8 Χλωρίς

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Χλωρίς.

8 Χλωρίς

3D μοντέλο της Χλωρίδας βασισμένο στην καμπύλη φωτός
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Τζον Ράσελ Χιντ
Ανακαλύφθηκε στις	18 Οκτωβρίου 1847
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Αφήλιο	380.850.000 km (2,546 AU)
Περιήλιο	277.995.000 km (1,858 AU)
Ημιάξονας τροχιάς	329.422.000 km (2,202 AU)
Εκκεντρότητα	0,1561
Περίοδος περιφοράς	1.193,549 ημέρες (3,27 χρόνια)
Μέση Ταχύτητα Τροχιάς	19,95 km/s
Κλίση	5,886° ως προς την Εκλειπτική
Μήκος του ανερχόμενου σημείου	111,011°
Όρισμα του περιηλίου	285,128°
Φυσικά Χαρακτηριστικά
Ακτίνα	64 km
Μάζα	8,47 ×1018 kg
Μέση πυκνότητα	7,75 ± 0,92 g/cm3
Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό	~0,045 m/s2
Ταχύτητα Διαφυγής	~0,081 km/s
Αστρονομική περίοδος περιστροφής	0,533 ημέρες
Λευκαύγεια	0,243
Φασματικός τύπος	S
Φαινόμενο μέγεθος	7,9 ως 11,6
Απόλυτο μέγεθος	6,49
Θερμοκρασία	ελάχ. μέση μεγ. ~180 K 276 K

Η Χλωρίς (λατινικά και διεθνώς Flora) είναι αστεροειδής (μικρός πλανήτης) με αύξοντα αριθμό 8. Είναι ένας μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης. Στην ελληνική γλώσσα είναι συνονόματος με τον αστεροειδή 410 Χλωρίς. Ανακαλύφθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1847 από τον Άγγλο αστρονόμο Τζον Ράσελ Χιντ, που παρατηρούσε από το Λονδίνο. Της δόθηκε το όνομα της ρωμαϊκής θεότητας των λουλουδιών και της ανοίξεως, όνομα που προτάθηκε από τον Τζον Χέρσελ. Η Χλωρίς περιφέρεται περί τον Ήλιο σε μέση απόσταση (μεγάλο ημιάξονα της τροχιάς της) 2,20095 αστρονομικών μονάδων ή 329,26 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Αυτό την καθιστά τον κοντινότερο στον Ήλιο μεγάλο αστεροειδή: κανένας εγγύτερος στον Ήλιο αστεροειδής δεν έχει μέση διάμετρο πάνω από 25 χιλιόμετρα (τα 2/11 της διαμέτρου της Χλωρίδος), και μέχρι το 1875 που ανακαλύφθηκε ο μικρός 149 Μέδουσα, κανένας αστεροειδής κοντύτερα στον Ήλιο (μέση απόσταση) δεν ήταν γνωστός.

Η Χλωρίς είναι ο έβδομος σε φαινομενική φωτεινότητα αστεροειδής όπως φαίνεται από τη Γη, με φαινόμενο μέγεθος κατά τη μέση αντίθεσή του +8,7 και φωτεινότερο δυνατό +7,9 (περιηλιακή αντίθεση, όπως τον Νοέμβριο του 2007). Πιθανώς αποτελεί τον πυρήνα ενός διαφοροποιημένου πλανητοειδούς που διαλύθηκε στο μακρινό παρελθόν.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η ανάλυση της καμπύλης φωτός της Χλωρίδος υποδεικνύει ότι ο άξονας περιστροφής της δείχνει προς τις εκλειπτικές συντεταγμένες (β, λ) = (16°, 160°) με σφάλμα ± 10°, πράγμα που αντιστοιχεί σε λόξωση 78°.

Η Χλωρίδα έδωσε το όνομά της στην «Οικογένεια της Χλωρίδος», μία ομάδα αστεροειδών της οποίας αποτελεί με μεγάλη διαφορά το μεγαλύτερο μέλος αφού έχει μόνη της το 80% περίπου της συνολικής μάζας όλων των μελών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Προσομοίωση τροχιάς (Java Applet)