Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1970

Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1970
Ημερομηνίες
Τελικός	21 Μαρτίου 1970
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγής	RAI Congrescentrum; Άμστερνταμ, Ολλανδία
Παρουσιαστές	Βίλι Ντόμπε
Μουσική διεύθυνση	Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
Σκηνοθέτης	Τέο Όρντεμαν
Εκτελεστικός επόπτης	Κλίφορντ Μπράουν
Εκτελεστικός παραγωγός	Γουόρνερ βαν Κάμπεν
Διοργανωτής	Nederlandse Omroep Stichting (NOS)
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Ενδιάμεση πράξη	The Don Lurio Dancers
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών	12
Πρώτη εμφάνιση	Καμία
Επιστρέφουν	Καμία
Αποχωρούν	Νορβηγία; Πορτογαλία; Σουηδία; Φινλανδία;
	Χάρτης συμμετοχών Συμμετέχουσες χώρες Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1970
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίας	Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε
Νικητής	Ιρλανδία; "All Kinds of Everything";
	← 1969 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 1971 →

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1970 ήταν η 15η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Έλαβε χώρα στις 21 Μαρτίου 1970 στο RAI Congrescentrum στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας και παρουσιάστηκε από τη Βίλι Ντόμπε.

Λόγω του ότι υπήρχαν τέσσερις νικητές στον προηγούμενο διαγωνισμό, τέθηκε το ερώτημα σχετικά με το ποιο έθνος θα φιλοξενήσει το διαγωνισμό του 1970. Με το Ηνωμένο Βασίλειο να φιλοξενεί το 1968 και την Ισπανία το 1969, μόνο η Γαλλία και η Ολλανδία ήταν υπό εξέταση. Η ρίψη ενός νομίσματος είχε ως αποτέλεσμα η διοργανώτρια χώρα να αποφασιστεί η Ολλανδία.

Δώδεκα χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό. Ήταν ο χαμηλότερος αριθμός συμμετεχόντων από την έκδοση του 1959. Η Νορβηγία, η Πορτογαλία, η Σουηδία, η Φινλανδία και η Αυστρία δεν συμμετείχαν το 1970 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το τετράδρομο αποτέλεσμα ισοπαλίας του 1969.^[1]

Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Ιρλανδία με το τραγούδι "All Kinds of Everything", ερμηνευμένο από την Ντάνα και γραμμένο από τους Ντέρι Λίντσεϊ και Τζάκι Σμίθ. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Ιρλανδίας στο διαγωνισμό. Το Ηνωμένο Βασίλειο τερμάτισε στη δεύτερη θέση για έβδομη φορά, ενώ η Γερμανία κατέληξε στην τρίτη θέση - το καλύτερο αποτέλεσμα για τη χώρα εκείνη τη στιγμή. Αυτή ήταν επίσης η μόνη φορά που το Λουξεμβούργο έλαβε «μηδέν πόντους».

Τοποθεσία

Το RAI Congrescentrum, στο Άμστερνταμ, όπου διεξήχθη ο διαγωνισμός του 1970.

Εξαιτίας του ότι υπήρξαν 4 νικητές στον προηγούμενο διαγωνισμό, προέκυψε το ερώτημα για το πού θα φιλοξενηθεί ο διαγωνισμός του 1970 Με το Ηνωμένο Βασίλειο να έχει ήδη φιλοξενήσει τον διαγωνισμό το 1968 και την Ισπανία το 1969, μόνο η Γαλλία και η Ολλανδία είχαν μείνει στη σκέψη των αξιωματούχων της Eurovision. Με το γύρισμα του κέρματος αποφασίστηκε η Ολλανδία για χώρα διεξαγωγής.^[2]

Το Congrescentrum, που αποτέλεσε τον χώρο του διαγωνισμού του 1970 άνοιξε στις 31 Οκτωβρίου 1922. Το αρχικό κτήριο αντικαταστάθηκε το 1961 από το σημερινό κτήριο της RAI στην Πλατεία Ευρώπης.

Διαδικασία και διεξαγωγή ψηφοφορίας

Οι Ολλανδοί παραγωγοί αναγκάστηκαν να κάνουν προσθήκες στο πρόγραμμα, καθώς μόλις 12 χώρες αποφάσισαν να ταξιδέψουν στο Άμστερνταμ. Έτσι, η έναρξη περιελάμβανε ένα μεγάλο σε διάρκεια βίντεο γυρισμένο στο Άμστερνταμ και εισήχθησαν για πρώτη φορά τα βίντεο μικρής διάρκειας τύπου "τουριστικής κάρτας", με τους καλλιτέχνες της κάθε χώρας. Ωστόσο, οι "κάρτες" για την Ελβετία, το Λουξεμβούργο και το Μονακό κινηματογραφήθηκαν όλες στο Παρίσι, όπως η κάρτα της Γαλλίας.^[3] Αξιοσημείωτο ήταν ότι μετά την ταινία που διήρκεσε πάνω από 4 λεπτά στην αρχή του προγράμματος, έγινε ίσως η πιο μικρή σε διάρκεια παρουσίαση στην ιστορία από παρουσιαστή. Η Βίλι Ντόμπε καλωσόρισε τους τηλεθεατές στα αγγλικά, γαλλικά και ολλανδικά , τερματίζοντας την εισαγωγή της έπειτα από μόνο 24 δευτερόλεπτα. Στην οθόνη αναγράφονταν τα ονόματα της κάθε συμμετοχής σε υπότιτλους, με τους τίτλους των τραγουδιών γραμμένους με μικρά γράμματα και τα ονόματα του ερμηνευτή/ συνθετών και στιχουργών με μικρά.

Το σκηνικό επινοήθηκε από τον Ρόλαντ ντε Γκρουτ. Ήταν ένα απλό σχέδιο με πολλά κυρτά, οριζόντια κομμάτια και ασημένια μπιχλιμπίδια, που μπορούσαν να κινούνται με διαφορετικούς τρόπους.

Προκειμένου να αποφευχθεί ό,τι έγινε το 1969, θεσπίστηκε κανονισμός για την ισοψηφία στη βαθμολογία. Έτσι, ορίστηκε ότι σε περίπτωση που δύο ή περισσότερα τραγούδια κέρδιζαν τους ίδιους βαθμούς και ισοφάριζαν για πρώτη φορά, το κάθε τραγούδι θα έπρεπε να ερμηνευτεί εκ νέου. Έπειτα από αυτό κάθε εθνική κριτική επιτροπή (εκτός από τις κριτικές επιτροπές των ενδιαφερομένων χωρών) θα ψήφιζε με την ανάταση του χεριού ποιο τραγούδι πίστευαν ότι ήταν το καλύτερο. Αν οι χώρες ήταν ξανά ισόπαλες, τότε θα μοιράζονταν την πρώτη θέση.

Συμμετέχουσες χώρες

Η Αυστρία (η οποία δεν έλαβε μέρος το 1969), η Φινλανδία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία και η Σουηδία δεν έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό, καθώς δεν ήταν ικανοποιημένες με το αποτέλεσμα του 1969 και τον τρόπο ψηφοφορίας.^[3] Ωστόσο η Πορτογαλία διεξήγαγε εθνικό τελικό, τον οποίο κέρδισε ο Σέρζιο Μπόργκες.^[2]

Αρκετοί από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες ήταν επαγγελματίες τραγουδιστές που ήδη έκαναν καριέρα, όπως της Βρετανίας (η Μαίρη Χόπκιν) και το Λουξεμβούργο (με τον Νταβίντ Αλεξάντρ Βίντερ). Στον διαγωνισμό του 1970 ερμήνευσε το τραγούδι της ισπανικής συμμετοχής και ο Χούλιο Ιγκλέσιας, ο οποίος μέχρι τότε ήταν άγνωστος.

Ψηφοφορία και επακόλουθα

Η Ντάνα τραγουδώντας το νικητήριο τραγούδι All Kinds of Everything

Κατά την προετοιμασία για το Διαγωνισμό, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν τα φαβορί για να κερδίσει και επίσης το φαβορί με την ορχήστρα 50 κομματιών. Σίγουρα για τη νίκη, η βρετανική αντιπροσωπεία είχε διοργανώσει ένα πάρτι του νικητή που θα ριχτεί μετά τον διαγωνισμό. [2] Τελικά, οι δύο μόνο χώρες που συμμετείχαν στην εκδήλωση ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία, αν και οι τελευταίοι είχαν το προβάδισμα σε όλη τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Η Ιρλανδία πήρε τη νίκη με 32 πόντους, 6 πόντους μπροστά από το Ηνωμένο Βασίλειο, με τη Γερμανία τρίτη. Το Λουξεμβούργο δεν κατάφερε να σηκώσει κανένα σημείο - τη μόνη φορά που το έκανε ποτέ.

Η Ιρλανδία κέρδισε το διαγωνισμό με το "All Kinds of Everything", που έγραψε ο Derry Lindsay και η Jackie Smith, και τραγούδησε ένας άλλος άγνωστος Dana, 18χρονη μαθήτρια από το Derry της Βόρειας Ιρλανδίας. Το τραγούδι έγινε ένα εκατομμύριο πωλητής και ο τραγουδιστής ένα διεθνές αστέρι. Καθώς ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε φέτος στην Ολλανδία και η χώρα ήταν ένας από τους τέσσερις νικητές το 1969, η Dana έλαβε τα βραβεία της από τον ολλανδό νικητή Lenny Kuhr.

Η Mary Hopkin σημείωσε μερικές ακόμη επιτυχίες, αλλά μείωσε την καριέρα της στη μουσική το 1971 αφού παντρεύτηκε. Αργότερα σχολίασε την εμφάνισή της στο Διαγωνισμό ως ταπεινωτική και είπε ότι μισούσε το τραγούδι που έπρεπε να τραγουδήσει. Ο Ισπανός νεοεισερχόμενος Julio Iglesias συνέχισε να επιτυγχάνει την παγκόσμια επιτυχία στις δεκαετίες που ακολούθησαν και έγινε ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές όλων των εποχών. Η Dana, εν τω μεταξύ, συνέχισε να κερδίζει χτύπημα singles σε όλη τη δεκαετία του '70 με τραγούδια όπως "Παραμύθι" και "Θα είναι ένα κρύο κρύο Χριστούγεννα". Στη δεκαετία του 1990 έγινε πολιτικός, προήχθη για τις προεδρικές εκλογές στην Ιρλανδία το 1997 και το 2011 και έγινε μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 1999.

Από τους άλλους καλλιτέχνες, η Stella Maessen (των Hearts of Soul), ο Jean Vallée, ο Guy Bonnet και η Katja Ebstein συμμετείχαν και πάλι στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, ο τελευταίος δύο φορές περισσότερο. Το επόμενο έτος, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία και η Σουηδία επέστρεψαν στο διαγωνισμό.

Διευθυντές ορχηστρών

Για κάθε ερμηνεία ένας μαέστρος ήταν υπεύθυνος για τη διεύθυνση της ορχήστρας.^[4]

Ολλανδία ! Ολλανδία – Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
Ελβετία ! Ελβετία – Μπερνάρ Ζεράρ
Ιταλία ! Ιταλία – Μάριο Καπουάνο
Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία – Μοϊμίρ Σέπε

Βέλγιο ! Βέλγιο – Τζακ Σαΐ
Γαλλία ! Γαλλία – Φρανκ Πουρσέλ
Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο – Τζόνι Άρθεϊ
Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο – Ρεϊμόν Λεφέρ

Ισπανία – Αουγκούστο Αλχέρο
Μονακό ! Μονακό – Τζίμι Γουόλτερ
Γερμανία ! Γερμανία – Κρίστιαν Μπρουν
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Ντολφ βαν ντερ Λίντεν

Καλλιτέχνες που επέστρεψαν

Για πρώτη φορά δεν επανήλθε κανείς καλλιτέχνης που είχε λάβει μέρος σε προηγούμενους διαγωνισμούς.^[1]

Αποτελέσματα

Σειρά	Χώρα	Καλλιτέχνης	Τραγούδι	Γλώσσα^[5]	Θέση	Βαθμοί
01	Ολλανδία	Hearts of Soul	"Waterman"	Ολλανδικά	7	7
02	Ελβετία	Ανρί Ντες	"Retour"	Γαλλικά	6	8
03	Ιταλία	Τζάνι Μοράντι	"Occhi di ragazza"	Ιταλικά	10	5
04	Γιουγκοσλαβία	Εύα Σρσεν	"Pridi, dala ti bom cvet"	Σλοβένικα	11	4
05	Βέλγιο	Ζαν Βαγιέ	"Viens l'oublier"	Γαλλικά	8	5
06	Γαλλία	Γκι Μπονέ	"Marie-Blanche"	Γαλλικά	4	8
07	Ηνωμένο Βασίλειο	Μαίρη Χόπκιν	"Knock, Knock Who's There?"	Αγγλικά	2	26
08	Λουξεμβούργο	Νταβίντ Αλεξάντρ Βίντερ	"Je suis tombé du ciel"	Γαλλικά	12	0
09	Ισπανία	Χούλιο Ιγκλέσιας	"Gwendolyne"	Ισπανικά	5	8
10	Μονακό	Ντομινίκ Ντισό	"Marlène"	Γαλλικά	9	5
11	Γερμανία	Κάτια Εμπστάιν	"Wunder gibt es immer wieder"	Γερμανικά	3	12
12	Ιρλανδία	Ντάνα	"All Kinds of Everything"	Αγγλικά	1	32

Πίνακας βαθμολογίας

	Συνολικά
	Αποτελέσματα
Ολλανδία	7			3	3			1
Ελβετία	8	2					2	1				2	1
Ιταλία	5				1					2		2
Γιουγκοσλαβία	4							4
Βέλγιο	5						3		1				1
Γαλλία	8			1	2						2		3
Ηνωμένο Βασίλειο	26	3	2	2	4		2		2		4	4	3
Λουξεμβούργο	0
Ισπανία	8			3					2		3
Μονακό	5		1			1	2			1
Γερμανία	12		1	1					3	4	1		2
Ιρλανδία	32	5	6			9	1	4	2	3		2

4 βαθμοί

Παρακάτω είναι ένα σύνολο όλων των 4 βαθμών στον τελικό:

N.	Συμμετέχων	Χώρα που ψηφίζει
4	Ιρλανδία	Ολλανδία¹, Ελβετία², Βέλγιο³, Ηνωμένο Βασίλειο
3	Ηνωμένο Βασίλειο	Γιουγκοσλαβία, Μονακό, Γερμανία
1	Γερμανία	Ισπανία
1	Γιουγκοσλαβία	Ηνωμένο Βασίλειο

1.^ Η Ολλανδία έδωσε στην Ιρλανδία 5 βαθμούς.

2.^ Η Ελβετία έδωσε στην Ιρλανδία 6 βαθμούς.

3.^ Το Βέλγιο έδωσε στην Ιρλανδία 9 βαθμούς.

Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1964, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.^[1]

Σειρά βαθμολογίας	Χώρα	Εκπρόσωποι βαθμών	Παρουσιαστής	Φορέας μετάδοσης
01	Ολλανδία ! Ολλανδία	Φιλιπ βαν ντερ Σαλίε	Πιμ Γιάκομπς^[6]	Nederland 1
02	Ελβετία ! Ελβετία	Αλεξάντρ Μπούργκερ	Τέοντορ Χάλερ	TV DRS
			Ζορζ Αρντί	TSR
			Τζοβάνι Μπερτίνι	TSI
03	Ιταλία ! Ιταλία	Έντσο Τορτόρα	Ρενάτο Ταλιάνι	Secondo Programma
04	Γιουγκοσλαβία ! Γιουγκοσλαβία	Ντραγκάνα Μάρκοβιτς	Μίλοβαν Ίλιτς	Televizija Beograd
			Όλιβερ Μλάκαρ	Televizija Zagreb
			Τόμαζ Τέρτσεκ	Televizija Ljubljana
05	Βέλγιο ! Βέλγιο	Αντρέ Αγκόν	Κλοντ Ντελακρουά^[7]	RTB
			Χέρμαν Φέρελστ	BRT
			TBC	RTB La Première
			Ναντ Μπάερτ	BRT Radio 1
06	Γαλλία ! Γαλλία	TBC	Πιέρ Τσερνιά^[7]	Deuxième Chaîne ORTF
07	Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο	Κόλιν-Γουόρντ Λιούις	Ντέιβιντ Γκελ^[8]	BBC1
			Τόνι Μπράντον	BBC Radio 1
			Τζον Ράσελ	British Forces Radio^[2]
08	Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο	TBC	Ζακ Ναβαντίκ^[7]	Télé-Luxembourg
08	Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο	TBC	Καμίλο Φέλγκεν	RTL Radio
09	Ισπανία	Ραμόν Ριβέρα^[9]	Χοσέ Λουίς Ουριμπαρί	TVE1
09	Ισπανία	Ραμόν Ριβέρα^[9]	Μιγκέλ ντε λος Σάντος	Primer Programa RNE
10	Μονακό ! Μονακό	TBC	Πιέρ Τσερνιά	Télé Monte Carlo
11	Γερμανία ! Γερμανία	Χανς-Ότο Γκρίνεφελτ	Μαρί-Λουίζ Σταϊνμπάουερ	ARD Deutsches Fernsehen
11	Γερμανία ! Γερμανία	Χανς-Ότο Γκρίνεφελτ	Βολφ Μίτλερ	Deutschlandfunk/Bayern 2
12	Δημοκρατία της Ιρλανδίας	Τζον Σκίαν	Βαλερί Μακγκόβερν	RTÉ Television
12	Δημοκρατία της Ιρλανδίας	Τζον Σκίαν	Κέβιν Ρος	Radio Éireann
-	Αυστρία ! Αυστρία	(Μη συμμετέχουσα χώρα)	Ερνστ Γκρίσεμαν	ORF
-	Χιλή ! Χιλή	(Μη συμμετέχουσα χώρα)	TBC	Canal 9
-	Ελλάδα ! Ελλάδα	(Μη συμμετέχουσα χώρα)	TBC	ΕΙΡΤ
-	Νορβηγία ! Νορβηγία	(Μη συμμετέχουσα χώρα)	Χωρίς παρουσιαστή	NRK
-	Πορτογαλία ! Πορτογαλία	(Μη συμμετέχουσα χώρα)	Ενρίκε Μέντες	RTP1

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 «Eurovision Song Contest 1970». EBU. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Roxburgh, Gordon (2014). Songs For Europe - The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Two: The 1970's. UK: Telos Publishing. σελ. 27. ISBN 978-1-84583-065-6.
↑ ^3,0 ^3,1 John Kennedy O'Connor (2007). The Eurovision Song Contest - The Official History. UK: Carlton Books. ISBN 978-1-84442-994-3.
↑ «Conductors 1970». 4Lyrics.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
↑ «Eurovision Song Contest 1970». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 Christian Masson. «1970 - Amsterdam». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
↑ O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελ. 42. ISBN 978-1-84442-994-3.
↑ «Nueva España - 22/03/1970». Store.diariodelaltoaragon.es. 22 Μαρτίου 1970. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1970

Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)

[ESC1970-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 «Eurovision Song Contest 1970». EBU. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.

[Roxburgh-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Roxburgh, Gordon (2014). Songs For Europe - The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Two: The 1970's. UK: Telos Publishing. σελ. 27. ISBN 978-1-84583-065-6.

[Official_History-3] 3,0 ^3,1 John Kennedy O'Connor (2007). The Eurovision Song Contest - The Official History. UK: Carlton Books. ISBN 978-1-84442-994-3.

[Conductors-4] «Conductors 1970». 4Lyrics.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.

[5] «Eurovision Song Contest 1970». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.

[6] «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).

[songcontest.free.fr-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 Christian Masson. «1970 - Amsterdam». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.

[O'Connor-8] O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελ. 42. ISBN 978-1-84442-994-3.

[9] «Nueva España - 22/03/1970». Store.diariodelaltoaragon.es. 22 Μαρτίου 1970. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

1

[6]

[7]

[8]

[9]