Τεοδόρο Ομπιάνγκ Νγκέμα Μπασόνγκο
Ο Τεοδόρο Ομπιάνγκ Νγκέμα Μπασόνγκο (Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, 1942-) είναι στρατιωτικός και πολιτικός, ηγέτης της Ισημερινής Γουινέας από το 1979. Κυβέρνησε δικτατορικά ως το 1991, οπότε με νέο Σύνταγμα η χώρα του έγινε πολυκομματική δημοκρατία, ουσιαστικά όμως το κόμμα του παρέμεινε στην εξουσία για τις επόμενες δεκαετίες. Τον Ιανουάριο του 2011 ανέλαβε προεδρεύων της Αφρικανικής Ένωσης για ένα έτος. Σήμερα είναι ο ηγέτης με την μεγαλύτερη σε διάρκεια παραμονή στην εξουσία στην Αφρική και ο πρόεδρος με τη μακροβιότερη θητεία διεθνώς.[11]
.jpg)
Άνοδος στην εξουσία με πραξικόπημα
ΕπεξεργασίαΠρώην στρατιωτικός, γεννήθηκε στο χωριό Ακοακάν στις 5 Ιουνίου 1942. Έγινε ηγέτης της χώρας ανατρέποντας το θείο του, το δικτάτορα Φρανσίσκο Μασίας Νγκέμα.
Ο ίδιος υπήρξε κυβερνήτης του Μπιόκο και αρχηγός της Εθνοφρουράς, ενώ υπηρέτησε ως διευθυντής και σε διαβόητες φυλακές. Στις 3 Αυγούστου 1979 σε βίαιο στρατιωτικό πραξικόπημα, ο Μασίας ανατράπηκε από 600 μισθοφόρους από το Χασάν Β΄ του Μαρόκου. Τον Οκτώβριο έγινε επίσημα Πρόεδρος ο Μπασόνγκο, μετά την εκτέλεση του θείου του. Ένα νέο Σύνταγμα τέθηκε το 1982 σε ισχύ και ο Ομπιάνγκ εξελέγη πρόεδρος για επταετή θητεία.
Επανεκλογές
ΕπεξεργασίαΕπανεξελέγη το 1989 (ήταν μοναδικός υποψήφιος). Σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές, η κυβέρνησή του παραμένει ένα από τα πιο αντιδημοκρατικά και διεφθαρμένα καθεστώτα στον κόσμο. Το Δημοκρατικό Κόμμα της Ισημερινής Γουινέας (PDGE) αποτελεί κυρίαρχη δύναμη στη χώρα και μόνο 2 βουλευτές της 100μελούς Εθνοσυνέλευσης ανήκουν στην Αντιπολίτευση. Ο Ομπιάνγκ επανεξελέγη το 1996 και το 2002, σε εκλογές, η διαδικασία των οποίων αμφισβητήθηκε από τους διεθνείς παρατηρητές. Ο Μπασόνγκο στις προεδρικές εκλογές της 15ης Δεκεμβρίου 2002, έλαβε 96% και σε αυτό βοήθησε η αποχή της Αντιπολίτευσης. Στις βουλευτικές εκλογές, το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα της Ισημερινής Γουινέας έλαβε 75 από τις 80 έδρες έναντι 4 για το UP. Η κυβέρνηση σχηματίζεται από το κυβερνών κόμμα PDGE και αντάρτες του αντιπολιτευόμενου κόμματος «Ένωση του Λαού» (UP). Στις προεδρικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 29 Νοεμβρίου του 2009[12]. Ο Ομπιάνγκ επανεξελέγη με 95,4% των ψήφων έναντι μόλις 3,6% για τον Πλαθίντο Μίκο Αμπόγο.[13][14] Τρεις ακόμα συνυποψήφιοι του πήραν τριψήφιο αριθμό ψήφων. Οι επικριτές του Ομπιάνγκ κατήγγειλαν τις εκλογές ως "αναξιόπιστες"[15].
Απόπειρα ανατροπής
ΕπεξεργασίαΤο 2003, το κρατικό ραδιόφωνο τον ανακήρυξε «θεό» και του έδωσε το δικαίωμα να σκοτώνει οποιονδήποτε χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Το 2004, ο Ομπιάνγκ ανακοίνωσε κάποια απόπειρα ανατροπής του, την οποία φέρονταν να είχαν σχεδιάσει οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Ισπανίας. Λίγο μετά την αποκάλυψη συνελήφθησαν 15 άτομα στην Ισημερινή Γουινέα και λίγο μετά οι αρχές στη Ζιμπάμπουε συνέλαβαν σε Μπόινγκ 64 ύποπτους μισθοφόρους. Αυτοί θα ανέτρεπαν τον ηγέτη της Ισημερινής Γουινέας.
Τον Νοέμβριο του 2004 [16] ο γιος της πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, Μαρκ, κατηγορήθηκε ως υποστηρικτής και χρηματοδότης σχεδίου με σκοπό την ανατροπή του Ομπιάνγκ, με πραξικόπημα. Ως οργανωτής φερόταν ο Σάιμον Μαν. Επίσης, για το θέμα κατηγορήθηκαν και μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Ισπανίας.[17] Ωστόσο, σε έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Ιούνιο του 2005 αναφέρθηκε ότι η εισαγγελική αρχή απέτυχε να αποδείξει ότι είχε σχεδιαστεί απόπειρα πραξικοπήματος[18]
Βουλευτικές εκλογές 2008
ΕπεξεργασίαΣτις 29 Φεβρουαρίου του 2008 ο πρόεδρος Ομπιάνγκ διέλυσε το Κοινοβούλιο και προκήρυξε βουλευτικές εκλογές για τις 4 Μαΐου, υπογράφοντας διάταγμα. Στο ίδιο διάταγμα ορίστηκαν και προεδρικές εκλογές για το έτος 2010.[19]. Στις βουλευτικές εκλογές του 2008, το Δημοκρατικό Κόμμα Ισημερινής Γουινέας, του Ομπιάνγκ κέρδισε απόλυτη πλειοψηφία, συγκεντρώνοντας περίπου 100% και εξασφαλίζοντας τις 99 επί συνόλου 100 εδρών στην Εθνοσυνέλευση.
Δικτάτορας
ΕπεξεργασίαΈχει τους δικτατορικούς τίτλους Μέγας Στρατηγός Αλιφανφαρόν, και Ελ Χέφε (αφεντικό). Ως διάδοχός του προαλείφεται ο γιος του, Τεοντορίν Νγκέμα Ομπιάνγκ. Ο ίδιος ο Μπασόνγκο πάσχει από καρκίνο του προστάτη, ενώ φέρεται να έχει βάρος λιγότερο από 50 κιλά.[20].
Τον Μάιο του 2009 οι εισαγγελικές αρχές στη Γαλλία διέταξαν το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων του πολιτικού, στα πλαίσια των ερευνών για υποθέσεις διαφθοράς[21].
Επανεκλογές 2016 και 2022
ΕπεξεργασίαΟ Ομπιάνγκ κέρδισε ξανά τις προεδρικές εκλογές στις 24 Απριλίου 2016 με ποσοστό άνω του 90% και με συμμετοχή 92,9%.[22] Ο θρίαμβός του επαναλήφθηκε και στις επόμενες εκλογές του 2022, τις οποίες κέρδισε με ποσοστό 97% των ψήφων. [23]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. mbasogo-teodoro-obiang-nguema. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000018062. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12502026g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ www
.pdge-guineaecuatorial .com /un-hombre /. - ↑ 5,0 5,1 www
.elmundo .es /loc /famosos /2022 /06 /04 /62999fb5fc6c83db3a8b45ed .html. - ↑ foreignpolicy
.com /2011 /10 /19 /worlds-richest-minister-of-agriculture-and-forestry-now-a-unesco-envoy /. - ↑ Felix S. Bethke: «Database of Cabinet Politics in Sub-Sahara Africa» (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022.
- ↑ BOE-A-1979-30421.
- ↑ www
.officialgazette .gov .ph /the-order-of-lakandula /. - ↑ www
.guineaecuatorialpress .com /noticia .php?id=2402. - ↑ «Equatorial Guinea: Palace in the jungle: Ordinary folk see none of their country’s riches». The Economist. 12-3-2016. http://www.economist.com/news/middle-east-and-africa/21694543-ordinary-folk-see-none-their-countrys-riches-palace-jungle. Ανακτήθηκε στις 12-3-2016.
- ↑ Al Jazeera, Polling opens in Equatorial Guinea, 29-11-2009.
- ↑ BBC, Equatorial Guinea President Obiang 'wins 95% of vote', 4-12-2009.
- ↑ Press TV Αρχειοθετήθηκε 2012-01-27 στο Wayback Machine., Equatorial Guinea election to reinstall president, 30-11-2009.
- ↑ Εξπρές[νεκρός σύνδεσμος], αρχική πηγή: ΑΠΕ, 29-11-2009.
- ↑ «Thatcher faces 15 years in prison». The Sydney Morning Herald. 27-8-2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-10-13. https://web.archive.org/web/20041013103101/http://www.sundayherald.com/print44412. Ανακτήθηκε στις 2008-05-09.
- ↑ «The US knew, Spain knew, Britain knew. Whose coup was it?». Sunday Herald. 29-08-2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-09-19. https://web.archive.org/web/20040919211930/http://www.sundayherald.com/print44412. Ανακτήθηκε στις 2008-05-09.
- ↑ «Equatorial Guinea, A trial with too many flaws». Amnesty International. 7 Ιουνίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2008.
- ↑ «EQUATORIAL GUINEA: Poll Timetable». Africa Research Bulletin; Political, Social, and Cultural series (Blackwell) 45(3): 17458A.
- ↑ «Equatorial Guinea asks Angolan military aid to plan succession». 11-11-2005. http://www.afrol.com/articles/17227. Ανακτήθηκε στις 1-11-2007.
- ↑ «Γαλλική έρευνα για υποθέσεις διαφθοράς Αφρικανών προέδρων». 7-5-2009. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/05/2009_278485. Ανακτήθηκε στις 7-5-2009.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ "Equatorial Guinea's President Obiang wins re-election". Reuters. Retrieved 28 Απριλίου 2016.
- ↑ "S. E. Obiang Nguema Mbasogo proclaimed President Elect of Equatorial Guinea" Guinea Ecuatorial Press
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Teodoro Obiang στο Wikimedia Commons