Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι

Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι ; Ultimo tango a Parigi
	Κινηματογραφική αφίσα της ταινίας.
Σκηνοθεσία	Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Παραγωγή	Αλμπέρτο Γκριμάλντι
Σενάριο	Μπερνάρντο Μπερτολούτσι; Φράνκο Αρκάλλι
Πρωταγωνιστές	Μάρλον Μπράντο; Μαρία Σνάιντερ ; Ζαν-Πιερ Λεό
Μουσική	Γκάτο Μπαρμπιέρι
Τραγούδι	Γκάτο Μπαρμπιέρι
Φωτογραφία	Βιττόριο Στοράρο
Μοντάζ	Φράνκο Αρκάλλι; Ρομπέρτο Περπινιάνι
Εταιρεία παραγωγής	Produzioni Europee Associati ; Les Productions Artistes Associés
Διανομή	United Artists
Πρώτη προβολή	14 Οκτωβρίου 1972 (Νέα Υόρκη)
Διάρκεια	129 λεπτά (κομμένη) ; 250 λεπτά
Προέλευση	Γαλλία ; Ιταλία
Γλώσσα	Αγγλικά ; Γαλλικά
Προϋπολογισμός	$1.25 εκατομμύρια
Ακαθάριστα έσοδα	$96.3 εκατομμύρια
Προηγείται	Under Fire (album)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι (ιταλικά: Ultimo tango a Parigi, αγγλικά: Last Tango in Paris) είναι ένα γαλλοϊταλικό ερωτικό ψυχολογικό δράμα του 1972, σε σκηνοθεσία Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και σε σενάριο του ιδίου και του Φράνκο Αρκάλλι. Η ταινία επικεντρώνεται σε έναν χήρο Αμερικανό, που ταξιδεύει στο Παρίσι και συνάπτει ερωτικές σχέσεις με μία νεαρή Παριζιάνα. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Μάρλον Μπράντο, Μαρία Σνάιντερ και Ζαν-Πιερ Λεό.

Οι έντονες σεξουαλικές σκηνές βίας έφεραν διαμάχες ενώ σε πολλές χώρες υπέστη λογοκρισία. Για παράδειγμα, στην κυκλοφορία της στις ΗΠΑ, μία από τις πιο έντονες σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου κόπηκε και κρίθηκε ακατάλληλη. Παρόλα αυτά, με το πέρας των χρόνων έπαψε να είναι ακατάλληλη και της δόθηκε το NC-17. Το 1981, η MGM κυκλοφόρησε μία νέα έκδοση με κομμένες σκηνές.

Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Μπερτολούτσι το 2013, η πιο γνωστή σκηνή της ταινίας, αυτή του βιασμού, γυρίστηκε έπειτα από συνεννόηση του σκηνοθέτη και του Μάρλον Μπράντο και χωρίς τη συγκατάθεση της Μαρία Σνάιντερ. Αυτό έγινε γιατί ο σκηνοθέτης ήθελε να προσδώσει ρεαλιστικότητα στη σκηνή, καθώς ήθελε να φανεί η αντίδραση μιας ταπεινωμένης γυναίκας και όχι μιας ηθοποιού που υποδύεται έναν ρόλο. Ο Μπερτολούτσι δήλωσε πως για το γεγονός αυτό νιώθει ενοχές, αλλά δεν μετανιώνει.^[4]

Πλοκή

Στο Παρίσι, ο Πωλ (Μάρλον Μπράντο), ένας μεσήλικας Αμερικανός ιδιοκτήτης ξενοδοχείου που θρηνεί την αυτοκτονία της συζύγου του Ρόζα (Βερόνικα Λάζαρ), γνωρίζει την νεαρή ντόπια Ζαν (Μαρία Σνάιντερ) σε ένα διαμέρισμα που ενδιαφέρονται και οι δύο να νοικιάσουν. Ο Πωλ παίρνει το διαμέρισμα αφού ξεκινούν μια ανώνυμη σεξουαλική σχέση εκεί, χωρίς να ξέρει πως η Ζαν πρόκειται να αρραβωνιαστεί με έναν σκηνοθέτη, τον Τόμας (Ζαν-Πιερ Λεό). Ο Πωλ επιμένει να μη μοιραστούν προσωπικά στοιχεία, ακόμη και ονόματα. Κάποια στιγμή στη σχέση τους, ο Πωλ την βιάζει, πράγμα που αποξενώνει την Ζαν από αυτόν. Παρόλα αυτά, του λέει ότι ενώ προσπαθεί να τον αφήσει, δεν καταφέρνει να το κάνει. Έπειτα από κάποιο καιρό, ο Πωλ αποφασίζει να αφήσει τη Ζαν προσωρινά, η οποία φτάνει στο διαμέρισμα και διαπιστώνει ότι μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε χωρίς να την ειδοποιήσει.

Μετά αφού παρέστη στη κηδεία της Ρόζα, ο Πωλ συναντά μια μέρα τη Ζαν στο δρόμο και της λέει πως θέλει να τα ξαναβρούν. Της αποκαλύπτει την πρόσφατη τραγωδία της γυναίκας του. Καθώς αφηγείται την ιστορία της ζωής του, μπαίνουν σε ένα ταγκό μπαρ, όπου συνεχίζει να της λέει για τον εαυτό του πως ήταν ένας αποτυχημένος με τη σειρά του ηθοποιός, επαναστάτης, πυγμάχος και δημοσιογράφος. Η απώλεια της ανωνυμίας απογοητεύει τη Ζαν· λέει στον Πωλ ότι δεν θέλει να τον ξαναδεί. Ο Πωλ, μη θέλοντας να αφήσει τη Ζαν να φύγει, την καταδιώκει στους δρόμους του Παρισιού. Αυτή του φωνάζει συνεχώς να φύγει και του λέει ότι η σχέση τους τελείωσε. Παρά τις απειλές της να καλέσει την αστυνομία, την ακολουθεί μέχρι το κτήριο της και με το ζόρι μπαίνει στο διαμέρισμά της. Ο Πωλ της εξομολογείται πως την αγαπά και θέλει να μάθει το όνομά της.

Η Ζαν παίρνει ένα όπλο από ένα συρτάρι. Λέει στον Πωλ το όνομά της και τον πυροβολεί θανάσιμα. Ο Πωλ βγαίνει στο μπαλκόνι και καταρρέει. Αφού ο Πωλ πεθαίνει, η Ζαν, ανήσυχη, κάνει πρόβα αυτά που θα πει στην αστυνομία: μουρμουρίζοντας στον εαυτό της ότι ήταν απλώς ένας ξένος που προσπάθησε να τη βιάσει, χωρίς να ξέρει ποιος ήταν.

Παραπομπές

↑ «Ultimo tango a Parigi (1972) – Alternate Versions – IMDb». IMDb.
↑ Tino Balio, United Artists: The Company That Changed the Film Industry, Uni of Wisconsin Press, 1987 p 288
↑ «Last Tango in Paris (1972) – Box office / business». IMDb. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2012.
↑ «Ο Τελευταίος βιασμός στο Παρίσι: Χωρίς συναίνεση της Σνάιντερ η ερωτική σκηνή με το βούτυρο». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-21. https://web.archive.org/web/20181221020332/https://tvxs.gr/news/sinema/o-teleytaio-biasmos-sto-parisi-xoris-synainesi-tis-snainter-i-erotiki-skini-me-boytyro. Ανακτήθηκε στις 2016-12-05.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ultimo tango a Parigi στο Wikimedia Commons
Last Tango in Paris στην IMDb
Last Tango in Paris στο Rotten Tomatoes
Last Tango in Paris στο Metacritic
Ultimo Tango Em Paris MOVIE
Pauline Kael's review
Maria Schneider filmography
Last Tango in Paris – slideshow by Life magazine

Αυτό το λήμμα σχετικά με τον κινηματογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] «Ultimo tango a Parigi (1972) – Alternate Versions – IMDb». IMDb.

[tino-2] Tino Balio, United Artists: The Company That Changed the Film Industry, Uni of Wisconsin Press, 1987 p 288

[3] «Last Tango in Paris (1972) – Box office / business». IMDb. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2012.

[4] «Ο Τελευταίος βιασμός στο Παρίσι: Χωρίς συναίνεση της Σνάιντερ η ερωτική σκηνή με το βούτυρο». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-21. https://web.archive.org/web/20181221020332/https://tvxs.gr/news/sinema/o-teleytaio-biasmos-sto-parisi-xoris-synainesi-tis-snainter-i-erotiki-skini-me-boytyro. Ανακτήθηκε στις 2016-12-05.

[1]

[2]

[3]

[4]