Ευσέβιος Βερκελλών
Ο Ευσέβιος Βερκελλών (Eusebio di Vercelli, Σαρδηνία, 2 Μαρτίου 283 - 1 Αυγούστου 371) ήταν Ιταλός επίσκοπος και Άγιος.[1] Με την συνεργασία του Αγίου Αθανασίου επιβεβαίωσε την θεότητα του Ιησού, Θα δράσει ιεραποστολικά στην περιοχή του Πεδεμοντίου και κατά την δεκαετία του 350 θα υποστηρίξει σθεναρά τον αγώνα κατά των Αρειανιστών.
| Ευσέβιος Βερκελλών | |
|---|---|
 Η Παναγία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ, τον άγιο Ευσέβιο Βερκελλών (καθιστός) και τον άγιο Σεβαστιανό | |
| Επίσκοπος και εξομολογητής | |
| Γέννηση | 2 Μαρτίου 283 Σαρδηνία, Ιταλία |
| Κοίμηση | 1 Αυγούστου 371 Βερτσέλλι, Πεδεμόντιο, Ιταλία |
| Τιμάται από | Καθολική Εκκλησία |
| Μείζον ιερό | Καθεδρικός ναός του Βερτσέλλι |
| Εορτασμός | 2 Αυγούστου |
| Πολιούχος | Βερτσέλλι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Εκλογή
ΕπεξεργασίαΜε τον μαρτυρικό θάνατο του πατέρα του μεταφέρθηκε από την μητέρα του στην Ρώμη και πήρε τον τίτλο του Λέκτορα. Ο Ευσέβιος έγινε ο πρώτος επίσκοπος στην Βερτσέλλι στις αρχές της δεκαετίας του 340, μεταξύ 344 - 345. Ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων σε μια επιστολή του στο Βερτσέλλι περίπου δύο δεκαετίες μετά τον θάνατο του Ευσέβιου αναγνώρισε την εκλογή του για την μεγάλη του ευσέβεια απέναντι στους υπόλοιπους διεκδικητές. Εμπνεόμενος από το έργο του Αγίου Αθανασίου "Η ζωή του Αγίου Αντωνίου" ίδρυσε στο Βερτσέλλι ένα τάγμα που είχε την μορφή μοναστηριακής κοινότητας. Το κοινόβιο ενέπνευσε πολλές άλλες θρησκευτικές προσωπικότητες στην συνέχεια όπως ο Γαυδέντιος της Νοβάρα και ο Μάξιμος Τουρίνου.[2] Ο Ευσέβιος ήταν ο πρώτος επίσκοπος που έζησε μαζί με τον κλήρο του, δίδαξε την πίστη και τον ζήλο.[3] Οι "Ιεροί Κανόνες του Αγίου Αυγουστίνου" τιμούσαν τον Ευσέβιο σαν ιδρυτή τους μαζί με τον ίδιο τον Άγιο Αυγουστίνο.[4]
Εξορία
ΕπεξεργασίαΟ Πάπας Λιβέριος ζήτησε από τον Ευσέβιο και τον επίσκοπο Λούσιφερ του Κάλιαρι να κάνουν αίτηση στον αυτοκράτορα Κωνστάντιο να συγκληθεί Σύνοδος που θα λύσει τις διαφορές ανάμεσα στον Αθανάσιο της Αλεξάνδρειας και τους Αρειανιστές. Η "Σύνοδος των Μεδιολάνων" έγινε στο Μιλάνο με εντολή του αυτοκράτορα (355), ο Ευσέβιος αρνήθηκε να καταδικάσει τον Άγιο Αθανάσιο και εξορίστηκε. Ο Ευσέβιος μετέβη αρχικά στην Σκυθόπολη στην Συρία όπου ο τοπικός Αρειανιστής επίσκοπος τον αντιμετώπισε πολύ εχθρικά και τον φυλάκισε, στην συνέχεια πήγε στην Καππαδοκία και τελικά έφτασε στην Θηβαΐς της Άνω Αιγύπτου.[4]
Πολλές επιστολές έχουν γραφτεί από τον Ευσέβιο οι οποίες έχουν αφορίσει την Σύνοδο αυτή και έχουν διασωθεί, τις δυο τις έγραψε όταν ήταν εξόριστος. Στην Θηβαΐς ο Ευσέβιος σύρθηκε στους δρόμους και εκβιάστηκε με πολλούς τρόπους να δεχτεί τον Αρειανισμό αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ την πίστη του στην Καθολική Εκκλησία.[5] Όταν ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Ιουλιανός διέταξε να επιστρέψουν οι εξόριστοι επίσκοποι στις έδρες τους. Ο Ευσέβιος πέρασε από την Αλεξάνδρεια για να παραστεί στην "Σύνοδο του Αγίου Αθανασίου" (362) με σκοπό την αντιμετώπιση των μετανικαιϊκών θεολογικών προβλημάτων, όπως της ταυτότητας ή μη "ουσίας και υποστάσεως", της "κτιστότητας ή μη του Αγίου Πνεύματος".[6].
Η διαμάχη της Αντιόχειας
Επεξεργασία
Η Σύνοδος επιβεβαίωσε την πίστη για την θεότητα του Αγίου Πνεύματος και την Ορθόδοξη πίστη για την Ενσάρκωση. Η Σύνοδος αποφάσισε επίσης να φερθεί με επιείκεια στους Αρειανιστές επισκόπους ενώ λίγοι ήταν αυτοί που τους επιβλήθηκαν ποινές.[4] Την εποχή που βρισκόταν στον δρόμο για την επιστροφή στην Αντιόχεια ο Ευσέβιος έμαθε τις αποφάσεις της Συνόδου και πήρε εντολή να συμφιλιωθεί με τους Αρειανιστές. Στην Αντιόχεια υπήρχε Σχίσμα, από την μία πλευρά ο Ευστάθιος Αντιοχείας που είχε εκθρονιστεί και εξοριστεί από τους Αρειανιστές (331) από την άλλη ο Αρειανιστής Μελέτιος Α΄ Αντιοχείας. Ο Μελέτιος εξελέγη επίσκοπος (361) αλλά οι οπαδοί του Ευστάθιου δεν τον αναγνώρισαν αν και δέχτηκε την Ορθόδοξη πίστη μετά την εκλογή του. Η Σύνοδος της Αλεξάνδρειας αποφάσισε να συμφιλιωθούν ο Μελέτιος με τον Ευστάθιο αλλά ο Λούσιφερ του Κάλιαρι που ήταν εξόριστος εκεί χειροτόνησε ως δεύτερο επίσκοπο της Αντιόχειας τον Παυλίνο Β΄ σε βάρος του Μελετίου (362).
Επιστροφή
ΕπεξεργασίαΌταν είδε ότι ήταν αδύνατο να συμφιλιώσει τους επισκόπους αποφάσισε να επιστρέψει στο Βερτσέλλι, στον δρόμο του επισκέφτηκε πολλές εκκλησίες προσπαθώντας να πείσει τους πιστούς να απαρνηθούν τον Αρειανισμό και να δεχτούν την Ορθόδοξη πίστη. Έφτασε στο Βερτσέλλι (363) και έγινε αρχηγός της ομάδας των Ορθόδοξων πιστών μαζί με τον Ιλάριο του Πικταυίου, κύριος αντίπαλος τους ήταν ο Αρειανιστής Αυξέντιος Μεδιολάνων. Σημαντική, τέλος είναι η συμβολή του στην εισαγωγή του μοναχισμού στην Δύση: συγκεκριμένα θα συγκεντρώσει δίπλα του πολλούς κληρικούς ζώντας μαζί τους κοινοβιακά-μοναστικά.
Αγιοποίηση
Επεξεργασία_(The_S.S._Teacher%27s_Edition-The_Holy_Bible_-_Plate_XXXII).jpg)
Πολλές φορές θεωρείται Μάρτυρας αλλά οι αναφορές αυτές είναι ψευδείς, οι φήμες αυτές έχουν σχέση με τις τιτάνιες προσπάθειες του να διαδώσει την Καθολική πίστη με προσωπικό κόστος. Η Καθολική εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο, η πρώτη επέτειος εορτής του ήταν η 16η Δεκεμβρίου και σχετίζεται με την ημερομηνία της εκλογής του σαν επισκόπου.[7] Η τελική σημερινή ημερομηνία της εορτής του είναι η 2α Αυγούστου και σχετίζεται με την ημερομηνία του θανάτου του.[2]
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ δήλωσε σε γενική ακρόαση (2007) :
"Ο Ευσέβιος παρότρυνε τους πιστούς να μην χρησιμοποιούν τις πόλεις και τον κόσμο σαν κατοικία τους αλλά την μόνιμη μελλοντική τους κατοικία την Ουράνια Ιερουσαλήμ. Αυτή η "εσχατολογική άποψη" επιτρέπει στους πάστορες να μην υπακούσουν στις αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνητών και να μην ακολουθούν τα έθιμα της κοινωνίας που ζουν. Η αυθεντική σημασία της διδασκαλίας του Ευσέβιου ήταν ότι αυτός που καθορίζει την μορφή της ανθρώπινης ζωής δεν είναι ο εκάστοτε αυτοκράτορας παρά μονάχα ο Ιησούς Χριστός".[2]
Συγγραφικό έργο
ΕπεξεργασίαΤο συγγραφικό έργο του είναι μικρό. Ο Ιερώνυμος μας πληροφορεί πως μετέφρασε στα λατινικά το "Υπόμνημα στους Ψαλμούς" του Ευσέβιου Καισαρείας, παραλείποντας τα μη "Ορθόδοξα" χωρία του. Τρεις επιστολές του μας σώζονται: "Προς Κωνστάντιον", "Προς τους πρεσβύτερους και τον λαόν της Ιταλίας", "Προς τον Γρηγόριον Ελβίρας". Στον Εύσέβιο αποδίδεται ατεκμηρίωτα, ο περίφημος κώδικας Codex Vercelensis, που βρέθηκε στην μητρόπολη της πόλης αυτής και περιέχει λατινικό προϊερωνυμικό κείμενο των Ευαγγελίων.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ "Book of Martyrs," New York: Catholic Book Publishing Co., 1948
- ↑ 2,0 2,1 2,2 https://w2.vatican.va/content/benedict-xvi/en/audiences/2007/documents/hf_ben-xvi_aud_20071017.html
- ↑ Fr. Paolo O. Pirlo, SHMI (1997). "St. Eusebius of Vercelli". My First Book of Saints. Sons of Holy Mary Immaculate – Quality Catholic Publications. σσ. 167 - 168
- ↑ 4,0 4,1 4,2 http://www.newadvent.org/cathen/05614b.htm
- ↑ Fr. Paolo O. Pirlo, SHMI (1997). "St. Eusebius of Vercelli". My First Book of Saints. Sons of Holy Mary Immaculate – Quality Catholic Publications. σσ. 167–168.
- ↑ Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία, τομ. Β΄, Αθήνα, 1990, σελ. 222
- ↑ "Calendarium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 1969), σ. 148
Πηγές
Επεξεργασία- Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία, τομ. Β΄, Αθήνα, 1990
- "Book of Martyrs," New York: Catholic Book Publishing Co., 1948
- "Calendarium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 1969)
- Fr. Paolo O. Pirlo, SHMI (1997). "St. Eusebius of Vercelli". My First Book of Saints. Sons of Holy Mary Immaculate – Quality Catholic Publications.
- N. Everett, "Narrating the Life of Eusebius of Vercelli", in R. Balzaretti and E.M. Tyler (eds), Narrative and History in the Early Medieval West (Turnhout, 2006: Brepols)
- Nicholas Everett, Patron Saints of Early Medieval Italy AD c.350-800 (PIMS/ Durham University Press, 2016)