Βραχνί Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°2′8.999″N 22°10′14.999″E / 38.03583306°N 22.17083306°E
Το Βραχνί είναι ορεινό χωριό της πρώην Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας. Συνορεύει με τα χωριά Ρωγοί, Σούβαρδο, Σουδενά και Ζαρούχλα. Βρίσκεται χτισμένο στους πρόποδες του Χελμού κι απέχει 9 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 34 χλμ. περίπου από το Διακοπτό.
| Βραχνί | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Καλαβρύτων |
| Δημοτική Ενότητα | Καλαβρύτων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 1.116 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 15 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
Το πρώτο σχολείο λειτούργησε το 1871[1]. Σε απογραφή του 1700 το Βραχνί είχε 116 κατοίκους για να φτάσει 803 το 1861 και τους 909 το 1896[2]. Το 1928 είχε μόλις 28 για να παρατηρηθεί μια μικρή άνοδος το 1940 όπου είχε 141 κατοίκους[2]. Στην απογραφή του 1981 δεν είχε μόνιμους κατοίκους[3] ενώ σε αυτήν του 2001 είχε 26 κατοίκους[4][5]. Το 2011 είχε 13 κατοίκους[6].
Όνομα
ΕπεξεργασίαΓια το όνομα "Βραχνί"[7] έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις, όπως ότι είναι σλάβικο. Άλλη εκδοχή λέει ότι επειδή το χωριό είχε πολύ κρύα νερά οι κάτοικοι βράχνιαζαν και το ονόμασαν Βραχνί. Η τρίτη εκδοχή λέει ότι το όνομα Βραχνί σημαίνει βραχώδης από τα πολλά βράχια που έχει η περιοχή.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο χωριό πιστεύεται ότι οικίστηκε το 700 - 750 μ.Χ. από κτηνοτρόφους και γεωργούς που ήρθαν στην περιοχή από τα πεδινά. Τον 8ο μ.Χ. αιώνα στην περιοχή έγινε εγκατάσταση Σλάβων[7]. Αναφέρεται πρώτη φορά σε βυζαντινό χρυσόβουλο γύρω στα 1280. Το 1400 έγινε εγκατάσταση κτηνοτρόφων από το Ζαγόρι της Ηπείρου[7]. Κατά την επανάσταση το 1826 λεηλατήθηκε από τον Οθωμανικό στρατό[7].
Μετά την απελευθέρωση Βραχναίοι άρχισαν να κατεβαίνουν στα πεδινά και να δουλεύουν στις σταφίδες, εκεί έφτιαχναν καλύβες κι έμεναν σχεδόν όλο το καλοκαίρι[8]. Αρχικά κατέβαιναν στην Αιγιάλεια όπου αναφέρεται τότε περιοχή "Βραχνέικα" στα σημερινά Νικολέικα[8]. Από το 1838 και έπειτα άρχισαν να κατεβαίνουν στη περιοχή του χωριού Δρεσθενά των Πατρών. Αναφέρεται ότι τους κάλεσε εκεί ο Γεώργιος Σωτηριάδης από την Κερπινή ο οποίος είχε αγοράσει εθνικές γαίες [9]. Σιγά σιγά οι Βραχναίοι αυτοί, άρχισαν να αγοράζουν και οι ίδιοι γη και να φτιάχνουν κατοικίες, ξύλινες καλύβες από τις οποίες η περιοχή σήμερα ονομάζεται Βραχνέικα[10]. Οι μικροί αυτοί πρόχειροι οικισμοί εξελίχθηκαν στα σημερινά χωριά Βραχνέικα και Μονοδένδρι αλλά και στα κοντινά Βραχνέικα των Λεχαινών όπου οι Βραχναίοι κατέβαιναν με τα ζώα τους τον χειμώνα σε εκτάσεις που ανήκαν σε Μονές. Με τα χρόνια αυτές οι εκτάσεις πέρασαν στην ιδιοκτησία τους, εγκαταστάθηκαν εκεί για να δημιουργηθεί το σημερινό χωριό[11]. Κάτοικοι του Βραχνιού εγκαταστάθηκαν και στην περιοχή των Σαγαίικων, όπου υπάρχει σήμερα χωριό Βραχνέικα. Επίσης, η οικογένεια Χαρμπίλα έδωσε το όνομα της στον οικισμό Χαρμπιλαίικα (νυν Καλαμάκι) που ήταν και οι πρώτοι του οικιστές. Το ίδιο και ο οικισμός Σπαναίικα από την οικογένεια Σπανού[11]. Εγκατάσταση Βραχναίων αναφέρεται σε πολλά σημερινά χωριά της Αχαΐας, όπως στη Φώσταινα, στην Άρλα, στο Μαζαράκι και σε άλλα[11].
Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το Βραχνί γνώρισε πολλές καταστροφές, τον Ιούνιο του 1943 τάγμα Γερμανών και Ιταλών έβαλε φωτιά στο χωριό όπου κάηκαν 170 σπίτια[12]. Στις 10 Δεκεμβρίου 1943 οι Γερμανοί αφού εκτέλεσαν 5 κατοίκους που έπιασαν λεηλάτησαν κι έκαψαν το χωριό[13][14]. Τον Ιούλιο του 1944 πάλι οι Γερμανοί εκτέλεσαν έναν βοσκό που βρήκαν κοντά στο χωριό.
Διοικητική ιστορία
ΕπεξεργασίαΜε το Β.Δ. του 1833 αποτέλεσε την «Κοινότητα Βραχνών» του τότε Δήμου Καλαβρύτων με πρωτεύουσα τα Καλάβρυτα· Κράτησε την υπόστασή της σαν κοινότητα στα όρια του Δήμου βάσει του Β.Δ. που το υπαγόρευε για όσες κοινότητες προϋπήρχαν και επί Τουρκοκρατίας[15]. Όταν το 1912 καταργήθηκε ο Δήμος Καλαβρύτων, αποτέλεσε οικισμό της Κοινότητας Καλαβρύτων. Από το 1944 που ο Δήμος Καλαβρύτων ανασυστάθηκε και έως το 1997 το Βραχνί δεν έπαψε να αποτελεί τμήμα του. Στη συνέχεια αποτέλεσε οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Καλαβρύτων, του νέου Δήμου Καλαβρύτων βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας». Από το 2011 αποτελεί οικισμό της Τοπικής κοινότητας Καλαβρύτων του «Καλλικρατικού» Δήμου Καλαβρύτων[16].
Προσωπικότητες
Επεξεργασία- Τιμόθεος Παπαχρονόπουλος: Επίσκοπος Ευδοξιάδος (Κραϊόβας) και ευεργέτης του χωριού
- Γαλακτύων Σακελλαρόπουλος: Επίσκοπος Ριμνίκου Βλαχίας & Μητροπολίτης Βουκουρεστίου
- Θεόδωρος Παπαδόπουλος: Δήμαρχος Καλαβρύτων 1882 - 1887
- Σταύρος Παπαδόπουλος: Δήμαρχος Καλαβρύτων 1891 - 1899 & 1903 - 1907
- Νικόλαος Δ. Οικονομόπουλος: Δήμαρχος Καλαβρύτων 1899 - 1903 & 1907 - 1912
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 233.
- ↑ 2,0 2,1 Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 121.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 273.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 283.
- ↑ Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001.
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Δήμος Βραχναίικων, "Ιστορία". Αρχειοθετημένο αντίγραφο, 19/12/2012. Ανακτήθηκε: 28/1/2022.
- ↑ 8,0 8,1 Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 117.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 116-117.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 119.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 125.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 231.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 219.
- ↑ Δήμος Καλαβρύτων, "Γεγονότα 1943". Αρχειοθετημένο αντίγραφο, 19/12/2012. Ανακτήθηκε: 28/1/2022.
- ↑ Παπαγιαννόπουλος 2009, σελ. 144.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Βραχνίου Αχαΐας.
Πηγές
Επεξεργασία- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
- Κώστας Παπαγιαννόπουλος (επιμ.), Βραχναίικα και Μονοδένδρι. Αρχαιολογία του τοπίου και τοπική ιστορία, πρόλογος: Βασίλης Τογαντζής, Μιλτιάδης Γούτας, Λάζαρος Κολώνας, Έκδοση Δήμος Βραχναίικων-Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Βραχναίικων, Πάτρα 2009. ISBN 978-960-99129-0-7.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας.