Άνω Αμπέλα Σερρών
Συντεταγμένες: 41°13′4.94″N 23°25′32.02″E / 41.2180389°N 23.4255611°E
Η Άνω Αμπέλα ή Άνω Αμπέλια[1] ή Αμπελοχώρι[2], έως το 1927 γνωστή ως Ινανλή[3], είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός στον σημερινό Δήμο Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 280 μέτρων, στους δυτικούς πρόποδες των όρων Βροντούς, σε απόσταση 3 χλμ. νοτιοανατολικά από το Σιδηρόκαστρο Σερρών και 2 χλμ. ανατολικά από το χωριό Κάτω Αμπέλα Σερρών.[4][5]
| Άνω Αμπέλα | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Σιντικής |
| Δημοτική Ενότητα | Σιδηροκάστρου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Σερρών |
| Υψόμετρο | 280 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Πραγματικός | 92 |
| Έτος απογραφής | 1940 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Ινανλή Άνω Ινανλή |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΟθωμανική περίοδος
ΕπεξεργασίαΚατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά του Ντεμίρ Ισάρ του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης.
Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, εκτιμάται ότι το 1873 ο οικισμός αποτελούνταν από 16 σπίτια και 40 μουσουλμάνους κατοίκους,[6] ενώ η στατιστική μελέτη του Βούλγαρου Βασίλ Κάντσωφ, «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική», εκτιμά ότι το 1900 ο οικισμός είχε 260 Τούρκους κατοίκους.[7] Στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, ο οικισμός αναφέρεται ως μουσουλμανικός.[8] Σε υπολογισμούς που εξέδωσε, το έτος 1919, η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912 αναφέρονται 240 μουσουλμάνοι, ενώ κατά τον Αύγουστο του 1915, 220 μουσουλμάνοι κάτοικοι.[9]
Σύγχρονη ιστορία
ΕπεξεργασίαΜετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και το 1920 προσαρτήθηκε στην κοινότητα Σιδηροκάστρου.[10] Με την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 οι Τούρκοι κάτοικοι αποχώρησαν και το 1927 ο οικισμός μετονομάστηκε σε Άνω Αμπέλια.[11] Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων, τη δεκαετία του 1920 εγκαταστάθηκαν στην Άνω Αμπέλα τουλάχιστον 40 οικογένειες προσφύγων.[12]
Ο οικισμός καταργήθηκε τυπικά το 1951, όταν έπαψε να καταγράφεται στις ελληνικές απογραφές.
Σήμερα, στην τοποθεσία του εγκαταλελειμμένου οικισμού υπάρχουν τα ερείπια των σπιτιών που υπήρχαν κάποτε εκεί. Κάτοψη των χαλασμάτων του οικισμού είναι, επίσης, ορατή σε αεροφωτογραφίες της περιόδου 1945-1960.[13]
Πληθυσμός
Επεξεργασία| Απογραφή | Κάτοικοι | Αναφ. | ||
|---|---|---|---|---|
| Άνδρες | Γυναίκες | Σύνολο | ||
| 1913 | 143 | 130 | 273 | [14] |
| 1915 | 106 | 114 | 220 | [9] |
| 1920 | 63 | 59 | 122 | [15] |
| 1928 | 51 | 50 | 101 | [1] |
| 1940 | 51 | 41 | 92 | [16] |
Χάρτης
Επεξεργασία
Φωτογραφίες
Επεξεργασία
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1935). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 322.
- ↑ Φύλλο Χάρτη 41° 42° Τζουμαγιά. Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού. 1927.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Ινανλή (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2023.
- ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023.
- ↑ Greece 1:100k Topographic Maps - Serrai (στα Αγγλικά). London: Great Britain. War Office. General Staff. Geographical Section. 1944. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023.
- ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 34. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023.
- ↑ Κάντσωφ, Βασίλ (1900). Македония. Етнография и статистика. Σόφια: Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών.
72. Инанли
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 55.
- ↑ 9,0 9,1 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 9.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 2Α΄/4-1-1920. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 7.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 7Α΄/14-1-1927. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 46.
- ↑ Ονομαστικόν Ευρετήριον Αγροτών Προσφύγων - Τόμος 1ος. Αθήνα: Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων. 1928. σελ. XXIX.
Αύξων αριθ. υπεύθ. δηλώσεων 106121 - 106160: Άνω Αμπέλια (πρ. Άνω Ινανλή)
- ↑ «Gov.gr - Θέαση (υπόβαθρο 1945-1960)». gov.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 48.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 282.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (1950). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 353.