Η Ομολογία της Αυγούστας (λατ.: Confessio Augustana), είναι η κύρια ομολογία πίστεως των Λουθηρανικών εκκλησιών και ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα της Λουθηρανικής μεταρρύθμισης. Η Ομολογία της Αυγούστας ή Άουγκσμπουργκ, γράφτηκε στα γερμανικά και λατινικά, και παρουσιάστηκε από έναν αριθμό Γερμανών ηγεμόνων στη Δίαιτα της Αυγούστας, στις 25 Ιουνίου 1530. Ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είχε καλέσει τους πρίγκιπες και τις ελεύθερες περιοχές της Γερμανίας που είχαν προσχωρήσει στο Λουθηρανικό κίνημα, να εξηγήσουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει τη θρησκευτική και πολιτική ενότητα μέσα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είναι το τέταρτο κείμενο που περιέχεται στο Βιβλίο της Ομόνοιας.

Βιτρώ από μια Γερμανική εκκλησία, με θέμα την Ομολογία της Αυγούστας

Περιεχόμενο

Επεξεργασία

Η Ομολογία της Αυγούστας αποτελείται από 28 άρθρα, τα οποία περιλαμβάνουν 21 θέσεις (θετικές δηλώσεις) που περιγράφουν τις αρχές της Χριστιανικής πίστης, όπως τις αντιλαμβάνονται οι Λουθηρανοί, και επτά αντιθέσεις (αρνητικές δηλώσεις) που περιγράφουν όσα θεωρούνται παραβιάσεις της Χριστιανικής πίστης από την εκκλησία της Ρώμης.

Άρθρο Τίτλος Περιγραφή
I Θεός Οι Λουθηρανοί πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό και απορρίπτουν άλλες ερμηνείες σχετικά με τη φύση του Θεού.
II Προπατορικό αμάρτημα Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι η φύση του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, χωρίς φόβο Θεού, χωρίς εμπιστοσύνη προς στον Θεό και γεμάτη λαγνεία. Η μόνη θεραπεία για την αμαρτία είναι η αναγέννηση διά του Βαπτίσματος και του Αγίου Πνεύματος.
III Ο Υιός του Θεού Οι Λουθηρανοί πιστεύουν στην ενσάρκωση, δηλαδή στην ένωση της ανθρώπινης και της θεϊκής φύσης, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Μόνο ο Ιησούς Χριστός συμφιλιώνει την ανθρωπότητα με τον Θεό.
IV Δικαίωση διά της πίστεως Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δικαιωθεί ενώπιον του Θεού με τις δικές του ικανότητες. Εξαρτόμαστε πλήρως από τον Ιησού Χριστό για τη συμφιλίωσή μας με τον Θεό.
V Η Διακονία του Κηρύγματος Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι για να δουν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού να κηρύττεται σε όλο τον κόσμο, ο Χριστός έχει εγκαθιδρύσει τη διακονία του αγίου κηρύγματος.
VI Για τη Νέα Υπακοή Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι τα καλά έργα των Χριστιανών είναι καρποί τις πίστης και της σωτηρίας, και όχι η τιμή που καταβάλλεται γι' αυτά.
VII Για την Εκκλησία Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι υπάρχει μια αγία Χριστιανική Εκκλησία, και βρίσκεται οπουδήποτε κηρύττεται το Ευαγγέλιο με την αγνότητα και την καθαρότητά του, και όπου γίνονται τα μυστήρια σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.
VIII Τι είναι η Εκκλησία Παρά την όποια υποκρισία μπορεί να υπάρχει μέσα στην εκκλησία (και μεταξύ των ανθρώπων που την αποτελούν), ο Λόγος και τα Μυστήρια είναι έγκυρα, καθώς έχουν συσταθεί από τον Ιησού Χριστό, και δεν έχει σημασία τι αμαρτίες μπορεί να έχει ο άνθρωπος που τα διαχειρίζεται.
IX Για το Βάπτισμα Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι Βάπτισμα είναι απαραίτητο για τη σωτηρία, και ότι μέσω του Βαπτίσματος προσφέρεται η χάρη του Θεού. Τα παιδιά βαπτίζονται, καθώς τους προσφέρεται η χάρη του Θεού.
X Για τη Θεία Ευχαριστία Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι το σώμα και το αίμα του Χριστού είναι πραγματικά παρόντα στον άρτο και στον οίνο του μυστηρίου, και απορρίπτουν όσους διδάσκουν διαφορετικά.
XI Για την Εξομολόγηση Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι η κατ' ιδίαν άφεση αμαρτιών, πρέπει να παραμείνει στην εκκλησία, αν και ο πιστός δεν χρειάζεται να απαριθμεί όλες τις αμαρτίες του, καθώς είναι αδύνατον για έναν άνθρωπο να μπορεί να απαριθμήσει όλες τις αμαρτίες για τις οποίες πρέπει να λάβει συγχώρεση.
XII Για τη Μετάνοια Η Μετάνοια έρχεται σε έναν άνθρωπο, σε δύο μέρη: με τη μεταμέλεια για τις αμαρτίες του που περιγράφονται στον Νόμο, και με την πίστη που προσφέρεται μέσω του Ευαγγελίου. Ένας πιστός ποτέ δεν μπορεί να είναι εντελώς ελεύθερος από την αμαρτία, αλλά ούτε και να ζει έξω από τη χάρη του Θεού.
XIII Για τη Χρησιμότητα των Μυστηρίων Τα Μυστήρια (το Βάπτισμα και η Θεία Ευχαριστία), αποτελούν τις φυσικές φανερώσεις του Λόγου του Θεού και τη δέσμευσή Του σε μας. Τα μυστήρια δεν είναι απλά φυσικά στοιχεία, καθώς ο λόγος του Θεού και οι υποσχέσεις Του, είναι δεσμευμένα σε αυτά.
XIV Για τον Εκκλησιαστικό Κανόνα Οι Λουθηρανοί επιτρέπουν τη διαχείριση των μυστηρίων, μόνο σε αυτούς που έχουν κληθεί.
XV Για τις Εκκλησιαστικές Χρήσεις Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι οι εορτές της εκκλησίας, τα εορτολόγια και οι διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις, είναι χρήσιμες για τις θρησκευτικές τελετές, αλλά ότι η τήρησή τους και η τελετουργικότητά τους δεν είναι απαραίτητα στοιχεία για τη σωτηρία. Η θεώρηση των ανθρωπίνων παραδόσεων (όπως εορτές, νηστείες, διακρίσεις στη βρώση κρέατος), ως μέσα για την πρόσκληση της χάρης, απορρίπτεται ως αντίθετη με το Ευαγγέλιο.
XVI Για τις Πολιτικές Υποθέσεις Οι κυβερνήσεις θεωρείται ότι αποτελούν τμήμα των φυσικών εντολών του Θεού, και οι Χριστιανοί είναι ελεύθεροι να υπηρετήσουν στη κυβέρνηση, στον στρατό και γενικά να συμμετέχουν στην κοινωνική δραστηριότητα. Οι νόμοι του κράτους, πρέπει να τηρούνται εφόσον δεν είναι εντολές που οδηγούν στην αμαρτία.
XVII Για την Επιστροφή του Χριστού κατά την Κρίση Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός θα επιστρέψει για να κρίνει τον κόσμο και όλους τους ανθρώπους. Στους πιστούς θα δοθεί αιώνια χαρά, ενώ οι ασεβείς θα κριθούν. Το άρθρο αυτό απορρίπτει την έννοια ενός γήινου βασιλείου, και την αντίληψη ότι η κρίση του Χριστού δεν θα είναι οριστική.
XVIII Για την Ελεύθερη Βούληση Οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι έχουμε ελεύθερη βούληση στη γενική δικαιοσύνη, αλλά ότι δεν έχουμε ελεύθερη βούληση στην πνευματική δικαιοσύνη. Με άλλα λόγια, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε επιλογές και να ενεργούμε αναλόγως, εκτός όμως από την επιλογή της σωτηρίας. Η πίστη δεν είναι έργο ανθρώπων, αλλά του Αγίου Πνεύματος.
XIX Για τα Αίτια της Αμαρτίας Ο Θεός δεν κάνει ανθρώπους να αμαρτάνουν — αντιθέτως, η αμαρτία είναι το έργο της ασέβειας και του διαβόλου.
XX Για τα Καλά Έργα Η Λουθηρανική έννοια της δικαίωσης διά της πίστεως, δεν καταδικάζει με οποιονδήποτε τρόπο τα καλά έργα. Η πίστη, μας κινητοποιεί να κάνουμε καλά έργα, ως ενδείξεις της δικαίωσής μας, αλλά δεν είναι απαιτούμενα για τη σωτηρία μας.
XXI Για τη Λατρεία των Αγίων Οι Λουθηρανοί τιμούν τους αγίους, όχι ως σωτήρες ή μεσίτες προς τον Θεό, αλλά ως παραδείγματα προς μίμηση και πηγή έμπνευσης για την πίστη και τη ζωή μας.

Αντιθέσεις

Επεξεργασία
Άρθρο Τίτλος Περιγραφή
XXII Για τα Δύο Δώρα στο Μυστήριο (Ευχαριστία) Πρέπει να προσφέρεται στους πιστούς και άρτος και οίνος, όχι μόνο ο άρτος.
XXIII Για τον Γάμο των Λειτουργών Οι Λουθηρανοί επιτρέπουν στον κλήρο να εισέρχεται στον θεσμό του γάμου, καθώς στην πρώιμη εκκλησία οι επίσκοποι ήταν παντρεμένοι, εφόσον ο Θεός ευλογεί τον γάμο ως μια διάταξη της δημιουργίας, και καθώς επίσης ο γάμος και η τεκνοποιία αποτελούν τη φυσική διέξοδο για την ανθρώπινη σεξουαλική επιθυμία.
XXIV Για τη Λειτουργία Οι Λουθηρανοί διατηρούν την πρακτική της Λειτουργίας, αλλά μόνο ως δημόσια συγκέντρωση με σκοπό τη λατρευτική δραστηριότητα της κοινότητας και την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Αντιθέτως, απορρίπτουν τη θεώρηση της Λειτουργίας ως έργο για τη σωτηρία και ως μέσο για κοσμικό (χρηματικό) κέρδος.
XXV Για την Εξομολόγηση Οι Λουθηρανοί υποστηρίζουν την αναγκαιότητα της εξομολόγησης και της άφεσης αμαρτιών, αλλά απορρίπτουν την αντίληψη ότι η εξομολόγηση θα πρέπει να γεννά ενοχές ή άγχος για τον Χριστιανό. Η άφεση προσφέρεται για όλες τις αμαρτίες, όχι μόνο για τις αμαρτίες που μπορούν να ειπωθούν κατά την εξομολόγηση, καθώς είναι αδύνατον για έναν άνθρωπο να γνωρίζει όλες τις παραβάσεις του.
XXVI Για τη Διάκριση στη Βρώση Κρέατος Οι ανθρώπινες παραδόσεις που σχετίζονται με περιόδους νηστείας και ειδικές εορτές με διαιτητικούς περιορισμούς, είναι αντίθετες με το Ευαγγέλιο ως μέσα για την απόκτηση της Θεϊκής εύνοιας. Ενώ η νηστεία και άλλες πρακτικές, είναι πνευματικά χρήσιμες, δεν μπορούν να δικαιώσουν τον άνθρωπο, ούτε να του προσφέρουν τη σωτηρία.
XXVII Για τους Μοναστικούς Όρκους Ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιτύχει καθαρότητα στην κοινότητα, ή να απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο, και η τελειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί με οποιονδήποτε όρκο που έχει γίνει ή ενέργεια του ανθρώπου, και μόνο.
XXVIII Για την Εκκλησιαστική Δύναμη Η μόνη εξουσία που δόθηκε στους λειτουργούς ή τους επισκόπους, είναι η εξουσία που τους δίνεται από τις Γραφές, να κηρύττουν, να διδάσκουν και να τελούν τα μυστήρια. Δεν είναι αστικοί κυβερνήτες ή στρατιωτικοί.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία