Περιοχή του Λίγηρα
Συντεταγμένες: 47°28′N 00°50′W / 47.467°N 0.833°W
Η Περιοχή του Λίγηρα (γαλλικά: Pays de la Loire, προφέρεται Πεΐ ντε λα Λουάρ) είναι μια από τις 18 διοικητικές περιοχές της Γαλλίας, στα δυτικά της χώρας. Είναι μια από τις περιοχές που δημιουργήθηκαν στη δεκαετία του 1950 και δεν υπέστη μεταβολή στην εδαφική μεταρρύθμιση του 2014.
| Περιοχή του Λίγηρα | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Διοικητικές πληροφορίες | |||
| Χώρα |  Γαλλία | ||
| Έδρα | Νάντη | ||
| Νομοί | Λουάρ-Ατλαντίκ (44) Μαιν-ε-Λουάρ (49) Μαγιέν (53) Σαρτ (72) Βαντέ (85) | ||
| Διαμερίσματα | 17 | ||
| Καντόνια | 192 | ||
| Κοινότητες | 1.280 | ||
| ISO 3166-2 | FR-PDL | ||
| Δημογραφικά στοιχεία | |||
| Πληθυσμός | 3.737.632 κατ. (2016) | ||
| Πυκνότητα | 117 κατ./km2 | ||
| Τοπικές γλώσσες | Βρετονικά Σαρτουά | ||
| Γεωγραφία | |||
| Έκταση (km²) | 32.082χμ2 km2 | ||
| Τοποθεσία | |||
 | |||
| Συνδέσεις | |||
| Ιστότοπος | www | ||
| δεδομένα () | |||
.svg){kind=small}
Η περιοχή καλύπτει έκταση 32.082 τετραγωνικών χιλιομέτρων και έχει πληθυσμό 3.737.632 κατοίκους, στην απογραφή του 1016. Αποτελείται από 5 νομούς και συνορεύει προς τα δυτικά με τον Βισκαϊκό Κόλπο (Ατλαντικός Ωκεανός), στα βόρεια με τις διοικητικές περιοχές της Βρετάνης και της Νορμανδίας, ανατολικά με το Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ και στα νότια με τη Νέα Ακουιτανία.
Το όνομα της περιοχής συνδέεται με τον Λίγηρα, τον κύριο ποταμό που τη διασχίζει. Τμήμα της Περιοχής του Λίγηρα βρίσκεται στη φυσική περιοχή της κοιλάδας του Λίγηρα, την οποία μοιράζεται με τη διοικητική περιοχή Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ, κοιλάδα που είναι διάσημη για τις ιστορικές πόλεις και τα κάστρα της.
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της περιοχής είναι η Νάντη.
Γεωγραφική θέση
Επεξεργασία
Η Περιοχή του Λίγηρα βρίσκεται στα δυτικά της Γαλλίας και αποτελείται από τους νομούς Λουάρ-Ατλαντίκ, Μαιν-ε-Λουάρ, Μαγιέν, Σαρτ και Βαντέ. Πρωτεύουσα είναι η Νάντη, η οποία βρίσκεται 343 χιλιόμετρα κατ' ευθεία γραμμή νοτιοδυτικά του Παρισιού.[1]
Συνορεύει προς τα δυτικά με τον Βισκαϊκό Κόλπο (Ατλαντικός Ωκεανός), στα βόρεια με τις διοικητικές περιοχές της Βρετάνης και της Νορμανδίας, ανατολικά από το Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ με το οποίο μοιράζεται τη φυσική περιοχή της κοιλάδας του Λίγηρα, και στα νότια από τη Νέα Ακουιτανία.
Το όνομα της περιοχής συνδέεται με τον ποταμό Λίγηρα που διασχίζει δύο από τους πέντε νομούς που τη συνθέτουν, πριν εκβάλλει στον Ατλαντικό Ωκεανό. Πολλοί παραπόταμοι του Λίγηρα αποστραγγίζουν την περιοχή: Λουάρ, Σαρτ και Μαγιέν που συγκεντρώνονται για να σχηματίσουν τον Μαιν στην Ανζέ και τον Ερντρ στον βορρά. Τουέ και Σεβρ Νανταίζ στον νότο. Συνολικά, υπάρχουν 18.000 χιλιόμετρα ποτάμιας διαδρομής στην περιοχή.
Το ανάγλυφο της περιοχής αποτελείται από τους λόφους του νομού Βαντέ στον νότο και τις Άλπεις Μανσέλ, το δάσος της Περσέιν και τους λόφους Περς στον βορρά. Το υψηλότερο σημείο είναι το όρος Αβαλουάρ (417 μέτρα). Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής βρίσκεται στον ορεινό όγκο της Αρμορικής.
Η περιοχή συνορεύει με τον Ατλαντικό Ωκεανό σε μήκος 368 χιλιομέτρων και έχει δύο σημαντικά νησιά, το νησί Νουαρμουτιέ και το Ιλ ντ'Ιέ. Οι ακτές είναι εναλλακτικά βραχώδεις και αμμώδεις, όπως η Άγρια ακτή βόρεια των εκβολών του Λίγηρα. Κατά μήκος των ακτών υπάρχουν πολλά παραθεριστικά θέρετρα.
Υπάρχουν επίσης πολλά φυσικά πάρκα, όπως το Περιφερειακό φυσικό πάρκο της Μπριέρ κοντά στη Σαιν-Ναζαίρ, το Μαραί Πουατβάν στα νότια και το Μαραί Μπρετόν βόρεια της Βαντέ.
Η περιοχή, με έκταση 32.082 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κατατάσσεται 7η μεγαλύτερη στη μητροπολιτική Γαλλία.
Ιστορία
Επεξεργασία
Η Περιοχή του Λίγηρα δημιουργήθηκε το 1955 με υπουργικό διάταγμα της 28ης Νοεμβρίου 1956 που υπογράφηκε κατά την Δ' Γαλλική Δημοκρατία ταυτόχρονα με τις άλλες περιοχές, στα πλαίσια του προγράμματος ίδρυσης των περιοχών της Γαλλίας, και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της 6ης Δεκεμβρίου 1956.[2]
Σε αντίθεση με άλλες περιοχές, η Περιοχή του Λίγηρα δεν αντιστοιχούσε κατά τη δημιουργία της, σε οποιαδήποτε προϋπάρχουσα διοικητική οντότητα: οι πέντε νομοί χωρίστηκαν σε ομάδες με καθαρά διοικητικά και πολιτικά κριτήρια. Ιστορικά, η Περιοχή του Λίγηρα καλύπτει τμήματα των αρχαίων επαρχιών Ανζού, Βρετάνης, Μαιν, Περς και Πουατού. Το γεγονός ότι ο νομός Λουάρ-Ατλαντίκ ανήκει στην περιοχή αυτή (και όχι στη Βρετάνη) αποτέλεσε επίσης θέμα συζήτησης.
Μεσαίωνας
ΕπεξεργασίαΑπό την εποχή του Ύστερου Μεσαίωνα, η περιοχή της Νάντης ανήκε στη Βρετάνη. Ο Νομινόης ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της Βρετάνης που ενσωμάτωσε την κομητεία της Νάντης στο βασίλειο της Βρετάνης, χάρη στη νίκη των στρατευμάτων του στο Μπλαιν το 843. [3]
Η τακτικές επιδρομές των Βίκινγκς όμως αποδυνάμωσαν τη δύναμη της Βρετάνης ιδιαίτερα μετά τη βασιλεία του Σολομώντα (874), καθώς αυτή η νορμανδική απειλή συνοδεύτηκε από αποικισμό μετά το 900, χωρίς να οδηγήσει στην εμφάνιση βασιλείου Βίκινγκ.[3]
Η αποκατάσταση της δύναμης της Βρετάνης συνδέεται με την εμφάνιση του Άλαν Β΄ της Βρετάνης, γνωστού ως Μπαρμπετόρτ ως αρχηγού, ο οποίος νίκησε τους Βίκινγκς το 937 έξω από τις πύλες της Νάντης. Ο Μπαρμπετόρτ αποκατέστησε την ενότητα του βασιλείου που έγινε δουκάτο της Βρετάνης, που αποτελούσε φέουδο του Βασιλείου της Γαλλίας ή του Βασιλείου της Αγγλίας κατά περιόδους και έκανε τη Νάντη μία από τις πόλεις όπου κατοικούσαν οι δούκες της Βρετάνης. Η κομητεία της Νάντης θα παραμείνει μέσα στο δουκάτο και γύρω στο 1000, «η ιστορική Βρετάνη έχει σταθεροποιηθεί»: θα διατηρήσει τα ίδια όρια μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση.[4]
Τον 10ο αιώνα, οι κόμητες του Ανζού διεύρυναν τα εδάφη τους με κατακτήσεις. Το 907, ο Φούλκων Α΄ του Ανζού έλαβε τον τίτλο του Κόμη του Ανζού και της Νάντης πριν η κομητεία περάσει στο δουκάτο της Βρετάνης τριάντα χρόνια αργότερα. Στη συνέχεια, η δυναστεία των Πλανταγενετών κυριάρχησε στο Μαιν και το Ανζού(1129 - 1204), στην κομητεία της Νάντης (1156-1203) και στη Νορμανδία (1154), μέσω του γάμου το 1113 του Φούλκωνα της Ιερουσαλήμ με την Ερμενγάρδη του Μαιν. Αυτή η δυναστεία βασίλευσε στην Αγγλία (1154-1399) και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις επαρχίες της στο γαλλικό έδαφος στο βασιλικό Γαλλικό στέμμα το 1204. Στο απόγειο της δύναμής της στα χρόνια του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, αναφέρεται ως αυτοκρατορία των Πλανταγενετών που η επικράτειά της εκτείνονταν από τα σύνορα της Σκωτίας έως τα Πυρηναία λόγω του γάμου του το 1152 με την Αλιενόρ της Ακουιτανίας. Τον 15ο αιώνα, υπό τον δούκα Φραγκίσκο Β΄ της Βρετάνης, η Νάντη έγινε διοικητική πρωτεύουσα του δουκάτου.
Στην ιστορία της, η κομητεία της Νάντης αποσπάστηκε από τη Βρετάνη με τη συμμαχία και την προστασία των κυριάρχων της Πλανταγενετών ή με την προσάρτηση στο Ανζού μεταξύ του 10ου και του 13ου αιώνα. Έτσι, το 907, η κομητεία αποδόθηκε στον Φούλκωνα Α΄ του Ανζού μέχρι το 938, αφού κυριαρχήθηκε από τους Βίκινγκ γύρω στο 919 έως το 937. Στη συνέχεια, η κομητεία παρέμεινε στο Ανζού. Μέσα από γάμους και συμμαχίες, οι κόμητες του Ανζού και έπειτα η δυναστεία των Πλανταγενετών, διατήρησαν την κυριαρχία τους στην κομητεία της Νάντης μέχρι το 1203 και τη δολοφονία του Αρθούρου Α΄ της Βρετάνης. [5]
Περισσότερα στοιχεία για την ιστορία της Περιοχής του Λίγηρα αναφέρονται στην ιστορία των διαφορετικών ιστορικών εδαφών που τη συνθέτουν:
- ο νομός Μαιν-ε-Λουάρ αντιστοιχεί στην παλιά επαρχία Ανζού,
- οι νομοί Μαγιέν και Σαρτ ήταν εδάφη της πρώην κομητείας του Μαιν,
- ο νομός Βαντέ βρίσκεται στα εδάφη της παλιάς επαρχίας Πουατού,
- και τέλος, ο νομός Λουάρ-Ατλαντίκ αποτελούσε τμήμα του δουκάτου της Βρετάνης.
Γλώσσες
ΕπεξεργασίαΣτην περιοχή ομιλούνται ακόμη πολλές διάλεκτοι:
- Ανζαβέν (Angevin), διάλεκτος του Ανζού, στα ανατολικά του Λουάρ-Ατλαντίκ και στους νομούς Μαιν-ε-Λουάρ, Μαγιέν και Σαρτ.
- Βρετονικά (Breton) στα παράλια του Λουάρ Ατλαντίκ.
- Gallo στον νομό Λουάρ-Ατλαντίκ.
- Πουατεβέν (Poitevin), διάλεκτος του Πουατού, στον νομό Βαντέ και στα νότια των νομών Λουάρ Ατλαντίκ και Μαιν-ε-Λουάρ.
Διοικητική διαίρεση
Επεξεργασία
Η Περιοχή του Λίγηρα αποτελείται από πέντε νομούς:
| Κωδ. | W | Νομός | Πρωτεύουσα | ISO | Διαμ. | Καντ. | Κοινότητες | Πληθυσμός
Απογραφή 2016 |
Έκταση
(χλμ²) |
Πυκνότητα
(Κατ./χλμ²) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 44 | 
|
Λουάρ-Ατλαντίκ | Νάντη | FR-44 | 3 | 31 | 208 | 1.380.852 | 6.886 | 201 |
| 49 | 
|
Μαιν-ε-Λουάρ | Ανζέ | FR-49 | 4 | 21 | 183 | 810.934 | 7.193 | 113 |
| 53 | 
|
Μαγιέν | Λαβάλ | FR-53 | 3 | 17 | 254 | 307.688 | 5.174 | 59 |
| 72 | 
|
Σαρτ | Λε Μαν | FR-72 | 3 | 21 | 360 | 567.561 | 6.206 | 91 |
| 85 | 
|
Βαντέ | Λα Ρος-συρ-Υόν | FR-85 | 3 | 17 | 267 | 670.597 | 6.720 | 100 |
| Σύνολο | 16 | 107 | 1.272 | 3.737.632 | 32.179 | 116 | ||||
Πόλεις
Επεξεργασία
Οι κυριότερες πόλεις της Περιοχής του Λίγηρα είναι:
| Πόλη | Πληθυσμός | Νομός |
|---|---|---|
| Νάντη | 306.694 (2016) | Λουάρ-Ατλαντίκ |
| Ανζέ | 151.229 (2016) | Μαιν-ε-Λουάρ |
| Λε Μαν | 142.991 (2016) | Σαρτ |
| Σαιν-Ναζαίρ | 69.719 (2016) | Λουάρ-Ατλαντίκ |
| Σολέ | 53.718 (2016) | Μαιν-ε-Λουάρ |
| Λα Ρος-συρ-Υόν | 53.741 (2016) | Βαντέ |
| Λαβάλ | 49.492 (2016) | Μαγιέν |
| Σαιντ-Ερμπλάν | 46.603 (2016) | Λουάρ-Ατλαντίκ |
| Ρεζέ | 40.368 (2016) | Λουάρ-Ατλαντίκ |
| Σωμύρ | 27.125 (2016) | Μαιν-ε-Λουάρ |
Έμβλημα-σημαία
Επεξεργασία-
Η σημαία της Περιοχής του Λίγηρα -
Το έμβλημα της Περιοχής του Λίγηρα -
Το λογότυπο της Περιοχής του Λίγηρα
Οικονομία
Επεξεργασία
Από τον 19ο αιώνα, η μεταλλουργία και η ναυπηγική βιομηχανία ήρθαν στην Περιοχή του Λίγηρα για να ανανεώσουν την παλιά αγροτική οικονομία. Ωστόσο, η αλιεία, η γεωργία, η αμπελοκαλλιέργεια και οινοπαραγωγή, η κτηνοτροφία και η τυροκομία εξακολουθούν να αποτελούν σημαντική οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή.
Η δύναμη και η σταθερότητα της περιφερειακής οικονομίας οφείλονται στην ποικιλομορφία των βιομηχανικών τομέων της καθώς και στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων παροχής υπηρεσιών.
Η περιοχή βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της δημιουργίας επιχειρήσεων.
Η τουριστική δραστηριότητα είναι επίσης πολύ αναπτυγμένη και αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας της περιοχής.
Αξιοθέατα
Επεξεργασία
Η κοιλάδα του Λίγηρα είναι καταχωρημένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2000 και βρίσκεται στις διοικητικές περιοχές της Περιοχής του Λίγηρα και του Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ. [6] Η πλειοψηφία των ευρισκομένων στην Περιοχή του Λίγηρα κάστρων της κοιλάδας του Λίγηρα, όπως τα Μονσορώ, Ανζέ, Σωμύρ ή Μπρεζέ βρίσκονται στον νομό Μαιν-ε-Λουάρ. [7]
Και η υπόλοιπη περιοχή έχει πολλά εξέχοντα μνημεία, ανάμεσα στα οποία το κάστρο του Λαβάλ, το κάστρο των δουκών της Βρετάνης στη Νάντη, το βασιλικό αβαείο του Φοντεβρώ (το ευρύτερο μοναστηριακό συγκρότημα στην Ευρώπη) και η παλιά πόλη Λε Μαν.
Υπάρχουν επίσης πολλά φυσικά πάρκα, όπως το Περιφερειακό φυσικό πάρκο της Μπριέρ και το Μαραί Πουατβάν.
- Πολιτιστικά μνημεία της Περιοχής του Λίγηρα
-
-
-
Η είσοδος του κάστρου των δουκών της Βρετάνης -
Το βασιλικό αβαείο του Φοντεβρώ -
Το κάστρο της Τερ-Νεβ
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ . «distance.to/Paris/Nantes». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2019.
- ↑ . «Journal officiel du 6 décembre 1956, p. 11649». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Joël Cornette,Histoire de la Bretagne et des Bretons, t. 1 : Des âges obscurs au règne de Louis XIV, Le Seuil, 2008, 733 p.
- ↑ René Cintré et Daniel Pichot, « Les "marches séparantes de Bretagne, Poitou et Anjou" et la frontière orientale » dans Atlas d'Histoire de Bretagne, Bernard Tanguy et Michel Lagrée (dir.), Skol Vreizh, Morlaix, 2002, p. 66-67
- ↑ . «le-duc-arthur-ier-assassine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2019.
- ↑ . «unesco».
- ↑ . «loire-valley-chateaux.htm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Γραφείο τουρισμού Λουάρ Ατλαντίκ (Αγγλικά)
- Επίσημη σελίδα της περιοχής (Γαλλικά)