Γουίλι Νέλσον

Ο Γουίλι Χιου Νέλσον (αγγλικά: Willie Hugh Nelson, γεννημένος στις 29 Απριλίου 1933) είναι Αμερικάνος τραγουδιστής-στιχουργός, μουσικός, κιθαρίστας, συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός και ακτιβιστής. Η τεράστια επιτυχία του άλμπουμ Shotgun Willie (1973), σε συνδυασμό με την κριτική και εμπορική επιτυχία των Red Headed Stranger (1975) και Stardust (1978), καθιέρωσαν τον Νέλσον ως έναν από τους πιο αναγνωρισμένους καλλιτέχνες της μουσικής κάντρι. Αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της "παράνομης κάντρι", ενός υποείδους της μουσικής κάντρι που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως αντίδραση στους συντηρητικούς περιορισμούς των "παραγωγών του Νάσβιλ". Ο Νέλσον έχει παίξει σε πάνω από 30 ταινίες, έχει γράψει μαζί με άλλους αρκετά βιβλία, και έχει συμμετάσχει σε ακτιβισμό για τη χρήση βιοκαυσίμων και τη νομιμοποίηση της κάνναβης.

Γουίλι Νέλσον
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Willie Nelson (Αγγλικά)
Γέννηση	29 Απριλίου 1933 (1933-04-29) Άμποτ,Τέξας
Κατοικία	Spicewood Μάουι Νάσβιλ
Εθνικότητα	Αμερικάνος
Σπουδές	Πανεπιστήμιο Μπέιλορ και Abbott High School
Ιδιότητα	τραγουδιστής-τραγουδοποιός, συγγραφέας, ηθοποιός, τραγουδιστής, κιθαρίστας, παραγωγός ταινιών, δημιουργός γραπτών έργων, καινοτόμος επιχειρηματίας, τηλεοπτικός παραγωγός, session musician, αθλητής του Τάε Κβον Ντο, σκηνοθέτης κινηματογράφου, ηθοποιός τηλεόρασης, μουσικός παραγωγός και περιβαλλοντολόγος
Σύζυγος	Shirley Collie Nelson (1963–1971) και Martha Matthews (1952–1962)
Τέκνα	Lukas Nelson, Micah Nelson και Paula Nelson
Αδέλφια	Bobbie Nelson
Όργανα	κιθάρα, steel-string acoustic guitar, Ηλεκτρική κιθάρα, ακουστική κιθάρα, κλασική κιθάρα και φωνή
Είδος τέχνης	Μουσική
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Μουσική κάντρι
Ιστοσελίδα	http://www.willienelson.com/
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Νέλσον γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929 και ανατράφηκε από τον παππού και τη γιαγιά του. Έγραψε το πρώτο του τραγούδι στην ηλικία των 7 ετών και μπήκε στο πρώτο του συγκρότημα στα 10. Ενώ ακόμη ήταν μαθητής, έκανε τοπικές περιοδείες ως τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος Bohemian Polka. Αφού αποφοίτησε από το σχολείο, το 1950, κατατάχθηκε στην Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, αλλά αργότερα αποστρατεύτηκε λόγω προβλημάτων στη μέση του. Μετά την επιστροφή του, ο Νέλσον γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Μπέιλορ και παρακολούθησε μαθήματα για 2 χρόνια. Εγκατέλειψε, όμως, τις σπουδές, λόγω της επιτυχίας του στη μουσική. Σε αυτό το διάστημα, εργάστηκε ως DJ σε ραδιοφωνικούς σταθμούς του Τέξας και ως τραγουδιστής σε διάφορα κάντρι μπαρ.

Το 1956 μετακόμισε στην Ουάσινγκτον, όπου έγραψε το κομμάτι "Family Bible" και ηχογράφησε το κομμάτι "Lumberjack". Το 1958 μετακόμισε στο Χιούστον, αφού υπέγραψε συμβόλαιο με την D Records. Τραγουδούσε κάθε εβδομάδα στο Esquire Ballroom, όπου δούλευε και ως DJ. Εκείνη την περίοδο έγραψε τραγούδια τα οποία θα γίνονταν κλασσικά κομμάτια της κάντρι, όπως τα "Funny how time slips away", "Hello Walls", "Pretty Paper" και "Crazy". Το 1960 μετακόμισε στο Νάσβιλ του Τενεσί και αργότερα υπέγραψε συμβόλαιο με την Pamper Music το οποίο του επέτρεψε να μπει στο συγκρότημα του Ρέι Πράις ως μπασίστας. Το 1962 ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ "...And Then I Wrote". Λόγω της επιτυχίας του, ο Νέλσον υπέγραψε συμβόλαιο το 1964 με την RCA Victor και την επόμενη χρονιά πήρε μέρος στο φεστιβάλ κάντρι Grand Ole Opry. Μετά από την κυκλοφορία κομματιών που γνώρισαν μέτρια επιτυχία στα charts, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές του 1970, ο Νέλσον αποσύρθηκε και το 1972 μετακόμισε στο Όστιν του Τέξας. Η αύξηση της δημοτικότητας της μουσικής των χίπις στο Όστιν έδωσε κίνητρο στο Νέλσον να επιστρέψει στη μουσική βιομηχανία, και να αρχίσει συχνές εμφανίσεις στο Armadillo World Headquarters.

Το 1973, αφού υπέγραψε συμβόλαιο με την Atlantic Records, ο Νέλσον στράφηκε στην "παράνομη κάντρι" με άλμπουμ όπως τα Shotgun Willie και Phases and Stages. Το 1975 μετακινήθηκε στην Columbia Records, όπου ηχογράφησε το σημαντικότατο άλμπουμ Red Headed Stranger. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε άλλο ένα άλμπουμ της "παράνομης κάντρι", το "Wanted! The Outlaws" με τους Γουέιλον Τζένινγκς, Τζέσι Κόλτερ και Τόμπαλ Γκλέιζερ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ενώ δημιουργούσε άλμπουμ-επιτυχίες όπως το Honeysuckle Rose και κομμάτια όπως τα "On the Road Again", "To all the Girls I've Loved Before", και "Pancho & Lefty", συμμετείχε στο κάντρι συγκρότημα The Highwaymen, μαζί με τους συναδέλφους τραγουδιστές Τζόνι Κας, Γουέιλον Τζένινγκς και Κρις Κριστόφερσον.

Το 1990, τα περιουσιακά στοιχεία του Νέλσον κατασχέθηκαν από το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος των Η.Π.Α., καθώς υποστηρίχθηκε ότι χρωστούσε 32.000.000 δολάρια. Η δυσκολία πληρωμής του τεράστιου χρέους του επιδεινώθηκε από άστοχες επενδύσεις που έκανε στη δεκαετία του 1980. Το 1991, ο Νέλσον κυκλοφόρησε το άλμπουμ The IRS Tapes: Who'll Buy My Memories? Το 1992 κατόρθωσε να αποπληρώσει το χρέος του με τα κέρδη από το διπλό άλμπουμ, που απέδωσε στο Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, και δημοπρατώντας τα περιουσιακά στοιχεία του. Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, ο Νέλσον συνέχισε να περιοδεύει εντατικά και να κυκλοφορεί άλμπουμ κάθε χρόνο. Οι κριτικές κυμαίνονταν από θετικές ως ανάμεικτες. Εξερεύνησε μουσικά είδη όπως η ρέγκε, η μπλουζ, η τζαζ και η φολκ. Ο Νέλσον έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε ταινία το 1979 στην ταινία Ηλεκτρικός καβαλάρης, και στη συνέχεια έκανε και άλλες εμφανίσεις σε ταινίες και στην τηλεόραση. Ο Νέλσον είναι μεγάλος φιλελεύθερος ακτιβιστής και συνεπικεφαλής του συμβουλευτικής επιτροπής του Εθνικού Οργανισμού για την αναμόρφωση των νόμων περί της κάνναβης, ο οποίος είναι υπέρ της νομιμοποίησής της. Στο περιβαλλοντικό μέτωπο, ο Νέλσον είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας βιοκαυσίμων Willie Nelson Biodiesel, τα οποία παράγονται από φυτικά έλαια. Ο Νέλσον είναι επίσης τιμητικά πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Μουσικού Σχεδίου του Τέξας, την επίσημη μουσική φιλανθρωπική οργάνωση του Τέξας.

Πρώτα χρόνια

Ο Γουίλι Νέλσον γεννήθηκε στο Άμποτ του Τέξας στις 29 Απριλίου του 1933, κατά τη μεγάλη οικονομική ύφεση του 1929 από τη Myrle Marie και τον Ira Doyle Nelson. Γεννήθηκε στις 29/4 αλλά η γέννηση του καταγράφτηκε από το γιατρό F.D. Sims στις 30 Απριλίου. Ονομάστηκε Γουίλι από την ξαδέρφη του Μίλντρεντ, η οποία επίσης διάλεξε το Χιου ως το μεσαίο του όνομα, προς τιμήν του αδερφού της που είχε πεθάνει πρόσφατα. Η καταγωγή του Νέλσον περιλαμβάνει αγγλικές, ιρλανδικές και ινδιάνικες ρίζες. Οι γονείς του μετακόμισαν από το Άρκανσο το 1929 αναζητώντας δουλειά. Ο παππούς του Νέλσον, ο Γουίλιαμ, ήταν σιδηρουργός ενώ ο πατέρας του ήταν μηχανικός.

Ο Γουίλι Νέλσον σε νεαρή ηλικία

Η μητέρα του τους εγκατέλειψε λίγο μετά τη γέννηση του, και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε και έφυγε κι εκείνος αφήνοντας τον Γουίλι και την αδερφή του, Μπόμπι, στον παππού και τη γιαγιά. Οι Νέλσον, που δίδασκαν μουσική στο Άρκανσο, άρχισαν να μαθαίνουν μουσική στα εγγόνια τους. Ο παππούς του Νέλσον τού αγόρασε μια κιθάρα όταν ήταν 6 ετών, του έμαθε μερικές νότες, και μαζί με την αδερφή του, τη Μπόμπι, τραγουδούσε γκόσπελ κομμάτια στην τοπική εκκλησία. Έγραψε το πρώτο του τραγούδι στην ηλικία των επτά ετών, και όταν ήταν εννιά, έπαιζε κιθάρα για το τοπικό συγκρότημα Bohemian Polka. Στη διάρκεια του καλοκαιριού, η οικογένεια μάζευε βαμβάκι μαζί με άλλους πολίτες του Άμποτ. Αυτή η δραστηριότητα δεν άρεσε στο Νέλσον, οπότε έβγαζε χρήματα τραγουδώντας σε ταβέρνες και άλλα μουσικά στέκια από την ηλικία των 13, συνεχίζοντας και στο λύκειο. Οι μουσικές επιρροές του Νέλσον ήταν οι Χανκ Γουίλιαμς, Μπομπ Γουίλις, Λέφτι Φρίζελ, Ρέι Πράις, Έρνεστ Ταμπ, Χανκ Σνόου, Τζάνγκο Ράινχαρντ, Φρανκ Σινάτρα και Λούις Άρμστρονγκ.

Ο Νέλσον πήγε στο Λύκειο του Άμποτ, όπου ήταν επιθετικός στην ομάδα φούτμπολ, γκαρντ στην ομάδα μπάσκετ και παίκτης μεταξύ δεύτερης και τρίτης βάσης στο μπέιζμπολ. Επίσης έτρεφε γουρούνια για τον οργανισμό Future Farmers of America. Ενώ ήταν ακόμα στο σχολείο, τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα στους Texans, ενα συγκρότημα που δημιουργήθηκε από το σύζυγος της αδερφής του, τον Μπαντ Φλέτσερ. Το συγκρότημα έπαιζε σε μουσικά στέκια και επίσης είχε κάποια ώρα τις Κυριακές στο ραδιοφωνικό σταθμό KHBR στο Χίλσμπορο του Τέξας. Παράλληλα, ο Νέλσον είχε μια μικρή θητεία ως τηλεφωνητής στο Άμποτ και στη συνέχεια ως κλαδευτής δέντρων για την τοπική εταιρεία παροχής ηλεκτρισμού και επίσως ως υπάλληλος καταστήματος αγοραπωλησιών αντικειμένων. Μετά το σχολείο, το 1950, μπήκε στην Αεροπορία των Η.Π.Α. για οκτώ με εννιά μήνες.

Το πορτραίτο του Νέλσον στη σχολική ομάδα φούτμπολ, το 1950.

Όταν επέστρεψε, το 1952, παντρεύτηκε τη Μάρθα Μάθιους, και από το 1954 ως το 1956 σπούδασε γεωπονία στο Πανεπιστήμιο του Μπέιλορ. Ο Νέλσον μπήκε στην αδερφότητα Ταφ Κάππα Έψιλον αλλά έφυγε για να ακολουθήσει καριέρα στη μουσική. Δούλεψε ως πορτιέρης σε κλαμπ, ως τεχνίτης σε συνεργείο αυτοκινήτων, έφτιαχνε σέλες για άλογα, κλάδευε ξανά δέντρα, και επίσης δούλεψε σε πετρελαιοπηγές. Αργότερα μπήκε στο συγκρότημα του Τζόνι Μπους. Ο Νέλσον μετακόμισε με την οικογένεια του στην Πλέζαντον του Τέξας όπου πέρασε οντισιόν για DJ στον ραδιοφωνικό σταθμό KBOP. Ο ιδιοκτήτης του σταθμού, δρ Μπεν Πάρκερ, έδωσε στον Νέλσον τη θέση παρόλο που δεν είχε εμπειρία στο ραδιόφωνο. Με τον εξοπλισμό του ραδιοφωνικού σταθμού, ο Νέλσον έκανε τις δύο πρώτες του ηχογραφήσεις το 1955: " The Storm has just begun " και " When I've sung my last Hillbilly Song ". Ηχογράφησε τα κομμάτια σε χρησιμοποιημένες κασσέτες, και έστειλε τα δοκιμαστικά στην τοπική δισκογραφική εταιρεία SARG Records. Η εταιρεία τα απέρριψε.

Ο Νέλσον έκανε έπειτα περάσματα από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς KDNT στο Ντέντον του Τέξας, ΚCUL και KCNC στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας, όπου παρουσίαζε την εκπομπή The Western Express, δίδασκε στο κατηχητικό και έπαιζε σε κλαμπ. Μετά αποφάσισε να μετακομίσει στο Σαν Ντιέγκο. Δεν μπόρεσε να βρει δουλειά και αποφάσισε να πάει στο Πόρτλαντ (Όρεγκον) όπου ζούσε η μητέρα του. Ο Νέλσον προσπάθησε να κάνει οτοστόπ και αφού για αρκετή ώρα δεν τον πήρε κανείς, κοιμήθηκε σε ένα χαντάκι. Μετά βρήκε ένα κοντινό σιδηροδρομικό σταθμό και επιβιβάστηκε σε ένα εμπορικό τρένο που τον άφησε στο Γιουτζίν. Ένας οδηγός φορτηγού τον πήγε σε ένα σταθμό λεωφορείων και του έδωσε 10 δολάρια για να αγοράσει ένα εισιτήριο για το Πόρτλαντ.

Μουσική καριέρα

Αρχή (1956 - 1971)

Ο Νέλσον προσελήφθη από το ραδιοφωνικό σταθμό KVAN στο Βανκούβερ της πολιτείας Ουάσινγκτον και έκανε συχνές εμφανίσεις σε ένα τηλεοπτικό σόου. Κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, "No place for me", ο οποίος συμπεριλάμβανε το τραγούδι "Lumberjack" του Λίον Πέιν στη Β πλευρά. Ο δίσκος απέτυχε. Ο Νέλσον συνέχισε να εργάζεται ως ραδιοφωνικός εκφωνητής και τραγουδούσε σε κλαμπ στο Βανκούβερ. Έκανε μερικές εμφανίσεις σε ένα κλαμπ στο Κολοράντο και αργότερα μετακόμισε στο Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι. Αφού απέτυχε να εξασφαλίσει μια θέση στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Ozark Jubilee, άρχισε να εργάζεται ως λαντζέρης. Δεν του άρεσε καθόλου αυτή η δουλειά οπότε επέστρεψε στο Τέξας. Αφού έμεινε ένα μικρό διάστημα στο Γουάκο, εγκαταστάθηκε στο Φορτ Γουόρθ και εγκατέλειψε τη μουσική βιομηχανία για έναν χρόνο. Πουλούσε αντίτυπα της Βίβλου και ηλεκτρικές σκούπες πόρτα-πόρτα, και τελικά έγινε υπεύθυνος πωλήσεων για την Encyclopedia Americana.

Αφού γεννήθηκε ο γιος του, Μπίλι, το 1958, η οικογένεια μετακόμισε στο Χιούστον. Στη διαδρομή, ο Νέλσον σταμάτησε στο κλαμπ Esquire Ballroom για να πουλήσει τα πρωτότυπα τραγούδια του στον τραγουδιστή της κάντρι Λάρι Μπάτλερ. Ο Μπάτλερ αρνήθηκε να αγοράσει το τραγούδι "Mr Record Man" για 10 δολάρια, και αντί για αυτό έδωσε στο Νέλσον δάνειο 50 δολαρίων για να νοικιάσει σπίτι και του προσέφερε εξαήμερη εργασία ως τραγουδιστής στο κλαμπ. Ο Νέλσον νοίκιασε το διαμέρισμα κοντά στο Χιούστον, στην Πασαντίνα του Τέξας όπου εργαζόταν επίσης στο ραδιοφωνικό σταθμό ως DJ. Εκείνη την περίοδο, ηχογράφησε 2 singles για τον παραγωγό Pappy Daily της D Records, τα "Man with the Blues / The Storm has just begun" και "What a way to live / Misery Mansion". Ο Νέλσον έπειτα προσελήφθη από το δάσκαλο κιθάρας Paul Buskirk για να εργαστεί ως δάσκαλος στη σχολή του. Πούλησε το τραγούδι "Family Bible" στον Buskirk για 50 δολάρια και το "Night Life" για 150 δολάρια. Το "Family Bible" έγινε επιτυχία για τον Claude Gray το 1960.

Ο Νέλσον μετακόμισε στο Νάσβιλ το 1960 αλλά δεν κατάφερε να υπογράψει με κάποια δισκογραφική. Εκείνη την περίοδο περνούσε χρόνο στο Tootsie's Orchid Lounge, ένα μπαρ κοντά στο Grand Ole Opry στο οποίο σύχναζαν σταρ του σόου και άλλοι τραγουδιστές και συνθέτες. Εκεί ο Νέλσον γνώρισε τον Χανκ Κόχραν, ένα στιχουργό που δούλευε για την εταιρεία Pamper Music που την είχαν οι Ρέι Πράις και Χαλ Σμιθ. Ο Κόχραν άκουσε τον Νέλσον να παίζει μαζί με τους Μπάντι Ίμονς και Τζίμι Ντέι. Ο Κόχραν μόλις είχε λάβει αύξηση 50 δολάρια την εβδομάδα, αλλά έπεισε τον Σμιθ να δώσει τα χρήματα στο Νέλσον για να τον πάρει στην Pamper Music. Ακούγοντας το Νέλσον να τραγουδάει το "Hello Walls" στο Tootsie's, ο Faron Young αποφάσισε να το ηχογραφήσει. Αφού ο Ρέι Πράις ηχογράφησε το "Night Life" του Νέλσον και ο προηγούμενος μπασίστας του Τζόνι Πέιτσεκ έφυγε, ο Νέλσον μπήκε στο συγκρότημα του Πράις ως μπασίστας. Ενώ έπαιζε με τον Price και το συγκρότημα Cherokee Cowboys, τα τραγούδια του έγιναν επιτυχίες για άλλους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των "Funny how time slips away" (Billy Walker), "Pretty Paper" (Roy Orbison), και, διασημότερο όλων, "Crazy" από την Patsy Cline. Ο Νέλσον και ο Κόχραν γνώρισαν επίσης το σύζυγο της Κλάιν, τον Τσάρλι Ντικ στο Tootsie's. Ένα τραγούδι του Νέλσον που έπαιξε το τζουκ μποξ άρεσε στον Ντικ. Ο Νέλσον έπαιξε για εκείνον ένα ντέμο από το "Crazy". Αργότερα εκείνο το βράδυ ο ωέπαιξε την κασέτα στην Κλάιν, η οποία αποφάσισε να το ηχογραφήσει. Το "Crazy" έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία τζουκ μποξ όλων των εποχών.

Ο Νέλσον υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική Liberty Records και από τον Αύγουστο του 1961 ηχογραφούσε στο στούντιο Quonset Hut. Τα δύο πρώτα του επιτυχημένα singles ως καλλιτέχνης κυκλοφόρησαν την επόμενη χρονιά, συμπεριλαμβανομένων των "Willingly" (ένα ντουέτο με την προσεχώς δεύτερη σύζυγό του, Σίρλεϊ Κόλι, το οποίο έγινε το πρώτο του single που μπήκε στα charts και το πρώτο του Τοπ Τεν στο νούμερο 10) και το "Touch Me" (το δεύτερό του Τοπ Τεν στο νούμερο 7). Η θητεία του Νέλσον στην Liberty Records παρήγαγε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο "....And then I wrote", το οποίο κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1962. Το 1963 η Κόλι και ο Νέλσον παντρεύτηκαν στο Λας Βέγκας. Μετά δούλεψε στα δυτικά γραφεία της Pamper Records, στο Πίκο Ριβέρα της Καλιφόρνιας. Καθώς η δουλειά δε του άφηνε χρόνο να παίζει μουσική μόνος του, παραιτήθηκε και αγόρασε ένα ράντζο στο Ρίτζτοπ του Τενεσί, έξω από το Νάσβιλ. Ο Φρεντ Φόστερ της δισκογραφικής Monument Records έκανε συμβόλαιο στο Νέλσον στις αρχές του 1964, αλλά κυκλοφόρησε μόνο ένα single: "I never cared for you".

Ο Νέλσον παίζει σε ένα σόου στο Grand Ole Opry το 1965.

Το φθινόπωρο του 1964, ο Νέλσον μεταπήδησε στη δισκογραφική RCA Victor μετά από πρόταση του Τσετ Άτκινς, υπογράφοντας συμβόλαιο με απολαβές 10.000 δολάρια το χρόνο. Το Country Willie - His Own Songs έγινε το πρώτο άλμπουμ του Νέλσον στην RCA Victor, το οποίο ηχογραφήθηκε τον Απρίλιο του 1965. Την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται στο Grande Ole Opry, και γνώρισε και έγινε φίλος με τον Waylon Jennings αφού παρακολούθησε ένα από τα σόου του στο Φοίνιξ της Αριζόνας. Το 1967 δημιούργησε το συγκρότημα "The Record Men" με τους Τζόνι Μπους, Τζίμι Ντέι, Πολ Ίνγκλις και Ντέιβιντ Ζέτνερ. Κατά τα πρώτα του χρόνια στην RCA Victor, ο Νέλσον δεν είχε σημαντικές επιτυχίες, αλλά από το Νοέμβριο του 1966 μέχρι το Μάρτιο του 1969, τα singles έφταναν σταθερά στο Τοπ 25. Τα "Once in a row" (#19, 1966), "The Party's Over" (#24 για 16 εβδομάδες το 1967) και η εκτέλεση του τού "Bring me sunshine" των Morecambe & Wise (#13, Μάρτιος 1969) ήταν τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ για όσο διάστημα έμεινε στην RCA.

Κατά το 1970, οι περισσότερες από τις στιχουργικές του δουλειές αφορούσαν περιοδείες που δεν επέφεραν σημαντικά κέρδη. Εκτός από τα προβλήματα στην καριέρα του, ο Νέλσον πήρε διαζύγιο από την Σίρλεϊ Κόλι το 1970. Το Δεκέμβριο, το ράντσο του στο Ρίτζτοπ του Τενεσί κάηκε. Το ερμήνευσε ως σημάδι για αλλαγή. Μετακόμισε σε ένα ράντσο κοντά στην Μπαντέρα του Τέξας και παντρεύτηκε την Κόνι Κέπκε. Στις αρχές του 1971 το single του "I'm a Memory" έφτασε το Τοπ 30. Αφού ηχογράφησε το τελευταίο του single με την RCA - "Mountain Dew" μαζί με το "Phases, Stages, Circles Cycles and Scenes") στα τέλη του Απριλίου του 1972, η RCA ζήτησε από το Νέλσον να ανανεώσει πρόωρα το συμβόλαιό του υπονοώντας ότι δεν θα κυκλοφορήσει τις τελευταίες του ηχογραφήσεις αν δεν το έκανε. Λόγω της αποτυχίας των άλμπουμ του, και ιδιαίτερα ενοχλημένος από την πορεία του Yesterday's Wine, παρόλο που δεν είχε τελειώσει ακόμα το συμβόλαιό του, ο Νέλσον αποφάσισε να αποσυρθεί από τη μουσική.

Παράνομη Κάντρι και επιτυχία (1972-1989)

Ο Νέλσον μετακόμισε στο Όστιν του Τέξας όπου η αναπτυσσόμενη μουσική σκηνή των χίπις αναζωογόνησε τον τραγουδιστή. Η δημοτικότητα του εκτοξεύτηκε στα ύψη καθώς έπαιζε το δικό του είδος μουσικής κάντρι το οποίο είχε επιρροές από την κάντρι, τη φολκ και τη τζαζ. Το Μάρτιο, έπαιξε την τελευταία μέρα του Dripping Springs Reunion, ένα τριήμερο φεστιβάλ του οποίο οι παραγωγοί σκόπευαν να το κάνουν ετήσιο. Παρόλο που απέτυχε να συγκεντρώσει το αναμενόμενο κοινό, η ιδέα ενέπνευσε το Νέλσον να ξεκινήσει το Forth of July Picnic, το δικό του ετήσιο φεστιβάλ, το οποίο άρχισε τον επόμενο χρόνο.

Ο Νέλσον αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική βιομηχανία, προσέλαβε τον Νιλ Ρέσεν ως μάνατζερ για να διαπραγματευτεί με την RCA, ο οποίος κατάφερε να κάνει τη δισκογραφική να συμφωνήσει να τερματίσει το συμβόλαιό του με επαναπληρωμή 14.000 δολαρίων. Ο Ρέσεν τελικά εισήγαγε τον Νέλσον στη δισκογραφική Atlantic Records με 25.000 δολάρια τον χρόνο όπου έγινε ο πρώτος καλλιτέχνης κάντρι της εταιρείας. Δημιούργησε το συγκρότημα The Family, και το Φεβρουάριο του 1973 ξεκίνησε να ηχογραφεί το αναγνωρισμένο Shotgun Willie στο Atlantic Studio της Νέας Υόρκης.

Το Shotgun Willie, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1973, έλαβε εξαιρετικές κριτικές αλλά δεν έκανε καλές πωλήσεις. Το άλμπουμ οδήγησε τον Νέλσον σε ένα νέο στιλ, δηλώνοντας αργότερα ότι το Shotgun Willie "καθάρισε το λαιμό του". Η επόμενη κυκλοφορία του, το Phases and Stages, που κυκλοφόρησε το 1974, ήταν ένα άλμπουμ που εξιστορούσε το διαζύγιο ενός ζευγαριού, εμπνευσμένο από προσωπική εμπειρία. Η πρώτη πλευρά του δίσκου ήταν από την πλευρά της γυναίκας, και η δεύτερη από την πλευρά του άντρα. Το άλμπουμ περιείχε το επιτυχημένο single "Bloody Mary Morning". Τον ίδιο χρόνο, παρήγαγε και πρωταγωνίστησε στο πιλοτικό επεισόδιο του Austin City Limits του δικτύου PBS.

Ο Νέλσον μετά μετακινήθηκε στη δισκογραφική εταιρεία Columbia Records, όπου υπέγραψε ένα συμβόλαιο που του έδωσε τον πλήρη δημιουργικό έλεγχο, κάτι το οποίο έγινε δυνατό από την κριτική και εμπορική επιτυχία των προηγούμενων άλμπουμ του. Το αποτέλεσμα ήταν το κριτικά αναγνωρισμένο και μαζικά δημοφιλές άλμπουμ του 1975, Red Headed Stranger. Παρόλο που η Columbia δίσταζε να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με κύριο όργανο μια κιθάρα και συνοδεία το πιάνο, ο Νέλσον και ο Γουέιλον επέμεναν. Το άλμπουμ συμπεριλάμβανε μια εκτέλεση του τραγουδιού του Φρεντ Ρόουζ του 1945 "Blue eyes crying in the rain" που είχε κυκλοφορήσει ως single πριν το άλμπουμ και έγινε η πρώτη επιτυχία του Νέλσον ως τραγουδιστή. Κατά την περιοδεία του το 1975, ο Νέλσον μάζεψε χρήματα για σταθμούς που σχετίζονται με το PBS στον νότο, προωθώντας το Austin City Limits. Το πιλοτικό επεισόδιο παίχτηκε πρώτα σε αυτούς τους σταθμούς, και μετά σε εθνικό επίπεδο. Η θετική αποδοχή του σόου έκανε το PBS να προγραμματίσει 10 επεισόδια για το 1976, ξεκινώντας και επίσημα το σόου.

Από αριστερά στα δεξιά: Κρις Κριστόφερσον, Νέλσον και Γουέιλον Τζένινγκς στο Dripping Springs Reunion του 1972.

Καθώς και ο Τζένινγκς είχε επίσης επιτυχία στην μουσική κάντρι στις αρχές του 1970, το ζευγάρι συνδυάστηκε σε ένα είδος που ονομάστηκε παράνομη κάντρι καθώς δεν πληρούσε τις προδιαγραφές του Νάσβιλ. Το άλμπουμ Wanted! The Outlaws το 1976 με τους Τζέσι Κόλτερ και Τόμπαλ Γκλέιζερ εδραίωσε το ζευγάρι και έγινε το πρώτο πλατινένιο άλμπουμ της μουσικής κάντρι. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, ο Νέλσον κυκλοφόρησε το The Sound in your Mind (έγινε χρυσό το 1978 και πλατινένιο το 2001) και το πρώτο του γκόσπελ γκόσπελ άλμπουμ, το Troublemaker (έγινε χρυσό το 1986)

Το καλοκαίρι του 1977, ο Νέλσον ανακάλυψε ότι ο Ρέσεν έκανε αιτήσεις για επέκταση του χρόνου πληρωμής στην εφορία αλλά τελικώς δεν πλήρωνε από τότε που ανέλαβε μάνατζερ του. Τον Ιούνιο, εστάλη από το γραφείο του Ρέσεν στη Νέα Υόρκη ένα δέμα που περιείχε κοκαΐνη με παραλήπτη τον Τζένινγκς στο Νάσβιλ. Το δέμα παρακολουθούσε η Δίωξη Ναρκωτικών και ο Τζένινγκς συνελήφθη. Οι κατηγορίες αργότερα αποσύρθηκαν καθώς ο βοηθός του Ρέσεν, Μαρκ Ρόθμπαουμ ανέλαβε την ευθύνη. Ο Ρόθμπαουμ καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Εντυπωσιασμένος από την συμπεριφορά του, ο Νέλσον απέλυσε τον Ρέσεν και προσέλαβε τον Ρόθμπαουμ για μάνατζερ. Το 1978, ο Νέλσον κυκλοφόρησε άλλα 2 πλατινένια άλμπουμ. Πρώτο το Waylon & Willie, το οποίο ήταν μια συνεργασία με τον Τζένινγκς που περιλάμβανε το "Mammas don't let your babies grow up to be cowboys", ένα επιτυχημένο single το οποίο γράφτηκε και εκτελέστηκε από τον Εντ Μπρους. Παρόλο που οι μελετητές πίστεψαν ότι το Stardust θα καταστρέψει την καριέρα του, έγινε πλατινένιο τον ίδιο χρόνο. Ο Νέλσον συνέχισε να φτάνει στην κορυφή των charts με επιτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του 1970, συμπεριλαμβανομένων των "Good Hearted Woman, "Remember me", "If you've got the money I've got the time" και "Uncloudy day".

Κατά τη δεκαετία του 1980, ο Νέλσον ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχημένα single συμπεριλαμβανομένων των "Midnight Rider", μια εκτέλεση τραγουδιού του 1980 του συγκροτήματος Allman Brothers που ο Νέλσον ηχογράφησε για την ταινία Ηλεκτρικός καβαλάρης, το σάουντρακ "On the road again" από την ταινία Honeysuckle Rose και ένα ντουέτο με τον Χούλιο Ιγκλέσιας με τίτλο "To all the girls I've loved before".

To 1983, κυκλοφόρησε το Pancho & Lefty, ένα άλμπουμ ντουέτο με τον Μερλ Χάγκαρτ και παραγωγό τον Κρις Μόμαν. Κατά την ηχογράφηση, του Pancho & Lefty, ο κιθαρίστας Τζόνι Κρίστοφερ και συνδημιουργός του "Always on my mind" προσπάθησε να προσαρμόσει το τραγούδι στον Χάγκαρτ. Ο Νέλσον, ο οποίος δεν γνώριζε την εκτέλεση του Έλβις Πρίσλεϊ στο τραγούδι, του ζήτησε να το ηχογραφήσει. Με παραγωγό τον Μόμαν, κυκλοφόρησε το single αλλά και το άλμπουμ με το ίδιο όνομα. Το single έφτασε στην κορυφή του Hot Country Singles του Billboard ενώ έφτασε στο νούμερο 5 στο Billboard Hot 100. Η κυκλοφορία κέρδισε 3 βραβεία στα 25α Ετήσια Βραβεία Grammy: Τραγούδι της Χρονιάς, Καλύτερο Τραγούδι Κάντρι και Καλύτερη Ανδρική Φωνητική Επίδοση. Το single έγινε πλατινένιο, ενώ το άλμπουμ έγινε πλατινένιο 4 φορές και αργότερα εισήχθη στο Grammy Hall of Fame, το 2008.

Στο μεταξύ, κυκλοφόρησαν 2 συνεργασίες με τον Γουέιλον Τζένινγκς: το WWII το 1982 και το Take it to the limit, μια άλλη συνεργασία με τον Γουέιλον Τζένινγκς κυκλοφόρησε το 1983. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι Νέλσον, Τζένινγκς, Τζόνι Κας και Κρις Κριστόφερσον, έφτιαξαν το συγκρότημα The Highwaymen, το οποίο κυκλοφόρησε πολλούς πλατινένιους δίσκους και έκανε περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Εν τω μεταξύ, αναμείχθηκε περισσότερο στη φιλανθρωπία, όπως με τη συμμετοχή του στο We are the World το 1984. Το 1985, ο Νέλσον είχε άλλη μια επιτυχία με το Half Nelson, ένα άλμπουμ συλλογής ντουέτων με μια γκάμα καλλιτεχνών όπως ο Ρέι Τσαρλς και ο Νιλ Γιανγκ. To 1980, ο Νέλσον έπαιξε στον νότιο κήπο του Λευκού Οίκου. Αυτή η συναυλία της 13ης Σεπτεμβρίου συμπεριλάμβανε την πρώτη κυρία Ρόζαλιν Κάρτερ και τον Νέλσον σε ένα ντουέτο στο τραγούδι "Up against the wall redneck mother" του Ρέι Γουίλι Χάμπαρντ. Ο Νέλσον επισκεπτόταν συχνά τον Λευκό Οίκο όπου, σύμφωνα με τη βιογραφία του Τζο Νικ Πατόσκι Willie Nelson: An Epic Life, κάπνισε μαριχουάνα στην ταράτσα του Λευκού Οίκου.

Εφορία και συνέχεια της καριέρας (1990 - παρόν)

Ο Νέλσον και η κιθάρα του "Trigger" ενώ παίζουν στο Cardiff στις 25 Ιανουαρίου του 2007.

Το 1990, η εφορία κατάσχεσε τα περισσότερα από τα περιουσιακά στοιχεία του Νέλσον υποστηρίζοντας ότι χρωστούσε 32.000.000 δολάρια. Εκτός από τους απλήρωτους φόρους, η οικονομική κατάσταση του Νέλσον χειροτέρεψε από άσχημες επενδύσεις που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το 1978, αφού απέλυσε τον Ρέσεν, ο Νέλσον ήρθε σε επαφή με τη λογιστική εταιρεία Price Waterhouse μέσω του Τέρι Μπρέι, ενός δικηγόρου από το Τέξας. Για να ξεπληρώσει το χρέος που είχε δημιουργήσει ο Ρέσεν στην εφορία, πρότειναν στο Νέλσον να επενδύσει σε "φορολογικά καταφύγια" τα οποία τελικά κατέρρευσαν. Ενώ η εφορία ακύρωσε τις εκπτώσεις φόρων του για τα έτη 1980, 1981 και 1982 (μια περίοδο που το εισόδημα του Νέλσον είχε πολλαπλασιαστεί), λόγω ποινών και τόκων, το χρέος αυξήθηκε στο τέλος της δεκαετίας.

Ο δικηγόρος του, Τζέι Γκόλντμπεργκ, διαπραγματεύτηκε ώστε να κατέβει το πρόστιμο στα 16.000.000 δολάρια. Αργότερα, ο δικηγόρος του Νέλσον επαναδιαπραγματεύτηκε με την εφορία και πέτυχε να μειωθεί το πρόστιμο στα 6.000.000 δολάρια, συμφωνία που ο Νέλσον δεν τήρησε. Ο Νέλσον κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ The IRS Tapes: Who'll buy my memories? με σκοπό να δοθούν όλα τα κέρδη στην εφορία. Πολλά από τα υπάρχοντα του δημοπρατήθηκαν και αγοράστηκαν από φίλους, οι οποίοι είτε του τα δώρισαν είτε του τα νοίκιασαν για μια συμβολική τιμή. Έκανε αγωγή στην Price Waterhouse, υποστηρίζοντας ότι έβαλαν τα χρήματά του σε παράνομα "φορολογικά καταφύγια". Η μήνυση κατέληξε σε συμβιβασμό από τον οποίο ο Νέλσον πήρε ένα απόρρητο ποσό και εξόφλησε τα χρέη του το 1993.

Κατά τις δεκαετίες του 1990 και το 2000, ο Νέλσον έκανε συνεχώς περιοδείες, ηχογραφώντας αρκετά άλμπουμ, ένα από τα οποία ήταν το περίφημο Teatro, και έπαιξε και ηχογράφησε μαζί με άλλους καλλιτέχνες όπως το συγκρότημα Phish, τον Τζόνι Κας και τον Τόμπι Κιθ. Το ντουέτο του με τον Κιθ, "Beer for my Horses" κυκλοφόρησε ως single και ήταν στην κορυφή των charts Billboard Hot Country Songs για 6 συνεχόμενες εβδομάδες το 2003, ενώ το αντίστοιχο βίντεο κλιπ κέρδισε το βραβείο "Καλύτερου Βίντεο" στα Βραβεία της Ακαδημίας Μουσικής Κάντρι το 2004. Μια εκπομπή του δικτύου USA Network γιόρτασε τα 70α γενέθλια του Νέλσον, και ο Νέλσον κυκλοφόρησε το The Essential Willie Nelson ως μέρος του εορτασμού. Ο Νέλσον εμφανίστηκε επίσης στο άλμπουμ του Ρίνγκο Σταρ, Ringo Rama, το 2003, ως guest τραγουδιστής στο "Write one for me".

Ο Νέλσον ήταν επικεφαλής της συναυλίας Tsunami Relief Austin to Texas το 2005 υπέρ των θυμάτων του σεισμού του Ινδικού Ωκεανού το 2004, το οποίο μάζεψε περίπου 75.000.000 για τη UNICEF. Επίσης το 2005, μια ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού του Τζόνι Κας "Busted" με τον Ρέι Τσαρλς κυκλοφόρησε στο άλμπουμ ντουέτων του Charles, Genius & Friends. Η συναυλία του Νέλσον το 2007 με τον τρομπετίστα της τζαζ Γουίντον Μαρσάλις στο Linoln Center, κυκλοφόρησε ως το λάιβ άλμπουμ Τwo men with the blues το 2008 και έφτασε στην 1η θέση της λίστας Billboard's Top Jazz Album και στην 20η θέση στη λίστα Billboard 200. Την ίδια χρονιά, ο Νέλσον ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ με τον Μπάντι Κάνον ως παραγωγό, Moment of forever. Ο Κάνον γνώρισε τον Νέλσον νωρίτερα, κατά την παραγωγή της συνεργασίας του με τον Κένι Τσέσνι στο ντουέτο "That lucky old Sun" για το άλμπουμ του Τσέσνι με το ίδιο όνομα. Το 2009 οι Νέλσον και Μαρσάλις συμμετείχαν μαζί με τη Νόρα Τζόουνς σε μια συναυλία προς τιμήν του Ρέι Τσαρλς από την οποία προέκυψε το άλμπουμ "Here we go again: Celebrating the genius of Ray Charles " που κυκλοφόρησε το 2011.

Το 2010, ο Νέλσον κυκλοφόρησε το Country Music, μια συλλογή τραγουδιών με παραγωγό τον T-Bone Burnett. Το άλμπουμ έφτασε στην 4η θέση στο chart Billboard's Top Country Albums και στην 20η θέση στο Billboard 200. Προτάθηκε για το βραβείο Best Americana Album στα Βραβεία Γκράμι του 2011. Το 2011, ο Νέλσον πήρε μέρος στη φιλανθρωπική συναυλία Kokua for Japan υπέρ των θυμάτων του σεισμού και του τσουνάμι του 2011 στο Tohoku της Ιαπωνίας από όπου μαζεύτηκαν συνολικά 1,6 εκατομμύρια δολάρια.

Το Φεβρουάριο του 2012, η δισκογραφική εταιρεία Legacy Recordings υπέγραψε συμφωνία με το Νέλσον που συμπεριλάμβανε την κυκλοφορία νέου υλικού, όπως και παλαιότερων κυκλοφοριών που θα επιλέγονταν και θα εμπλουτίζονταν με γυρίσματα και άλλο υλικό που θα επέλεγε ο ίδιος. Με τη νέα συμφωνία, ο Μπάντι Κάνον επέστρεψε ώστε να κάνει την παραγωγή των ηχογραφήσεων του Νέλσον. Αφού επέλεξε το υλικό και τα κομμάτια μαζί με τον τραγουδιστή, η μέθοδος εργασίας του Κάνον αποτελούνταν από ηχογραφήσεις των κομματιών με μουσικούς του στούντιο, ενώ ολοκληρώθηκαν αργότερα από το Νέλσον και την κιθάρα του. Η συνεργασία του Κάνον με το Νέλσον επεκτάθηκε και στη στιχουργία, όπου παραγωγός και τραγουδιστής συνέθεταν τους στίχους ανταλλάζοντας γραπτά μηνύματα.

Η πρώτη κυκλοφορία του Νέλσον για τη δισκογραφική Legacy Recordings ήταν το Heroes, το οποίο συμπεριλάμβανε γκεστ εμφανίσεις από τους γιους του Λούκας και Μίκα από το συγκρότημα Insects vs Robots, τους Ray Price, Merle Haggard, Snoop Dogg, Κρις Κριστόφερσον, Jamey Johnson, Billy Joe Shaver και την Σέριλ Κρόου. Το άλμπουμ έφτασε στην 4η θέση του chart Billboard's Top Country Albums. Η κυκλοφορία του το 2013, To All the Girls..., μια συλλογή ντουέτων με τραγουδίστριες, συμπεριλάμβανε μεταξύ άλλων τις Ντόλι Πάρτον, Λορέτα Λιν, Ροζάν Κας, Σέριλ Κρόου, Μπέιβις Στέιπλς, Νόρα Τζόουνς, Εμιλού Χάρις, Κάρι Άντεργουντ και Μιράντα Λάμπερτ. Το άλμπουμ έφτασε στη 2η θέση του chart Billboard's Top Country Albums, πετυχαίνοντας την υψηλότερη θέση στο chart από την κυκλοφορία του άλμπουμ του 1989, A Horse Called Music, και επεκτείνοντας το ρεκόρ του στα 46 άλμπουμ που έφτασαν στο Top 10 στα charts της μουσικής κάντρι. Ο Νέλσον πέτυχε επίσης το δεύτερο top 10 άλμπουμ του στο chart Billboard 200 με την κυκλοφορία να φτάνει στο νούμερο 9.

Η επόμενη κυκλοφορία του ήταν το Band of Brothers, το 2014, το πρώτο άλμπουμ του Νέλσον που περιείχε τα πιο πρόσφατα τραγούδια που έγραψε ο ίδιος, μετά το Spirit του 1996. Με το που κυκλοφόρησε, έφτασε στην κορυφή του chart Billboard's Top Country Albums, για πρώτη φορά μετά το The Promiseland του 1986, το τελευταίο άλμπουμ του Νέλσον που το κατάφερε. Η κυκλοφορία έφτασε στην 5η θέση του chart Billboard 200, την υψηλότερη θέση του Νέλσον στο chart από το Always on my Mind του 1982. Το Δεκέμβριο τον 2014, το ντουέτο του με τη Ρόντα Βίνσεντ "Only Me" έφτασε στην κορυφή του chart Bluegrass Unlimited's National Airplay. Τον Ιούνιο του 2015, η συνεργασία του με τον Haggard, Django and Jimmie, έφτασε στην κορυφή του chart Billboard's Top Country Albums και έφτασε στην 7η θέση στο Billboard 200.

Οι 2 γιοι του, Λούκας και Μίκα, με το συγκρότημα Promise of the Real συμμετείχαν στο single του Νιλ Γιανγκ " A Rock Star Bucks a Coffee Shop " το οποίο είναι από το concept άλμπουμ The Monsanto Years το οποίο είχε οριστεί να κυκλοφορήσει τον Ιούνιο του 2015. Το τραγούδι στοχεύει τα Starbucks, την εταιρεία Monsanto και τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Στο τέλος του Μαΐου του 2015, το τραγούδι ήταν το Βίντεο της Εβδομάδας στη σελίδα Food Consumer.

Άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες

Το ντεμπούτο του Νέλσον στην υποκριτική έγινε στην ταινία του 1979 Ηλεκτρικός καβαλάρης και ακολούθησαν εμφανίσεις στα Honeysuckle Rose, Η λεωφόρος της βίας και Barbarosa. Έπαιξε το ρόλο του Ρεντ Λουν στο Comning out of the ice του 1982 και πρωταγωνίστησε στο Songwriter 2 χρόνια αργότερα. Έπαιξε το βασικό ρόλο στην τηλεοπτική έκδοση του άλμπουμ του Red Headed Stranger το 1986. Άλλες ταινίες όπου συμμετείχε ο Νέλσον είναι Ο πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος, Ψαράδες για κλάματα (ως Billy "Catch" Pooler), η τηλεοπτική ταινία του 1986 Ταχυδρομική άμαξα (με τον Τζόνι Κας), Half baked, Beerfest, Οι Ντιούκς, Surfer, Dude και Swing Vote. Έκανε επίσης guest εμφανίσεις στις εκπομπές Οι σκληροί του Μαϊάμι (επεισόδιο "El Viejo" του 1986), Delta, Nash Bridges, The Simpsons, Ντετέκτιβ Μονκ, Adventures in Wonderland, Δρ Κουίν: Μόνη στην άγρια δύση, King of the Hill, The Colbert Report, Swing Vote και Space Ghost Coast to Coast.

Το 2008, ο Νέλσον ξανάνοιξε το σταθμό φορτηγών Willie's Place κοντά στο Hillsboro του Τέξας.

Το 1988, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, Willie: An Autobiography. Ακολούθησε το The Facts of Life: And Other Dirty Jokes, μια προσωπική καταγραφή συναυλιών και μουσικών ιστοριών από την καριέρα του συνδυασμένη με στίχους τραγουδιών, το 2002. Το 2005, πήρε μέρος στη συγγραφή του Farm Aid: A song for America, ένα αναμνηστικό βιβλίο για την 20η επέτειο της ίδρυσης του Farm Aid. Το 3ο του βιβλίο, που έγραψε μαζί με τον παλιό του φίλο Turk Pipkin, The Tao of Willie: A Guide to the Happiness in your Heart, κυκλοφόρησε το 2006. Το 2007, κυκλοφόρησε το On the clean road again: Biodiesel and the future of the Family Farm, ένα βιβλίο που ενθάρρυνε τη χρήση βιοκαυσίμων και τη μείωση της εκπομπής ρύπων. Το επόμενο βιβλίο του, A Tale Out of Luck, που κυκλοφόρησε το 2008 και το έγραψε μαζί με τον Mike Blakely, ήταν το πρώτο του μυθιστόρημα. To 2012, ανακοινώθηκε η κυκλοφορία μιας νέας αυτοβιογραφίας του Νέλσον με τίτλο Roll me up and smoke me when I die: Musings from the road. Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2013 και πήρε το όνομά της από το τραγούδι του άλμπουμ Heroes. Το βιβλίο περιείχε περισσότερες βιογραφικές λεπτομέρειες, καθώς επίσης και οικογενειακές φωτογραφίες και ιστορίες για τις πολιτικές απόψεις του Νέλσον, όπως επίσης και τη στήριξη του στη μαριχουάνα. Η καλλιτεχνική επιμέλεια έγινε από το γιο του, Μίκα, και ο πρόλογος γράφτηκε από τον Kinky Friedman. To 2015, έγραψε μαζί με τον David Ritz τη δεύτερη αυτοβιογραφία του με τίτλο It's a long story: My life η οποία κυκλοφόρησε στις 5 Μαΐου του 2015. Το Pretty Paper, άλλη μια συνεργασία με τον Ritz κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο.

Το 2002, ο Νέλσον έγινε ο επίσημος εκπρόσωπος των Texas Roadhouse, μιας αλυσίδας ψησταριών. Ο Νέλσον προώθησε έντονα την αλυσίδα και συμμετείχε σε μια εκπομπή στο Food Network. Η αλυσίδα δημιούργησε το Willie's Corner, ένα μέρος αφιερωμένο σε αυτόν με αναμνηστικά του, σε διάφορες τοποθεσίες.

Το 2008, ο Νέλσον ξανάνοιξε το Willie's Place, ένα σταθμό φορτηγών στο Carl's Corner του Τέξας. Το Δικαστήριο Χρεοκοπιών των Η.Π.Α. επέτρεψε στο Νέλσον να επενδύσει σε αυτό. Η εγκατάσταση είχε περίπου 80 υπαλλήλους και χρησιμοποιούνταν επίσης ως συναυλιακός χώρος καθώς είχε μπαρ και πίστα χορού 93 τετραγωνικών μέτρων. Έκλεισε το 2011 αφού δε κατάφερε να αποπληρώσει ένα δάνειο και ακολούθησε η κατάσχεση και η χρεοκοπία. Το 2010, ο Νέλσον ίδρυσε τη Luck Films σε συνεργασία με παραγωγούς και σκηνοθέτες, μια εταιρεία που είχε σκοπό την παραγωγή ταινιών, ντοκιμαντέρ και συναυλιών. Τον επόμενο χρόνο ίδρυσε το ραδιοφωνικό σταθμό Willie's Roadhouse στο κανάλι 56 του ράδιο SiriusXM. Το κανάλι ήταν αποτέλεσμα της συγχώνευσης των 2 άλλων καναλιών του, Roadhouse και Willie's Place.

Το Νοέμβριο του 2014, ανακοινώθηκε ότι ο Νέλσον θα ήταν ο οικοδεσπότης της τηλεοπτικής σειράς Inside Arlyn, η οποία θα γυριζόταν στο στούντιο Arlyn του Όστιν στο Τέξας. Ο πρώτος κύκλος θα είχε 13 επεισόδια και θα συμπεριλάμβανε καλλιτέχνες από τους οποίους ο Νέλσον και ο Dan Rather θα έπαιρναν συνέντευξη και στη συνέχεια θα τραγουδούσαν. Το περιεχόμενο της σειράς τράβηξε την προσοχή αρκετών καναλιών τα οποία ζήτησαν να δουν το πιλοτικό επεισόδιο.

Μετά τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας σε διάφορες πολιτείες, ο Νέλσον ανακοίνωσε το 2015 μέσω του εκπροσώπου του, Michael Bowman, την ίδρυση της δικής του αλυσίδας πώλησης μαριχουάνας, με την ονομασία Willie's Reserve. Ανακοινώθηκαν επίσης σχέδια να ανοίξουν καταστήματα σε πολιτείες όπου νομιμοποιήθηκε η μαριχουάνα τα οποία θα επεκταθούν αν η νομιμοποίηση προχωρήσει και σε άλλες πολιτείες. Ο Bowman αποκάλεσε την αλυσίδα "αποκορύφωση του οράματος (του Νέλσον), και όλης της ζωής του".

Μουσικό στιλ

Ο Νέλσον χρησιμοποιεί μια ποικιλία μουσικών ειδών για να δημιουργήσει το δικό του χαρακτηριστικό μείγμα μουσικής κάντρι, ένα υβρίδιο τζαζ, ποπ, μπλουζ, ροκ και φολκ. Ο "μοναδικός ήχος" του ο οποίος χρησιμοποιεί "ένα χαλαρό στιλ τραγουδιού και κιθάρας με χορδές gut string" και η "ρινική φωνή και η τζαζ φρασεολογία" έχουν δημιουργήσει τη μεγάλη δημοτικότητά του και τον έχουν κάνει "είδωλο της κάντρι μουσικής" το οποίο επηρέασε τα κινήματα της νέας, παραδοσιακής και εναλλακτικής κάντρι των δεκαετιών του '80 και του '90.

Κιθάρες

Το 1969, η εταιρεία Baldwin έδωσε στο Νέλσον έναν ενισχυτή και μια ηλεκτρική κιθάρα. Κατά τη διάρκεια ενός σόου στο Helotes του Τέξας, ο Νέλσον άφησε την κιθάρα στο πάτωμα της σκηνής και αργότερα την πάτησε ένας μεθυσμένος άντρας. Την έστειλε για επισκευή στον Σος Τζάκσον στο Νάσβιλ, αλλά του είπαν ότι η ζημιά είναι πολύ μεγάλη. Ο Τζάκσον του έδωσε μια Martin N-20. Ο Νέλσον αγόρασε την κιθάρα για 750 δολάρια και της έδωσε το όνομα του αλόγου του Roy Rogers, Trigger. Την επόμενη χρονιά, ο Νέλσον διέσωσε την κιθάρα από το φλεγόμενο ράντσο του.

Το συνεχές παίξιμο και η επαφή της πένας με την κιθάρα έχει δημιουργήσει μια μεγάλη τρύπα στην κιθάρα, κοντά στο ηχείο - η Ν-20 δεν έχει προστασία κατά της πένας αφού οι κλασικές κιθάρες προορίζονται για παίξιμο με τα δάχτυλα και όχι με πένα. Έχει υπογραφεί από πάνω από 100 φίλους και συνεργάτες του Νέλσον, από φίλους μουσικούς μέχρι δικηγόρους και προπονητές φούτμπολ. Η πρώτη υπογραφή ήταν του Λέον Ράσελ ο οποίος ζήτησε πρώτα από το Νέλσον να υπογράψει τη δική του κιθάρα. Ενώ ο Νέλσον ήταν έτοιμος να την υπογράψει με μαρκαδόρο, ο Ράσελ του ζήτησε να τη χαράξει, εξηγώντας ότι έτσι θα έχει μεγαλύτερη αξία στο μέλλον. Δείχνοντας ενδιαφέρον για την ιδέα, ο Νέλσον ζήτησε να υπογράψει ο Ράσελ στη δική του κιθάρα. Το 1991, κατά τη διάρκεια των γεγονότων με την εφορία, ο Νέλσον ανησυχούσε ότι η Trigger θα δημοπρατηθεί λέγοντας "Όταν χάσω την Trigger, θα σταματήσω τη μουσική". Μετά ζήτησε από την κόρη του, Λάνα, να πάρει την κιθάρα από το στούντιο πριν φτάσουν εκεί οι υπάλληλοι της εφορίας και να του την πάει στο Μάουι. Ο Νέλσον μετά την έκρυψε στο σπίτι του μάνατζέρ του μέχρι που ξεπληρώθηκαν τα χρέη του το 1993.

Η κιθάρα του Νέλσον, "Trigger", έχει υπογραφεί από αρκετούς φίλους του.

Ακτιβισμός

Ο Νέλσον είναι δραστήριος σε αρκετά θέματα. Μαζί με τους Νιλ Γιανγκ και Τζον Μέλενκαπ, ίδρυσε το Farm Aid το 1985 για να βοηθήσει και να αυξήσει την επίγνωση της σημασίας που έχουν οι οικογενειακές φάρμες, μετά τα σχόλια του Μπομπ Ντίλαν κατά τη διάρκεια της συναυλίας Live Aid, ότι ήλπιζε πως κάποια από τα χρήματα θα βοηθήσουν τους Αμερικάνους αγρότες που κινδυνεύουν να χάσουν τις φάρμες τους λόγω χρεών. Η πρώτη συναυλία περιελάμβανε τους Μπομπ Ντίλαν, Μπίλι Τζόελ, B.B. King, Ρόι Όρμπισον και Νιλ Γιανγκ μεταξύ πολλών άλλων και κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 9 εκατομμύρια δολάρια για τους οικογενειακούς αγρότες της Αμερικής. Εκτός από την οργάνωση και τη συμμετοχή σε ετήσιες συναυλίες, ο Νέλσον είναι ο πρόεδρος του συμβουλίου της Farm Aid.

Ο Νέλσον είναι συνεπικεφαλής του συμβουλευτικού συμβουλίου του Εθνικού Οργανισμού για την Αναμόρφωση των Νόμων για τη Μαριχουάνα (NORML). Έχει συνεργαστεί με το NORML για χρόνια, μαχόμενος για τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας. Το 2005, ο Νέλσον και η οικογένεια του παρουσίασαν το πρώτο ετήσιο "Willie Nelson & NORML Beneficial Golf Tournament" το οποίο παρήγαγε ένα εξώφυλλο και μια συνέντευξη στο τεύχος του Ιανουαρίου του 2008 του περιοδικού High Times. Μετά τη σύλληψη του για κατοχή μαριχουάνας το 2010, ο Νέλσον το κόμμα Teapot Party με σλόγκαν "Φορολογήστε τη, ρυθμίστε τη και νομιμοποιήστε τη!".

Το 2001, μετά τις Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, συμμετείχε στον τηλεμαραθώνιο America: A tribute to Heroes, κάνοντας την πρώτη φωνή στο τραγούδι "America the Beautiful". Το 2010, στη διάρκεια μιας συνέντευξης στον Λάρι Κίνγκ, ο Νέλσον εξέφρασε τις αμφιβολίες του σχετικά με τις επιθέσεις και την επίσημη εκδοχή. Ο Νέλσον εξήγησε ότι δε νμπορούσε να πιστέψει ότι τα κτήρια μπορούσαν να καταρρεύσουν εξαιτίας των αεροπλάνων, αποδίδοντας το αποτέλεσμα σε ενδόρρηξη.

Ο Νέλσον στήριξε την εκστρατεία του Dennis Kucinich στις εκλογές τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος το 2004. Μάζεψε χρήματα, εμφανίστηκε σε εκδηλώσεις, και συνέθεσε το τραγούδι "Whatever happened to peace on earth?", κριτικάροντας τον πόλεμο στο Ιράκ. Ηχογράφησε μια ραδιοφωνική διαφήμιση όπου ζητούσε τη στήριξη του κόσμου ώστε να μπει ο μουσικός/συγγραφέας Kinky Friedman στο ψηφοδέλτιο ως ανεξάρτητος υποψήφιος για τις Κυβερνητικές Εκλογές του Τέξας το 2006. Ο Friedman υποσχέθηκε στον Νέλσον διορισμό στο Όστιν ως επικεφαλής της νέας Επιτροπής Ενέργειας λόγω της υποστήριξής του στα βιοκαύσιμα. Τον Ιανουάριο του 2008, ο Νέλσον κατέθεσε μήνυση εναντίον του Δημοκρατικού Κόμματος του Τέξας, υποστηρίζοντας ότι το κόμμα παραβίασε το Πρώτο και το Δέκατο Τέταρτο Άρθρο του Συντάγματος των Η.Π.Α. όταν αρνήθηκε να επιτρέψει στον Kucinich να λάβει μέρος στο ψηφοδέλτιο επειδή είχε σβήσει μέρος του όρκου πίστεως στην αίτηση του.

Το 2004, εκείνος και η σύζυγος του Άνι έγιναν συνέταιροι με τους Bob και Kelly King στην ανοικοδόμηση 2 εργοστασίων παραγωγής βιοκαυσίμων, ένα στο Σάλεμ του Όρεγκον και το άλλο στο Carl's Corner του Τέξας (το εργοστάσιο του Τέξας ιδρύθηκε από τον Καρλ Κορνίλιους, ένα παλιό φίλο του Νέλσον, από τον οποίο πήρε και το όνομα του). Το 2005, ο Νέλσον και μερικοί άλλοι συνεργάτες του ίδρυσαν την Willie Nelson Biodiesel ("Bio-Willie"), μια εταιρεία που παρέχει βιοκαύσιμα σε σταθμούς ανεφοδιασμού φορτηγών. Τα καύσιμα κατασκευάζονται από φυτικά έλαια (κυρίως λάδι σόγιας) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μηχανές ντίζελ χωρίς να χρειάζονται τροποποίηση.

Ο Νέλσον είναι υπέρμαχος της βελτίωσης της χρήσης των αλόγων και αγωνίζεται ώστε να περάσει ο Αμερικανικός Νόμος κατά της σφαγής των αλόγων (H.R. 503/S. 311) μαζί με το Animal Welfare Institute. Είναι μέλος του συμβουλίου των διευθυντών του και έχει υιοθετήσει μερικά άλογα από το Habitat for Horses. Το 2008, ο Νέλσον υπέγραψε στην εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού για τις φρικτές και παράνομες συνθήκες διαβίωσης των μοσχαριών που ανατρέφονται για να παράγουν γάλα για γαλακτοκομικά προϊόντα. Έγραψε επιστολές στις Land O'Lakes και Challenge Dairy, 2 από τις κυριότερες εταιρείες που χρησιμοποιούν γάλα από μοσχάρια που ανατρέφονται στο ράντσο California's Mendes Calf Ranch, όπου εφαρμόζεται μια τακτική έντονου περιορισμού, κάτι το οποίο ήταν το αντικείμενο της μήνυσης και της εκστρατείας που έγινε από την οργάνωση. Animal Legal Defence Fund.

Ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων του κινήματος ΛΟΑΤ+, ο Νέλσον κυκλοφόρησε μέσω του iTunes το 2006 μια έκδοση του "Cowboys are frequently, secretly fond of each other" του Ned Sublette το οποίο έγινε αμέσως επιτυχία. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο Texas Montly το 2013, σχετικά με το δικαίωμα γάμου των ομοφυλοφίλων στις Η.Π.Α., ο Νέλσον απάντησε σε μια σύγκριση που έκανε ο δημοσιογράφος με το κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων λέγοντας: "Κάποτε θα κοιτάμε πίσω και θα λέμε ότι ήταν τρελό που το κάναμε τόσο μεγάλο θέμα". Παρουσίασε επίσης 2 λογότυπα με το ροζ σύμβολο της ισότητας, σήμα κατατεθέν του κινήματος LBGT. Το πρώτο, περιείχε το σύμβολο σχηματισμένο από δύο μακριές πλεξούδες ενώ το δεύτερο περιείχε το σύμβολο σχηματισμένο από 2 τσιγάρα μαριχουάνας. Η χρήση των λογότυπων έγινε αμέσως τεράστια σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Twitter.

Προσωπική ζωή

Ο Νέλσον ζει στο Μάουι, σε μια αυτοδιατηρούμενη κοινότητα όπου όλα τα σπίτια χρησιμοποιούν μόνο ηλιακή ενέργεια. Η λίστα των γειτόνων του περιλαμβάνει τους Κρις Κριστόφερσον, Γούντι Χάρελσον και Όουεν Γουίλσον. Ο Νέλσον είναι επίσης ιδιοκτήτης ενός ράντσου κοντά στο Όστιν του Τέξας.

Ο Γουίλι Νέλσον έχει παντρευτεί 4 φορές και έχει 7 παιδιά. Ο πρώτος του γάμος ήταν με τη Μάρθα Μάθιους, από το 1952 ως το 1962. Το ζευγάρι απέκτησε 3 παιδιά: τη Λάνα, τη Σούζι και τον Γουίλι (Μπίλι) Χιου Τζούνιορ. Ο Μπίλι αυτοκτόνησε το 1991. Ο γάμος ήταν γεμάτος βία, με τη Μάθιους να επιτίθεται στο Νέλσον πολλές φορές, συμπεριλαμβανομένου ενός περιστατικού όπου τον έραψε πάνω στο σεντόνι του κρεβατιού και άρχισε να τον χτυπά με ένα σκουπόξυλο. Ο επόμενος γάμος του Νέλσον ήταν με τη Σίρλεϊ Κόλι το 1963. Το ζευγάρι πήρε διαζύγιο το 1971 καθώς η Κόλι βρήκε την απόδειξη του μαιευτηρίου από ένα νοσοκομείο στο Χιούστον η οποία ανέφερε ότι ο Νέλσον και η Κόνι Κέπκε έγιναν γονείς της Πόλα Καρλίν Νέλσον. Η Κέπκε και ο Νέλσον παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά και απέκτησαν 2 κόρες, την Πόλα Καρλίν και την Έιμι Λι. Μετά από ένα διαζύγιο το 1988, παντρεύτηκε την παρούσα σύζυγο του, Άνι Ντάντζελο, το 1991. Έχουν 2 γιους, τον Λούκας Ότρι και τον Τζέικομπ Μίκα. Ο Νέλσον εντόπισε το γενεαλογικό του δέντρο του στον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας στον οποίο ο πρόγονος του Τζον Νέλσον υπηρέτησε ως ταγματάρχης.

Ενώ κολυμπούσε στη Χαβάη το 1981, ο πνεύμονας του Νέλσον κατέρρευσε. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο Maui Memorial και ακυρώθηκαν όλες οι προγραμματισμένες συναυλίες του. Ο Νέλσον διέκοπτε προσωρινά το κάπνισμα όποτε δημιουργούσε συμφόρηση στους πνεύμονες και το ξανάρχιζε όταν περνούσε. Τότε κάπνιζε 2 με 3 πακέτα την ημέρα. Αφού προσβλήθηκε από πνευμονία αρκετές φορές, αποφάσισε να κόψει ή τον καπνό ή τη μαριχουάνα. Αποφάσισε να κόψει τον καπνό. Το 2008 άρχισε να καπνίζει μαριχουάνα με ένα σύστημα χωρίς άνθρακα ώστε να αποφύγει τις επιπτώσεις του καπνίσματος. Το 2004, ο Νέλσον χειρουργήθηκε για σύνδρομο καρπιαίου σωλήνος καθώς είχε προκαλέσει πρόβλημα στους καρπούς του επειδή έπαιζε συνεχώς κιθάρα. Μετά από υπόδειξη του γιατρού του, ακύρωσε τις επερχόμενες συναυλίες του και έγραφε μόνο τραγούδια μέχρι να θεραπευτεί. Το 2012 ακύρωσε μια φιλανθρωπική εμφάνιση στο Ντένβερ. Είχε αναπνευστικά προβλήματα λόγω του υψηλού υψομέτρου και εμφύσημα και διακομίστηκε σε ένα τοπικό νοσοκομείο. Η ατζέντης του, Ιλέιν Σοκ, επιβεβαίωσε σύντομα μετά το συμβάν ότι η υγεία του ήταν μια χαρά και ετοιμαζόταν για την επόμενη συναυλία του στο Ντάλας του Τέξας. Μετά από αλλεπάλληλα περιστατικά πνευμονίας και εμφυσήματος, ο Νέλσον υπεβλήθη σε θεραπεία βλαστοκυττάρων το 2015 ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση των πνευμόνων του.

Κατά την παιδική του ηλικία, ο Νέλσον έδειξε ενδιαφέρον για τις πολεμικές τέχνες. Παρήγγειλε εγχειρίδια αυτοάμυνας για το Ζίου Ζίτσου και το Τζούντο αφού τα είδε να διαφημίζονται σε κόμικ του Μπάτμαν και του Σούπερμαν. Ο Νέλσον άρχισε να εξασκείται επίσημα στο κουνγκ φου αφού μετακόμισε στο Νάσβιλ τη δεκαετία του 1960. Κατά τη δεκαετία του 1980, ο Νέλσον άρχισε να εκπαιδεύεται στο Ταε Κβο Ντο και τώρα έχει αποκτήσει μαύρη ζώνη δεύτερου βαθμού. Κατά τη δεκαετία του 1990, ο Νέλσον ξεκίνησε να εξασκείται στην κορεάτικη πολεμική τέχνη GongKwon Yusul. Το 2014, μετά από 20 χρόνια πρακτικής, ο Μέγας Διδάσκαλος του Sam Um του παρέδωσε μια μαύρη ζώνη 15ου βαθμού σε μια τελετή που έγινε στο Όστιν του Τέξας. Μια συνέντευξη στο περιοδικό Tae Kwon Do Times το 2014 αποκάλυψε πως ο Νέλσον είχε αναπτύξει ένα ανορθόδοξο τρόπο προπόνησης κατά τα μεγάλα διαστήματα στα οποία ήταν σε περιοδείες. Έκανε τις προπονήσεις του στο πούλμαν του, "The Honeysuckle Rose", και έστελνε τα βίντεο στον Δάσκαλό του για αξιολόγηση και κριτική.

Νομικά προβλήματα

Ο Νέλσον έχει συλληφθεί αρκετές φορές για κατοχή μαριχουάνας. Η πρώτη ήταν το 1974 στο Ντάλας του Τέξας. Το 1977, μετά από μια περιοδεία με τον Χανκ Κόχραν. Ο Νέλσον ταξίδεψε στις Μπαχάμες. Οι Νέλσον και Κόχραν έφτασαν αργοπορημένοι στο αεροδρόμιο και επιβιβάστηκαν χωρίς αποσκευές. Οι αποσκευές εστάλησαν σε αυτούς αργότερα. Καθώς οι Νέλσον και Κόχραν παραλάμβαναν τις αποσκευές τους στις Μπαχάμες, ένας υπάλληλος του τελωνείου ανέκρινε το Νέλσον αφού εντόπισε μαριχουάνα σε ένα από τα τζιν του. Ο Νέλσον συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ενώ ο Κόχραν κανόνιζε την πληρωμή της εγγύησης, πήγε στο Νέλσον μια εξάδα μπύρες, μέσα στο κελί. Ο Νέλσον αποφυλακίστηκε μερικές ώρες αργότερα. Καθώς ήταν μεθυσμένος, έπεσε αφού πήδηξε πανηγυρίζοντας, και μεταφέρθηκε στα επείγοντα περιστατικά. Έπειτα παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, όπου ο δικαστής απέσυρε τις κατηγορίες αλλά διέταξε τον Νέλσον να μην επιστρέψει ποτέ στη χώρα.

Το 1994, η περιπολία της εθνικής οδού βρήκε μαριχουάνα στο αυτοκίνητο του κοντά στο Γουάκο του Τέξας. Η υποχρέωση του να παρουσιαστεί στο δικαστήριο τον εμπόδισε από το να παρευρεθεί στα βραβεία Grammy εκείνης της χρονιάς. Καθώς ταξίδευε για να πάει στην κηδεία της Ann W. Richards το 2006, ο Νέλσον μαζί με το μάνατζέρ του και την αδερφή του, Bobbi, συνελήφθησαν στο St. Martin Parish της Λουιζιάνα και κατηγορήθηκαν για κατοχή μαριχουάνας και παραισθησιογόνων μανιταριών. Ο Νέλσον καταδικάστηκε σε 6 μήνες επιτήρηση.

Στις 26 Νοεμβρίου του 2010, ο Νέλσον συνελήφθη στη Σιέρα Μπλάνκα του Τέξας, για κατοχή 6 ουγγιών μαριχουάνας οι οποίες βρέθηκαν στο πούλμαν που χρησιμοποιούσε για τις περιοδείες του ενώ ταξίδευε από το Λος Άντζελες πίσω στο Τέξας. Αφέθηκε ελεύθερος αφού πλήρωσε εγγύηση 2.500 δολαρίων. Ο κατήγορος Kit Bramblett πρότεινε να μη φυλακιστεί ο Νέλσον λόγω της μικρής ποσότητας μαριχουάνας, αλλά να πληρώσει ένα πρόστιμο 100 δολαρίων και είπε στο Νέλσον ότι θα έπρεπε να τραγουδήσει το "Blue eyes crying in the rain" στο δικαστήριο. Η δικαστής Μπέκι Ντιν-Γουόκερ είπε ότι ο Νέλσον θα έπρεπε να πληρώσει το πρόστιμο αλλά όχι να τραγουδήσει, εξηγώντας ότι ο κατήγορος αστειευόταν. Ο δικηγόρος του Νέλσον, Τζο Τέρνερ, κατέληξε σε συμφωνία με τον κατήγορο. Ορίστηκε πρόστιμο 500 δολαρίων ώστε να αποφευχθεί φυλάκιση 2 ετών με περίοδο επανεξέτασης 30 ημερών, κατά την οποία η συμφωνία θα ακυρωνόταν αν συνέβαινε άλλο περιστατικό. Η δικαστής αργότερα απέρριψε τη συμφωνία, υποστηρίζοντας ότι ο Νέλσον έλαβε προνομιακή μεταχείριση λόγω της διασημότητας του. Κανονικά το αδίκημα τιμωρούνταν με ποινή φυλάκισης 1 έτους. Ο Bramblett δήλωσε πως η υπόθεση θα παρέμενε ανοιχτή μέχρι να απορριφθεί ή μέχρι να αλλάξει γνώμη η δικαστής.

Κληρονομιά

Η λεωφόρος Γουίλι Νέλσον στο Ώστιν του Τέξας.

Ο Νέλσον θεωρείται αμερικανικό είδωλο. Εισήχθη στο Country Music Hall of Fame το 1993, και έλαβε το βραβείο Kennedy Center Honors το 1998. Το 2001, ο Νέλσον εισήχθη στο National Agricultural Hall of Fame, για τη βοήθεια του στο Farm Aid και προς άλλος εράνους υπέρ των αγροτών. Το 2015 ο Νέλσον κέρδισε το βραβείο Gershwin Prize, το βραβείο της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Συμπεριλήφθηκε από το περιοδικό Rolling Stone στους 100 καλύτερους τραγουδιστές και στους 100 καλύτερους κιθαρίστες.

Το 2003, ο κυβερνήτης του Τέξας, Perry, υπέγραψε το νόμο 25282, που εισήχθη από την Εκπρόσωπο του Κράτους Elizabeth Ames και τον γερουσιαστή Jeff Wentworth, ο οποίος χρηματοδοτούσε το Texas Music Project, τον επίσημο μουσικό έρανο της πολιτείας. Ο Νέλσον έλαβε τον τίτλο του Τιμητικού Προέδρου του Συμβουλευτικού Συμβουλίου του σχεδίου. Το 2005, ο δημοκρατικός γερουσιαστής του Τέξας, Gonzalo Barrientos, υπέγραψε ένα νόμο ώστε να πάρουν 49 μίλια (79 χιλιόμετρα), του τμήματος που ανήκει στο Travis County, της Εθνικής Οδού 130 το όνομα του Νέλσον και αρχικά 23 από τους 31 Γερουσιαστές της πολιτείας τον υποστήριξαν. Η νομοθεσία απορρίφθηκε αφού 2 ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές, οι Florence Saphiro και Jeff Wentworth έκαναν ένσταση, υποστηρίζοντας ότι ο Νέλσον δεν σχετίζεται με τη λεωφόρο, και επίσης ότι έχει κάνει εράνους για τους δημοκρατικούς, πίνει και υποστηρίζει τη μαριχουάνα.

Μια σημαντική συλλογή αντικειμένων του Γουίλι Νέλσον (1975-1994) έγιναν μέρη των συλλογών Wittliff collections of Southwestern Writers, του πανεπιστημίου του San Marcos του Τέξας. Η συλλογή περιελάμβανε στίχους, σενάρια, γράμματα, προγράμματα συναυλιών, δρομολόγια περιοδειών, αφίσες, άρθρα, αποκόμματα, προωθητικά αντικείμενα, σουβενίρ και έγγραφα. Περιγράφει τα προβλήματα του Νέλσον με την Εφορία και το πως χρησιμοποιήθηκαν οι συνεισφορές από το Farm Aid. Το περισσότερο από το υλικό συλλέχθηκε από το φίλο του Νέλσον Bill Wittliff, ο οποίος έγραψε ή συνέγραψε τα Honeysuckle Rose, Barbarosa και Red Headed Stranger. Το 2014, ο Νέλσον δώρισε την προσωπική συλλογή του στο Κέντρο Αμερικάνικης Ιστορίας Dolph Briscoe. Τα αντικείμενα συμπεριλάμβαναν φωτογραφίες, αλληλογραφία, χειρόγραφα τραγουδιών, αφίσες, αρχεία διπλωμάτων, βραβεία, υπογεγραμμένα βιβλία, σενάρια, προσωπικά αντικείμενα και δώρα από τους θαυμαστές του Νέλσον.

Τον Απρίλιο του 2010, ο Νέλσον έλαβε το βραβείο "Feed the peace" από το Nobelity Project για την εκτενή προσφορά του στην παγκόσμια ειρήνη. Στις 23 Ιουνίου του 2010, εισήχθη στο Εθνικό Μητρώο Ηχογραφήσεων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Ο Νέλσον είναι επίτιμος διαχειριστής του μουσείου Dayton International Peace Museum. To 2010, η πόλη του Όστιν στο Τέξας μετονόμασε την οδό Second Street σε Λεωφόρο Γουίλι Νέλσον. Η πόλη επίσης έκανε τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος του για να τον τιμήσει, το οποίο τοποθετήθηκε στην είσοδο του νέου στούντιο του Austin City Limits. Η μη κερδοσκοπική οργάνωση Capital Area Statues προσέλαβε τον γλύπτη Clete Shields για την κατασκευή του αγάλματος. Το άγαλμα αποκαλύφθηκε στις 20 Απριλίου του 2012. Η ημερομηνία που επιλέχθηκε τυχαία από την πόλη του Όστιν συνέπεσε με το νούμερο 4/20, το οποίο σχετίζεται με την κουλτούρα της κάνναβης. Παρά τη σύμπτωση και την υποστήριξη του Νέλσον υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας, η τελετή επίσης έγινε στις 4:20 μ.μ. Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο Νέλσον τραγούδησε το " Roll me up and smoke me when I die". Τον ίδιο χρόνο, ο Νέλσον τιμήθηκε κατά τα 46α βραβεία Annual Country Music Association Awards ως ο πρώτος λήπτης του βραβείου Lifetime Achievement Award το οποίο πήρε και το όνομα του. Το 2013, έλαβε τιμητικό διδακτορικό τίτλο από το Berkley College of Music. Την επόμενη χρονιά, ήταν μέλος της πρώτης ομάδας ατόμων που μπήκε στο Austin City Limits Hall of Fame. Επίσης, ανάμεσα στους πρώτους εισαχθέντες ήταν ο φίλος του Darrell Royal, του οποίου τα μουσικά πάρτι στα οποία συμμετείχε ο Νέλσον ήταν η πηγή έμπνευσης του σόου.

Για πολλά χρόνια, η εικόνα του Νέλσον χαρακτηριζόταν από τα κόκκινα μαλλιά του, τα οποία ήταν συχνά χωρισμένα σε 2 μακριές πλεξούδες μερικώς κρυμμένες κάτω από ένα μαντήλι. Στο τεύχος του Απριλίου του 2007 του Stuff Magazine, ο Νέλσον ρωτήθηκε για τις μακριές πλεξούδες του. "Άρχισα να τα κάνω πλεξούδες όταν έγιναν πολύ μακριά και ήταν, μάλλον, στη δεκαετία του '70". Στις 26 Μαΐου του 2010, το Associated Press ανέφερε ότι ο Νέλσον έκοψε τα μαλλιά του και και ο μουσικός δημοσιογράφος του Νάσβιλ, Jimmy Carter, δημοσίευσε μια φωτογραφία στην ιστοσελίδα του, με το Νέλσον χωρίς τις πλεξούδες. Ο Νέλσον ήθελε ένα κούρεμα που να συντηρείται εύκολα και που θα τον βοηθά να παραμένει δροσερός στο σπίτι του στο Μάουι. Τον Οκτώβριο του 2014, οι πλεξούδες του Νέλσον πουλήθηκαν για 37.000 δολάρια σε μια δημοπρασία που έκανε η εταιρεία Waylon Jennings State. Το 1983, ο Νέλσον είχε κόψει τις πλεξούδες του και τις είχε δώσει στο Jennings σαν δώρο κατά τη διάρκεια ενός πάρτι για τον εορτασμό της νηφαλιότητας του Jennings.

Το συγκρότημα ηχογραφήσεων και περιοδειών του Νέλσον "The Family" είναι γεμάτο μακροχρόνια μέλη. Η αρχική σύνθεση περιελάμβανε την αδερφή του Bobbie, το ντράμερ Paul English, τον παίκτη αρμόνικας Mickey Raphael, το μπασίστα Bee Spears, τον Billy English (μικρός αδερφός του Paul) και το Jody Payne. Το παρόν σχήμα περιλαμβάνει όλα τα μέλη εκτός από τον Jody Payne που αποσύρθηκε και τον Bee Spears που απεβίωσε το 2011. Το συγκρότημα Willie & Family κάνει περιοδείες στη Βόρεια Αμερική με το πούλμαν Honeysuckle Rose που κινείται με βιοκαύσιμα Bio-Willie. Τα πούλμαν του Νέλσον μετατρέπονταν από την Florida Coach από το 1979. Η εταιρεία έφτιαξε το Honeysuckle Rose Ι το 1983, το οποίο αντικαταστάθηκε μετά από μια σύγκρουση στη Nova Scotia του Καναδά το 1990. Το εσωτερικό διασώθηκε και επαναχρησιμοποιήθηκε στη δεύτερη έκδοση του φορτηγού τον ίδιο χρόνο. Ο Νέλσον άλλαξε πούλμαν το 1996, το 2005 και το 2013, κάνοντας τις τωρινές του περιοδείες με το Honeysuckle Rose V.

Δισκογραφία

Εκτός του ότι έχει ηχογραφήσει πάνω από 60 άλμπουμ, ο Νέλσον έχει εμφανιστεί σε πάνω από 30 ταινίες και σειρές. Το υποκριτικό του ντεμπούτο ήταν στην ταινία του 1979, The Electric Horseman, το οποίο ακολουθήθηκε από εμφανίσεις στα Honeysuckle Rose, Thief Και Barbarosa.