Σέσκλο Μαγνησίας
Συντεταγμένες: 39°21′16.9″N 22°50′2.0″E / 39.354694°N 22.833889°E
Το Σέσκλο (παλαιότερα Σέσκουλο[1], γνωστό και ως Σέσου ή Σέσι στα βλάχικα[2]) είναι χωριό της Θεσσαλίας στον δήμο Βόλου της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας.[3] Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 862 κατοίκους.[4]
| Σέσκλο | |
|---|---|
| [[File:|alt=|center|270px]] | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφέρεια | Θεσσαλίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μαγνησίας |
| Δήμος | Βόλου |
| Δημοτική Ενότητα | Αισωνίας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θεσσαλία |
| Νομός | Μαγνησίας |
| Υψόμετρο | 220 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 783 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 38500 |
| Τηλ. κωδικός | 2421 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεωγραφικά - Ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΤο Σέσκλο βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Μαυροβούνι σε υψόμετρο 220 μέτρων[3] και απέχει περίπου 14 χλμ. δυτικά από την πόλη του Βόλου[5].
Η ονομασία του οφείλεται στον νεολιθικό οικισμό που βρίσκεται στο γειτονικό λόφο Καστράκι, ανατολικά του σημερινού, ο οποίος κατοικήθηκε για πρώτη φορά στην αρχή της 7ης χιλιετίας (6800 π.Χ.) και ερημώθηκε λίγο πριν το τέλος της 5ης χιλιετίας π.Χ. (4400 π.Χ.). Εντοπίστηκε από τον Βαλέριο Στάη και αποκαλύφθηκε από τον Χρήστο Τσούντα στις αρχές του 20ού αι. ενώ θεωρείται ως ο σημαντικότερος ανασκαμμένος της Θεσσαλίας.[3][6]
Με βάση τους υπολογισμούς του Αργύρη Φιλιππίδη, στις αρχές του 19ου αιώνα το Σέσκλο ήταν ένας χριστιανικός οικισμός με περισσότερες από 150 οικίες.[1] Στα τέλη του ιδίου αιώνα εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή οικογένειες Αρβανιτόβλαχων κτηνοτρόφων προερχόμενες από την Ήπειρο και τη Μακεδονία[2]. Ακολούθως, η κοινωνία του χωριού διαμορφώθηκε μεταξύ των παλαιότερων κατοίκων που είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική (γνωστοί ως «Γκραίκοι» στα βλάχικα) και των νεότερων βλαχόφωνων. Οι πρώτοι ήταν κατά κύριο λόγο κτηματίες και σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, ενώ οι δεύτεροι κτηνοτρόφοι και αγωγιάτες. Επιπλέον παρατηρούνταν αρκετά σημεία τριβής στις σχέσεις των δύο κοινοτήτων[7].
Σύμφωνα με την απογραφή του 1940, κατά τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Σέσκλο ζούσαν 680 άτομα, εκ των οποίων περίπου 500 ήταν βλαχόφωνοι[8]. Στη διάρκεια της Κατοχής, μια μειοψηφία των βλαχόφωνων του χωριού προσχώρησε στη Ρωμαϊκή Λεγεώνα[9], γεγονός που οδήγησε σε εκτελέσεις από τις δυνάμεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ[10]. Μεταπολεμικά μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Σέσκλου (ανάμεσά τους και η πλειοψηφία της παλαιότερης κοινότητας) εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Βόλο[7] σε αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Σταδιακά οι σχέσεις των δύο πληθυσμιακών ομάδων του χωριού εξομαλύνθηκαν και τη δεκαετία του 1970 ξεκίνησαν οι «μικτοί» γάμοι[11].
Από το Σέσκλο κατάγεται η πρώην πρωταθλήτρια του τριπλούν Βούλα Τσιαμήτα[12].
Πολιτισμός - Αθλητισμός
ΕπεξεργασίαΣτο Σέσκλο εδρεύουν ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βλάχων «Η Φράσσιαρη»[13] και η ποδοσφαιρική ομάδα Π.Ο. Ακρόπολη Σέσκλου[14], η οποία την αγωνιστική περίοδο 2023/24 συμμετείχε στην Α΄ Κατηγορία της ΕΠΣΘ[15].
Διοικητικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΑναφέρεται, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, το 1883 στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 με την παλιά ονομασία του από την τουρκοκρατία ως Σέσκουλον να προσαρτάται στον τότε δήμο Φερών. Το 1912 με το ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1940 τροποποιήθηκε σε Σέσκλο.[16] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης μαζί με τη Χρυσή Ακτή Παναγίας αποτελούν την κοινότητα Σέσκλου που που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Αισωνίας του Δήμου Βόλου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Δημητρόπουλος, Δημήτρης. «Πληθυσμιακά δεδομένα οικισμών της Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας που αναγράφονται στη Μερική Γεωγραφία του Αργύρη Φιλιππίδη (1815)» (PDF). eie.gr. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. σελ. 7. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Αστέριος Ι. Κουκούδης, Μελέτες για τους Βλάχους, τόμος Β΄. Οι Μητροπόλεις και η Διασπορά των Βλάχων, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 306.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 53. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 378.
- ↑ ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10618 (σελ. 144 του pdf)
- ↑ Σταυρούλα Γκάγκα, Η αλληλόδραση του παρόντος με το παρελθόν. Το παράδειγμα του προϊστορικού και σύγχρονου Σέσκλου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας- Διπλωματική Εργασία, Βόλος 2013, σελ. 28.
- ↑ «Μαγνησία: Το Διμήνι και το Σέσκλο». in.gr. 30 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2022.
- ↑ 7,0 7,1 Αυδίκος, Ευάγγελος (13 Μαΐου 2011). «Βιβλιοπαρουσιάσεις: Σέσκλο Μαγνησίας, του Ευάγγελου Αυδίκου». vlahoi.net. Βλάχοι.net. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2023.
- ↑ Κώστα Δ. Παπαδόπουλου, Κόκκινη και μαύρη βία στην κατοχική Μαγνησία 1943-1944. Αθήναι 2020, Ίνδικτος, σελ. 379.
- ↑ Παπαδόπουλου, 2020, σελ. 378-379.
- ↑ Παπαδόπουλου, 2020, σελ. 349-350, 353-355, 382-383.
- ↑ Γκάγκα, 2013, σελ. 40.
- ↑ Ρουσάκης, Γιώργος (25 Αυγούστου 1999). «Βρήκε χρυσάφι με την πρώτη». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Γκάγκα, 2013, σελ. 44, 53.
- ↑ «Έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον». taxydromos.gr. Ταχυδρόμος. 4 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024.
- ↑ «Βαθμολογία Α' ΕΠΣΘ». epsthessalias.gr. ΕΠΣΘ. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2022.