο θέατρο "Café de la Gare".[21] Ακολούθησαν μικροί ρόλοι σε μεγάλου μήκους ταινίες,[23] όπως το Ναταλί Γκρανζέ (1972) της Μαργκερίτ Ντυράς, η οποία είχε παταγώδη αποτυχία.[21]
Το 1974, έπαιξε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, στην ταινία Ο χορός των διεφθαρμένων του Μπερτράν Μπλιε, ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών. Το 1976, συμπρωταγωνίστησε με την Ορνέλλα Μούτι στην ταινία Η τελευταία γυναίκα[22] και στο 1900, του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.[23] Το 1980, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ, χάρις στην ερμηνεία του στο Τελευταίο μετρό, στην οποία συμπρωταγωνίστησε με την Κατρίν Ντενέβ[22] και σκηνοθέτης ήταν ο Φρανσουά Τρυφώ. Μέσα στην ίδια χρονιά συνεργάστηκε, και πάλι, με τον Μωρίς Πιαλά, για την ταινία Λούλου.
Το 1981, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ντανιέλ Βιν, Η επιστροφή του Μαρτέν Γκερ και το 1982, στο Δαντών, του Αντρέι Βάιντα.[23] Το 1985, κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, αφού πρωταγωνίστησε στο Police του Μωρίς Πιαλά. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο Ζαν ντε Φλορέτ του Κλοντ Μπερί. Το 1987, συνεργάστηκε και πάλι με τον Πιαλά στην ταινία Κάτω από τον ήλιο του Σατανά, συμπρωταγωνιστώντας, παράλληλα, με την Σαντρίν Μπονέρ, ενώ το 1988, συμπρωταγωνίστησε με την Ιζαμπέλ Ατζανί στο Καμίλ Κλοντέλ. Το 1990, συνεργάστηκε με τον Ζαν-Πολ Ραπενό για την ταινία Συρανό ντε Μπερζεράκ, χάρις στην ερμηνεία του στην οποία, κέρδισε βραβείο Σεζάρ, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ προτάθηκε και για ένα βραβείο Όσκαρ. Την ίδια χρονιά κέρδισε Χρυσό Γάντι του καλύτερου ηθοποιού,[22] πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Πίτερ Γουέαρ Η πράσινη κάρτα.
Το 1991, συνεργάστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο, για πρώτη φορά με το γιο του Γκιγιόμ, στην ταινία Όλα τα πρωινά του κόσμου του Αλέν Κορνό.[21] Το 1992, στην ταινία 1492: Χριστόφορος Κολόμβος είχε τον ρόλο του Χριστόφορου Κολόμβου.[22] Το 1994, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Υβ Ανζελό Ο συνταγματάρχης Σαμπέρτ[23] και στο Διακοπές με τον μπαμπά μου. Το 1996, έπαιξε στο Άμλετ. Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Το 1998, πρωταγωνίστησε στην ταινία Το σιδηρούν προσωπείον (μαζί με τους Τζέρεμι Άιρονς, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζων Μάλκοβιτς, Γκάμπριελ Μπερν και Χιου Λώρι). Το 1999, είχε τον ρόλο του Οβελίξ στην ταινία Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα, συμπρωταγωνιστώντας με τον Κριστιάν Κλαβιέ. Η ταινία αυτή προτάθηκε για τέσσερα βραβεία Σεζάρ, κερδίζοντας τα τρία από αυτά.[22] Το 2000, έπαιξε στο Vatel του Ρόλαντ Ζοφέ.[23] και συμπρωταγωνίστησε με την Γκλεν Κλόουζ στην ταινία Τα 102 σκυλιά της Δαλματίας.
Το 2002, είχε και πάλι το ρόλο του Οβελίξ, στην ταινία Αστερίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα, στην οποία έπαιξε και η Μόνικα Μπελούτσι και έκοψε 15 εκατομμύρια εισιτήρια μόνο στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ταινία Μεταξύ αγνώστων, με τη Σοφία Λόρεν και τον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ.[22] Το 2004, έπαιξε στο Ο χρόνος που κυλά του Αντρέ Τισενέ και την επόμενη χρονιά, συνεργάστηκε ξανά με τον Μπερτράν Μπλιε για το Πόσο μ' αγαπάς;[23] Το 2006, πρωταγωνίστησε στο Παρίσι, σ' αγαπώ. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, του απονεμήθηκε βραβείο Στανισλάφσκι, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, για την καριέρα του στο χώρο της υποκριτικής. Το 2008, ξαναπήρε το ρόλο του Οβελίξ, για το Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μαζί με τους Κλοβίς Κορνιγιάκ και Αλέν Ντελόν. Η ταινία αυτή είχε προϋπολογισμό 78 εκατομμύρια ευρώ. Το 2010, πρωταγωνίστησε στις ταινίες Μαμούθ και Potiche (στη δεύτερη μαζί με την Κατρίν Ντενέβ).[22] Το 2012, πρωταγωνίστησε στο Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία[24] και στο Ο άνθρωπος που γελά.[25]
Άρνηση της γαλλικής υπηκοότητας λόγω φορολογίας
ΕπεξεργασίαΤο 2012, ο Ντεπαρντιέ κατέφυγε στο Βέλγιο, μετά από μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολλάντ για την υψηλή φορολόγηση των πλουσίων.[26] Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζαν-Μαρκ Αιρώ χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή αξιοθρήνητη και ο ηθοποιός, αντιδρώντας, απαρνήθηκε τη γαλλική υπηκοότητα,[27] με τις ηθοποιούς Κατρίν Ντενέβ και Μπριζίτ Μπαρντό να στηρίζουν την απόφασή του (η πρώτη έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τους επικριτές του), ενώ ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, δήλωσε ότι, δεν θα έφερε αντίρρηση εάν ο Ντεπαρντιέ ζητούσε ρωσικό διαβατήριο.[26] Ο εκπρόσωπός του, όμως, δήλωσε άγνοια για τη δήλωση αυτή, καθώς και για τις προθέσεις του, ενώ ο πρόεδρος της Τσετσενίας γνωστοποίησε πως, θα υποδεχόταν με χαρά το Γάλλο ηθοποιό.[27] Εκτός από τη βελγική και τη ρωσική υπηκοότητα, αρκετά πιθανό φαινόταν για τον ηθοποιό να γίνει πολίτης του Μαυροβουνίου.[28] Τελικά, στις 3 Ιανουαρίου του 2013, ο Πούτιν υπέγραψε διάταγμα, το οποίο παρείχε στον Ντεπαρντιέ τη ρωσική υπηκοότητα.[29]
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΕίναι νυμφευμένος με την Ελιζαμπέτ Γκινιό.[21]
Το 2008, πέθανε ο -επίσης ηθοποιός- γιος του, Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ, από οξεία πνευμονία.
Σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα έχει επιζήσει από αεροπορικό ατύχημα, πενταπλό μπάι-πας και περισσότερα από 15 ατυχήματα με μοτοσικλέτα.[22]
Φέρεται να είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και τον Φρανσουά Μιτεράν.[21]
Στις 4 Σεπτεμβρίου 2020 βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος στον Ι. Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι στο Παρίσι.[30]
Φιλμογραφία
Επεξεργασία| Έτος | Επίσημος τίτλος της ταινίας | Ελληνικός τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|
| 1965 | Le Beatnik et le Minet | μπίτνικ | ||
| 1971 | Un peu de soleil dans l'eau froide | Λίγος ήλιος στο κρύο νερό | Πιερ | |
| Le cri du cormoran, le soir au-dessus des jonques | Ανρί | |||
| 1972 | Le viager | Πώς να τα εκατοστίσετε και να θάψετε τους κληρονόμους σας | Βικτόρ | |
| Nathalie Granger | Ναταλί Γκρανζέ | πωλητής | ||
| Le tueur | Ο επιθεωρητής Λε Γκουέν στα ίχνη του δολοφόνου | |||
| La Scoumone | Αγάπη για τον έρωτα | διαρρήκτης | ||
| 1973 | Au rendez-vous de la mort joyeuse | Μπερέτι | ||
| L'affaire Dominici | Ζεζέ Περάν | |||
| Deux hommes dans la ville | Δύο ξένοι στην ίδια πόλη | ταραξίας | ||
| Rude journée pour la reine | Φαμπιάν | |||
| 1974 | Les Valseuses | Ο χορός των διεφθαρμένων | Ζαν Κλοντ | |
| La femme du Gange | άντρας στην παραλία | |||
| Stavisky... | Στραβίνσκι | εφευρέτης | ||
| Les gaspards | ταχυδρόμος | |||
| Vincent, François, Paul... et les autres | Η παλιοπαρέα | Ζαν Λαβαλέ | ||
| 1975 | Pas si méchant que ça | Ληστεία τρίτου βαθμού | Πιερ Βοσέ | |
| 7 morts sur ordonnance | Επτά εγκλήματα κατ' εντολήν | δρ Μπεργκ | ||
| 1976 | Maîtresse | Ολιβιέ | ||
| Je t'aime moi non plus | Εγώ δεν σ' αγαπώ | χωρικός | ||
| 1900 | Ολμό Νταλκό | |||
| Barocco | Σαμσόν / δολοφόνος | |||
| La Dernière Femme | Η τελευταία γυναίκα | Ζεράρ | ||
| 1977 | Dites-lui que je l'aime | |||
| René la canne | 3 συμπαθητικοί κατεργαραίοι | Ρενέ Μπορνιέ | ||
| Violanta | Φορτουνάτ | |||
| Dites-lui que je l'aime | Το αίνιγμα | Νταβίντ Μαρτινό | ||
| Die linkshändige Frau | Η αριστερόχειρη γυναίκα | άντρας | ||
| La nuit, tous les chats sont gris | Φιλίπ Λαρσέ | |||
| Baxter, Vera Baxter | Μισέλ Κερ | |||
| Le camion | Εκείνος | |||
| 1978 | Préparez vos mouchoirs | Ετοιμάστε τα μαντίλια σας | Ραούλ | |
| Le sucre | Δύο τρελοί απατεώνες | Ραούλ Ρενό Ομκούρ | ||
| Ciao maschio | Γεια σου πίθηκε | Ζεράρ Λαφαγιέτ | ||
| 1979 | Les chiens | Μορέλ | ||
| L'ingorgo | Το μεγάλο μποτιλιάρισμα | Φράνκο | ||
| Buffet froid | Αλφόνς Τραμ | |||
| 1980 | Loulou | Λούλου | Λούλου | |
| Le Dernier Métro | Το τελευταίο μετρό | Μπερνάρ Γκρανζέ | ||
| Inspecteur la Bavure | Ο αστυνόμος Μπαρούφας | Ροζέ Μορζινί | ||
| Je vous aime | Οι άντρες της ζωής μου | Πατρίκ | ||
| Temporale Rosy | Ραούλ Λαμάρ | |||
| Mon oncle d'Amérique | Ο θείος μου από την Αμερική | Ρενέ Ραζενό | ||
| 1981 | Le Retour de Martin Guerre | Η επιστροφή του Μαρτέν Γκερ | ||
| Le choix des armes | Οι δύο δραπέτες | Μίκυ | ||
| La chèvre | Ξανθός, γρουσούζης, γκαφατζής | Καμπανά | ||
| La Femme d'à côté | Η γυναίκα της διπλανής πόρτας | Μπερνάρ Κουντρέ | ||
| 1982 | Le grand frère | Ζεράρ Μπεργκέρ | ||
| Le retour de Martin Guerre | Αρνό ντι Τιλ | |||
| 1983 | Les compères | Οι κρεβατοκυνηγοί | Ζαν Λουκά | |
| La lune dans le caniveau | Το φεγγάρι στον υπόνομο | Ζεράρ Ντελμάς | ||
| Danton | Υπόθεση Δαντών | Δαντών | ||
| 1984 | Fort Saganne | Σαρλ Σαγκάν | ||
| Le tartuffe | Ταρτούφος | Ταρτούφος | ||
| Rive droite, rive gauche | Η απέναντι όχθη | Πολ Σενάνκ | ||
| 1985 | Police | Τμήμα δίωξης ναρκωτικών | Λουί Βενσάν Μανζάν | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας |
| Une femme ou deux | Ζιλιέν Σεσάκ | |||
| 1986 | Tenue de soirée | Βραδινό ένδυμα | Μπομπ | |
| Je hais les acteurs | κρατούμενος | |||
| Rue du Départ | πατέρας της Κλάρας | |||
| Les fugitifs | Ζαν Λουκά | |||
| Jean de Florette | Ζαν ντε Φλορέτ | Ζαν ντε Φλορέτ | ||
| 1987 | Sous le soleil de Satan | Κάτω από τον ήλιο του Σατανά | Ντονισάν | |
| 1988 | Drôle d'endroit pour une rencontre | Σαρλ | ||
| Camille Claudel | Καμίλ Κλωντέλ | Ογκίστ Ροντέν | ||
| 1989 | Deux | Μαρκ Λαμπέρ | ||
| Trop belle pour toi | Πολύ όμορφη για σένα | Μπερνάρ Μπαρτελεμί | ||
| 1990 | Cyrano de Bergerac | Συρανό ντε Μπερζεράκ | Συρανό ντε Μπερζεράκ | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε βραβείο Σέζαρ, βραβείο καλύτερου ηθοποιού
στο Φεστιβάλ Καννών και προτάθηκε και για βραβείο Όσκαρ |
| Uranus | Λεοπόλντ Λαζενές | |||
| Green Card | Πράσινη κάρτα | Ζορζ | Ο Ντεπαρντιέ κέρδισε το Χρυσό Γάντι του καλύτερου ηθοποιού | |
| 1991 | Tous les matins du monde | Όλα τα πρωινά του κόσμου | Μαρέν Μαρέ | |
| Mon père, ce héros | Ο μπαμπάς μου, ο ήρωας | Αντρέ Αρνέλ | ||
| Merci la vie | Σ' ευχαριστώ, ζωή | δρ Βορμ | ||
| 1992 | 1492: Conquest of Paradise | 1492: Χριστόφορος Κολόμβος | Χριστόφορος Κολόμβος | |
| 1993 | Hélas pour moi | Σιμόν Ντοναντιέ | ||
| Germinal | Ζερμινάλ | Τουσέν Μαό | ||
| 1994 | My Father the Hero | Διακοπές με τον μπαμπά μου | Αντρέ Αρνέλ | |
| Una pura formalità | Απλή διατύπωση | Ονόφ | ||
| La machine | Η μηχανή | δρ Μαρκ Λακρουά | ||
| Le Colonel Chabert | Συνταγματάρχης Σαμπέρ | Σαμπέρ | ||
| 1995 | Les cent et une nuits de Simon Cinéma | Εκατό και μία νύχτες | Ζεράρ Ντεπαρντιέ | |
| Le hussard sur le toit | Ο ουσσάρος στη στέγη | αστυνόμος | ||
| Le garçu | Το αγοράκι | Ζεράρ | ||
| Les anges gardiens | Φύλακες άγγελοι | Αντουάν Καρκό | ||
| Élisa | Ζακ Λεμποβίτς | |||
| 1996 | Unhook the Stars | Χάρισέ μου τ' άστρα | Μπιγκ Τόμι | |
| Bogus | Ο φανταστικός μου φίλος | Μπόγκους | ||
| The Secret Agent | Μυστικός πράκτορας | Οσιπόν | ||
| Le plus beau métier du monde | Ο πιο καλός καθηγητής | Λοράν Μονιέ | ||
| Hamlet | Άμλετ | Ρεϊνάλντο | ||
| 1997 | XXL | Ζαν Μπουρνταλού | ||
| 1998 | La parola amore esiste | Λόγια αγάπης | Λεβί | |
| Bimboland | Λοράν Γκασπάρ | |||
| The man in the iron mask | Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα | Πόρθος | ||
| 1999 | Astérix et Obélix contre César | Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα | Οβελίξ | Η ταινία κέρδισε τρία βραβεία César |
| Un pont entre deux rives | Ζορζ | |||
| 2000 | Mirka | Θαμμένο μυστικό | Στριξ | |
| Tutto l'amore che c'è | Μολότοφ | |||
| Les acteurs | Ηθοποιοί εν δράσει | Ζεράρ Ντεπαρντιέ | ||
| Vatel | Φρανσουά Βατέλ | |||
| Zavist bogov | Μπερνάρ | |||
| 2001 | 102 Dalmatians | Τα 102 σκυλιά της Δαλματίας | Ζαν Πιερ Λε Πελτ | |
| Concorrenza sleale | καθηγητής Άντζελο | |||
| CQ | Αντρεζέι | |||
| Streghe verso nord | Ντεπαρντιέ | |||
| Vidocq | Vidocq, η μάσκα του τρόμου | Βιντόκ | ||
| Le placard | Κρυφό ταλέντο | Φελίξ Σαντινί | ||
| 2002 | Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre | Αστερίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα | Οβελίξ | |
| I am Dina | Αυτή είναι η ιστορία μου | Ζακόμπ | ||
| Aime ton père | Λέο Σέπερντ | |||
| City of Ghosts | Η πόλη των φαντασμάτων | Εμίλ | ||
| Blanche | Νταρτανιάν | |||
| Between Strangers | Μεταξύ αγνώστων | Μαξ | ||
| 2003 | Le pacte du silence | Ζοακίμ | ||
| Nathalie... | ||||
| Crime Spree | Η σπείρα | Ντανιέλ Φορέ | ||
| Nathalie... | Ναταλί | Μπερνάρ | ||
| Tais-toi! | Οι σπεσιαλίστες | Κουέντιν | ||
| Les clefs de bagnole | τυροκόμος | |||
| Bon voyage | Γοητευτικοί ταξιδιώτες | Ζαν Ετιέν Μποφόρ | ||
| 2004 | RRRrrrr!!! | Γκρρρ!!! Προϊστορικά εγκλήματα | αρχηγός | |
| San Antonio | Πράκτορες για δέσιμο | Μπεριριέ | ||
| Nouvelle-France | πατήρ Τομά Μπλοντό | |||
| 36 quai des orfèvres | Βρόμικος κόσμος | Ντενί Κλάιν | ||
| Les Temps qui changet | Ο χρόνος που κυλά | Αντουάν Λαβό | ||
| 2005 | La vie de Michel Muller est plus belle que la vôtre | Ζεράρ Ντεπαρντιέ | ||
| Je préfère qu'on reste amis | Σερζ | |||
| Boudu | Μπουντί | |||
| Olé! | Ολέ! | Φρανσουά Βεμπέρ | ||
| Combien tu m'aimes | Πόσο μ' αγαπάς; | Σαρλί | ||
| 2006 | Last Holiday | Ντιντιέ | ||
| Paris, je t’ aime | Παρίσι, σ' αγαπώ | αφεντικό | ||
| Quand j'étais chanteur | Αλέν Μορό | |||
| 2007 | La Môme | Ζωή σαν τριαντάφυλλο | Λουί Λεπλέ | |
| Michou d'Auber | Ζορζ | |||
| 2008 | Astérix aux jeux olympiques | Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες | Οβελίξ | |
| Disco | Ντίσκο | Ζαν Φρανσουά | ||
| Sans arme, ni haine, ni violence | Μαρσεγιέζος νονός | |||
| L'instinct de mort | Υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος: Μέρος 1ο | Γκιντό | ||
| Bouquet final | Συλλυπητήρια προσλαμβάνεστε | Ουγκό | ||
| Hello Goodbye | Αλέν Γκαάς | |||
| Les enfants de Timpelbach | Τα παιδιά του Τίμπελμπαχ | στρατηγός Ιγκόρ | ||
| Babylon A.D. | Γκόρσκι | |||
| 2009 | Diamant 13 | Ματ | ||
| Bellamy | Ύποπτος για φόνο | Πολ Μπελαμί | ||
| À l'origine | Στην αρχή | Αμπέλ | ||
| Coco | καρδιολόγος | |||
| 2010 | L'autre Dumas | Ο άλλος Δουμάς | Αλέξανδρος Δουμάς | |
| La tête en friche | Απογεύματα με τη Μαργαρίτα | Ζερμέν Σαζ | ||
| Glenn, the Flying Robot | ρεπόρτερ | |||
| Mammuth | Μαμούθ | Σερζ Πιλαρντόζ | ||
| Pozdnyaya lyubov | Γκιοργκούι | |||
| Je n'ai rien oublié | Κονράν Λανγκ | |||
| Portiche | Μορίς Μπαμπέν | |||
| 2011 | Un baiser papillon | Το φιλί της πεταλούδας | γιατρός | |
| Rasputin | Ρασπούτιν | Γκριγκόρι Ρασπούτιν | ||
| 2012 | Le grand soir | Ζουβενάλ | ||
| Asterix & Obelix: Au Service de sa Majeste | Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ στη Βρετανία | Οβελίξ | ||
| L'homme qui rit | Ο άνθρωπος που γελά | Ούρσους | ||
| Life of Pi | Η ζωή του Πι | μάγειρας | ||
| 2013 | Turf | κύριος Πολ | ||
| A Farewell to Fools | Άιπου | |||
| Niente può fermarci | Γάλλος χωρικός | |||
| La marque des anges - Miserere | Λιονέλ Κασντάν | |||
| Les invincibles | Ζακί Καμπουλάζ | |||
| Cadences obstinées | Βιλεντιέ | |||
| 2014 | Welcome to New York | Καλώς ήρθες στη Νέα Υόρκη | Ντεβερό | |
| United Passions | Ζιλ Ριμέ | |||
| La voix des steppes | Ανατόλ | |||
| Viktor | Βιτόρ Λαμπέρ | |||
| Sex, kofe, sigarety | Εκείνος | |||
| 2015 | Valley of Love | Ζεράρ | ||
| Big House | Μπιγκ | |||
| 2016 | The End | άντρας | ||
| Saint Amour | Ζαν | |||
| La Dream Team | Ζακ Μπελόκ | |||
| Tour de France | Μια βόλτα στη Γαλλία | Σερζ Ντεσμουλάν | ||
| Stalin's Couch | Ιωσήφ Στάλιν | |||
| 2017 | Un beau soleil intérieur | Η λιακάδα μέσα μου | Ντενί | |
| Sólo se vive una vez | Ντούγκες | |||
| Bonne pomme | Ζεράρ Μορλέ | |||
| Carbone | Απάτη σε μαύρο φόντο | Άρον Γκόλντσταϊν | ||
| 2018 | Twins | επίσκοπος | ||
| Amoureux de ma femme | Ερωτευμένος με τη γυναίκα μου | Πατρίκ | ||
| Sgt. Stubby: An American Hero | Γκαστόν Μπατίστ (φωνή) | |||
| Les confins du monde | Σεντόνζ | |||
| Mon cochon et moi | Βάνια | |||
| Alad'2 | Χριστόφορος Κολόμβος | |||
| 2019 | Convoi exceptionnel | Ραούλ Τοπάν | ||
| Creators: The Past | Άρχοντας της Πίστης | |||
| Thalasso | Ζεράρ Ντεπαρντιέ | |||
| Fahim | Ρουά ματ | Σιλβέν Σαρπεντιέ | ||
| 2020 | Des hommes | Μπερνάρ | ||
| 2021 | Robuste | Ζορζ | ||
| Mystère à Saint-Tropez | Κάτι τρέχει στο Σεν Τροπέ | Μορίς Λεφράνκ | ||
| Illusions perdues | Χαμένες ψευδαισθήσεις | Ντοριά | ||
| Adieu Paris | Μικαέλ | |||
| 2022 | Irréductible | Ζεράρ Ντεπαρντιέ | ||
| Maison de retraite | Η πανσιόν | Λινό Βαρτάν | ||
| Umami | Γκαμπριέλ Καρβάν | |||
| Maigret | Ο επιθεωρητής Μεγκρέ και το μυστήριο της νεκρής κοπέλας | Ζιλ Μεγκρέ | ||
| Les volets verts | Ζιλ |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gerard-Depardieu. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6zc884f. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.telegraph .co .uk /culture /film /7981900 /Juliette-Binoche-and-Gerard-Depardieu-Une-entente-thats-far-from-cordiale .html. - ↑ www
.magcentre .fr /63826-depardieu-un-petit-francais-ne-a-chateauroux. - ↑ eng
.kremlin .ru /news /4833. - ↑ www
.telegraph .co .uk /news /worldnews /vladimir-putin /9783711 /Vladimir-Putin-welcomes-Gerard-Depardieu-to-Russia .html. - ↑ www
.telegraph .co .uk /culture /film /film-news /10059602 /Gerard-Depardieu-set-to-star-alongside-Liz-Hurley-in-new-Russian-thriller .html. - ↑ www
.rtl .fr /culture /medias-people /gerard-depardieu-deja-russe-et-francais-l-acteur-est-desormais-aussi-dubaiote-7900129718. - ↑ digiguide
.tv /celebrity /G%C3%A9rard+Depardieu /39314 /. - ↑ 12,0 12,1 www
.nytimes .com /movies /person /530448 /G-rard-Depardieu /filmography. - ↑ 13,0 13,1 www
.gettyimages .com /detail /news-photo /french-born-russian-actor-grard-depardieu-recording-the-news-photo /482277325. - ↑ www
.goldstar .com /events /santa-monica-ca /cyrano-de-bergerac-1. - ↑ www
.bloomberg .com /bw /articles /2012-12-17 /depardieu-will-give-up-french-citizenship-over-taxes. - ↑ Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ www
.rtbf .be /article /gerard-depardieu-sa-discrete-carriere-de-chanteur-aura-bientot-40-ans-10380993. - ↑ www
.parismatch .be /actualites /people /2022 /07 /01 /il-est-parfait-jean-le-fils-de-16-ans-de-gerard-depardieu-se-fait-remarquer-2BVUJK44TFEIDPD4GELW3N7NAE /. - ↑ «Journal officiel de la République française». (Γαλλικά) Journal officiel de la République française. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ (Ιταλικά) www
.labiennale .org /it /storia-della-mostra-del-cinema. - ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 21,6 «ΖΕΡΑΡ ΝΤΕΠΑΡΝΤΙΕ». ΤΟ ΒΗΜΑ. 24 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2024.
- ↑ 22,00 22,01 22,02 22,03 22,04 22,05 22,06 22,07 22,08 22,09 «Η σελίδα δεν βρέθηκε». www.clickatlife.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2024.
- ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 ^ Πάπυρος Larousse Britannica, τόμος 39, σελ. 479
- ↑ ^ Αστεριξ και Οβελίξ στη Βρετανία Αθηνόραμα
- ↑ Depardieu, Gérard; Grondin, Marc-André; Seigner, Emmanuelle (2012-12-26), L'homme qui rit, Incognita Films, EuropaCorp, France 3 Cinéma, https://www.imdb.com/title/tt1946289/, ανακτήθηκε στις 2024-05-27
- ↑ 26,0 26,1 ^ Η Κατρίν Ντενέβ υπερασπίζεται τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ΤΑ ΝΕΑ
- ↑ 27,0 27,1 ««Ασυλο» από την Τσετσενία στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ». ΤΟ ΒΗΜΑ. 19 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2024.
- ↑ Newsbomb (19 Δεκεμβρίου 2012). «Ο Πούτιν «έστειλε» ρωσικό διαβατήριο στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ». Newsbomb. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2024.
- ↑ «Ρώσος πολίτης με εντολή Πούτιν ο Ντεπαρντιέ | LiFO». www.lifo.gr. 3 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2024.
- ↑ Kedroff, Jean· Bucco, Amaury. «[Info VA] Depardieu a été baptisé chrétien orthodoxe à la cathédrale russe de Paris ce vendredi». Valeurs actuelles (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020.