Παλάτσο Μπαρμπερίνι

Το Παλάτσο Μπαρμπερίνι (ιταλικά: Palazzo Barberini) είναι παλάτι τού 17ου αιώνα στη Ρώμη, με πρόσοψη στην Πιάτσα Μπαρμπερίνι στην περιοχή Τρέβι της Ρώμης και στεγάζει την "Εθνική Πινακοθήκη της Αρχαίας Τέχνης".

Παλάτσο Μπαρμπερίνι
Palazzo Barberini
Είδος	παλάτσο, αστικό ανάκτορο και κτήριο μουσείου
Αρχιτεκτονική	μπαρόκ αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες	41°54′12″N 12°29′23″E
Διοικητική υπαγωγή	Τομέας 1 της Ρώμης
Χώρα	Ιταλία
Έναρξη κατασκευής	1627
Χρήση	μουσείο τέχνης
Ένοικοι	Εθνική Πινακοθήκη Αρχαίας Τέχνης της Ιταλίας και Istituto Italiano di Numismatica
Ιδιοκτήτης	Ιταλία
Διαχειριστής	Εθνική Πινακοθήκη Αρχαίας Τέχνης της Ιταλίας και Istituto Italiano di Numismatica
Αρχιτέκτονας	Κάρλο Μαντέρνο, Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι και Φραντσέσκο Μπορομίνι
Χρηματοδότης	Φραντσέσκο Μπαρμπρερίνι και Ταντέο Μπαρμπρερίνι
Προστασία	ιταλικό πολιτισμικό αγαθό
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ιστορία

Η επικλινής περιοχή ήταν παλαιά ένας αμπελώνας τού Οίκου Σφόρτσα, στον οποίο είχε κτιστεί το 1549 ένα μικρό ανάκτορο. Κατά τον 16ο αι. η περιοχή περνούσε από τον ένα καρδινάλιο στον άλλο, ώσπου ο καρδινάλιος Αλέξανδρος Σφόρτσα συνάντησε οικονομικές δυσκολίες και πώλησε το 1625 την -ακόμη ημιαστική- περιοχή στον Ματθαίο Μπαρμπερίνι, μετέπειτα πάπα Ουρβανό Η΄.

Τότε κτίστηκε το παλάτσο με τη συνεργασία τριών αρχιτεκτόνων, που ο καθένας τους συνεισέφερε το δικό του στυλ και χαρακτήρα. Στον Κάρλο Μαντέρνο, που τότε εργαζόταν στην επέκταση τού ναού τού Αγ. Πέτρου, ανατέθηκε να ενσωματώσει τη βίλα Σφόρτσα μέσα σε ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο σε αναγεννησιακό ρυθμό, κατά το πρότυπο τού παλάτσο Φαρνέζε. To σχέδιο εξελίχθηκε σύντομα σε έναν συνδυασμό πριγκιπικής αστικής κατοικίας με κήπο εμπρός, σαν προαστιακή βίλα με ημίκλειστο κήπο. Ο Μαντέρνο ξεκίνησε το 1627, βοηθούμενος από τον ανιψιό του Φραντσέσκο Μπορρομίνι. Το 1629 απεβίωσε ο Μαντέρνο και η ανάθεση δόθηκε στον Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι, έναν νέο-θαύμα, μετέπειτα περισσότερο γνωστό ως γλύπτη. Ο Μπορριμίνι παρέμεινε, έτσι οι δύο τους εργάστηκαν μαζί για λίγο, όπως επίσης και στο παλάτσο Σπάντα. Τις εργασίες ολοκλήρωσε ο Μπερνίνι το 1633.

Έπειτα από τους Πολέμους τού Κάστρο και την αποβίωση τού Ουρβανού Η΄, το παλάτσο κατασχέθηκε από τον πάπα Ιννοκέντιο Ι΄ Πάμφιλι· επέστρεψε στον Οίκο των Μπαρμερίνι το 1653.

Μπροστά από το παλάτσο υπάρχει μία αυλή· στο κέντρο του κτηρίου υπάρχει μία μεγάλη διώροφη αίθουσα (hall) και πίσω του ένα οβάλ σαλόνι. Η αριστερή πτέρυγα ξεκινά από την πλατεία Μπαρμπερίνι, που βρίσκεται σε χαμηλότερο ύψος, και εκτείνεται πολύ πίσω του κτηρίου, προφυλάσσοντας τον κήπο. Η βάση του οικοδομήματος είναι από ημιεπεξεργασμένη πέτρα (ρουστίκ), σαν να επρόκειτο για προμαχώνα. Το κτήριο, εκτός από το ισόγειο, έχει δύο ορόφους. Η πρόσοψη έχει μεγάλα αψιδωτά παράθυρα, με μικρά τετράγωνα τζάμια, στοιχείο βενετικό. Τα παράθυρα τού πιο πάνω (2ου) ορόφου έχουν γύρω τους ψευδή προοπτική, σαν να ήταν τοποθετημένα βαθύτερα. Για να ανέλθεις στον επίσημο, 1ο όροφο (piano nobile), υπάρχουν δύο κλίμακες κοντά στη μεγάλη αίθουσα: αριστερά είναι η μεγάλη, τετράγωνη κλίμακα τού Μπερνίνι και δεξιά η μικρότερη, οβάλ κλίμακα τού Μπορρομίνι.

Εκτός από την ελικοειδή κλίμακα, άλλα στοιχεία τού Μπορρομίνι που αντιγράφτηκαν στην Ευρώπη είναι η ψευδής προοπτική των παραθύρων, η μεγάλη διώροφη αίθουσα με το αβάλ σαλόνι πίσω της και οι δύο πτέρυγες που προεκτείνονται μπροστά από το κυρίως κτήριο, σχηματίζοντας μία αυλή της τιμής (court d' honneur). Η οροφή τού σαλονιού κοσμείται από ένα αριστούργημα τού Πιέτρο ντα Κορτόνα, τη μπαρόκ νωπογραφία "Αλληγορία της θείας Πρόνοιας και της δύναμης των Μπαρμπερίνι". Η τεράστια πανηγυρική αλληγορία επηρέασε ανάκτορα και ναούς: το έργο τού Πότσο στον Σαντ' Ιγκνάτσιο, τη βίλα Πιζάνι στη Στρα, την αίθουσα τού θρόνου στο β. ανάκτορο της Μαδρίτης, και την Κα' Ρετσόνικο στη Βενετία, έργο τού Τζανμπαττίστα Τιέπολο. Στο παλάτσο υπάρχει ακόμη το αριστούργημα τού Ανντρέα Σάκκι, η "Θεϊκή Σοφία".

Τα δωμάτια τού 1ου ορόφου έχουν νωπογραφίες στις οροφές από καλλιτέχνες, όπως ο Τζουζέππε Πασσέρι και ο Ανντρέα Καμασσέι. Στη συλλογή τού μουσείου υπάρχουν πολύτιμες νωπογραφίες τού Πολιντόρο ντα Καραβάτζιο και τού εραστή του Ματουρίνο ντα Φιρέντσε. Ο κήπος, λόγω τού ότι δεν είναι ορατός από τους έξω, είναι γνωστός ως ο "μυστικός κήπος" (giardino segreto). Σε αυτόν βρίσκεται μνημείο τού Μπέρτελ Τόρβαλντσεν, ο οποίος είχε το εργαστήριό του στο κοντινό Τεάτρο ντελλε Κουάτρο Φοντάνε το 1822-1834.

Σύγχρονη ιστορία και χρήση

Σήμερα το παλάτσο Μπαρμπερίνι στεγάζει την "Εθνική Πινακοθήκη της Αρχαίας Τέχνης", μία από τις πιο σημαντικές συλλογές στην Ιταλία. Περιλαμβάνει το έργο τού Ραφαήλ Λα φορναρίνα, τού Καραβάτζιο Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη και τού Χανς Χόλμπαϊν πορτρέτο τού Ερρίκου Η΄. Επίσης στεγάζει ένα Ιταλικό Ινστιτούτο Νομισματικής.

Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ECHR), δημιούργησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η ίδρυση υπογράφτηκε εδώ στις 4 Νοεμβρίου 1950. Είναι ένα ορόσημο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στα κελλάρια τού πίσω μέρους τού κτηρίου βρέθηκε, στα κατασκευαστικά έργα της βίλα Σαβορνιάν το 1936, ένα Μιθραίο μάλλον τού 2ου αι. μ.Χ..

Πινακοθήκη

• 
  Η Αλληγορία της Θείας Πρόνοιας και της δύναμης των Μπαρμπερίνι, έργο τού Πιέτρο ντα Κορτόνα
• 
  λεπτομέρεια
• 
  Η πρόσοψη με τις δύο πτέρυγες σχηματίζουν την αυλή της τιμής.
• 
  Η τετράγωνη κλίμακα τού Μπερνίνι
• 
  Η οβάλ κλίμακα τού Μπαρμπερίνι
• 
  νωπογραφία οροφής
• 
  λεπτομέρεια
• 
  Οροφογραφία

Πηγές

• Blunt, Anthony, "The Palazzo Barberini", Journal of the Warburg and Courtauld Institutes 21 (1958).