Αυτοκράτορας Μουρακάμι
Ο Αυτοκράτορας Μουρακάμι (村上天皇, Murakami-tennō, 14 Ιουλίου 924 – 5 Ιουλίου 967) ήταν ο 62ος Αυτοκράτορας του Ιαπωνίας,[1] σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.[2]
Η βασιλεία του Μουρακάμι διήρκεσε από το έτος 946 έως το τέλος του το 967. [3]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠριν ανέβει στον θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (imina) ήταν Nαριακίρα-σιννό (成明親王). [4]
Ο Nαριακίρα-σιννό ήταν ο 14ος γιος του Αυτοκράτορα Ντάιγκo και ο μικρότερος αδελφός του Αυτοκράτορα Σουζάκου από άλλη μητέρα. [5]
Ο Μουρακάμι είχε δέκα αυτοκράτειρες και αυτοκρατορικές συζύγους και 19 αυτοκρατορικούς γιους και κόρες. [6]
Γεγονότα της βασιλείας του Μουρακάμι
ΕπεξεργασίαΤο 944 διορίστηκε διάδοχος και ανέβηκε στον θρόνο δύο χρόνια αργότερα.
- 16 Μαΐου 946 (Tενγκγιό 9, 13η ημέρα του 4ου μήνα): Το 16ο έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Σουζάκου (朱雀天皇十六年), ο Αυτοκράτορας παραιτήθηκε. και τη διαδοχή (senso) έλαβε ο μικρότερος αδελφός του, Nαριακίρα-σιννό. [7]
- 31 Μαΐου 946 (Tενγκγιό 9, 28η ημέρα του 4ου μήνα): Λίγο αργότερα, ο Αυτοκράτορας Μουρακάμι, ο οποίος ήταν 21 ετών, ανέβηκε στον θρόνο (σοκούι). [8]
Ο θείος του Μουρακάμι (από τη μητέρα του) Φουτζιβάρα νο Τανταχίρα παρέμεινε ως αντιβασιλιάς σέσσο μέχρι το 949. Μετά το τέλος του Tανταχίρα, δεν υπήρχε αντιβασιλιάς και παρόλο που οι σύγχρονοι επαίνεσαν τον Μουρακάμι, ως τον Αυτοκράτορα που κυβερνούσε το κράτος άμεσα, στην πραγματικότητα το γένοςΦουτζιβάρα κατέλαβε την εξουσία και κυβέρνησε την Ιαπωνία. Τα αδέλφια Φουτζιβάρα νο Σανεγιόρι και Φουτζιβάρα νo Moροσούκε έγιναν οι de facto κυρίαρχοι της Ιαπωνίας.
- 23 Οκτωβρίου 949 (Tενργιάκου 3, 29η ημέρα του 9ου μήνα): Ο πρώην αυτοκράτορας Γιόζεϊ απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών [9]
- 951 (Tενργιάκου 5): Ο |Αυτοκράτορας διέταξε τη συλλογή του Γκόσεν Βακασού. αυτή τη δουλειά ανέλαβαν οι Πέντε Άνδρες της Αίθουσας των Αχλαδιών υπό την αιγίδα του.
- 6 Σεπτεμβρίου 952 (Τενργιάκου 6, 15η ημέρα του 8ου μήνα): Ο πρώην Αυτοκράτορας Σουζάκου απεβίωσε σε ηλικία 30 ετών [10]
- 16 Οκτωβρίου 960 (Τεντόκου 4, 23η ημέρα του 9ου μήνα): Το Αυτοκρατορικό Ανάκτορο κάηκε. Ήταν πρώτη φορά, που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά, από τότε που η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από τη Νάρα στο Χεϊάν-κιο το 794. [11]
Ο Μουρακάμι ήταν μία κεντρική μορφή στον πολιτισμό της περιόδου Χεϊάν. Ήταν επίσης δεξιοτέχνης στο φλάουτο και το κότο (ιαπωνική άρπα).
- 5 Ιουλίου 967 (Kόχο 4, 25η ημέρα του 5ου μήνα): Ο πρώην Αυτοκράτορας Μουρακάμι απεβίωσε σε ηλικία 42 ετών [11]
Η πραγματική τοποθεσία του τάφου του Μουρακάμι είναι γνωστή. [1] Αυτός ο Αυτοκράτορας τιμάται παραδοσιακά σε ένα μνημείο Σιντοϊσμού (misasagi) στο Κιότο.
Η ΑΥπηρεσία του Αυτοκρατορικού Οίκου ορίζει αυτήν την τοποθεσία ως το μαυσωλείο του Μουρακάμι. Ονομάζεται επίσημα Mουρακάμι νο μισασάγκι [12]
Kουγκγιό
ΕπεξεργασίαΕποχές της βασιλείας του Μουρακάμι
ΕπεξεργασίαΣύζυγοι και παιδιά
ΕπεξεργασίαΑυτοκράτειρα (Τσούγκου): Φουτζιβάρα νo Άνσι / Γιασούκo (藤原安子; 927–964), κόρη του Φουτζιβάρα νo Moροσούκε
Σύζυγος (Nγιόγκο): Πριγκίπισσα Kίσι (徽子女王; 929–985), κόρη του αυτοκρατορικού πρίγκιπα Σιγκεακίρα
Σύζυγος (Nγιόγκο): Πριγκίπισσα Σόσι / Tακάκo (荘子女王; 930–1008), κόρη του αυτοκρατορικού πρίγκιπα Γιοακίρα
Σύζυγος (Nγιόγκο): Φουτζιβάρα νo Τζουσούσι / Noμπούκo (藤原述子; 933–947), κόρη του Φουτζιβάρα νο Σανεγιόρι
Σύζυγος (Nγιόγκo): Φουτζιβάρα νο Χόσι (藤原芳子; π. 967), κόρη του Φουτζιβάρα νo Mοροτάντα
Συνοδός της αυλής (Koούι): Mιναμότ νo Kαζούκo (源計子), κόρη του Μιναμότο νο Μοροακίρα
Συνοδός της αυλής (Koui): Φουτζιβάρα νο Σέιχι (藤原正妃; π. 967), κόρη του Φουτζιβάρα νο Αριχίρα
Συνοδός της αυλής (Kοούι): Φουτζιβάρα νο Σουκεχίμε (藤原祐姫), κόρη του Φουτζιβάρα νο Μοτοκάτα
Συνοδός της αυλής (Koούι): Φουτζιβάρα νo Σούσι (藤原脩子), κόρη του Φουτζιβάρα νo Aσαχίρα
Συνοδός της αυλής (Koui): Φουτζιβάρα νo Γιούτζο (藤原有序), κόρη του Φουτζιβάρα νο Αρισούκε
Κυρία της αυλής: Φουτζιβάρα νo Tόσι / Ναρίκo (藤原登子; απεβ. 975), κόρη του Φουτζιβάρα νο Μοσούκε. Αργότερα παντρεύτηκε τον αυτοκρατορικό πρίγκιπα Σιγκεακίρα.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΣημειώσεις
Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Imperial Household Agency (Kunaichō): 村上天皇 (62)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 70–71.
- ↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 295–298; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 183–190; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 139–142., σ. 139, στα Google Books
- ↑ Titsingh, p. 139; Varley, p. 183; Brown, p. 264; prior to Emperor Jomei, the personal names of the emperors (their imina) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.
- ↑ Varley, p. 183.
- ↑ Brown, p. 28.
- ↑ Brown, p. 295; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Toba II, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
- ↑ Titsingh, p. 139; Varley, p. 44.
- ↑ Brown, p. 296.
- ↑ Brown, pp. 296–297.
- ↑ 11,0 11,1 Brown, p. 297.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 420.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). [ Jien, c. 1220], Gukanshō (The Future and the Past, a translation and study of the Gukanshō, an interpretative history of Japan written in 1219). Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-03460-0
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac, ed. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
- Varley, H. Paul , ed. (1980). [ Kitabatake Chikafusa, 1359], Jinnō Shōtōki ("A Chronicle of Gods and Sovereigns: Jinnō Shōtōki of Kitabatake Chikafusa" translated by H. Paul Varley). New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-04940-4