Βικιπαίδεια

Ομοφυλοφιλία

ερωτική έλξη ή σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου

Ομοφυλοφιλία είναι η ερωτική έλξη, η σεξουαλική έλξη ή η σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Ως σεξουαλικός προσανατολισμός, η ομοφυλοφιλία είναι ένα διαρκές μοτίβο συναισθηματικής, ερωτικής ή/και σεξουαλικής έλξης αποκλειστικά προς άτομα του ίδιου φύλου. Επίσης αναφέρεται στην αίσθηση ενός ατόμου για την ταυτότητά του που καθορίζεται από αυτές τις έλξεις ή από σχετικές συμπεριφορές[1][2]. Η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από τις λίστες των ψυχικών διαταραχών του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM) στις 15 Δεκεμβρίου 1973 μετά από τις αλλεπάλληλες διαδηλώσεις του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος.

Ομοφυλόφιλοι άνδρες

Μαζί με την αμφιφυλοφιλία και την ετεροφυλοφιλία, η ομοφυλοφιλία είναι μία από τις τρεις βασικές κατηγορίες σεξουαλικού προσανατολισμού στο ετερο-ομοφυλοφιλικό φάσμα.[1] Η επιστήμη δεν γνωρίζει τις ακριβείς αιτίες που διαμορφώνουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά πιστεύεται ότι οφείλεται σε μία περίπλοκη αλληλεπίδραση γενετικής, ορμονών και περιβαλλοντικών επιρροών,[3][4][5] και δεν τον θεωρούν επιλογή.[3][4][6] Οι επιστήμονες δείχνουν να συμφωνούν με θεωρίες βασισμένες στη βιολογία,[3] οι οποίες κατευθύνονται προς γενετικούς παράγοντες, το πρώιμο μητρικό περιβάλλον, και τα δύο ή τη συμπερίληψη γενετικών και κοινωνικών παραγόντων.[7][8] Δεν υπάρχουν ουσιαστικές μαρτυρίες που να υποδηλώνουν ότι η ανατροφή ή η πρώιμη παιδική ηλικία παίζουν κάποιο ρόλο όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό.[7] Ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά δεν είναι φυσιολογική,[9] επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία φυσική και φυσιολογική μορφή ανθρώπινης σεξουαλικότητας και δεν προκαλεί από μόνη της αρνητικά ψυχολογικά φαινόμενα.[1][10] Δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να στηρίζουν ότι η χρήση ψυχολογικών παρεμβάσεων αλλάζει το σεξουαλικό προσανατολισμό.[11]

Ομοφυλοφιλία σε αρσενικό και θηλυκό

Οι πιο συχνοί όροι που αφορούν τα ομοφυλόφιλα άτομα είναι λεσβία για τις γυναίκες και γκέι για τους άντρες, αν και ο όρος γκέι μπορεί να αναφέρεται και σε άντρες και σε γυναίκες. Ο αριθμός των ατόμων που προσδιορίζονται ως γκέι ή λεσβίες και το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές εμπειρίες είναι δύσκολο να υπολογιστεί από τους ερευνητές με αξιοπιστία για διάφορους λόγους, όπως το γεγονός ότι πολλοί γκέι και λεσβίες δεν αυτοπροσδιορίζονται ανοιχτά λόγω της ομοφοβίας και της ετεροσεξιστικής διάκρισης.[12] Η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά έχει καταγραφεί και παρατηρηθεί επίσης και σε πολλά είδη ζώων.[13][14][15][16][17]

Κοινωνική στάση έναντι στην Ομοφυλοφιλία το 2002

Πολλοί γκέι και λεσβίες αναπτύσσουν σχέσεις, αν και μόλις πρόσφατα άρχισαν να καταγράφονται και να διαμορφώνονται πολιτικές συνθήκες που να θεμελιώνουν την ορατότητα και την απαρίθμησή τους.[18] Αυτές οι σχέσεις είναι ισοδύναμες με τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις από ψυχολογική άποψη.[2] Ομοφυλοφιλικές σχέσεις και δράσεις έχουν θαυμαστεί, αλλά και καταδικαστεί, μέσα στην ιστορία, ανάλογα με τη μορφή που είχαν και τον πολιτισμό στον οποίο αναπτύσσονταν.[19] Από τα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρξε ένα παγκόσμιο κίνημα υπέρ της αυξημένης ορατότητας, αναγνώρισης και νόμιμων δικαιωμάτων για τα ομοφυλόφιλα άτομα, μεταξύ των οποίων ο γάμος ομοφύλων και το σύμφωνο συμβίωσης, η υιοθεσία και η άσκηση του γονικού ρόλου, η εργασία, η στράτευση, η ίση πρόσβαση στην υγεία και η εισαγωγή νόμου κατά της βίας και του εκφοβισμού για την προστασία των γκέι μειονοτήτων.

Ετυμολογία

Επεξεργασία

Ο όρος ομοφυλοφιλία είναι νεότερο, λόγιο μεταφραστικό δάνειο. Πλάστηκε στην Ελληνική κατά τον 19ο αι. ως απόδοση του γερμ. Homosexualität. Τον γερμανικό όρο είχε πλάσει ο Αυστριακός νευρολόγος-ψυχίατρος Καρλ Μαρία Μπένκερτ,[20] ο οποίος μελέτησε συστηματικά τις σεξουαλικές αποκλίσεις. Η γερμανική λέξη είναι, εν μέρει, ελληνογενής (ως προς το λεξικό πρόθεμα Homo-, το οποίο ανάγεται στο αρχ. επίθετο ὁμός «κοινός, ο ίδιος»).

Συνεπώς, η ελληνική λέξη, αποδίδοντας τη γερμανική, πλάστηκε από το λεξικό πρόθεμα ομο- (< επίθ. ὁμός), το ουσιαστικό φῦλον και το λεξικό επίθημα -φιλία, γνωστό από την ήδη αρχ. ομοφυλία «κοινή καταγωγή». Το ουσιαστικό ομοφυλόφιλος πλάστηκε αργότερα ως υποχωρητικός σχηματισμός (retrograde Bildung) από τη λ. ομοφυλοφιλία.

Σεξουαλικότητα

Επεξεργασία

Συμπεριφορά και επιθυμία

Επεξεργασία

Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, και ο Εθνικός Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών ορίζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό ως «κάτι παραπάνω από ένα προσωπικό χαρακτηριστικό που διακρίνεται μεμονωμένα. Αντ' αυτού, ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ατόμου είναι το φάσμα των ανθρώπων με τους οποίους πιστεύει ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ικανοποιητικούς και πλήρεις δεσμούς»:[2]

Ο σεξουαλικός προσανατολισμός θεωρείται από πολλούς ατομικό χαρακτηριστικό, όπως το βιολογικό φύλο, η ταυτότητα φύλου ή η ηλικία. Αυτή η αντίληψη είναι ημιτελής επειδή ο σεξουαλικός προσανατολισμός αφορά πάντα πλαίσια συντροφικότητας και απαραιτήτως εμπλέκει σχέση με άλλα άτομα. Οι σεξουαλικές δράσεις και οι ερωτικές έλξεις διακρίνονται σε ομοφυλοφιλικές ή ετεροφυλοφιλικές σύμφωνα με το βιολογικό φύλο των ατόμων που εμπλέκονται. Πράγματι, μέσω των πράξεων - ή της επιθυμίας για πράξεις - με άλλα άτομα εκφράζει ένα άτομο την ετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή την αμφιφυλοφιλία του. Αυτές οι πράξεις μπορεί να είναι το κράτημα των χεριών ή το φίλημα σε ένα άτομο. Άρα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός συνδέεται ολοκληρωτικά με τις οικείες προσωπικές σχέσεις που συνάπτουν οι άνθρωποι για να συναντήσουν τις πραγματικές τους ανάγκες για αγάπη, αφοσίωση και οικειότητα. Επιπρόσθετα με τη σεξουαλική συμπεριφορά, αυτοί οι δεσμοί περικλείουν μη σεξουαλική σωματική επίδραση μεταξύ των συντρόφων, κοινούς στόχους και αξίες, αμοιβαία υποστήριξη και συνεχή αφοσίωση.

Η κλίμακα Κίνσεϊ αποπειράται να περιγράψει το σεξουαλικό ιστορικό ενός ανθρώπου ή επεισόδια της σεξουαλικής του δραστηριότητας σε μια δεδομένη στιγμή. Χρησιμοποιεί μία κλίμακα από το 0, που σημαίνει αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος, μέχρι το 6, που σημαίνει αποκλειστικά ομοφυλόφιλος. Και στους Θηλυκούς και στους Αρσενικούς τόμους στις Αναφορές του Κίνσεϋ, είχε ερμηνευθεί ένας επιπλέον βαθμός, με την ένδειξη Χ, από τους μελετητές για να υποδηλώσουν την ασεξουαλικότητα.[21]

Σε μία μελέτη του 2004, οι γυναίκες (γκέι και στρέιτ) είχαν ερεθιστεί σεξουαλικά όταν είδαν ετεροφυλοφιλικές και λεσβιακές ερωτικές ταινίες. Μεταξύ των ανδρών όμως, οι στρέιτ άνδρες είχαν ερεθιστεί μόνο με ερωτικές ταινίες με γυναίκες, ενώ οι γκέι άνδρες μόνο με ταινίες με άνδρες. Ο πρωτεύων ερευνητής της μελέτης είπε ότι η σεξουαλική επιθυμία των γυναικών έχει λιγότερο άκαμπτη τάση προς ένα συγκεκριμένο φύλο σε σχέση με τους άνδρες και είναι πιο μεταβλητή στο χρόνο.[22]

Σεξουαλικός προσανατολισμός και σεξουαλική ρευστότητα

Επεξεργασία

Πολύ συχνά, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού (γκέι, λεσβία, αμφί κτλ) είναι το ίδιο και αυτό μπορεί να αποτελέσει σαφή εκτίμηση της σεξουαλικής ταυτότητας και κατά πόσο μπορεί να αλλάξει ή όχι ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Η ταυτότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου και ενδέχεται να ταιριάζει με το φύλο, τη σεξουαλική συμπεριφορά ή και τον ίδιο το σεξουαλικό προσανατολισμό.[23][24][25] Ενώ το Κέντρο Εξάρτησης και Ψυχικής Υγείας και η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία υποστηρίζουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι έμφυτος, συνεχής ή σταθερός κατά τη διάρκεια της ζωής για μερικά άτομα, αλλά για άλλους είναι ρευστός ή αλλάζει κατά καιρούς για κάποιους,[26][27] η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία ξεχωρίζει το σεξουαλικό προσανατολισμό (μία έμφυτη τάση) από την ταυτότητα σεξουαλικού προσανατολισμού (που μπορεί να αλλάξει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση στη ζωή ενός ανθρώπου).[28]

Μία μελέτη του 2012 έδειξε ότι το 2% ενός δείγματος 2.560 ενήλικων συμμετεχόντων ανέφεραν αλλαγή στην ταυτότητα σεξ. προσανατολισμού ύστερα από μία δεκαετή περίοδο. Για τους άντρες, αναφέρθηκε αλλαγή στο 0,78% εκείνων που αυτοπροσδιορίζονταν ως ετεροφυλόφιλοι, στο 9,52% των ομοφυλοφίλων και στο 47% των αμφιφυλοφίλων. Για τις γυναίκες, αναφέρθηκε αλλαγή στο 1,36% των ετεροφυλοφίλων, στο 63,6% των λεσβιών και στο 64,7% των αμφιφυλοφίλων. Οι ερευνητές εισηγήθηκαν ότι η ετεροφυλοφιλία ίσως είναι πιο σταθερή ταυτότητα εξαιτίας του κανονιστικού καθεστώτος της.[29]

Η διετής μελέτη της Λίζα Ντάιμοντ (Lisa M. Diamond) σε ένα δείγμα 80 μη ετεροφυλόφιλων ενήλικων γυναικών (ηλικίας 16-23) ανέφερε ότι οι μισές συμμετέχουσες είχαν αλλάξει ταυτότητες μειονοτικών σεξουαλικών προσανατολισμών (λεσβία, αμφί, κουήρ κτλ.) παραπάνω από μία φορά, το ένα τρίτο από τις οποίες έγινε κατά τη διάρκεια της έρευνας. Η Ντάιμοντ συμπέρανε ότι "αν και οι σεξουαλικές έλξεις μοιάζουν αρκετά σταθερές οι σεξουαλικές ταυτότητες και συμπεριφορές είναι πιο ρευστές."[30]

Ομόφυλες σχέσεις

Επεξεργασία

Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι μπορούν να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους με διάφορους τρόπους και δεν είναι απαραίτητο να υποδηλώνεται στη συμπεριφορά τους.[1] Οι περισσότεροι έχουν σεξουαλικές σχέσεις κατά κύριο λόγο με άτομα ίδιας ταυτότητας φύλου, αν και κάποιοι έχουν σεξουαλικές σχέσεις και με το αντίθετο φύλο (αμφισεξουαλικές σχέσεις) και άλλοι δεν έχουν καθόλου (αγαμία).[1] Στοιχεία έρευνας έχουν δείξει ότι περίπου 40 έως 60% των γκέι αντρών και 45 έως 80% των λεσβιών βρίσκονται σε ρομαντική σχέση.[31] Η έρευνα λέει επίσης ότι το 18 έως 28% των γκέι ζευγαριών και το 8% έως 21% των λεσβιών στις Η.Π.Α. έχουν ζήσει μαζί 10 ή περισσότερα χρόνια.[31] Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ζευγάρια του ίδιου και ζευγάρια του αντίθετου φύλου είναι ισότιμα σε μέτρηση ικανοποίησης και αφοσίωσης, ότι η ηλικία και το φύλο είναι πιο αξιόπιστος προγνωστικός παράγοντας ικανοποίησης και αφοσίωσης από ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός και ότι οι ομοφυλόφιλοι και οι ετεροφυλόφιλοι μοιράζονται παραβλητές προσδοκίες και ιδανικά όσον αφορά τις ρομαντικές σχέσεις.[32][33][34]

Αποδοχή και εκδήλωση

Επεξεργασία

Η φράση Βγαίνω από την ντουλάπα (Coming out (of the closet)) αναφέρεται στην αποκάλυψη ενός ατόμου σχετικά με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την ταυτότητα του φύλου του και περιγράφεται και βιώνεται με πολλούς τρόπους μέσω μιας ψυχολογικής διαδικασίας ή διαδρομής.[35] Γενικά, η αποκάλυψη περιγράφεται σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι το "γνώθι σαυτόν" (αυτογνωσία) και η συνειδητοποίηση ότι το άτομο είναι έτοιμο να προχωρήσει σε σχέσεις με το ίδιο φύλο.[36] Αυτό συνήθως το αποκαλούμε εσωτερικό coming out (αποκάλυψη). Το δεύτερο στάδιο αφορά την απόφασή του να το μοιραστεί με άλλους, π.χ. με την οικογένεια, με φίλους ή συνάδελφους. Το τρίτο στάδιο είναι γενικότερα το να ζεις ανοιχτά ως ΛΟΑΤ άτομο.[37] Σήμερα στην Αμερική, οι άνθρωποι ανοίγονται συνήθως στο λύκειο ή στο κολέγιο. Σε αυτή την ηλικία, δύσκολα εμπιστεύονται ή ζητούν βοήθεια, ειδικά όταν ο προσανατολισμός τους δεν είναι αποδεκτός από την κοινωνία. Πολλές φορές δεν είναι ενημερωμένη ούτε η ίδια τους η οικογένεια.

Σύμφωνα με τους Rosario, Schrimshaw, Hunter, Braun (2006), "η ανάπτυξη λεσβιακής, γκέι ή μπάι (ΛΟΑ) ταυτότητας είναι μία περίπλοκη και συχνά δύσκολη διαδικασία. Σε αντίθεση με άλλες μειονότητες (π.χ. εθνικές και φυλετικές μειονότητες) τα περισσότερα ΛΟΑ άτομα δεν μεγαλώνουν σε μία κοινότητα ομοίων από τους οποίους θα μάθουν για την ταυτότητά τους και οι οποίοι θα στηρίξουν την ταυτότητά τους. Αντίθετα, τα ΛΟΑ άτομα μεγαλώνουν συνήθως σε κοινότητες με άγνοια επί του θέματος ή ανοιχτά εχθρικές προς την ομοφυλοφιλία."[38]

Outing (έκθεση ή αποκάλυψη) είναι η πράξη του να εκθέτεις δημοσίως κάποιον που είναι "κλεισμένος στη ντουλάπα".[39] Αξιόλογοι πολιτικοί, διασημότητες, στρατιωτικοί και μέλη του ιερατείου έχουν ξεσκεπαστεί δημόσια, με κίνητρα από κακεντρέχεια μέχρι πολιτικές ή ηθικές πεποιθήσεις. Πολλοί σχολιαστές αντιτίθενται στις πράξεις αυτές εξ ολόκληρου,[40] την ώρα που κάποιοι άλλοι ενθαρρύνουν την έκθεση δημόσιων προσώπων που χρησιμοποιούν τις θέσεις επιρροής τους για να βλάψουν άλλα γκέι άτομα.[41]

Ταυτότητα φύλου

Επεξεργασία

Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι συγγραφείς θεωρούσαν τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό άρρηκτα συνδεδεμένο με το φύλο του υποκειμένου. Για παράδειγμα, πίστευαν ότι ένα άτομο με τυπικό γυναικείο σώμα που έλκεται από άτομα με γυναικεία σώματα, θα έχει αρρενωπά χαρακτηριστικά και το αντίστροφο.[42] Ωστόσο, αυτή η αντίληψη περί σεξουαλικής αντιστροφής στην πορεία αμφισβητήθηκε και κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα η ταυτότητα φύλου (ή έμφυλη ταυτότητα) αντιμετωπιζόταν όλο και περισσότερο ως ένα διαφορετικό φαινόμενο από τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Οι τρανς και οι cis άνθρωποι μπορεί να έλκονται και από άντρες και από γυναίκες ή και από τα δύο, παρόλο που η επικράτηση των προσανατολισμών είναι λίγο διαφορετική σε αυτούς τους δύο πληθυσμούς. Ένα άτομο ομοφυλόφιλο, ετεροφυλόφιλο ή αμφιφυλόφιλο μπορεί να είναι αρρενωπό, θηλυπρεπές ή με ανδρογυνική συμπεριφορά. Πρόσθετα, πολλά μέλη και υποστηρικτές της λεσβιακής και γκέι κοινότητας, αντιλαμβάνονται ως αρνητικό στερεότυπο την επικράτηση ότι "τα στρέιτ άτομα συμμορφώνονται στις νόρμες των φύλων και τα γκέι όχι". Ωστόσο, οι μελέτες των J. Michael Bailey και K.J. Zucker δείχνουν ότι η πλειοψηφία των γκέι αντρών και των λεσβιών ανέφερε κάποια μη συμμόρφωση με το φύλο τους στην παιδική ηλικία.[43]

Αίτια

Επεξεργασία

Βιολογικοί καθοριστικοί παράγοντες εναντίον περιβαλλοντικών

Επεξεργασία

Μολονότι οι επιστήμονες τείνουν το βλέμμα τους στα βιολογικά μοντέλα ως η αιτία που οφείλεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός,[3] δεν πιστεύουν ότι είναι αποτέλεσμα ενός και μόνο παράγοντα. Γενικότερα πιστεύουν ότι καθορίζεται τόσο από βιολογικούς, όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες· υποστηρίζουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός στους περισσότερους ανθρώπους καθορίζεται σε μικρή ηλικία και η ανάπτυξή του περιλαμβάνει μία σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ φύσης και ανατροφής.[1][4][5] Οι βιολογικοί παράγοντες είναι γενετικοί και ορμονικοί, και οι δύο επηρεάζουν την εμβρυακή ανάπτυξη του εγκεφάλου, ενώ οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι είτε κοινωνιολογικοί, είτε ψυχολογικοί ή έχουν να κάνουν με το πρώιμο περιβάλλον της μήτρας.[1][3][4] Οι επιστήμονες γενικότερα δεν πιστεύουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι θέμα επιλογής.[4][44]

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δήλωσε στην εφημερίδα Pediatrics το 2004:

Δεν υπάρχει καμία επιστημονική μαρτυρία ότι η κακή ανατροφή, η σεξουαλική κακοποίηση ή άλλα δυσμενή γεγονότα επηρεάζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό. Η μέχρι τώρα γνώση μας υποδεικνύει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός εγκαθιδρύεται συνήθως στην πρώιμη παιδική ηλικία.[45]

Η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και ο Εθνικός Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών δήλωσε το 2006:

Προς το παρόν, δεν υπάρχει επιστημονική ομοφωνία σχετικά με τους συγκεκριμένους παράγοντες που προξενούν σε ένα άτομο την ετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή την αμφιφυλοφιλία - συμπεριλαμβανομένων πιθανών βιολογικών, ψυχολογικών ή κοινωνικών επιδράσεων από τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων. Ωστόσο, τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λεσβιών και των γκέι ενηλίκων έχουν μεγαλώσει με ετεροφυλόφιλους γονείς και η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που έχουν μεγαλώσει με γκέι γονείς μεγαλώνουν τελικώς ως ετεροφυλόφιλοι.

Οι έρευνες σχετικά με τα αίτια της ομοφυλοφιλίας παίζουν εξέχοντα ρόλο σε πολιτικές και κοινωνικές διαμάχες και επίσης προκαλούν ανησυχίες όσον αφορά το γενετικό προφίλ και τον προγεννητικό έλεγχο.[46][47]

Παρά τις αναρίθμητες προσπάθειες, δεν έχει αναγνωριστεί κάποιο "γκέι γονίδιο". Ωστόσο, υπάρχουν ουσιώδεις μαρτυρίες σχετικά με μια γενετική βάση ομοφυλοφιλίας ειδικά στους άντρες, βασιζόμενη σε μελέτες πάνω σε δίδυμα, με κάποια σύνδεση με περιοχές του χρωμοσώματος 8 και με το γονίδιο Xq28 στο χρωμόσωμα Χ.[48] Πρόσφατα, όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό έχει εμπλακεί και η επιγενετική. Σε πέντε περιοχές του γονιδιώματος το μοτίβο μεθυλίωσης φαίνεται να συνδέεται πολύ στενά με το σεξουαλικό προσανατολισμό. Το μοτίβο μεθυλίωσης προέβλεψε τον σεξουαλικό προσανατολισμό μιας ομάδας ελέγχου με ακρίβεια 70%.[49]

Εξελικτικές απόψεις

Επεξεργασία

Οι συγγραφείς μιας μελέτης του 2008 δήλωσαν ότι "δεν υπάρχουν σημαντικές μαρτυρίες ότι ο ανθρώπινος σεξουαλικός προσανατολισμός οφείλεται σε γενετική επίδραση, ωστόσο δεν είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο η ομοφυλοφιλία, η οποία τείνει να μειώνει την αναπαραγωγική επιτυχία, διατηρείται στον πληθυσμό σε μία σχετικά υψηλή συχνότητα". Υποθέτουν ότι "ενώ τα γονίδια που προδιαθέτουν σε ομοφυλοφιλία μειώνουν την αναπαραγωγική επιτυχία των ομοφυλοφίλων, ίσως παρέχουν πλεονεκτήματα στους ετεροφυλόφιλους φορείς τους". Τα αποτελέσματά τους υποδεικνύουν ότι "τα γονίδια που προδιαθέτουν σε ομοφυλοφιλία ενδέχεται να παρέχουν συντροφικά πλεονεκτήματα στους ετεροφυλόφιλους, το οποίο γεγονός θα μπορούσε να είναι η εξήγηση στην εξέλιξη και διατήρηση της ομοφυλοφιλίας στον πληθυσμό".[50] Μία έρευνα του 2009 επίσης υποδεικνύει μία σημαντική αύξηση στη γονιμότητα των γυναικών που συγγενεύουν με ομοφυλόφιλους ανθρώπους από την πλευρά της μητέρας (αλλά όχι με άτομα από την πλευρά του πατέρα).[51]

Μία ανασκοπική φυλλάδα από τους Bailey και Zuk που μελετά την ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά στα ζώα, ερωτά την άποψη ότι η εν λόγω συμπεριφορά μειώνει την αναπαραγωγική επιτυχία, παραθέτοντας διάφορες εικασίες περί το πώς η ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να είναι προσαρμοστική. Αυτές οι εικασίες διαφέρουν σημαντικά ανάμεσα σε διαφορετικά είδη. Οι Bailey και Zuk συνιστούν επίσης στις μελλοντικές έρευνες να εστιάσουν στις εξελικτικές συνέπειες της ομόφυλης σεξουαλικής συμπεριφοράς, παρά να μελετούν μόνο την καταγωγή αυτής της συμπεριφοράς.[52]

Ψυχολογία

Επεξεργασία

Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίστηκε αρχικά από την επιστήμη της ψυχολογίας ως ψυχική νόσος. Το 1952 κατά την κατάρτιση του εγχειριδίου διαγνωστικής και στατιστικής των νοητικών ασθενειών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η ομοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στις ψυχικές διαταραχές. Το 1974 το λήμμα που αφορά στην ομοφυλοφιλία απαλείφθηκε από το συγκεκριμένο εγχειρίδιο, λόγω σφοδρής κριτικής από την ψυχιατρική κοινότητα. Η ομοφυλοφιλία πλέον θεωρείται από την επιστήμη ως «κανονική και θετική παραλλαγή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας».      

Αρνητική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας

Επεξεργασία
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 29/09/2017)
Κύριο λήμμα: Ομοφοβία

Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται από πολλούς ως κάτι αρνητικό. Πολλές θρησκείες την αντιμετωπίζουν ως αμαρτία και σε πολλές κοινωνίες είναι στιγματισμένη ως ανεπιθύμητο φαινόμενο.

Χριστιανισμός

Επεξεργασία

Ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία ούτε και δίδαξε κάτι σχετικά με αυτήν. Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του κατά Ρωμαίους καταδικάζει την ομοφυλοφιλική πράξη και όχι τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό την οποία κατατάσσει μαζί με την ειδωλολατρία στο παρά φύσιν κτίσμα. Σήμερα ορισμένες Προτεσταντικές εκκλησίες έχουν αποδεχτεί την τέλεση ομοφυλοφιλικων θρησκευτικών γάμων ενώ χειροτονούν πλέον και ομοφυλόφιλους ιερείς. Αντίθετα οι δύο μεγαλύτερες εκκλησίες του κόσμου η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία όπως και πολλές νεοπροτεστικες ομάδες(Ευαγγελιστές, Πεντηκοστιανοί κτλ) είναι κάθετα αντίθετες στην αποδοχή της. Ωστόσο σε κάποια κράτη που αποτελούν κυρίαρχη θρησκευτική ομάδα υφίσταται πλέον νομική αναγνώριση των ομοφύλων ζευγαριών (π.χ Γαλλία,[53] Ισπανία,[53] Γερμανία,[54] καθώς και στην Ελλάδα). Διαφορετική κατάσταση επικρατεί σε χώρες που οι εκκλησίες διαθέτουν πολύ ισχυρή επιρροή και στις οποίες η ομοφυλοφιλία είτε είναι παράνομη είτε βρίσκεται στο κοινωνικό περιθώριο και υφίσταται πολύ σημαντική καταπίεση με την σύμφωνη γνώμη πολλές φορές και των κυβερνήσεων των κρατών αυτών όπως η Ρωσία,[55][56] η Αιθιοπία,[57] η Αρμενία,[56] η Κένυα,[57] η Ουγκάντα,[57] η Ζιμπάμπουε[58] και αλλά κράτη.

Ισλάμ

Επεξεργασία

Όλα τα δόγματα του Ισλάμ (Σουνίτες, Σιίτες, Ίμπαντι, Αχμαντίγια, Χαριζίτες κτλ) καθώς και οι υποομάδες (Σαλαφιστές, Σούφι κτλ) θεωρούν την ομοφυλοφιλία θανάσιμο αμάρτημα. Στο Κοράνι και στην ισλαμική παράδοση κατακρίνεται παρουσιάζοντας ως παράδειγμα την ιστορία του προφήτη Λωτ και το πως ο λαός του διέπραττε το συγκεκριμένο αμάρτημα. Ο Μωάμεθ μέσα από τη διδασκαλία του καταδίκασε έντονα την ομοφυλοφιλία ως αμαρτωλή πράξη αναφέροντας την ώς έναν από τους λόγους καταστροφής των πόλεων Σόδομα και Γόμορα (παρόμοια αντίληψη έχουν ο Χριστιανισμός και ο Ιουδαϊσμός) ενώ σύμφωνα με τη μωαμεθανική διδασκαλία μπορεί να προκαλέσει ακόμα και την επέμβαση του Θεού με καταστροφικές συνέπειες για όσους διαπράττουν ομοφυλοφιλικές πράξεις ενώ όσοι πραγματοποιούν ομοφυλοφιλικές πράξεις θα υποστούν μια φρικτή τιμωρία στην Κόλαση. Τα περισσότερα μουσουλμανικά κράτη θεωρούν παράνομη την ομοφυλοφιλία. Εξαίρεση αποτελούν κράτη όπως η Τουρκία, το Καζακστάν, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Αζερμπαϊτζάν , ο Λίβανος κ.ά που η κοινωνία είναι σχετικά πιο ανεκτική σε σύγκριση με το μεγαλύτερο μέρος του ισλαμικού κόσμου αλλά ακόμα και σε αυτά η ομοφυλοφιλία είναι κάτι που στιγματίζεται από την κοινωνία. Σε κανένα κράτος που να έχει το Ισλάμ ως επικρατέστερη θρησκεία δεν υφίσταται νομική κάλυψη των ομοφυλόφιλων ζευγαριών.

Ιουδαϊσμός

Επεξεργασία

Ο Ιουδαϊσμός θεωρεί την ομοφυλοφιλία αμαρτία που εναντιώνεται στα σχέδια του Θεού αναφέροντας το παράδειγμα των βιβλικών πόλεων Σόδομα και Γόμορα που καταστράφηκαν από τον Γιαχβέ. Η ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή με βάση την εβραϊκή Τορά και με βάση την Χαλάχα (ορθόδοξο εβραϊκό θρησκευτικό δίκαιο) θεωρείται αμάρτημα που θα μπορούσε να επιφέρει την θανατική καταδίκη από το ανώτατο εβραϊκό δικαστήριο Σανχεντρίν το οποίο όμως σταμάτησε να υπάρχει πριν από 1.700 χρόνια (έκτοτε έγιναν μερικές προσπαθείς αναβίωσης του μερικές ακόμα και με την στήριξη μοναρχών όπως αυτοκρατόρων, σουλτάνων και χαλίφηδων αλλά καμία από αυτές δεν ήταν επιτυχής μέχρι σήμερα). Ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός (σημερινοί ορθόδοξοι και υπερορθόδοξοι Εβραίοι) αντιμετωπίζουν ως αμάρτημα την ομοφυλοφιλία, ενώ οι εβραϊκές αιρέσεις των μεταρρυθμιστών (reformists),των συντηρητικών (conservatives) και των λεγόμενων "ανοιχτών ορθοδόξων" (Open Orthodoxy) υποστηρίζουν είτε την αποδοχή των ομοφυλόφιλων ως πρόσωπα είτε ακόμα και την πλήρη ένταξη τους στις κοινότητες τους.

Η τεκμηρίωση της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής ερωτικής και σεξουαλικής συμπεριφοράς

Επεξεργασία

Τα δύο κυριότερα επιχειρήματα προέρχονται από τη φύση και τις θεωρούμενες σήμερα φυσιολογικές πρακτικές του ανθρώπινου είδους. Το επιχείρημα από τη φύση είναι ότι η ομοφυλοφιλία συναντάται και σε μερικά ζώα (οι εκτιμήσεις ποικίλουν),πολλά από από τα οποία κινδυνεύουν να εξαφανιστούν αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στον άνθρωπο. Κατά τα άλλα, σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται αρετή η επικυριαρχία πάνω στα φυσικά ένστικτα. Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι το σεξ με προφυλάξεις (που στοχεύει μόνο στην ηδονή) και γίνεται από ετερόφυλα ή/και άτεκνα με τη θέλησή τους ζευγάρια, δεν αντιμετωπίζει την ίδια εχθρότητα όπως το σεξ των ομοερωτικών ζευγαριών.

Επιπροσθέτως, στο ζωικό βασίλειο η εμφάνιση της ομοφυλοφιλίας έχει παρατηρηθεί ότι αποσκοπεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα (κάτι το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται και στον άνθρωπο να εμφανίζεται τουλάχιστον περιοδικά ενστικτωδώς για να επιφέρει συγκεκριμένα οφέλη στην εξέλιξη του είδους). Για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί ότι σε συγκεκριμένα είδη τα αρσενικά εμποδίζουν την σπερματική αποτελεσματικότητα άλλων αρσενικών με το να ζευγαρώνουν μαζί τους. Παρομοίως σε άλλα το ζευγάρωμα με άλλο αρσενικό αποσκοπεί στην μεταφορά γενετικού υλικού, το οποίο θα μεταφερθεί σε θηλυκό με το οποίο ο αποδέκτης θα ζευγαρώσει αργότερα (συνεπώς ένα είδος εξελικτικού ανταγωνισμού). Η στάση ζευγαρώματος παρόμοιας με εκείνη των θηλυκών έχει παρατηρηθεί σε άλλα, όταν επικρατεί ήττα από άλλο αρσενικό, λειτουργία που πιθανόν αποσκοπεί στην παραδοχή και αρμονική συνύπαρξη προς όφελος της ομάδας. Ζευγάρια θηλυκών γλάρων είναι κοινότυπα, κάτι το οποίο συνήθως πιστεύεται ότι οφείλεται στην έλλειψη αρσενικών στο είδος σε σχέση με τις ανάγκες μεγαλώματος των νεογνών.

Σύμφωνα με τη θρησκεία

Επεξεργασία

Γενικά, οι αβρααμικές θρησκείες (η ιουδαϊκή, η χριστιανική και η ισλαμική) αντιτίθενται με βάση τα ιερά κείμενά τους στην ομοφυλοφιλία.

Στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη) γίνεται η εξής αναφορά στην ομοφυλοφιλία: «Καὶ ὃς ἂν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν». (Λευιτικό 18:22· 20:13, Ο') Παρόμοια, στην Καινή Διαθήκη η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως αφύσικη συνήθεια: «Ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες». (Ρωμαίους 1:27) Μάλιστα όσοι εμμένουν σε αυτή την πορεία «βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». (1 Κορινθίους 6:9, 10) Εκκλησιαστικοί πατέρες αντιμετώπισαν την αρσενοκοιτία — πολύ πιο σπάνια ασχολήθηκαν με το λεσβιασμό — ως αμαρτία, ενώ κάτι τέτοιο απαγορεύει και το Κοράνι, από το οποίο έχει εμπνευστεί η Σαρία,[59] που ορίζει ως ποινή για την ομοφυλοφιλία την θανατική καταδίκη, και εφαρμόζεται σε 10 χώρες το 2016.[60][61]

Αντεπιχειρήματα

Επεξεργασία

Το βασικό θεολογικό αντεπιχείρημα στα θρησκευτικά επιχειρήματα είναι ότι τα θρησκευτικά κείμενα πρέπει να ερμηνεύονται υπό τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες. Απαγορεύοντας οι θρησκείες την αρσενοκοιτία είχαν κυρίως κατά νου την πολλές φορές σκοτεινή και ανομολόγητη σαρκική της πλευρά, την αναζήτηση δηλαδή καθαρά σαρκικής ηδονής, αφού τις εποχές που γράφτηκαν οι κοινωνικά αποδεκτές ενώσεις ομοφύλων που στόχευαν σε αληθινή κοινωνία μεταξύ των συμμετεχόντων (όπως ο γάμος) ήταν μάλλον σπάνιες. Στην εποχή μας όμως τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων που δε στοχεύουν μόνο στην πρόσκαιρη σαρκική ηδονή, αλλά και στην ένωση ψυχής και σώματος είναι πολύ περισσότερα (καθώς η διαρκής και επίσημη συμβίωση ομοφύλων εραστών είναι περισσότερο αποδεκτή). Οπότε απαγορεύοντας οι θρησκείες την ομοφυλοφιλία, στην ουσία δεν απαγόρευαν τίποτε άλλο από άλλη μια μορφή υποδούλωσης της ψυχής στο σώμα. Έτσι, απαγόρευσαν τη λαιμαργία, χωρίς, όμως, να απαγορεύσουν και το φαγητό. Επίσης ενώ τα θρησκευτικά κείμενα καταδικάζουν τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ανδρών δεν κάνουν καμία αναφορά στις σεξουαλικές σχέσεις και τον έρωτα μεταξύ γυναικών.

Άλλα αντεπιχειρήματα μπορούν να ενταχθούν στη γενικότερη συζήτηση για τον ρόλο των θρησκειών στη σύγχρονη κοινωνία, όπως για παράδειγμα το επιχείρημα ότι ένα σύγχρονο κράτος θα πρέπει να είναι κοσμικό και όχι θεοκρατικό, με τους θρησκευτικούς κανόνες να ισχύουν στην καλύτερη περίπτωση -μόνο και εθελοντικά- για τους πιστούς της εκάστοτε θρησκείας. Ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της απόρριψης των θρησκευτικών κειμένων -ως οδηγών για τη σεξουαλική συμπεριφορά και τη θέσπιση νόμων- αναφέρει την γενικότερη απαξίωση και δαιμονοποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, ακόμη και απολύτως φυσιολογικών συμπεριφορών μεταξύ ετεροφυλόφιλων, από κοινωνίες, εποχές και κοινωνικές τάξεις που θεωρούσαν ως αποκλειστικό σκοπό της σεξουαλικής πράξης την τεκνοποίηση.

Η ομοφυλοφιλία στην ιστορία

Επεξεργασία
 
Δύο εραστές, περσική μινιατούρα του Ρεζά Αμπασί, περίπου 1630.

Αρχαία Ελλάδα

Επεξεργασία

Απόψεις κατά της ομοφυλοφιλίας

Επεξεργασία
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 10/12/2016)
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτής της ενότητας αμφισβητείται.
Κύριο λήμμα: Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα

Για την Σπάρτη αναφέρει ο Πλούταρχος «ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμία σχέση με τις σωματικές επαφές και οτί εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήσει εις βάρος άλλου».[62]

Ο Αίσωπος αναφέρει «Ο Ζευς πλάθοντας τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους όλες ψυχικές αρετές και μόνο την ντροπή λησμόνησε να βάλει. Γι' αυτό, μη έχοντας άλλο δρόμο να την τοποθετήσει, την πρόσταξε να μπει απ' τον πισινό των ανθρώπων. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε για τη προσβολή. Επειδή όμως ο Ζευς τη ζόρισε πολύ, είπε: «Ας είναι, θα μπω, υπό τον όρο ότι από κει δε θα μπει ο Έρωτας. Γιατί αν τύχει και μπει, εγώ θα βγω αμέσως. Ο μύθος δηλώνει ότι όσοι διακατέχονται από ανώμαλο έρωτα είναι ξεδιάντροποι».[63]

Ο Αριστοφάνης στις Νεφέλες αναφέρει συνεχώς υποτιμητικά την λέξη «εὐρύπρωκτος» και βάζει τον Στρεψιάδη να βρίζει τον γιο του επειδή τον βάρεσε λεγοντάς τον «λακκόπρωκτον».

Ο δε Πλάτων αναγράφει: «Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά παρά φύσιν»[64] και πιο κάτω αναφέρει «Καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε εντελώς».

Η άποψη του Σωκράτους για το θέμα αναφέρεται από τον Ξενοφώντα "Αντιθέτως όμως όταν αντελήφθην πως ο Κριτίας ήταν ερωτευμένος με τον Ευθύδημο και προσπαθούσε να τον χρησιμοποιήσει καθώς εκείνοι που απολαμβάνουν τα σώματα αφροδισιακά, τον απέτρεπε ο Σωκράτης λέγοντας ο,τι και ανάξιο για ελεύθερο άνθρωπο είναι και ανάρμοστο για έναν άνδρα μορφωμένο ενάρετα, εκείνον που αγαπάς, χάριν του οποίου θέλει να φαίνεται πως αξίζει πολύ, να τον ζητιανεύει ικετεύοντας να τον στηρίξει σε κάτι που μάλιστα κάθε άλλο παρά αγαθό είναι. Επειδή δε ο Κριτίας δεν άκουσε αυτά τα λόγια και δεν απομακρυνόταν από τον σκοπό του λέγεται ότι ο Σωκράτης παρουσία και πολλών άλλων και του Ευθυδήμου είπε ότι του φαίνεται πως ο Κριτίας υποφέρει από κάτι που παθαίνουν οι χοίροι αφού επιθυμεί να τρίβεται επάνω στον Ευθύδημο όπως ακριβώς τρίβονται τα χοιρίδια στις πέτρες. Εξαιτίας αυτών ακριβώς ο Κριτίας μισούσε τον Σωκράτη" Απομνημονεύματα Α II30.

Απόψεις υπέρ της ομοφυλοφιλίας

Επεξεργασία

Ο Μισέλ Φουκώ στο βιβλίο του L' usage de plaisir (κεφάλαιο ΙV, 1), από βιβλία ιστορικών σχετικά με τα ήθη των αρχαίων, βγάζει το συμπέρασμα ότι η οροθετική, ηθική γραμμή στην Ελλάδα, δεν περνούσε ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και τους ετεροφυλόφιλους, αλλά ανάμεσα στους εγκρατείς και τους έκφυλους. Το να μην μπορείς να αντισταθείς στους άνδρες δεν ήταν περισσότερο σοβαρό από το να ενδίδεις στα θέλγητρα μιας γυναίκας και μόνο η έλλειψη αυτοελέγχου επέσυρε την αποδοκιμασία. Αντίστροφα, για να εγκωμιάσουν την εγκράτεια ενός άντρα, υπογράμμιζαν ότι ήταν ικανός να απέχει τόσο από τους άντρες όσο κι από τις γυναίκες.

Ο ιστορικός Ξενοφών βάζει τον τύραννο Ιέρωνα να λέει: «Ο έρωτάς μου για τον Δαΐλαχο συνδέεται ίσως με την ανθρώπινη φύση που μας αναγκάζει ν' αναζητούμε τα πλάσματα που είναι ωραία, αλλά διακαής μου επιθυμία είναι να μη χρωστώ το αντικείμενο των πόθων μου παρά στον έρωτά του για μένα και στην ελεύθερη βούλησή του». (Ιέρων, Ι, 33).

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης εκφράζει για την ανθρώπινη φύση, την απαλλαγμένη από κάθε ηθική εκτίμηση, κρίση για την ομοφυλοφιλία: «Όταν αιτία είναι η φύση, κανείς δεν θα ονόμαζε αυτά τα άτομα ανήθικα, όπως δεν ονομάζει ανήθικες τις γυναίκες επειδή έχουν παθητικό και όχι ενεργητικό ρόλο κατά την ερωτική συνομιλία». (Ηθικά νικομάχεια, 7, 5, 3).

Στο έργο του Συμπόσιο ο Πλάτων βάζει τον Αριστοφάνη να λέει για τους ομοφυλόφιλους τα εξής: «Και είν' αυτοί οι εκλεκτοί μεταξύ των παιδιών και των εφήβων, επειδή έχουν στην φύση τους πολύ ανδρισμό. Μερικοί βέβαια τους αποκαλούν αδιάντροπους. Αλλά δεν είν' αλήθεια. Διότι το κάνουν όχι από αναισχυντία, αλλ' από θάρρος και από γενναιότητα και από τον αρρενωπό τους χαρακτήρα. Τους ενθουσιάζει ό,τι είναι όμοιο προς την φύση τους». Επίσης περγράφει το μύθο των δίφυλων όντων. «Στην αρχή της δημιουργίας τα γένη των ανθρώπων ήταν τρία και όχι όπως σήμερα δύο, δηλαδή το αρσενικό και το θηλυκό». Τα τρία γένη ήταν διπλά σε σχέση με τα σημερινά. Υπήρχε το διπλό αρσενικό, το διπλό θηλυκό και το αρσενοθήλυκο [...] και στη συνέχεια αφού διχοτομήθηκαν καταδικασμένα πλέον στην ημιτέλεια αυτά τα όντα, ξόδευαν όλο τους τον χρόνο ψάχνοντας το άλλο τους μισό, και όταν το έβρισκαν έσφιγγαν τα χέρια γύρω απ΄ τα κορμιά τους κι αγκαλιάζονταν λαχταρώντας να ξανασμίξουν.[65]

Ο Πλούταρχος μιλάει για τον Ιερό Λόχο της Θήβας. Τα μέλη του ήταν ουσιαστικά 150 ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Στο έργο του Βίοι παράλληλοι «Πελοπίδας» ο Πλούταρχος γράφει χαρακτηριστικά: «ἔνιοι δέ φασιν ἐξ ἐραστῶν καὶ ἐρωμένων γενέσθαι τὸ σύστημα τοῦτο» (μτφ: ορισμένοι λένε ότι το σύστημα αυτό έχει δημιουργηθεί με εραστές και συντρόφους). Τα μέλη της μονάδας συνδέονταν και ερωτικά. Αυτό σημαίνει πως είχαν ένα επιπλέον κίνητρο να μην χαθεί ο σύντροφος τους στη μάχη και επιπλέον δεν παρατούσαν ποτέ τα όπλα για να μην ντροπιαστούν μπροστά στον αγαπημένο τους. Τον ισχυρισμό του Πλούταρχου ενισχύουν τα όσα γνωρίζουμε για τις κοινωνικές αντιλήψεις της Θήβας εκείνη την εποχή.[66] Όπως σχολιάζει ο Πλούταρχος, το ότι μια μονάδα που βασίζεται στην αγάπη και τη φιλία του ερωμένου και του εραστή, κάνει πιο δύσκολο σε κάποιον να την εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της μάχης.[67]

Στο έργο Συμπόσιο του Πλάτωνα ο Φαίδρος λέει: Και αν υπήρχε μόνο κάποιος τρόπος να επινοηθεί ότι ένα κράτος ή ένας στρατός θα έπρεπε να αποτελείται από εραστές και τους ερωμένους τους, θα ήταν οι καλύτεροι κυβερνήτες της πόλης τους, απέχοντας από κάθε ατιμία. και μιμούμενοι ο ένας τον άλλον προς τιμήν. Και όταν πολεμούσαν ο ένας στο πλευρό του άλλου, αν και ήταν μια χούφτα, θα νικούσαν τον κόσμο.[68]

Επιπλέον ανάγνωση

Επεξεργασία

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Φυτράκης Ευτ., σε: Ν.Παρασκευόπουλο/Ε.Φυτράκη, Αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 364-395
  • Gay Science: The Ethics of Sexual Orientation Research, Columbia University Press, 1997
  • Childhood Education Journal, Vol. 73, 1996
  • Handbook of Gay, Lesbian Bisexual and Transgender Administration and Policy, Marcel Dekker, 2004
  • Για την ενότητα Ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα, τα στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο του Dominique Fernandez "Η αρπαγή του Γανυμήδη", εκδόσεις Εξάντας, Αθήνα 1995, σελίδες 9-11, ISBN 960-256-220-X

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Sexual orientation, homosexuality and bisexuality». American Psychological Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2013. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Case No. S147999 in the Supreme Court of the State of California, In re Marriage Cases Judicial Council Coordination Proceeding No. 4365(...) – APA California Amicus Brief — As Filed» (PDF). σελ. 30. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2010. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Frankowski BL; American Academy of Pediatrics Committee on Adolescence (June 2004). «Sexual orientation and adolescents». Pediatrics 113 (6): 1827–32. doi:10.1542/peds.113.6.1827. ISSN 0031-4005. PMID 15173519. http://pediatrics.aappublications.org/content/113/6/1827.long. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Mary Ann Lamanna, Agnes Riedmann, Susan D Stewart (2014). Marriages, Families, and Relationships: Making Choices in a Diverse Society. Cengage Learning. σελ. 82. ISBN 1305176898. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2016. The reason some individuals develop a gay sexual identity has not been definitively established  – nor do we yet understand the development of heterosexuality. The American Psychological Association (APA) takes the position that a variety of factors impact a person's sexuality. The most recent literature from the APA says that sexual orientation is not a choice that can be changed at will, and that sexual orientation is most likely the result of a complex interaction of environmental, cognitive and biological factors...is shaped at an early age...[and evidence suggests] biological, including genetic or inborn hormonal factors, play a significant role in a person's sexuality (American Psychological Association 2010). 
  5. ↑ 5,0 5,1 Gail Wiscarz Stuart (2014). Principles and Practice of Psychiatric Nursing. Elsevier Health Sciences. σελ. 502. ISBN 032329412X. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2016. No conclusive evidence supports any one specific cause of homosexuality; however, most researchers agree that biological and social factors influence the development of sexual orientation. 
  6. ↑ Gloria Kersey-Matusiak (2012). Delivering Culturally Competent Nursing Care. Springer Publishing Company. σελ. 169. ISBN 0826193811. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016. Most health and mental health organizations do not view sexual orientation as a 'choice.' 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Submission to the Church of England's Listening Exercise on Human Sexuality». The Royal College of Psychiatrists. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2013. 
  8. ↑ Långström, N.; Rahman, Q.; Carlström, E.; Lichtenstein, P. (2008). «Genetic and Environmental Effects on Same-sex Sexual Behavior: A Population Study of Twins in Sweden». Archives of Sexual Behavior 39 (1): 75–80. doi:10.1007/s10508-008-9386-1. PMID 18536986. 
  9. ↑ Robinson, B. A. (2010). «Divergent beliefs about the nature of homosexuality». Religious Tolerance.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2011. 
  10. ↑ «"Therapies" to change sexual orientation lack medical justification and threaten health». Pan American Health Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2012. archived here .
  11. ↑ American Psychological Association: Resolution on Appropriate Affirmative Responses to Sexual Orientation Distress and Change Efforts
  12. ↑ LeVay, Simon (1996). Queer Science: The Use and Abuse of Research into Homosexuality. Cambridge: The MIT Press ISBN 0-262-12199-9
  13. ↑ «Same-sex Behavior Seen In Nearly All Animals, Review Finds». ScienceDaily. 
  14. ↑ «1,500 animal species practice homosexuality. The Medical News, 23 October 2006». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2016. 
  15. ↑ Sommer, Volker & Paul L. Vasey (2006), Homosexual Behaviour in Animals, An Evolutionary Perspective. Cambridge University Press, Cambridge. ISBN 0-521-86446-1
  16. ↑ (Bagemihl 1999)
  17. ↑ Harrold, Max (16 Φεβρουαρίου 1999). «Biological Exuberance: Animal Homosexuality and Natural Diversity». The Advocate, reprinted in Highbeam Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2007. 
  18. ↑ * Census statistics show quarter of California same-sex couples raising kids
  19. ↑ Sexual Orientation Αρχειοθετήθηκε 2012-11-09 στο Wayback Machine.. American Psychiatric Association.
  20. ↑ «Τι μας διδάσκει η ερωτική λογοτεχνία για τα σεξουαλικά ήθη στην οθωμανική κοινωνία». LiFO. 24 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024. 
  21. ↑ Mary Zeiss Stange, Carol K. Oyster, Jane E. Sloan (2011). Encyclopedia of Women in Today's World. Sage Pubns. σελ. 2016. ISBN 1-4129-7685-5. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2011. 
  22. ↑ «Why women are leaving men for other women». CNN. 23 April 2009. http://www.cnn.com/2009/LIVING/personal/04/23/o.women.leave.menfor.women/. Ανακτήθηκε στις 19 May 2009. 
  23. ↑ Sinclair, Karen, About Whoever: The Social Imprint on Identity and Orientation, NY, 2013 ISBN 9780981450513
  24. ↑ Rosario, M.; Schrimshaw, E.; Hunter, J.; Braun, L. (2006). «Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time». Journal of Sex Research 43 (1): 46–58. doi:10.1080/00224490609552298. https://archive.org/details/sim_journal-of-sex-research_2006-02_43_1/page/46. 
  25. ↑ Ross, Michael W.; Essien, E. James; Williams, Mark L.; Fernandez-Esquer, Maria Eugenia. (2003). «Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups». Sexually Transmitted Diseases (American Sexually Transmitted Diseases Association) 30 (2): 110–113. doi:10.1097/00007435-200302000-00003. PMID 12567166. https://archive.org/details/sim_sexually-transmitted-diseases_2003-02_30_2/page/110. 
  26. ↑ «Question A2: Sexual orientation». Centre for Addiction and Mental Health. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2015. 
  27. ↑ "LGBT-Sexual Orientation: What is Sexual Orientation?", the official web pages of APA. Accessed April 9, 2015
  28. ↑ Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation. American Psychological Association. 2009, σελ. 63, 86. http://www.apa.org/pi/lgbc/publications/therapeutic-response.pdf. Ανακτήθηκε στις February 3, 2015. 
  29. ↑ Mock, S. E., & Eibach, R. P. (2012). «Stability and change in sexual orientation identity over a 10-year period in adulthood». Archives of Sexual Behavior 41 (3): 641–648. doi:10.1007/s10508-011-9761-1. http://midus.wisc.edu/findings/pdfs/1153.pdf. 
  30. ↑ Diamond, L. M. (2000). «Sexual identity, attractions, and behavior among young sexual-minority women over a 2-year period». Developmental Psychology 36 (2): 241–250. doi:10.1037/0012-1649.36.2.241. PMID 10749081. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-06-10. https://web.archive.org/web/20100610021104/http://www.psych.utah.edu/people/people/diamond/Publications/Sexual%20identity%2C%20attractions%2C%20and%20behavior.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-06-11. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «Resolution on Sexual Orientation and Marriage – Research Summary» (PDF). American Psychological Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2012. 
  32. ↑ «Relationship Satisfaction and Commitment». Eurekalert.org. 22 Ιανουαρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2010. 
  33. ↑ Duffy, S.M/; C.E. Rusbult (1985). «Satisfaction and commitment in homosexual and heterosexual relationships». Journal of Homosexuality 12 (2): 1–23. doi:10.1300/J082v12n02_01. PMID 3835198. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-19. https://web.archive.org/web/20171019190212/http://www.labmeeting.com/paper/17688909/duffy-rusbult-1985-satisfaction-and-commitment-in-homosexual-and-heterosexual-relationships. Ανακτήθηκε στις 29 July 2009. 
  34. ↑ Charlotte, Baccman; Per Folkesson; Torsten Norlander (1999). «Expectations of romantic relationships: A comparison between homosexual and heterosexual men with regard to Baxter's criteria». Social Behavior and Personality. http://www.sbp-journal.com/index.php/sbp/article/view/976. Ανακτήθηκε στις 4 October 2012. 
  35. ↑ «Coming Out: A Journey». Utahpridecenter.org. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2012. 
  36. ↑ In a joint statement with other major American medical organizations, the APA says that "different people realize at different points in their lives that they are heterosexual, gay, lesbian, or bisexual". «Just the Facts About Sexual Orientation & Youth: A Primer for Principals, Educators and School Personnel». American Academy of Pediatrics, American Counseling Association, American Association of School Administrators, American Federation of Teachers, American Psychological Association, American School Health Association, The Interfaith Alliance, National Association of School Psychologists, National Association of Social Workers, National Education Association. 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2007. 
  37. ↑ «The Coming Out Continuum», Human Rights Campaign, http://dev.hrc.org/issues/3333.htm, ανακτήθηκε στις 4 May 2007 
  38. ↑ Rosario, M., Schrimshaw, E., Hunter, J., & Braun, L. (February 2006). Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time. Journal of Sex Research, 43(1), 46–58. Retrieved 4 April 2009, from PsycINFO database.
  39. ↑ Neumann, Caryn E (2004), «Outing», glbtq.com, http://www.glbtq.com/social-sciences/outing.html, ανακτήθηκε στις 2017-01-22 
  40. ↑ Maggio, Rosalie (1991), The Dictionary of Bias-Free Usage: A Guide to Nondiscriminatory Language, Oryx Press, σελ. 208, ISBN 0-89774-653-8, https://archive.org/details/dictionaryofbias00rosa/page/208 
  41. ↑ Tatchell, Peter (23 April 2007), «Outing hypocrites is justified», New Statesman, http://www.newstatesman.com/life-and-society/2007/04/human-rights-gay-outing-outed, ανακτήθηκε στις 4 May 2007 
  42. ↑ Minton, H. L. (1986). Femininity in men and masculinity in women: American psychiatry and psychology portray homosexuality in the 1930s, Journal of Homosexuality, 13(1), 1–21.
    *Terry, J. (1999). An American obsession: Science, medicine, and homosexuality in modern society. Chicago: University of Chicago Press
  43. ↑ Bailey, J.M., Zucker, K.J. (1995), Childhood sex-typed behavior and sexual orientation: a conceptual analysis and quantitative review. Developmental Psychology 31(1):43
  44. ↑ «Royal College of Psychiatrists' statement on sexual orientation» (PDF). Royal College of Psychiatrists' statement on sexual orientation. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015. 
  45. ↑ Perrin, E. C. (2002). Sexual Orientation in Child and Adolescent Health Care. New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers. ISBN 0-306-46761-5. 
  46. ↑ Mitchum, Robert (12 August 2007), «Study of gay brothers may find clues about sexuality», Chicago Tribune, http://archives.chicagotribune.com/2007/aug/12/news/chi-gaygene_bd12aug12, ανακτήθηκε στις 4 May 2007 
  47. ↑ «How much is known about the origins of homosexuality?». Church Times. 16 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2010. 
  48. ↑ Ngun, TC; Vilain, E (2014). «The biological basis of human sexual orientation: is there a role for epigenetics?». Adv Genet 86: 167–84. doi:10.1016/B978-0-12-800222-3.00008-5. PMID 25172350. 
  49. ↑ Balter, Michael (2015-10-09). «BEHAVIORAL GENETICS. Can epigenetics explain homosexuality puzzle?». Science 350 (6257): 148. doi:10.1126/science.350.6257.148. ISSN 1095-9203. PMID 26450189. 
  50. ↑ Zietsch et al. (2008)
  51. ↑ Iemmola, Francesca; Camperio Ciani, Andrea (2009). «New Evidence of Genetic Factors Influencing Sexual Orientation in Men: Female Fecundity Increase in the Maternal Line». Archives of Sexual Behavior (Springer Netherlands) 38: 393–9. doi:10.1007/s10508-008-9381-6. PMID 18561014. https://archive.org/details/sim_archives-of-sexual-behavior_2009-06_38_3/page/393. 
  52. ↑ Bailey, N. W.; Zuk, M. (2009). «Same-sex sexual behavior and evolution» (PDF). Trends In Ecology & Evolution 24 (8): 439–446. doi:10.1016/j.tree.2009.03.014. PMID 19539396. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514185847/http://www.faculty.ucr.edu/~mzuk/Bailey%20and%20Zuk%202009%20Same%20sex%20behaviour.pdf. Ανακτήθηκε στις 2017-02-15. 
  53. ↑ 53,0 53,1 «Σύμφωνο συμβίωσης και Γάμοι Ομοφυλοφίλων: Ποιες χώρες είπαν «Ναι»». euronews. Euronews (GR). 13 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  54. ↑ «Υπέρ της νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων ψήφισε η γερμανική Βουλή - Κατά η Μέρκελ». Η Καθημερινή. 30 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  55. ↑ «Ψηφίστηκε στη Ρωσία νόμος κατά της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας»». Το Βήμα. 11 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  56. ↑ 56,0 56,1 «Αυτές είναι οι χειρότερες ευρωπαϊκές χώρες για τους ομοφυλόφιλους». iefimerida. 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  57. ↑ 57,0 57,1 57,2 (Γαλλικά) Raoul Mbog (11 Μαρτίου 2014). «Les pays africains qu'il vaut mieux éviter si vous êtes gay». Slate Afrique. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  58. ↑ (Γαλλικά) Dominique Mosbergen (5 Οκτωβρίου 2016). «Singapour, l'un des pays les plus riches du monde, restreint les droits fondamentaux des personnes LGBT». HuffPost (FR). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  59. ↑ Κοράνιο Σουρά 45 εδ. 17: ...κατόπιν σου δώσαμε τη Σαρία, στη θρησκεία, ακολούθησέ τη και μην ακολουθείς τη λαγνεία εκείνων που δε γνωρίζουν...
  60. ↑ «Οι δέκα χώρες που τιμωρούν με θάνατο την ομοφυλοφιλία». http://www.protothema.gr/world/article/586791/oi-10-hores-pou-timoroun-me-thanato-tin-omofulofilia/. Ανακτήθηκε στις 2017-08-14. 
  61. ↑ Max Bearak and Darla Cameron (16 Ιουνίου 2016). «Analysis | Here are the 10 countries where homosexuality may be punished by death». Washington Post. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2017. 
  62. ↑ Λακεδ. Επιτηδ. 7,237C
  63. ↑ Αισώπου Μύθοι, "Ζεύς και Αισχύνη"
  64. ↑ Πλάτων, Νόμοι 636c
  65. ↑ André, Mirambel (1939). 96. Πλατωνος Συμπόσιο (Ἤ γιὰ τον Ἔρωτα), λογοτεχνικὴ μετάφραση, εἰσαγωγὴ, σημειώσεις Δημήτρη ΦΩΤΙΑΔΗ. Athènes, 1938. PERSEE. 806434295. 
  66. ↑ Sabin, Philip A. G.· Wees, Hans van (2007). The Cambridge history of Greek and Roman warfare. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-85779-6. 190966775. 
  67. ↑ «Βίοι Παράλληλοι/Πελοπίδας - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2024. 
  68. ↑ Jowett, Benjamin. SYMPOSIUM. Cambridge: Cambridge University Press. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία



Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ομοφυλοφιλία&oldid=10851631"