Διονύσιος Παπαδόγγονας
Ο Διονύσιος Παπαδόγκωνας η Παπαδόγγονας (Πεταλίδι Μεσσηνίας 1888- Αθήνα 1944) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, δωσίλογος κατά την γερμανική Κατοχή της Ελλάδας και οργανωτής των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών.[1]
| Διονύσιος Παπαδόγγονας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Διονύσιος Παπαδόγγονας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1888 Πεταλίδι Μεσσηνίας |
| Θάνατος | 1944 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Συγγενείς | Αλέξανδρος Παπαδόγγονας (τέκνο) |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Εκστρατεία της Κριμαίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος Διασυμμαχικό Μετάλλιο Νίκης (Ελλάδας) Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων Χρυσό Αριστείο Ανδρείας Πολεμικός Σταυρός |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το 1888, με καταγωγή από την Μάνη. Ακολουθώντας στρατιωτικό επάγγελμα φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και συμμετείχε στις επιχειρήσεις Βορείου Ηπείρου και σε όλους τους μετέπειτα πολέμους, Βαλκανικούς 1912-1913, στον Α' Π.Π.. Έλαβε μέρος στην Εκστρατεία της Κριμαίας στην Ουκρανία, στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στο Β' Π.Π.. Ειδικότερα στον τελευταίο συμμετείχε ως αρχηγός πεζικού της ΧΙΙ Μεραρχίας (Αλεξανδρούπολης) και από 18-1-1941 αρχηγός πεζικού της V Μεραρχίας Κρητών όπου και διακρίθηκε στη μάχη της Τρεμπεσίνας. [εκκρεμεί παραπομπή]
Στη διάρκεια της κατοχής οργάνωσε την φιλοβασιλική αντιστασιακή οργάνωση Ελληνικός Στρατός (ΕΣ) που αργότερα διαλύθηκε από τον ΕΛΑΣ. Ήρθε σε επαφή με τους συνδέσμους του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, Ρίντ και Φράϊζερ και εξέθεσε την γενική κατάσταση που επικρατούσε στην Καλαμάτα με τους κατακτητές αλλά και του ΕΑΜ. Ανέλαβε αρχηγός του Β΄ Αρχηγείου Χωροφυλακής Πελοποννήσου (1944) και οργάνωσε τα Τάγματα Ασφαλείας Πελοποννήσου[2] συνεργαζόμενος με τους Γερμανούς και υπαγόμενος διοικητικά στις εντολές τους. Η σκληρότητά του ήταν παροιμιώδης. Αναφέρεται ότι με δική του πρωτοβουλία εκτελέστηκαν επιπλέον 100 αντιστασιακοί πέρα από τους 200 της Καισαριανής ως αντίποινα της εκτέλεσης του υποστράτηγου Κρεχ, ενώ οι Γερμανοί ήταν πολύ ικανοποιημένοι από τη συνεργασία του, τόσο ώστε να λάβει συγχαρητήρια επιστολή από τον ίδιο τον Χίτλερ.[3]
Όταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος έφθασε στην ελεύθερη Πελοπόννησο από το Κάιρο ως προπομπός της εκεί ελληνικής κυβέρνησης, ζήτησε από τον Δ. Παπαδόγγονα, που είχε περικυκλωθεί στην Τρίπολη από τις δυνάμεις του Άρη Βελουχιώτη, να σταματήσει κάθε δραστηριότητα και ο ίδιος και οι ομάδες του να παραδοθούν. Ο Δ. Παπαδόγονας ακολουθώντας την εντολή παραδόθηκε και με κάποιες ομάδες του φέροντας ελάχιστο ελαφρύ οπλισμό διεκπεραιώθηκαν από τους Βρετανούς αρχικά στις Σπέτσες και από εκεί στο στρατόπεδο Γουδί στην Αθήνα. [εκκρεμεί παραπομπή]
Σύμφωνο Ντόρια-Παπαδόγκωνα
ΕπεξεργασίαΟ Παπαδόγγονας, υπογράφει στις 20 Ιουλίου του 1943, σύμφωνο συνεργασίας με τον διοικητή του 64ου Ιταλικού συντάγματος Πεζικού,Ντομένικο Ντόρια στο οποίο αναφέρεται ότι του παρέχεται παντός είδους βοήθεια προκειμένου να αναχαιτίσει τον αναρχο-κομμουνιστικόν κίνδυνον. [εκκρεμεί παραπομπή]
Ο Χάγκεν Φλάισερ αναφέρει πως «η έγκαιρη αποκάλυψη ενός τέτοιου "βάλτου της προδοσίας", προσφέρει στον αριστερό τύπο, ένα πλούσιο θέμα για εκμετάλλευση.[4] Οι εντυπώσεις ήταν τεράστιες κι έτσι δεν εκπλήσσει το ότι, ύστερα από κάποια βουβαμάρα, οι υπεύθυνοι του Ε.Σ αρνούνται την κατηγορία, ενοχοποιόντας με τη σειρά τους το Ε.Α.Μ για πλαστογραφία. Η εκδοχή αυτή όμως του Ε.Σ μάλλον αποκλείεται , αφού και ο ΕΔΕΣ αποκτά αντίγραφο του ίδιου κειμένου από πηγή άσχετη με το ΕΑΜ.»[5][6]
Παράσημα
Επεξεργασία| Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Προσοχή, το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για την σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{πηγές ενότητας|19|11|2024}} |
- Αργυρός Σταυρός του Τάγματος του Σωτήρος
- Χρυσό Αριστείο Ανδρείας (τρις)
- Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος
- Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικα με ξίφη
- Πολεμικός Σταυρός (τέσσερις)
- Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας
- Διασυμμαχικό Μετάλλιο Νίκης
- Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων
- Αναμνηστικό μετάλλιο πολέμου 1940 - 1941 [7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Κωστόπουλος 2005, σελ. 90.
- ↑ Heinz Richter, British intervention in Greece: from Varkiza to civil war σελίδες 156-160
- ↑ Hondros, 1983, σελίδες 83-85
- ↑ Φλάισερ, Χάγκεν (1995). Στέμμα και Σβάστικα. Β. Αθήνα: εκδόσεις Παπαζήση. σελ. 103. ISBN 960-021079-9.
- ↑ Φλάισερ 1995, σελ. 103.
- ↑ Συλλογικό, Έργο (15 Σεπτεμβρίου 1943). «Ελληνικός Αγών». Ο παράνομος τύπος στις συλλογές των ΑΣΚΙ (1936-1974). Από τη Δικτατορία του Μεταξά στη Μεταπολίτευση. Νικηφόρος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 1943. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020.
- ↑ Βαλτέτσι 1944, Μαρτυρία, του γιατρού Κώστα Αθανασίου Σαραντόπουλου, καθηγητού στην Ιατρική σχολή του North Eastern Ohio College of Medicine
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Κωστόπουλος, Τάσος (2005). Η αυτολογοκριμένη μνήμη: Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη. Αθήνα: φιλίστωρ. ISBN 960-369-082-1.
- Φλάισερ, Χάγκεν (1995). Στέμμα και σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944. Β. Αθήνα: Παπαζήση. ISBN 960-02-1079-9.
- (Αγγλικά) Hondros, John Louis (1983). Occupation and Resistance: The Greek Agony, 1941-44. Englewood Cliffs, NJ: Pella Publishing Company. ISBN 978-0-918618-19-1.