Αλόιδες Ρεθύμνου
Συντεταγμένες: 35°21′54.18″N 24°52′31.30″E / 35.3650500°N 24.8753611°E
Οι Αλόιδες είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του Δήμου Μυλοποτάμου στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης.
| Αλόιδες | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ρεθύμνης |
| Δήμος | Μυλοποτάμου |
| Δημοτική Ενότητα | Κουλουκώνα |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Ρεθύμνης |
| Υψόμετρο | 380 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 217 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 740 54 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟι Αλόιδες βρίσκονται 49 χλμ[1] ανατολικά του Ρεθύμνου και είναι κτισμένες σε υψόμετρο 380 μέτρων.[1] Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Aloidhes της επαρχίας Μυλοποτάμου. Στη βενετική απογραφή του 1583 από τον Καστροφύλακα αναφέρεται ως Alloides με 90 κατοίκους, το 1630 ο Βασιλικάτα το αναφέρει ως Aloides, ενώ στην οθωμανική απογραφή του 1671 αναγράφεται ως Aloydes με 9 χαράτσια. Κατά τη διάρκεια της Κρητικής Επανάστασης του 1866- 1869, νοσηλεύτηκε το χωριό ο Άγγλος φιλέλληνας και ανταποκριτής των Τάιμς του Λονδίνου, Ι. Σκίννερ[2]. Το 1881 αναφέρεται ως Αλόιδαις με 133 κατοίκους, όλοι χριστιανοί, στον δήμο Δαμάστας[1] . Διοικητικά, μετά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ο οικισμός υπαγόταν μέχρι το 1997 στην επαρχία Μυλοποτάμου ως έδρα κοινότητας, ενώ στη συνέχεια υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Κουλούκωνα. Από το 2011 ανήκει στον καλλικρατικό δήμο Μυλοποτάμου, πάλι ως έδρα κοινότητας[3].
Δείτε Κοινότητα Αλοΐδων
Απογραφές πληθυσμού
Επεξεργασία| Απογραφή | 1900 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός[1] | 214 | 296 | 402 | 428 | 473 | 362 | 340 | 284[3] | 278 | 285 |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 97.
- ↑ Μάλιστα, επηρεασμένος από την φιλοξενία και τις περιποιήσεις που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του, ονόμασε στο βιβλίο του το χωριό ως Φιλοξενία (βλ. Ι. Ε. Σκίννερ, Σκληραγωγίαι εν Κρήτη κατά το 1867, Εν Αθήναις 1868, σελ. 92).
- ↑ 3,0 3,1 Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 61.