Αυτοκράτορας Νταϊγκό
Ο Αυτοκράτορας Νταϊγκό (醍醐天皇, Daigo-tennō, 6 Φεβρουαρίου 885 – 23 Οκτωβρίου 930) ήταν ο 60ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας,[2] σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.[3]
Η βασιλεία του διήρκεσε από το έτος 897 έως το 930. [4] Πήρε το όνομά του από τον τόπο ταφής του.
Καταγωγή
Επεξεργασία
Ο Ντάιγκo ήταν ο μεγαλύτερος γιος του προκατόχου του, Αυτοκράτορα Ούντα. Η μητέρα του ήταν η Φουτζιβάρα νo Tανέκo (ή Ίσι), κόρη του υπουργού του κέντρου, Φουτζιβάρα νo Tακαφούτζι. [5] Ανήλθε στον θρόνο σε νεαρή ηλικία, αφού ο πατέρας του, ο Αυτοκράτορας Ούντα, παραιτήθηκε το 897. Η μητέρα του απεβίωσε πριν από την ανάληψή του, έτσι ανατράφηκε από μία άλλη σύζυγο του Ούντα, τη Φουτζινβάρα νο Όνσι, κόρη του πρώην καμπάκου Φουτζιβάρα νο Μοτοτσούνε.
Ο πάππος του Ντάιγκo, ο Αυτοκράτορας Kόκο, είχε υποβιβάσει τους γιους του από τη βαθμίδα των αυτοκρατορικών βασιλέων σε αυτή των υπηκόων, για να μειώσει τα κρατικά έξοδα, καθώς και την πολιτική επιρροή τους. Επιπλέον, τους δόθηκε το οικογενειακό όνομα Mιναμότο. Ως εκ τούτου, ο Ντάιγκo δεν γεννήθηκε ως βασιλικό μέλος και ονομάστηκε Mιναμότο νο Κορεζάνε (源維城) μέχρι το 887, όταν ο πατέρας του Ντάιγκo, Mιναμότο νo Σαντάμι(πρώην πρίγκιπας Σαντάμι), προήχθη για άλλη μία φορά σε αυτοκρατορικό πρίγκιπα και διάδοχο του θρόνου. [6] Στη συνέχεια, το προσωπικό του όνομα (imina) άλλαξε σε Aτσουχίτo [7] ή Oνό-τεϊ [8] πριν από την ανάληψή του στον Θρόνο των Χρυσανθέμων.
Ο Ντάιγκo είχε 21 αυτοκράτειρες, αυτοκρατορικές σύζυγους και παλλακίδες και είχε 36 αυτοκρατορικούς γιους και κόρες. [9]
Γεγονότα της ζωής του Ντάιγκο
ΕπεξεργασίαΤο όνομα της εποχής άλλαξε το 898, για να σηματοδοτήσει την αρχή της βασιλείας του αυτοκράτορα Ντάιγκο. [5] Το αποκορύφωμα της 34χρονης βασιλείας του Ντάιγκo ήταν ότι κυβέρνησε μόνος του χωρίς την αντιβασιλεία του γένους Φουτζιβάρα, αν και ο ίδιος ήταν μέρος των Φουτζιβάρα.
- 4 Αυγούστου 897 (Kanpyō 9, 3η ημέρα του 7ου μήνα): Το 10ο έτος της βασιλείας του Ούντα-τεννό (宇多天皇十年), ο Αυτοκράτορας Ούντα παραιτήθηκε και ο πρωτότοκος γιος του έλαβε τη διαδοχή (senso). [10]
- 14 Αυγούστου 897 (Kανπγιό 9, 13η ημέρα του 7ου μήνα): Ο Αυτοκράτορας Ντάιγκo ανήλθε επίσημα στον θρόνο (sokui). [11]
- 7 Δεκεμβρίου 899 (Σόταϊ 2, 1η ημέρα του 11ου μήνα): Ο ήλιος μπήκε στο χειμερινό ηλιοστάσιο και όλοι οι μεγάλοι αξιωματούχοι της Αυτοκρατορίας παρουσιάστηκαν στην αυλή του Ντάιγκo. [12]
- 2 Φεβρουαρίου 900 (Σόταϊ 3, 3η ημέρα του 1ου μήνα): Ο Ντάιγκο πήγε να επισκεφτεί τον πατέρα του, στο μέρος που είχε επιλέξει να ζήσει ο Ούντα μετά την παραίτηση. [13]
- 900 (Σόταϊ 3, 10ος μήνας): Ο πρώην Αυτοκράτορας Ούντα ταξίδεψε στο όρο; Κόγια στη σημερινή νομαρχία Βακαγιάμα στα νότια της Οσάκα. Επισκέφτηκε τους ναούς στις πλαγιές του βουνού. [14]
- 23 Ιανουαρίου 901 (Ένγκι 1, 1η ημέρα του 1ου μήνα): Υπήρξε έκλειψη ηλίου. [14]
- 901 (Ένγκι 1, 1ος μήνας): Εκτυλίχθηκε το περιστατικό Σουγκαβάρα Μιτσιζάνε, αλλά περισσότερες λεπτομέρειες δεν μπορούν να γίνουν γνωστές, επειδή ο Ντάιγκo διέταξε να καούν τα ημερολόγια και τα αρχεία αυτής της περιόδου. [9]
- 906 (Ένγκι 5, 4ος μήνας): Ο Kί-νο Tσουραγιούκι παρουσίασε στον Αυτοκράτορα τη συλλογή του Kόκιν Βακασού, μίας συλλογής ποίησης βάκα. [15]
- 909 (Ένγκι 9, 4ος μήνας): Ο σανταϊτζίν Φουτζιβάρα νo Toκιχίρα απεβίωσε σε ηλικία 39 ετών. Τιμήθηκε με τον μεταθανάτιο τίτλο του αντιβασιλιά. [15]
- 929 (Eντσό 7, 8ος μήνας): Οι πλημμύρες κατέστρεψαν τη χώρα και πολλοί χάθηκαν. [16]
- 21 Ιουλίου 930 (Eντσό 8, 26η ημέρα του 6ου μήνα): Ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο καταιγίδας ταξίδεψε από τις πλαγιές του όρους Aτάγκo στο Χεϊάν-κγιό συνοδευόμενο από τρομακτικές βροντές. Κεραυνός χτύπησε το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο. Τόσο ο ανώτερος σύμβουλος Φουτζιβάρα-νo Kιγιοτσούρα (επίσης γνωστός ως Mιγιόσι νo Kιγιογιούκι), όσο και ο μεσαίος ελεγκτής της δεξιάς Tαΐρα-νo Mαρέγιο και πολλοί άλλοι υποδεέστεροι αξιωματικοί σκοτώθηκαν και τα σώματά τους καταστράφηκαν στις πυρκαγιές που ακολούθησαν. Οι θάνατοι ερμηνεύτηκαν ως πράξη εκδίκησης από το άστατο πνεύμα του αείμνηστου Σουγκαβάρα Μιτσιζάνε. [17]
- 16 Οκτωβρίου 930 (Eντσό8, 22η ημέρα του 9ου μήνα): Το 34ο έτος της βασιλείας τού Ντάιγκο-τεννό (醍醐天皇34年), ο Αυτοκράτορας αρρώστησε και, φοβούμενος ότι μπορεί να μην επιζήσει, παραιτήθηκε. Σε αυτό το σημείο, τη διαδοχή (senso) λέγεται ότι έλαβε ο γιος του. Λίγο αργότερα, ο Αυτοκράτορας Σουζάκου λέγεται ότι ανέβηκε στον θρόνο (σοκούι). [18]
- 23 Οκτωβρίου 930 (Eντσό 8, 29η ημέρα του 9ου μήνα): Ο Αυτοκράτορας Ντίγκo εισήλθε στο βουδιστικό ιερατείο τις πολύ πρώτες πρωινές ώρες. Ως μοναχός, πήρε το βουδιστικό όνομα Χο-Κονγκό και, λίγο αργότερα, απεβίωσε σε ηλικία 46 ετών [19] Ως μοναχός τάφηκε στον περίβολο του Ντάιγκο-τζι, γι' αυτό και το μεταθανάτιο όνομα του πρώην Αυτοκράτορα έγινε Ντάιγκo-τεννό. [16]
Η Ντάιγκo διέταξε επίσης την κατασκευή πολλών αιθουσών στο Ντάιγκο-τζι, όπως την αίθουσα Γιακούσι.
Η πραγματική τοποθεσία του τάφου του Ντάιγκο είναι γνωστή. [2] Αυτός ο Αυτοκράτορας τιμάται παραδοσιακά σε ένα μνημείο Σιντοϊσμού (misasagi) στο Κιότο.
Η Υπηρεσία Αυτοκρατορικής Οικίας ορίζει αυτήν την τοποθεσία ως το μαυσωλείο του Ντάιγκo. Ονομάζεται επίσημα Nότσι νo Γιαμασίνα νo μισασάγκι [20] στο Φουσίμι-κου του Κιότο.
Kουγκγιό
ΕπεξεργασίαΕποχές της βασιλείας του Ντάιγκο
ΕπεξεργασίαΣύζυγοι και παιδιά
ΕπεξεργασίαΑυτοκράτειρα (Τσούγκου): Φουτζιβάρα νο Όνσι (藤原穏子), κόρη του καμπάκου Φουτζιβάρα νo Moτοτσούνε
Σύζυγος (Χι): Αυτοκρατορική Πριγκίπισσα Ίσι (為子内親王) (d.899), κόρη του Αυτοκράτορα Kόκο
Σύζυγος (Nγιόγκο): Mιναμότοo νo Βάσι (源和子; απεβ.947), κόρη του Αυτοκράτορα Kόκο
Σύζυγος (Nγιόγκο): Φουτζιγιάμα νo Nόσι (藤原能子; d.964), κόρη του Ουνταϊτζίν Φουτζιβάρα νo Σαντακάτα, αργότερα παντρεύτηκε τον Φουτζιβάρα νo Σανεγιόρι
Σύζυγος (Nγιόγκo): κυρία των τιμών Φουτζιβάρα νo Βακάκo (藤原和香子, απεβ. 935), Νάιγκον κόρη του Φουτζιβάρα νo Σαντακούνι
Συνοδός της αυλής (Koούι): Mιναμότo nν Φούσι / Kανέκo (源封子), κόρη του Ουκγιόνταϊμπου Mιναμότo νo Moτόμο
Συνοδός της αυλής (Koούι): Φουτζιβάρα νo Σένσι (藤原鮮子; απεβ. 915), κόρη του Iγιονοσούκε (伊予介) Φουτζιβάρα νo Tσουρανάγκα
Συνοδός της αυλής (Kοούι): κόρη του Mιναμότο νο Νομπούρου
Συνοδός της αυλής (Kοούι): Mιναμότo νο Τικάκο(源周子; d.935), κόρη του Σαντάιμπεν Mιναμότo νo Toνάου
Συνοδός της αυλής (Koούι): Πριγκίπισσα Manshi (満子女王; π. 920), κόρη του πρίγκιπα Σουκέμι
Συνοδός δικαστηρίου (Koούι): Φοτζιβάρα νo Γιοσιχίμε (藤原淑姫; d.948), κόρη του Σάνγκι Φουτζιβάρα νo Σουγκάνε
Συνοδός δικαστηρίου ( Koui): Fujiwara no Kuwako (藤原桑子), κόρη του Τσούναγκον Φουτζιβάρα νο Κανεσούκε
Συνοδός της αυλής (Koούι): Τσούγιο-Kοούι (中将更衣), κόρη του Φουτζιβάρα νο Κρεχίρα
Συνοδός της αυλής (Koούι): κόρη του Mιναμότο νο Τοσίμι
Συνοδός της αυλής (Koούι): Mιναμότo Kιγιόκo (源清子)
Συνοδός της αυλής (Koούι): Φουτζιβάρα Ντόσι (藤原同子)
Συνοδός της αυλής (Koούι): Mιναμότo Χαρούκo (源暖子)
Άγνωστη
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΣημειώσεις
Επεξεργασία
- ↑ reichsarchiv
.jp /家系リスト /天皇家 #emp058. - ↑ 2,0 2,1 Imperial Household Agency (Kunaichō): 醍醐天皇 (60)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 68–69.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 129–134; Brown, Delmer et al. (1979). Gokanshō, pp. 291–293; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 179–181.
- ↑ 5,0 5,1 Varley, p. 179.
- ↑ Kurayama, Mitsuru (Ιουνίου 2017). 日本一やさしい天皇の講座. Fusosha Publishing. ISBN 978-4-594-07721-1.
- ↑ Varley, p. 179; Brown, p. 264; prior to Emperor Jomei, the personal names of the emperors were very long and people did not generally use them; however, the number of characters in each name diminished after Jomei's reign.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 8.
- ↑ 9,0 9,1 Brown, p. 293.
- ↑ Tisingh, p. 129; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized before Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
- ↑ Brown, p. 291; Varley, p. 44
- ↑ Titsingh, p. 130.
- ↑ Titsingh, pp. 130–131.
- ↑ 14,0 14,1 Titsingh, p. 131.
- ↑ 15,0 15,1 Titsingh, p. 132.
- ↑ 16,0 16,1 Titsingh, p. 134.
- ↑ Titsingh, p. 134[νεκρός σύνδεσμος]; Brown, p. 293; Varley, p. 179-181.
- ↑ Brown, p. 293; Varley, p. 44.
- ↑ Titsingh, p. 134; Brown, p. 292; Varley, p. 181.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 420.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, επιμ. (1979). Gukanshō: Το μέλλον και το παρελθόν. Berkeley: University of California Press.(ISBN 978-0-520-03460-0)ISBN 978-0-520-03460-0 ; OCLC 251325323
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon . (1959). Ο Αυτοκρατορικός Οίκος της Ιαπωνίας. Κιότο: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran ; ou, Annales des empereurs du Japon. Παρίσι: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, Η. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. Νέα Υόρκη: Columbia University Press.(ISBN 978-0-231-04940-5)ISBN 978-0-231-04940-5 ; OCLC 59145842
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία