Γιώργος Μούτσιος
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Γιώργος Μούτσιος (31 Ιανουαρίου 1932 - 17 Ιουλίου 2012) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, θιασάρχης, σκηνοθέτης και ερμηνευτής κλασικού τραγουδιού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Γιώργος Μούτσιος | |
---|---|
Γέννηση | 31 Ιανουαρίου 1932[1] Καλαμάτα |
Θάνατος | 17 Ιουλίου 2012[1] Αθήνα |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Ιδιότητα | τραγουδιστής, ηθοποιός και σκηνοθέτης κινηματογράφου |
Σύζυγος | Δέσποινα Νικολαΐδου |
Όργανα | φωνή |
Είδος τέχνης | όπερα |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Καλαμάτα. Η αγάπη του για την τέχνη φάνηκε πολύ νωρίς παρασύροντας και τις δύο αδελφές του, Σοφία και Μαρία Μουτσίου. Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο (με την Άννα Σαραντίδου) και θεατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου.
Μόλις ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις συνέχισε ανώτερες σπουδές φωνητικής στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης (με την Ελίζαμπεθ Ραντό) και συνέχισε με θέατρο και σκηνοθεσία στο Reinhardt Seminar.
Θεατρική παρουσία
ΕπεξεργασίαΗ πρώτη του εμφάνιση στη θεατρική σκηνή έγινε σε ηλικία 19 ετών σε μια παράσταση αρχαίου δράματος Οιδίπους τύραννος του Σοφοκλή με το Εθνικό Θέατρο. Εκ της επιτυχίας που σημείωσε συμμετείχε ως μέλος του χορού και στις τρεις σεζόν 1951, 1952 και 1955, όταν το έργο ανεβάστηκε στους Δελφούς, στην Επίδαυρο και σε περιοδεία στο εξωτερικό.
Με το Εθνικό Θέατρο έλαβε μέρος και στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι. Στο ίδιο φεστιβάλ, με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», συμμετείχε στους Όρνιθες, όπως και στο Φεστιβάλ Σαίξπηρ στο Λονδίνο. Συνολικά εμφανίστηκε σε 8 έργα που ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο με τελευταίο την Απαγωγή της Σμαράγδως το 1955.
Σημαντικότερη από όλες τις θεατρικές του παραστάσεις, που αποτέλεσε και σταθμό στην ανάδειξή του, ήταν όταν δίδαξε και τραγούδησε σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι στους Όρνιθες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το 1960 που έμεινε και ιστορική, ενώ συμμετείχε και στον δίσκο του Μ. Χατζιδάκι "Κύκλος του CNS".
Στο θέατρο εργάστηκε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως θιασάρχης, παίζοντας με τις Αλίκη Βουγιουκλάκη, Έλλη Λαμπέτη, Άννα Βίσση, Σμαρούλα Γιούλη, Τζένη Ρουσσέα κ.ά.
Σύζυγός του ήταν η επίσης ηθοποιός Δέσποινα Νικολαΐδου με την οποία συγκρότησε θίασο το 1977.
Κινηματογραφική παρουσία
ΕπεξεργασίαΠαράλληλα ανέπτυξε σπουδαία καριέρα και ως ηθοποιός του ελληνικού κλασικού πλέον κινηματογράφου με πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία Ριρίκα το 1951, σε σκηνοθεσία του Φρίξου Ηλιάδη. Στις ταινίες που ακολούθησαν της λεγόμενης χρυσής περιόδου έλαβε μέρος σε περισσότερες από 50, ερμηνεύοντας εκ του παρουσιαστικού του ρόλους αριστοκράτη, πλούσιου με καλές ή κακές προθέσεις με τόση επιτυχία που εναλλάσσονταν τα αισθήματα του κοινού από συμπαθητικού μέχρι αντιπαθητικού και αντίστροφα.
Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι συμμετοχές του στις ταινίες Η Αγνή του λιμανιού (1952), Θα σε κάνω βασίλισσα" (1964), Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1964), Αχ και να 'μουν άντρας (1966), Ο κράχτης (1966), Τρούμπα 67 (1967), Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί (1967), Μήδεια (1968), Ο αετός των σκλαβωμένων (1970), Ο δρόμος των ηρώων (1971), Εσχάτη προδοσία (1971), Ο αντιφασίστας κ.ά.
Τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Δημήτρη Κολλάτου Αλέξανδρος και Αϊσέ (2002). Επίσης είχε συμμετάσχει στην αμερικανικής παραγωγής ταινία Ο λέων της Σπάρτης, όπως αποδόθηκε στην ελληνική το The 300 Spartans, που είχε γυριστεί στην Ελλάδα το 1962, σε σκηνοθεσία του Ρούντολφ Ματέ.
Λυρική παρουσία
ΕπεξεργασίαΟ Γ. Μούτσιος είχε επίσης ευρύτατη συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή σε παραστάσεις κυρίως οπερέτας όπως "Πριγκίπισσα του ιπποδρόμου" (1956-1957), "Οι Απάχηδες των Αθηνών" (2000-2001), "Το φιόρο του Λεβάντε" (2001-2002), "Κορίτσι της γειτονιάς" (2003-2004) και "Γενικός γραμματέας" (2003-2004). Επίσης πολλές ήταν και οι συμμετοχές του σε όπερες του Φεστιβάλ Αθηνών όπως στη "Ναυσικά" της Χικς το 1961 κ.ά.
Ραδιοτηλεοπτική παρουσία
ΕπεξεργασίαΗ παρουσία του σε ραδιοφωνικές κυρίως θεατρικές εκπομπές και τηλεοπτικές σειρές υπήρξαν πολλές. Μάλιστα τη σειρά Οι θεοί του Ολύμπου, σατιρική παρωδία της ελληνικής μυθολογίας που είχε προβληθεί το 1978 την είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος. Τελευταία εμφάνισή του στην τηλεόραση ήταν στη σειρά Τα παιδιά της Νιόβης. Σπουδαία υπήρξε επίσης η τηλεοπτική παρουσία περικοπών από την ιστορία της ελληνικής επιθεώρησης.
Τον Φεβρουάριο του 2010, σε εκδήλωση του πνευματικού κέντρου Παπάγου τιμήθηκε για την συνολική προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και το τραγούδι.
Ήταν μόνιμος κάτοικος Δήμου Αγίας Παρασκευής, στην Αθήνα.
Απεβίωσε στις στις 17 Ιουλίου του 2012 σε ηλικία 80 ετών και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου. Ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας, στο συλλυπητήριο μήνυμά του εξήρε την προσφορά του στη τέχνη γενικά, την πολυπραγμοσύνη του αλλά και τη σεμνότητα και το ήθος του.
Φιλμογραφία
ΕπεξεργασίαΈτος | Τίτλος | Ρόλος |
---|---|---|
Δεκαετία 1950 | ||
1951 | Ριρίκα | |
1952 | Η Αγνή του λιμανιού [2] | Άγγλος ναύτης |
1954 | Θανασάκης ο πολιτευόμενος | πιλότος |
Δεκαετία 1960 | ||
1961 | Η ζωή μου αρχίζει με σένα | |
1962 | Ο Λέων της Σπάρτης (The 300 Spartans) [3] | |
1964 | Κραυγή | Αλέκος Πετράτος |
Κράχτης | ||
Αχ!.. Και να 'μουν άντρας | Ανδρέας Μπελαλής | |
Θα σε κάνω βασίλισσα | Μπιλ Σάρας | |
Ανεμοστρόβιλος | Στέφανος | |
1965 | Οι αδίστακτοι [4] | Μιχάλης |
Αντεκδίκηση | Αλή | |
Τιμωρία | ||
1966 | Λουίζα | |
Οι άγγελοι της αμαρτίας | ||
Το συρτάκι της αμαρτίας | Κώστα | |
Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης | Δημήτρης | |
Άνθρωπος για όλες τις δουλειές | Τόνι Γιαννόπουλος | |
1967 | Η γόησσα | |
Ο γεροντοκόρος | Μάκης Αμάραντος | |
Πατέρα κάτσε φρόνιμα | Τζίμης | |
Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί | Τζέρι Αργυρός | |
Τρούμπα '67 | Σπύρος | |
1968 | Ζήσε για την αγάπη μας | |
Ταπεινός και καταφρονεμένος | ||
Η επιστροφή της Μήδειας | ||
Αθήνα, η κλοπή της οδού Σταδίου | Αλέκος | |
Η λυγερή | ||
1969 | Για την τιμή και για τον έρωτα [5] | |
Αδυναμίες | ||
Δεκαετία 1970 | ||
1970 | Εσένα μόνο αγαπώ | |
Ο αετός των σκλαβωμένων | Τζοβάνι | |
Γύρω μας γκρεμίστηκαν όλα | ||
Ακόμα μια φορά πριν ξεψυχήσω | ||
Ώρες αγάπης, ώρες πολέμου | Γιάννης | |
Ο Ντιρλαντάς | ||
1971 | Μάρα, η τσιγγάνα | Πέτρος |
Εσχάτη προδοσία [2] | Ρένος Δαμιανός | |
Ο δρόμος των ηρώων | ||
1972 | Ο αντιφασίστας | |
Με φόβο και πάθος [2] | Θεμιστοκλής Βιάσκος | |
Αντάρτες των πόλεων | ||
Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη | Χουσεΐν | |
1975 | Ισιδώρα | Χέλμουτ Μπάουζμερ [6] |
1976 | Η σπηλιά της αμαρτίας | Μάριο |
Δεκαετία 1980 | ||
1987 | Η κωμωδία του έρωτα | Πάνος |
1988 | Άντζελα, ο πειρασμός | Ευστρατίου |
1989 | Αθώος ή ένοχος; | μοίραρχος |
Επικίνδυνη σχέση | Δημητρίου | |
Ο αλήτης και ο μπάτσος | ||
Η μάνα της φόνισσας | κατήγορος | |
Η εκδίκηση του πατέρα | Τζίμι Γουίλσον | |
Δεκαετία 1990 | ||
1993 | Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα | |
1996 | Τρεις εποχές | |
1998 | Κόκκινος δράκος | |
Δεκαετία 2000 | ||
2000 | Η εποχή των ασεβών | στρατηγός Φαίδων Μητσάκος |
2001 | Αλέξανδρος και Αϊσέ [3] |
Θεατρικές Παραστάσεις
ΕπεξεργασίαΠερισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης
Πηγές
Επεξεργασία- Γιάννης Ασδραχάς "Έφυγε από τη ζωή ο Γ. Μούτσιος" (νεκρολογία, εφημ. Εξπρές, φ.18-Ιουλίου, σελ.29).
- "100 Χρόνια Ελληνικού και Ξένου Κινηματογράφου" τομ.2ος.
- Multimedia CD-ROM Ελληνικός Κινηματογράφος 1997 ΕΘΝΟDATA
- Madata.gr - "Ο ηθοποιός Γιώργος Μούτσιος και η περιπέτεια υγείας του"
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 17000540r.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Γιώργος Μούτσιος (Ηθοποιός, Τραγούδι)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 3,0 3,1 Γιάννης, Ζουμπουλάκης (17 Ιουλίου 2012). «Πέθανε ο Γιώργος Μούτσιος». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ΟΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ, https://www.filmfestival.gr/el/movie/movie/10189, ανακτήθηκε στις 2023-01-07
- ↑ Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 208.
- ↑ Εξάρχου, Καλλιόπη (2021). Δωσίλογοι και μαυραγορίτες στον ελληνικό κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1940 έως και τη δεκαετία του 1970. Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 76.