Παναγιώτης Χαλκιόπουλος
Ο Παναγιώτης Χαλκιόπουλος ή Χαλικόπουλος ήταν Έλληνας διανοούμενος, δημοσιογράφος, εκδότης, νομικός και πολιτικός από την Αχαΐα.
| Παναγιώτης Χαλκιόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Χαλκιόπουλος (Ελληνικά) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δημοσιογράφος συγγραφέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πατρών) Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας πληρεξούσιος |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Ζάκυνθο σε άγνωστη ημερομηνία, η οικογένεια του ήταν Πατρινοί που το 1821 είχαν καταφύγη προσωρινά για προστασία από τις σφαγές των Τούρκων λόγω της επανάστασης στη Ζάκυνθο[1]. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Χαλικιόπουλος. Τελείωσε τις μαθητικές του σπουδές στη Ζάκυνθο κι έπειτα σπούδασε νομικά στην Ιόνιο ακαδημία από το 1825 έως το 1828[2]. Το 1829 επέστρεψε στην Πάτρα κι ήταν από τους πρώτες οικιστές της μετά την απελευθέρωση του Φρουρίου της το 1828[3]. Στην Πάτρα διατηρούσε κτήμα με έπαυλη 22 στρεμμάτων με 2000 οπωροφόρα σε εξοχική έκταση τότε στην περιοχή δίπλα στην έπαυλη Βουδ[3].
Άσκησε τη δικηγορία στην Πάτρα και έφτασε να γίνει εισαγγελέας εφετών και γενικός επίτροπος του ελεγκτικού συνεδρίου[2]. Το 1842 έκδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα "Καρτερία" η οποία από το 1844 σταμάτησε η εκδοσή της στην Πάτρα και συνεχίστηκε στην Αθήνα[2]. Το 1860 ήταν συντάκτης της εφημερίδας "Ο Φοίνιξ" [2].
Το 1858 ιδρύθηκε η "Ελληνική οινοποιητική εταιρεία" όπου ο Χαλικιόπουλος αναφέρεται στους μετόχους της και ήταν ο πρώτος της διευθυντής[2]. Το 1859 ήταν πρόεδρος της "Εταιρείας Κορινθιακής Σταφίδας", το 1858 ήταν από τους ιδρυτές της " Κινδυνοασφαλιστής εταιρείας μεταφορών ο Σωτήρ"[2]. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1886 στην Αθήνα[1] χωρίς να κάνει οικογένεια.
Συγγραφικό έργο
ΕπεξεργασίαΈγραψε πολλά συγγράμματα και μελέτες σε φιλολογικά περιοδικά όπως το "Ευτέρπη" και η "Ποικίλη στοά", έγραψε δύο βιβλία και μετέφερε στα Ελληνικά βιβλία ξένων συγγραφέων όπως ο "Βίος του Ουάσινκτον" του Guizot[2]. Η μελέτη του "Πόνημα περί βελτιώσεως και εμψυχώσεως εν Ελλάδι της γεωργίας" βραβεύτηκε το 1890 στον Δοσίειο διαγωνισμό[2].
Πολιτικός βίος
ΕπεξεργασίαΕπιστρέφοντας στην Πάτρα πολιτεύτηκε υποστηρίζοντας τον Μ. Ρούφο, επί κυβέρνησης Καποδίστρια διορίσθηκε γραμματέας[1]. Ήταν αντιΟθωνικός και είχε συμμετάσχει σε πολλές αντιοθωνικές εκδηλώσεις στην Πάτρα[2]. Πήρε μέρος στην Επανάσταση του 1862 που είχε επακόλουθο την έξωση του Όθωνα, μαζί με τον Μ. Ρούφο δανείστηκαν από την Εθνική τράπεζα 75.000 δρχ και χρηματοδότησαν τους Γρίβα και Δ. Στάικο για να υποστηρίξουν το αντιοθωνικό κίνημα στην Αιτωλοακαρνανία[2].
Ήταν πληρεξούσιος Γαστούνης στην Η της Γ’ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις το 1843, στη συνέλευση εκλέχτηκε με ψηφοφορία μέλος της επιτροπής επί του συντάγματος τέταρτος σε ψήφους[2].
Το 1872 αναλαμβάνει υπουργός δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Δεληγιώργη[4]. Είχε εκλεγεί βουλευτής Πατρών στις εκλογές του 1873[5].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Κώστας Τριανταφύλλου, Ιστορικό λεξικό των Πατρών, Εκ του τυπογραφείου Πέτρου Κούλη, Πάτρα 1995, λήμμα Χαλκιόπουλος
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Χρήστου Α. Μούλια, Ιστορικά σημειώματα Ι, εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2007, ISBN 978-960-6684-40-1
- ↑ 3,0 3,1 Γιώτα Καΐκα-Μαντανίκα, "Το πτερόν είς τον πίλον", εκδόσεις Γιάννης Πικραμένος, Πάτρα 2009, setISBN 978-960-6628-20-7 σελίδες 168-405
- ↑ Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου, Τα μετά τον Όθωνα: ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898), Εκδοτικόν Κατάστημα Γεωργίου Δ. Φέξη, Εν Αθήναις 1898, 302
- ↑ Αλεξίου Π. Παναγόπουλου, Ιστορικό λεξικό περιοχής δήμο Ρίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2003, ISBN 960-8260-32-6, λήμμα βουλευτές