Ριχάρδος του Σαλέρνο
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ριχάρδος (π. 1060 - 1114) ήταν από τον Οίκο των Ωτβίλ. Ήταν υιός του Γουλιέλμου κόμη του Πριγκιπάτου και της Μαρίας, κόρης του Γκυ, δούκα του Σορρέντο. Να μη συγχέεται με τον εξάδελφό του Ρισάρ ντε Ωτβίλ, υιό του Ντρόγκο.
| Ριχάρδος του Σαλέρνο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Riccardo del Principato (Ιταλικά) και Richard de Salerne (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1060 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 29 Νοεμβρίου 1114 Καχραμανμαράς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πριγκιπάτο της Αντιόχειας |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντιβασιλιάς |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Altrude de Hauteville[2] |
| Τέκνα | Ρογήρος του Σαλέρνο[3] Μαρί ντε Ωτβίλ |
| Γονείς | Γουλιέλμος του Πριγκιπάτου[3] και Μαρία του Σορέντο[3] |
| Οικογένεια | Οίκος του Ωτβίλ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς |
| Θυρεός | |
.svg) | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ανιψιός των Ροβέρτου Γυϊσκάρδου, Ρογήρου Α΄ και όταν ήταν νέος τους βοήθησε στην κατάκτηση της Σικελίας. Το 1097 ακολούθησε τον υιό του Ροβέρτου, το Βοϊμόνδο Α΄ και τον ανιψιό αυτού Τανκρέδο στην Α΄ Σταυροφορία. Οι δύο αυτοί συγγενείς του ήταν σημαντικοί διότι ήταν από τους λίγους σταυροφόρους που ήξεραν αραβικά, που θα έμαθαν κατά τους πολέμους στη Σικελία, όπου υπήρχαν εκεί αρκετοί Άραβες. Καθώς το πλοίο του διέπλεε την Αδριατική, ο Ρωμαϊκός στόλος, που το πέρασε για πειρατικό, το κατέλαβε, αλλά όπως μας αναφέρει η Άννα Κομνηνή σύντομα ελευθερώθηκε. Εντάχθηκε στο κύριο σώμα των Σταυροφόρων και διαμέσου της Ουγγαρίας και Βουλγαρίας έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη. Οι άλλοι αρχηγοί έδωσαν όρκο υποτέλειας στο Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό, ο Ριχάρδος και ο Τανκρέδος όμως αρνήθηκαν και διαπέρασαν μυστικά το Βόσπορο.
Το 1097 στη μάχη του Δορυλαίου ήταν ένας από τους διοικητές. Το επόμενο έτος μαζί με τον Βοϊμόνδο Α΄ και τον Τανκρέδο πολιόρκησαν την Αντιόχεια· τελικά ο πρώτος έγινε πρίγκιπας της Αντιόχειας. Το 1100 στη μάχη της Μελιτηνής ο Ριχάρδος και ο Βοϊμόνδος Α΄ έπεσαν σε ενέδρα των Δανισμενιδών: ο αιχμάλωτος Ριχάρδος στάλθηκε στον Αλέξιο Α΄ που, αφού τον κράτησε φυλακισμένο, τον ελευθέρωσε το 1103. Όταν επέστρεψε στους Αγίους Τόπους, ο Τανκρέδος που είχε γίνει πρίγκιπας της Γαλιλαίας, τον έθεσε κυβερνήτη της Έδεσσας (1104-1108), αλλά ήταν άπληστος και αδίστακτος και οι πολίτες τον μισούσαν πολύ.
Ανέπτυξε διπλωματική δραστηριότητα: ταξίδεψε στην Ιταλία και στη Γαλλία για τη διευθέτηση του γάμου του Βοϊμόνδου Α΄ με την Κωνσταντία Καπετιδών, κόρη του Φιλίππου Α'. Ήταν μάρτυρας το 1108 στη συνθήκη της Δεαβόλεως μεταξύ του Αλεξίου Α΄ και του Βοϊμόνδου Α΄. Συμμετείχε στις -τελικά καταστροφικές- εκστρατείες του δεύτερου εναντίον του πρώτου, ίσως όμως να σχεδίαζε μυστικά με τον Αλέξιο Α' κατά του Βοϊμόνδου Α'. Όταν ο τελευταίος απεβίωσε το 1111, αποσύρθηκε στη Γερμανίκεια (Μαράς), αλλά ο σεισμός του 1114 τον σκότωσε.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύθηκε την Αλτρούδη, κόρη της εξαδέλφης του Έμμας Ωτβίλ και του Όδονος του καλού, μαρκησίου. Είχε τέκνα:
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p70420.htm#i704197.
- ↑ p70420.htm#i704197. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές
Επεξεργασία- Beech, George. A Norman-Italian Adventurer in the East: Richard of Salerno, 1993