Σαντζάκι των Τρικάλων
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το σαντζάκι των Τρικάλων (οθωμανικά τουρκικά: Sancak-i/Liva-i Tirhala) συγκροτήθηκε με την κατάκτηση της Θεσσαλίας από τους Οθωμανούς, η οποία άρχισε στα τέλη του 14ουαιώνα και ολοκληρώθηκε στα μέσα του 15ουαιώνα, από τον Turahanbey. Σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, το σαντζάκι (sancak) ή λιβάς (livâ) συνιστούσε βασική διοικητική μονάδα, που κάλυπτε μία μεγάλη σε έκταση διοικητική περιφέρεια.
Σαντζάκι των Τρικάλων | |
---|---|
1395–1881 | |
Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Διοικητική υπαγωγή | Εγιαλέτι της Ρούμελης |
Πρωτεύουσα | Τρίκαλα και Λάρισα |
Ίδρυση | 1395 |
δεδομένα ( ) |
Οργάνωση
ΕπεξεργασίαΤα σαντζάκια που συνδέονταν με κοινή πολιτική και στρατιωτική διοίκηση, σχημάτιζαν μία μεγαλύτερη διοικητική μονάδα το μπέηλερμπεηλίκι (beylerbeylik) ή εγιαλέτι (eyalet). Ο επικεφαλής του σαντζακιού έφερε τον τίτλο του σαντζάκμπεη (sancak bey ή mirlivâ). Στη φορολογική απογραφή του 1454/1455, τα όρια του σαντζακιού των Τρικάλων, ήταν πιο διευρυμένα από τη σημερινή περιοχή της Θεσσαλίας, εφόσον περιελάμβανε περιοχές της Πίνδου που σήμερα ανήκουν στην Ήπειρο καθώς και τμήμα των κεντρικών περιοχών της Στερεάς Ελλάδας. Υπαγόταν στο μπεηλερμπεηλίκι ή εγιαλέτι της Ρούμελης και διαιρούνταν σε τέσσερεις καζάδες (kaza), των Τρικάλων (Τirhala), της Λάρισας (Yenisehir), του Φαναρίου (Fenâr) και των Αγράφων (Ağrafa). Είχε ως έδρα την πόλη των Τρικάλων.
Πηγές
Επεξεργασία- Ν. Beldiceanu–P. Nasturel, «La Thessalie entre 1454/55 et 1506», Byzantion, LIII (1983), σελ. 104-156
- Μ. Delibaşi–M. Arikan, Sûret-i Defter-i Sancak-i Tirhala I, Türk Tarih Kurumu, Ankara 2001, σελ. 26-27
- Μ Kiel, «Das Türkische Thessalien Etabliertes Geschichtsbild versus Osmanischen Quellen» στο Die Kultur. Griechenlands in Mittelalter und Neuzeit, εκδ. R. Lauer P. Schreiner, Göttingen1996, σελ. 145-146
- Ν. Τοντόρωφ, Η Βαλκανική πόλη, τόμ. Α΄, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1986, σελ. 50
- Δ. Τσοποτός, Γη και γεωργοί της Θεσσαλίας κατά την τουρκοκρατίαν, Αθήνα2 1974, σελ.33-59