Πινακοθήκη του Βερολίνου
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Πινακοθήκη του Βερολίνου (Gemäldegalerie Berlin) είναι μουσείο που φιλοξενεί δημιουργήματα της ευρωπαϊκής τέχνης από τον 13ο μέχρι τον 18ο αιώνα.[4] Οι ζωγραφικοί πίνακες της Πινακοθήκης της περιόδου αυτής αποτελούν μιαν από τις μεγαλύτερες και αντιπροσωπευτικότερες συλλογές ζωγραφικής παγκοσμίως. Ιδιαίτερα πλούσιες είναι οι συλλογές γερμανικής, ιταλικής και πρώιμης φλαμανδικής ζωγραφικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει μία οκτάγωνη αίθουσα αφιερωμένη στον Ρέμπραντ και μία αίθουσα με πέντε Μαντόνες του Ραφαήλ.
| Πινακοθήκη του Βερολίνου | |
|---|---|
| Gemäldegalerie - Staatliche Museen zu Berlin - Preußischer Kulturbesitz | |
 | |
 | |
| Είδος | μουσείο τέχνης[1] |
| Διεύθυνση | Matthäikirchplatz |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 52°30′31″N 13°21′53″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μίττε |
| Τοποθεσία | Τίργκαρτεν |
| Χώρα | Γερμανία[2] |
| Έναρξη κατασκευής | 1830 |
| Ολοκλήρωση | 1830 |
| Αρχιτέκτονας | Hilmer & Sattler und Albrecht, Heinz Hilmer[3] και Christoph Sattler[3] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Πυρήνας της Πινακοθήκης ήταν οι συλλογές που σχημάτισαν (κάπως αργά σε σχέση με τους ηγεμόνες της Σαξονίας, της Βρουνσβίκης ή του Κάσσελ) ο Μέγας Εκλέκτωρ Φρειδερίκος Γουλιέλμος A΄ και ο Φρειδερίκος ο Μέγας. Από το 1815 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ ηγήθηκε της προσπάθειας αγοράς έργων τέχνης για λογαριασμό του κράτους πλέον και όχι για προσωπική χρήση του ηγεμόνα. Το 1830, επί του ιδίου βασιλέως, κατασκευάστηκε το σημερινό Παλαιό Μουσείο (Altes Museum), το οποίο άνοιξε τις πύλες του την ίδια χρονιά στεγάζοντας τα εκθέματα των συλλογών. Από τους πρωτεργάτες της προσπάθειας ήταν ο αρχιτέκτονας του Παλαιού Μουσείου Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ και ο Βίλχελμ φον Χούμπολτ, ιδρυτής του πανεπιστημίου του Βερολίνου.
Μετά το 1870 και αφού το Βερολίνο είχε γίνει πρωτεύουσα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, ο Βίλχελμ φον Μπόντε αποδύθηκε σε έντονη προσπάθεια απόκτησης έργων γερμανικής, φλαμανδικής και ιταλικής τέχνης.
Οι περιπέτειες των δύο Παγκοσμίων Πολέμων είχαν βέβαια τις συνέπειές τους και για το Μουσείο. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα έργα του για μεγάλο διάστημα περιφέρονταν, καίγονταν και φθείρονταν. Τελικά, το 1953, άρχισαν να επιστρέφονται και συγκεντρώθηκαν στην περιοχή Ντάλεμ του Δυτικού Βερολίνου και στο Μουσείο Μπόντε του Ανατολικού Βερολίνου.
Το 1986 άρχισε να ανεγείρεται στο Δυτικό Βερολίνο το σημερινό κτίριο της Πινακοθήκης για να στεγάσει τις συλλογές του Βερολίνου-Ντάλεμ. Αλλά το 1989 έπεσε το Τείχος και οι Γερμανίες ενώθηκαν. Έργα των ίδιων δημιουργών ήταν διαμοιρασμένα σε δύο κρατικά μουσεία στην ίδια πόλη. Έπρεπε στη νέα αυτή πινακοθήκη να στεγαστούν και τα έργα του Μουσείου Μπόντε. Το αποτέλεσμα είναι ότι ασφυκτιούν σήμερα όλα στην Gemäldegalerie, δεδομένου ότι εκτίθενται περίπου χίλια τετρακόσια έργα και παραμένουν στις αποθήκες χίλια εξακόσια. Πάντως οι αρμόδιοι υπερηφανεύονται για την μεθοδική παρουσίαση των έργων.
Η Πινακοθήκη βρίσκεται στο Kulturforum, σε μικρή απόσταση δυτικά της Ποτσντάμερ Πλατς, με την οποία την ενώνει η Λάιπτσιγκερ Στράσσε, και σε χώρο όπου υπάρχουν πολλά ακόμη μουσεία και η Φιλαρμονική του Βερολίνου.
Τα σημαντικότερα από τα εκτιθέμενα έργα παρουσιάζονται στο λήμμα "Κατάλογος έργων της Πινακοθήκης του Βερολίνου".
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ www
.smb .museum /en /museums-institutions /gemaeldegalerie /exhibitions /current /. - ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ 3,0 3,1 www
.smb .museum /en /museums-institutions /kulturforum /museum-buildings-collections /overview /. - ↑ Berlin, Staatliche Museen zu. «Staatliche Museen zu Berlin: Museums & institutions - Gemäldegalerie - About us - Profile». Staatliche Museen zu Berlin (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2018.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα Μουσείο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |