2η Συμφωνία (Μπετόβεν)

Η 2η Συμφωνία σε Ρε μείζονα, Op. 36 (γερμανικά: 2. Sinfonie in D-Dur, op. 36) είναι μία συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη μεταξύ τα έτη 1801 και 1802, και αφιερωμένη στον πρίγκιπα Καρλ Λιχνόβσκι.

Symphony No. 2 (Beethoven)

1. Adagio molto – Allegro con brio (D major)

2. Larghetto (A major)

3. Scherzo Allegro – Trio (D major)

4. Allegro molto (D major)

Σε εκτέλεση από Tsumugi Orchestra σε διεύθυνση Takashi Inoue (2011)

Έχετε προβλήματα με αυτά τα αρχεία; Δείτε βοήθεια πολυμέσων.

Υπόβαθρο

Η δεύτερη συμφωνία του Μπετόβεν γράφτηκε σχεδόν όλη κατά την παραμονή του στο Χέλιγενσταντ της Βιέννης, το 1802, όταν πια η κώφωσή του γινόταν περισσότερη αισθητή, κι ενώ ο ίδιος είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί πως μπορεί να είναι αναπόφευκτη. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Theater an der Wien στη Βιέννη, στις 5 Απριλίου του 1803 και τη διεύθυνση την είχε αναλάβει ο ίδιος ο συνθέτης. Στο ίδιο κονσέρτο, για πρώτη φορά παρουσιάστηκε το Τρίτο κονσέρτο για πιάνο και το ορατόριο Christus am Ölberge.^[1] Αυτά ήταν μερικά από τα τελευταία έργα της λεγόμενης πρώιμης περιόδου του Μπετόβεν.

Τη δεύτερη συμφωνία του την έγραψε χωρίς στάνταρ μινουέτο, αντί αυτού τη θέση του πήρε ένα scherzo, δίνοντας στη σύνθεση ακόμα περισσότερη μεγαλοπρέπεια και ενέργεια. Το scherzo και το finale, περιέχουν στοιχεία της χιουμοριστικής διάθεσης του συνθέτη, τα οποία ερέθιζαν τους κριτικούς. Ένας Βιενέζος κριτικός της Zeitung fuer die elegante Welt (εφημερίδα για τους Ευγενείς), έγραψε ότι ήταν «ένα φριχτό ξεψύχισμα, ενός τραυματισμένου δράκου, ο οποίος αρνείται να πεθάνει, αλλά σταματά να σφαδάζει, στο τέταρτο μέρος, όπου αιμορραγεί μέχρι θανάτου».^[2]