Παΐσιος Λιγαρίδης

Ο Παΐσιος Λιγαρίδης ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα.

Παΐσιος Λιγαρίδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1610 Χίος
Θάνατος	24  Αυγούστου 1678 ή 1678 Κίεβο
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μητροπολίτης

Βιογραφία

Πριν γίνει μοναχός ονομάζονταν Παντολέων. Γεννήθηκε στη Χίο και είχε σημαντική μόρφωση. Ήταν άνδρας σοφός και ελλόγιμος. Χρημάτισε διδάσκαλος της Σχολής του Ιασίου. Διδάχτηκε επί έξι χρόνια τη φιλολογία και θεολογία στο Ελληνικό Κολλέγιο της Ρώμης που είχε ιδρύσει το 1577 ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄. Αρχικά ήταν υπερασπιστής των λατινικών καινοτομιών, αργότερα όμως επέστρεψε στην ορθόδοξη πίστη των προγόνων του και στράφηκε κατά των καθολικών και των Καλβινιστών. Επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και προχειρίστηκε από την ορθόδοξη εκκλησία μητροπολίτης Γάζας. Πήγε στη Μολδαβία και διορίστηκε καθηγητής της αυθεντικής σχολής του Ιασίου. Διορίστηκε από τον Τσάρο της Ρωσίας πρόεδρος της Συνόδου της Ρωσίας, όπου και γνωσιμάχησε. Απεβίωσε στη Ρωσία το 1678.

Συγγράμματα

• Εξέδωσε στη Ρώμη το 1637 σύγγραμμα του αποστάτη Κερκυραίου Πέτρου Αρκούδιου. Περί του καθαρτηρίου πυρός κατά Βαρλαάμ.
• Περί του αγίου Πνεύματος, ότι εκ μόνου του Πατρός εκπορεύεται.
• Κατά της αρχής του Πάπα. Το έργο αυτό, μαζί με το προηγούμενο είδε χειρόγραφα στον μητροπολίτη Κιέβου Βαρλαάμ Γιακίνσκι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Χρύσανθος, όπως αυτός λέει στην ιστορία των Πατριαρχών Ιεροσολύμων του Πατριάρχη Δοσίθεου.

Πηγές

• Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. σελίδες 814-816. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009. 
• Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος (1872). Ορθόδοξος Ελλάς: ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων κατά Λατίνων και περί των συγγραμμάτων αυτών. Εν Λειψίαι: Τύποις Μέτζγερ και Βίττιγ. σελίδες 161-162. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010.