Ναυμαχία του Άθω

Η Ναυμαχία του Όρους Άθω (επίσης γνωστή και ως Ναυμαχία του Αγίου Όρους ή Μάχη της Λήμνου) πραγματοποιήθηκε από τις 27 Ιουνίου έως την 1η Ιουλίου του 1807 και αποτέλεσε σημαντική ναυμαχία του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1806-1812). Διεξήχθη ένα μήνα μετά τη νίκη των Ρώσων, υπό τον Ντιμίτρι Σενιάβιν (Dmitry Senyavin), επί των Τούρκων στη Ναυμαχία των Δαρδανελίων. Η νίκη στη ναυμαχία του Άθω εξασφάλισε τη Ρωσική κυριαρχία στο Αιγαίο για το υπόλοιπο του πολέμου.

Ναυμαχία του Άθω, του Αλεξέι Μπογολιούμποβ (Aleksey Bogolyubov) (1824-96).

Ο Ρωσικός στόλος μετά τη Ναυμαχία του Άθω, του Αλεξέι Μπογολιούμποβ (Aleksey Bogolyubov) (1824-96).

Η Μάχη των Δαρδανελίων. 1807 g. Το απόσπασμα του Ναυάρχου Α.Σ. Greig.

Η ναυμαχία

Η ναυμαχία ξεκίνησε με την υποχώρηση του Σενιαβίν από τα Δαρδανέλια, τα οποία είχε αποκλείσει από τον Μάρτιο, προς τον Ρωσικό ναύσταθμο στην Τένεδο. Ο Τούρκος διοικητής, Σεβιτ Αλί Καπουντάν Πασάς (Kapudan Pasha Seyit-Ali), αποτόλμησε έξοδο επικεφαλής ενός στόλου που αποτελούνταν από εννέα θωρηκτά, πέντε φρεγάτες και πέντε ακόμα πλοία από το στενό προς το Αιγαίο. Ο Σενιαβίν, διακόπτοντας την υποχώρησή του βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Οθωμανικό στόλο μεταξύ του όρους Άθω και της Λήμνου.

Από προηγούμενη εμπειρία του, ο Σενιαβίν γνώριζε ότι οι Οθωμανοί πολεμούσαν γενναία, εκτός αν η ναυαρχίδα τους βυθιζόταν ή αιχμαλωτιζόταν. Έτσι διέταξε τον Αλεξέι Γριγ (Aleksey Greig) και άλλους πλοιάρχους των θωρηκτών του να επικεντρώσουν την επίθεσή τους στα τρία Τουρκικά επικεφαλής πλοία, ενώ τα υπόλοιπα Ρωσικά πλοία θα απέτρεπαν τις Τουρκικές φρεγάτες να παράσχουν βοήθεια.

Οι Ρώσοι προσέγγισαν τον εχθρικό στόλο σε δύο παράλληλες γραμμές αποτελούμενες από 5 θωρηκτά έκαστη, γυρίζοντας προς το Βορρά ώστε να περάσουν παράλληλα με την Τουρκική γραμμή. Στη διάρκεια της μάχης τρία Οθωμανικά θωρηκτά και τέσσερις φρεγάτες, περίπου το ένα τρίτο του στόλου του Σουλτάνου, βυθίστηκε ή υποχρεώθηκε να προσαράξει. Ο υπόλοιπος στόλος κατέφυγε στην ασφάλεια των Δαρδανελίων. Καθοδόν προς τα Δαρδανέλια οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να αυτοβυθίσουν ένα ακόμα θωρηκτό και μία φρεγάτα κοντά στη Θάσο, στις 4 Ιουλίου, ενώ έχασαν μία ακόμα φρεγάτα και ένα ιστιοφόρο κοντά στη Σαμοθράκη στις 5 Ιουλίου.

Ως επακόλουθο της ναυμαχίας η Οθωμανική Αυτοκρατορία απώλεσε ένα αξιόμαχο στόλο, για περισσότερο από μία δεκαετία, και υπέγραψε ανακωχή με τη Ρωσία στις 12 Αυγούστου.

Διάταξη μάχης

Ακολουθεί η διάταξη μάχης των δύο στόλων. Τα εντός παρενθέσεως νούμερα αναφέρονται στον αριθμό κανονιών του κάθε πλοίου.

Ρωσία Θωρηκτά Πρώτη γραμμή Rafail (84) Selafail (74) Moshtchnyi (74) Tverdyi (74 - ναυαρχίδα) Skoryi Δεύτερη γραμμή Silnyi Uriil (84) Yaroslav (74) Retvizan (64 - δεύτερη ναυαρχίδα) Sv. Elena (74) 754 κανόνια συνολικά

Τουρκία Θωρηκτά: Masudiya (120 - ναυαρχίδα) Sadd al-bahr (84 - δεύτερη ναυαρχίδα) - Αιχμαλωτίστηκε την 1 Ιουλίου Anka-yi bahri (84) Taus i bahri (84) Tevfik-numa (84) Bisharet (ή Biafaret) (84) - Προσάραξε και αυτοβυθίστηκε στις 3 Ιουλίου Kilid-i bahri (84) Sayyad-i bahri (74) Gulbang-i-Nusrat (74) Jebel-andaz (74) Φρεγάτες: Meskeni-ghazi (50) Bedr-i zafar (50) Fakih-i zafar (50) Nessim (50) - Προσάραξε και αυτοβυθίστηκε στις 3 Ιουλίου Iskenderiya (44) Ιστιοφόρα: Metelin (32) - Προσάραξε και αυτοβυθίστηκε στις 3 Ιουλίου Rahbar-i alam (28) Λοιπά σκάφη: Denyuvet (32) Alamat i Nusrat (18) Melankai? (18) 1196 κανόνια συνολικά

Βιβλιογραφία

• Naval wars in the Levant 1559-1853 (1952) - R. C. Anderson. ISBN 1-57898-538-2

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Περιγραφή της ναυμαχίας Αρχειοθετήθηκε 2012-07-28 στο Wayback Machine.