Γραικομάνοι
Ο όρος Γραικομάνοι (βουλγαρικά: Гъркомани, Garkomani, σλαβομακεδονικά: Гркомани, Grkomani, αυτοί που έχουν μανία με τους Έλληνες) χρησιμοποιείται στη Βουλγαρία, στη Βόρεια Μακεδονία, στη Ρουμανία και στην Αλβανία ως χαρακτηρισμός των Αρβανιτόφωνων, Βλαχόφωνων, Σλαβόφωνων αλλά και κάποιες φορές Ελληνόφωνων αυτοπροσδιοριζομένων Ελλήνων. Ο χαρακτηρισμός αυτός λέγεται σε αυτούς που όπως λένε οι παραπάνω χώρες "παριστάνουν ότι είναι Έλληνες" και εκφράζει μια μη-Ελληνική καταγωγή.[1] Οι Γραικομάνοι[2] θεωρούνται ως ομογενείς στην Ελλάδα και ως εξελληνισμένη μειονότητα στις παραπάνω χώρες.[3] Στην Ελλάδα, ο χαρακτηρισμός θεωρείται πολύ υποτιμητικός.
Ο γλωσσολόγος και νεοελληνιστής Πήτερ Μάκριτζ έχει διατυπώσει την υπόθεση ότι το «grekoman» δημιουργήθηκε ως γαλλοφανής λέξη (grécomane).[4]
Εικόνες
Επεξεργασία-
![Ο Σταύρος Τσίλης από το Μαυρόκαμπο Καστοριάς έδρασε ως Οπλίτης κατά τη διάρκεια των πρώτων ελληνοβουλγαρικών αναταράξεων στην περιοχή, ειδικότερα μετά την εξέγερση του Ίλιντεν. Eίχε συγκρουσθεί με συγχωριανούς του οι οποίοι είχαν προσηλυτιστεί στη Βουλγαρική Εξαρχία και φοβούμενος για τη ζωή του εγκατέλειψε τη γενέτειρά του και εγκαταστάθηκε προσωρινά στην Αθήνα.[5]](//up.wiki.x.io/wikipedia/commons/thumb/f/f0/Stavros_Tsilis.JPG/131px-Stavros_Tsilis.JPG)
Ο Σταύρος Τσίλης από το Μαυρόκαμπο Καστοριάς έδρασε ως Οπλίτης κατά τη διάρκεια των πρώτων ελληνοβουλγαρικών αναταράξεων στην περιοχή, ειδικότερα μετά την εξέγερση του Ίλιντεν. Eίχε συγκρουσθεί με συγχωριανούς του οι οποίοι είχαν προσηλυτιστεί στη Βουλγαρική Εξαρχία και φοβούμενος για τη ζωή του εγκατέλειψε τη γενέτειρά του και εγκαταστάθηκε προσωρινά στην Αθήνα.[5] -
Ο Θωμάς Χρήστου, «Ρώμπακας» από τη Βυσσινιά Καστοριάς διετέλεσε ομαδάρχης του Τσόντου Βάρδα και αργότερα συμμετείχε ως εθελοντής στους δύο Βαλκανικούς πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. -
Έγγραφο ιερέων, εφόρων, επιτρόπων.. έτους 1904 από το Βλάντοβο σημ. Άγρας Πέλλας
![Ο Σταύρος Τσίλης από το Μαυρόκαμπο Καστοριάς έδρασε ως Οπλίτης κατά τη διάρκεια των πρώτων ελληνοβουλγαρικών αναταράξεων στην περιοχή, ειδικότερα μετά την εξέγερση του Ίλιντεν. Eίχε συγκρουσθεί με συγχωριανούς του οι οποίοι είχαν προσηλυτιστεί στη Βουλγαρική Εξαρχία και φοβούμενος για τη ζωή του εγκατέλειψε τη γενέτειρά του και εγκαταστάθηκε προσωρινά στην Αθήνα.[5]](/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Stavros_Tsilis.JPG)
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Van Boeschoten 2006, σελίδες 347–377.
- ↑ (Αγγλικά)David Ricks (2003). Dialogos: Hellenic Studies Review. ISBN 0714651834. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2012. Unknown parameter
|Publisher=ignored (|publisher=suggested) (βοήθεια); Unknown parameter|month=ignored (βοήθεια); Unknown parameter|day=ignored (βοήθεια) - ↑ Kontogiorgi, Elisabeth (2006). Population Exchange in Greek Macedonia: The Rural Settlement of Refugees 1922-1930. Oxford, United Kingdom: Clarendon Press. ISBN 0-19-927896-2.
- ↑ Peter Mackridge. «Έλληνες = Ρωμιοί + Αrmâni + Arbëresh: όψεις του εθνικού και γλωσσικού αυτο- και ετεροπροσδιορισμού στη νότια βαλκανική χερσόνησο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014.
- ↑ Αφανείς Γηγενείς Μακεδονομάχοι (1903-1913), Ι. Σ. Κολιόπουλος (επιστ. εποπτεία), Ι. Δ. Μιχαηλίδης – Κων. Σ. Παπανικολάου (επιμ.), Θεσσαλονίκη, Ε.Μ.Σ. – University Studio Press, 2008, σ. 86.