Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Φεστιβάλ Βενετίας (ιταλ. Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica di Venezia) είναι το αρχαιότερο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον κόσμο. Ξεκίνησε το 1932[1][2] ως "Esposizione Internazionale d'Arte Cinematografica" (Διεθνής Έκθεση της Τέχνης του Κινηματογράφου)[3] και από τότε διεξάγεται ετησίως, στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη, στο νησί Λίντο στη Βενετία.[4] Οι προβολές των ταινιών γίνονται στο ιστορικό Palazzo del Cinema, που κατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες του Φεστιβάλ το 1937.[5] Είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένου κύρους κινηματογραφικά φεστιβάλ[6] και αποτελεί μέρος της φημισμένης Μπιενάλε της Βενετίας, μιας μεγάλης έκθεσης μοντέρνας τέχνης που λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια.[7]
Τα βασικά βραβεία του φεστιβάλ είναι ο Χρυσός Λέοντας (Leone d'Oro), που απονέμεται στην καλύτερη ταινία του φεστιβάλ, και το Κύπελλο Βόλπι (Coppa Volpi), που απονέμεται στους καλύτερους ηθοποιούς (για ανδρικό και γυναικείο ρόλο).[8] Το 2023 έγινε η 80ή διοργάνωση του φεστιβάλ που διήρκεσε ως τις 9 Σεπτεμβρίου.[9]
Παλαιότερα Βραβεία
ΕπεξεργασίαΤο Βραβείο του Μουσολίνι απονεμήθηκε από το 1934[10] ως το 1942.Πήρε την ονομασία του από τον Ιταλό Πρωθυπουργό Μπενίτο Μουσολίνι και σταμάτησε να απονέμεται με τον θάνατο του Μουσολίνι.[εκκρεμεί παραπομπή] Από το 1949 και μετά μετονομάστηκε ως Grand International Prize of Venice (Χρυσός Λέοντας).[11]
Βραβείο Μουσολίνι για την καλύτερη ιταλική ταινία
Επεξεργασία- 1934 Teresa confalonieri του Γκουίντο Μπρινιόνε [12]
- 1935 Casta Diva του Καρμίνε Γκαλόνε [12]
- 1936 Lo squadrone bianco του Αουγκούστο Τζενίνα
- 1937 Scipione l'Africano του Καρμίνε Γκαλόνε
- 1938 Luciano Serra pilota του Γκοφρέντο Αλεσαντρίνι
- 1939 Abuna Messias του Γκοφρέντο Αλεσαντρίνι
- 1940 L'assedio dell'Alcazar του Αουγκούστο Τζενίνα
- 1941 La corona di ferro του Αλεσάντρο Μπλαζέτι
- 1942 Bengasi του Αουγκούστο Τζενίνα
Βραβείο Μουσολίνι για την καλύτερη διεθνή ταινία
Επεξεργασία- 1934 Man of Aran του Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι (Μεγάλη Βρετανία) [12]
- 1935 Anna Karenina του Κλάρενς Μπράουν (ΗΠΑ) [12]
- 1936 Der Kaiser von Kalifornien του Λούις Τρένκερ (Γερμανία) [12]
- 1937 Un carnet de bal του Ζιλιέν Ντιβιβιέ (Γαλλία)
- 1938 Ολυμπία - Μέρος Α': Η γιορτή των εθνών της Λένι Ρίφενσταλ (Γερμανία) [13]
- 1940 Der Postmeister του Γκούσταφ Ούκικι (Γερμανία)
- 1941 Ohm Krüger του Χανς Στάινχοφ (Γερμανία)
- 1942 Der große König του Φάιτ Χάρλαν (Γερμανία)
Καλύτερη παραγωγή
Επεξεργασία- 1935 - Κινγκ Βίντορ με το The Wedding Night
- 1936 -Ζακ Φεϊντέρ με το La Kermesse Héroique
- 1937 -Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι και ο Ζόλταν Κόρντα με το Elephant Boy
- 1938 - Καρλ Φρόελιχ με το Heimat
Καλύτερου ανδρικού ρόλου
Επεξεργασία- 1932- Φρέντρικ Μαρτς στο Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ - (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) [12]
- 1934- Γουάλας Μπίρι στο Βίβα Βίλα - (Viva Villa!) [12]
Καλύτερου γυναικείου ρόλου
Επεξεργασία- 1932 - Έλεν Χέιζ στο Το σφάλμα μιας μητέρας - (The Sin of Madelon Claudet) [12]
- 1934 - Κάθριν Χέπμπορν στο Οι 4 κόρες του δρος Μορς - (Little Women) [12]
- 1935 - Πόλα Γουέσελι στο Επεισόδιο - (Episode)
- 1936 - Αναμπέλα στο Η επιφυλακή - (Veille d'armes)
- 1937 - Μπέτι Ντέιβις στις ταινίες Χαλύβδινοι άνδρες - (Kid Gallahand) και Στιγματισμένες γυναίκες - (Marked Women)
- 1938- Νόρμα Σίρερ στο Μαρία Αντουανέτα, η τραγική βασίλισσα - (Marie Antoinette)
Ειδικό βραβείο για το καλύτερο επιτελείο ηθοποιών
Επεξεργασία- 1954 Ο Πύργος των Φιλόδοξων (Executive Suite): Γουίλιαμ Χόλντεν, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Τζουν Άλισον, Φρέντρικ Μαρτς, Γουόλτερ Πίτζον & Σέλι Γουίντερς
Οι ταινίες που κέρδισαν το Χρυσό Λέοντα (Χρονολογία, ταινία, σκηνοθέτης)
Επεξεργασία- 1985 Sans toit ni loi (Vagabond) – Ανιές Βαρντά
- 1986 Le Rayon vert (Η Πράσινη Ακτίνα ) – Ερίκ Ρομέρ
- 1987 Au revoir les enfants (Αντίο, Παιδιά) – Λουί Μαλ
- 1988 La Leggenda del santo bevitore (Ο Θρύλος του Αγίου Πότη) – Ερνάνο Όλμι
- 1989 Beiqing chengshi (Πόλη της Λύπης )- Χου Χσιάο-Χσεν
- 1990 Οι Rosencrantz & Guildenstern είναι νεκροί - Τομ Στόπαρντ
- 1991 Urga (Κοντά στην Εδέμ) - Νικήτα Μιχαλκόφ
- 1992 Qui Ju da guan si (Η Ιστορία του Qui Ju) – Ζανγκ Γιμού
- 1993 Short Cuts (ΗΠΑ) – Ρόμπερτ Άλτμαν
- 1993 Τρία χρώματα: Η Μπλε ταινία –Κριστόφ Κισλόφσκι
- 1994 Aiqing wansui (Ζήτω η Αγάπη) – Τσάι Μινγκ- Λιανγκ
- 1994 Pred dozhdot (Πριν από τη Βροχή) – Μίλχο Μαντσέφσκι
- 1995 Xich lo (Cyclo) – Αν Χουνγκ Τραν
- 1996 Μάικλ Κόλινς - Νιλ Τζόρνταν
- 1997 Hana-bi (Πυροτεχνήματα) – Τακέσι Κιτάνο
- 1998 Ο Τρόπος Που Γελούσαμε (Cose ridevano) – Τζιάνι Αμέλιο
- 1999 Ούτε Ένας Λιγότερος (Yi ge dou bu neng shao) – Ζανγκ Γιμού
- 2000 Ο Κύκλος (Dayereh) – Τζαφάρ Πανάχι
- 2001 Monsoon Wedding - Μίρα Νάιρ
- 2002 Οι Κόρες της Ντροπής- Πίτερ Μούλαν
- 2003 Vozvrashcheniye (Η Επιστροφή) – Αντρέι Ζβιαγκουίντσεφ
- 2004 Το μυστικό της Βέρα Ντρέικ – Μάικ Λι
- 2005 Το μυστικό του Brokeback Mountain – Ανγκ Λι
- 2006 Still Life – Για Ζια-Κε
- 2007 Lust, Caution – Ανγκ Λι
- 2008 The Wrestler (Ο Παλαιστής) - Ντάρεν Αρονόφσκι
- 2009 Lebanon (Λίβανος) - Σαούλ Μάοζ
- 2010 Somewhere (Κάπου) - Σοφία Κόπολα
- 2011 Faust (Φάουστ) - Αλεξάντερ Σοκούροφ
- 2012 Pietà (Πιετά) - Κιμ Κι-ντουκ
- 2013 Sacro GRA - Τζιανφράνκο Ρόσι
- 2014 Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του - Ρόι Άντερσον
- 2015 Από μακριά - Λορένσο Βίγας
- 2016 The Woman Who Left - Λαβ Ντίαζ
- 2017 Η Μορφή του Νερού - Γκιγέρμο ντελ Τόρο
- 2018 Roma - Αλφόνσο Κουαρόν
- 2019 Joker - Τοντ Φίλιπς
Αργυρός Λέοντας καλύτερης σκηνοθεσίας
Επεξεργασία- 1988 Θόδωρος Αγγελόπουλος για το Τοπίο στην ομίχλη
- 1990 Μάρτιν Σκορτσέζε για το Goodfellas
- 1991 Ζανγκ Γιμού με το Da hong deng long gao gao gua, Τέρι Γκίλιαμ για το The Fisher King, Φιλίπ Γκαρέλ για το J'entends plus la guitare
- 1992-1994: προς συμπλήρωση
- 1995-1997 -δεν απονεμήθηκαν βραβεία
- 1998 Εμίρ Κουστουρίτσα για το Black Cat, White Cat
- 1999-2002: προς συμπλήρωση
- 2003 Τακέσι Κιτάνο με το Zatōichi
- 2004 Κιμ Κι-ντουκ για το 3-Iron
- 2005 Φιλίπ Γκαρέλ με το Regular Lovers
- 2006 Αλέν Ρενέ για το Coeurs
- 2007 Μπράιαν ντε Πάλμα με το Redacted
- 2008 Αλεξέι Γκέρμαν τζούνιορ με το Paper Soldier
- 2009 Σιρίν Νεσάτ για το Women Without Men
- 2010 Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια με το A Sad Trumpet Ballad
- 2011 Κάι Σανγκγιούν για το People Mountain People Sea
- 2012 Πολ Τόμας Άντερσον με το The Master
- 2013 Αλέξανδρος Αβρανάς για το Miss Violence
- 2014 Αλεξάντερ Κοντσαλόφσκι για το Οι Λευκές Νύχτες του Ταχυδρόμου
- 2015 Πάμπλο Τραπέρο για το El Clan
- 2016 Αλεξάντερ Κοντσαλόφσκι για το Paradise και Αμάτ Εσκαλάντε για το Untamed
- 2017 Ξαβιέ Λεγκράν (Γαλλία) για το Custody
- 2018 Ζακ Οντιάρ (Γαλλία) για το Οι αδελφές αδελφές
- 2019 Ρόι Άντερσον (Σουηδία) για το Η ομορφιά της ύπαρξης
Βραβείο Δόξα στον Δημιουργό της Ταινίας (Glory to the Filmmaker! award)
Επεξεργασία- 2007 Κιτάνο Τακέσι στο Glory to the Filmmaker!
Νικητές του Χρυσού Λέοντα παραπάνω από 1 φορά
Επεξεργασία
Αντρέ Καγιάτ (1950, 1960)- Λουί Μαλ (1980, 1987)
Ζανγκ Γιμού (1992, 1999)
Ανγκ Λι (2005, 2007)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ de Valck, Marijke· Kredell, Brendan (2016). Film Festivals: History, Theory, Method, Practice. Routledge. σελ. 15. ISBN 9780415712460.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 23. ISBN 9789053561928.
- ↑ Taillibert, Christel (12 Ιανουαρίου 2016). «Groundwork for a (pre)history of film festivals». New Review of Film and Television Studies 14 (1): 15. doi:.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 76. ISBN 9789053561928.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 140. ISBN 9789053561928.
- ↑ Staff, Variety (8 Σεπτεμβρίου 2007). «50 unmissable film festivals». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Bergamin Barbato, Maria (16 Μαρτίου 2007). «Accounting and the Development of Management Control in the Cultural Sphere: The Case of the Venice Biennale». Accounting, Business & Financial History 17 (1). doi:.
- ↑ de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελίδες 144,237. ISBN 9789053561928.
- ↑ «Biennale Cinema 2023 | Homepage 2023». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 23 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «History of the Venice Film Festival». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 7 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Moliterno, Gino (2009). The A to Z of Italian Cinema. Scarecrow Press. σελ. 326. ISBN 9780810870598.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 12,8 Μολιτέρνο (2009), σελ. 347.
- ↑ Μολιτέρνο (2009), σελ. 348.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Μολιτέρνο, Τζίνο (2009). The A to Z of Italian Cinema (στα Αγγλικά). Scarecrow Press. σελ. 520. ISBN 978-0810868960.