Ο Γαβίνειος Νόμος (λατινικά: Lex Gabinia) είναι ένα νομοθέτημα της ύστερης περιόδου της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (67 π.Χ.), του οποίου εισηγητής ήταν ο δήμαρχος (τριβούνος) Γαβίνιος (εξ ου και το όνομά του). Προέβλεπε την παραχώρηση έκτακτων εξουσιών στον απερχόμενο ύπατο Γνάιο Πομπήιο, ώστε αυτός να προχωρήσει στην καταστολή της πειρατείας.

Αρχικά ο Γαβίνιος παρουσίασε προς ψήφιση ένα σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο για τα τρία επόμενα έτη ο Πομπήιος θα οριζόταν ανθύπατος και θα του παραχωρούνταν (α) απόλυτη δικαιοδοσία σε όλες τις θάλασσες μέχρι τις Ηράκλειες στήλες (δηλ. ολόκληρη τη Μεσόγειο), καθώς και στην ξηρά μέχρι την απόσταση των 400 σταδίων από την ακτή, (β) δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το δημόσιο ταμείο και τις περιουσίες των γαιοκτημόνων κατά βούληση, (γ) 15 συγκλητικοί ως βοηθοί του και 200 πλοία, τα οποία μπορούσε να επανδρώσει με υποχρεωτική στρατολόγηση οποιουδήποτε έκρινε ικανό.

Η πρόταση προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στους πατρικίους (ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο μόνος που την στήριξε δημοσίως ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας), αφού ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας που ένας μόνο άνδρας θα συγκέντρωνε τόση εξουσία. Επιπλέον ήταν νωπές οι αναμνήσεις από το φιάσκο του Μάρκου Αντώνιου Κρητικού, ο οποίος είχε σταλεί με αντίστοιχες δικαιοδοσίες κατά των πειρατών λίγα χρόνια νωρίτερα, για να καταλήξει στο τέλος σχεδόν όμοιος με αυτούς που καταδίωκε.

Ο Γαβίνιος εισήγαγε την πρότασή του προς ψήφιση και έγινε αυτή αποδεκτή λόγω της έντονης λαϊκής πίεσης και της συνηγορίας του Καίσαρα. στο κατώτερο νομοθετικό σώμα, το Συμβούλιο των Πληβείων. Ψηφίστηκε μάλιστα υπερδιπλασιασμός των διαθέσιμων δυνάμεων: 500 πλοία, 120.000 πεζικάριοι, 5.000 ιππείς. Επίσης 24 συγκλητικοί και 2 κυέστορες (θησαυροφύλακες) θα έμπαιναν υποχρεωτικά υπό τις διαταγές του.

Κατ΄εφαρμογήν του νόμου, ο Πομπήιος κατάφερε να εξαφανίσει την πειρατεία από τη Μεσόγειο σε κάτι παραπάνω από τρεις μήνες, δηλ. σχεδόν στο 1/10 του προβλεπόμενου χρόνου.

Σχετικά άρθρα

Επεξεργασία