Ρενέ του Αλανσόν

Γάλλος ευγενής

Ο Ρενέ (1454 - 1 Νοεμβρίου 1492) από τον Οίκο των Βαλουά-Αλανσόν ήταν δούκας του Αλανσόν και κόμης του Περς (1478-1492).

Ρενέ του Αλανσόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
René d'Alençon (Γαλλικά)
Γέννηση1454[1][2][3]
Θάνατος1  Νοεμβρίου 1492
Αλανσόν[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ηγέτης[5]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαργαρίτα της Λωρραίνης (από 1488)[6][7]
Marguerite d'Harcourt
ΤέκναΚάρολος Δ΄ του Αλανσόν
Φραγκίσκη του Αλανσόν
Αν ντ'Αλενσόν
ΓονείςΙωάννης Β΄ του Αλανσόν και Μαρία του Αρμανιάκ
ΟικογένειαΟίκος του Βαλουά
Θυρεός

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν γιος του Ιωάννη Β΄ δούκα του Αλανσόν και της Μαρίας, κόρης του Ιωάννη Δ΄ κόμη του Αρμανιάκ.

Το 1474 ο πατέρας του είχε κατηγορηθεί για προδοσία· οι κτήσεις του κατασχέθηκαν και απεβίωσε το 1476 στη φυλακή. Το 1478 ο Ρενέ αποκαταστάθηκε στις πατρικές κτήσεις.

Ο ίδιος απεβίωσε το 1492 στον πύργο του Αλανσόν, 38 ετών.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε πρώτα τη Μαργαρίτα των Αρκούρ, κόρη του Γουλιέλμου κόμη του Τανκαρβίλ.

Το 1488 έκανε δεύτερο γάμο, με τη Μαργαρίτα του Οίκου Λωρραίνης[8], κόρη του Φρειδερίκου Β΄ κόμη του Βωντεμόν και είχε τέκνα:

Επίσης είχε και τρία εκτός γάμου τέκνα.

Πρόγονοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1037225007. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w63g97hm. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11373.htm#i113722. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2015.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2015.
  6. Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 23  Ιανουαρίου 2016.
  7. p11373.htm#i113722. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  8. Sally Anne Hickson, Women, Art and Architectural Patronage in Renaissance Mantua, (Ashgate Publishing, 2012), 113.