Δωσιλογισμός στην Ελλάδα

Μετά την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα κατά τον Β΄ ΠΠ οι ναζί εγκατέστησαν τρεις κυβερνήσεις διαδοχικά στην Ελλάδα, υπό των Γεωργίου Τσολάκογλου, Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου και Ιωάννη Ράλλη. Μικρά, αλλά ενεργά ελληνικά εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα, όπως το Ελληνικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ή δεδηλωμένες αντισημιτικές οργανώσεις, όπως η Εθνική Ένωσις Ελλάς, βοήθησαν τις γερμανικές αρχές να πολεμήσουν την Αντίσταση και να στείλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Έλληνες Εβραίους.

Κατά τα τελευταία 2 χρόνια της Κατοχής, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης δημιούργησε τα Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία ήταν στρατιωτικά σώματα που συνεργάζονταν φανερά με τους Γερμανούς και είχαν αντικομμουνιστική ιδεολογία. Μαζί με άλλες ακροδεξιές και βασιλόφρονες οργανώσεις, και μέρος των αστυνομικών δυνάμεων της εποχής, ήταν υπεύθυνοι για τον βάρβαρο σκοτωμό χιλιάδων Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Αντίθετα με το τι έγινε σε άλλες χώρες της Ευρώπης, δεν δικάστηκαν ποτέ για τα εγκλήματα τους, λόγω των Δεκεμβριανών που ξέσπασαν μετά την Απελευθέρωση, και ακολουθήθηκαν από τον Λευκό Τρόμο και τον Εμφύλιο.

Μεταξύ των δωσιλόγων υπήρχαν και άτομα των εβραϊκών κοινοτήτων, κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Εκτιμάται ότι αυτοί που συνεργάστηκαν με τις γερμανικές αρχές ήταν περίπου 400 άτομα, κυρίως συμμετέχοντας στην Εβραϊκή Πολιτοφυλακή που λειτούργησε το 1943 στη Θεσσαλονίκη. Στους δωσίλογους Εβραίους περιλαμβάνονται και όσοι συνεργάστηκαν με τις ιταλικές κατοχικές δυνάμεις στα Δωδεκάνησα πριν από τον Β' Π.Π.

Γενικά ο όρος εθνική αναξιότης (ή «εθνική αναξιότητα») αφορά συμπεριφορά πολίτη μιας χώρας που στρέφεται ενάντια της πατρίδας του, της εθνικής αξιοπρέπειας ή θίγει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο αυτή. Ειδικότερα όμως αυτός ο όρος για τα ελληνικά δεδομένα απετέλεσε «ιδιότυπο αδίκημα» που προσδιορίστηκε με Συντακτική Πράξη του 1945 με την οποία επιβάλλονταν ποινικές κυρώσεις στους συνεργασθέντες με τον εχθρό (δωσίλογοι).