Νίζνι Νόβγκοροντ

Το Νίζνι Νόβγκοροντ (σε ελληνική απόδοση «Κάτω Νεάπολη», στη ρωσική Ни́жний Но́вгород, προφέρεται: [ˈnʲiʐnʲɪj ˈnovɡərət]), ευρύτερα γνωστό και απλώς ως Νίζνι, είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Νοβοσιμπίρσκ και το Γεκατερίνμπουργκ, με πληθυσμό 1.250.619 κατοίκους (ρωσική απογραφή 2010), από 1.311.252 κατοίκους (ρωσική απογραφή 2002) και 1.438.133 (σοβιετική απογραφή 1989). Είναι οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο της μεγάλης οικονομικής περιοχής Βόλγα-Βιάτκα, καθώς και διοικητικό κέντρο της ομώνυμης Περιφέρειας Νίζνι Νόβγκοροντ και της Ομοσπονδιακής Περιοχής του Βόλγα.

Πόλη
Νίζνι Νόβγκοροντ
Σύμβολα
Χώρα	Ρωσία
Ομοσπονδιακό υποκείμενο	Περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ
Περιφερειακό διαμέρισμα	πόλη του Νίζνι Νόβγκοροντ
Εσωτερική διαίρεση	8 διοικητικά τμήματα
Γιουριγι Σαλαμπαγιεβ
Πληθυσμός	1.267.760 κάτοικοι (2015)
Πυκνότητα πληθυσμού	3077.51 κάτ./τ.χλμ
Έκταση	515 τ.χλμ
Υψόμετρο	200 μ
Τηλεφωνικός κωδικός	+7 831
Ταχυδρομικός κώδικας	603000-603999
Ιστότοπος	admgor.nnov.ru
Ρωσικές πόλεις στα Wikimedia Commons

Από το 1932 έως το 1990 η πόλη ήταν γνωστή με το όνομα Γκόρκι (Го́рький), προς τιμή του συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι που γεννήθηκε εκεί.

Γεωγραφία

Το Νίζνι Νόβγκοροντ βρίσκεται στη συμβολή των δύο μεγαλύτερων ποταμών του ευρωπαϊκού τμήματος της Ρωσίας: του Οκά και του Βόλγα. Η πόλη χωρίζεται από τον Οκά σε δύο μέρη: την ανατολική ορεινή περιοχή (Άνω πόλη) και τη δυτική πεδινή, εγκάρσια (Κάτω πόλη). Στην άλλη όχθη του ποταμού Βόλγα υπάρχει μια δορυφορική πόλη, το Μπορ.

Η περιοχή της πόλης είναι 515 km².

Κλίμα

Το 1834 ο πρώτος μετεωρολογικός σταθμός άνοιξε στο Νίζνι Νόβγκοροντ. Έναν αιώνα αργότερα μετατράπηκε στο Τμήμα Υδρομετεωρολογικών Υπηρεσιών του Γκόρκυ, από το 1978 - σε Τμήμα Υδρομετεωρολογίας και Περιβαλλοντικού Ελέγχου Άνω Βόλγα.

Το κλίμα στο Νίζνι Νόβγκοροντ είναι μέτρια ηπειρωτικό, με πολύ κρύους χειμώνες και ζεστά, σχετικά σύντομα καλοκαίρια. Λόγω των μεγάλων διαφορών στο έδαφος στο εγκάρσιο τμήμα της πόλης, είναι κάπως πιο ζεστό από ό, τι στο υψίπεδο. Κατά μέσο όρο, λαμβάνει 15 έως 20% περισσότερη βροχόπτωση ανά έτος. Οι μέσες μηνιαίες μακροχρόνιες θερμοκρασίες σε χαμηλές περιοχές κυμαίνονται από –11,6 ° C τον Ιανουάριο έως +18,4 ° C τον Ιούλιο, σε ορεινές περιοχές από -12 ° C τον Ιανουάριο έως +18,1 ° C τον Ιούλιο. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι +4,8 ° C; ταχύτητα ανέμου 2,8 m/sec, μέση ετήσια υγρασία αέρα - 76%. Η πόλη βρίσκεται στη συμβολή δύο μεγάλων ποταμών σε μια ελώδη περιοχή, έτσι ομίχλες είναι πολύ συχνές εδώ και υψηλή σχετική υγρασία το καλοκαίρι.

Ο ήλιος λάμπει στο Νίζνι Νόβγκοροντ για περίπου 1775 ώρες το χρόνο. Η μέγιστη διάρκεια της ημέρας είναι τον Ιούνιο, 17 ώρες 44 λεπτά, και η ελάχιστη τον Δεκέμβριο, 6 ώρες 52 λεπτά. Η συννεφιά το χειμώνα είναι αρκετά μεγάλη: 75-80% του χρόνου που ο ουρανός καλύπτεται με σύννεφα και από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο η πιθανότητα ενός καθαρού ουρανού είναι ήδη 49-56%. Την περίοδο φθινοπώρου-χειμώνα, ο ουρανός συχνά καλύπτεται με σύννεφα το πρωί και κατά τη διάρκεια της ημέρας ο καιρός καθαρίζει. Την άνοιξη και το καλοκαίρι, αντίθετα, είναι χωρίς σύννεφα κυρίως τα πρωινά · μέχρι το μεσημέρι, εμφανίζονται ισχυρά σύννεφα σωρείτων, τα οποία εξαφανίζονται το βράδυ.

Λόγω του πιο ηπειρωτικού κλίματος, το καλοκαίρι στο Νίζνι Νόβγκοροντ η θερμοκρασία είναι ελαφρώς υψηλότερη από ό,τι στη Μόσχα, ενώ τον χειμώνα είναι χαμηλότερη. Την άνοιξη, η παραπάνω μηδενική θερμοκρασία καθορίζεται συνήθως γύρω στις 5 Απριλίου και παραμένει μέχρι το τέλος Οκτωβρίου. Η μέση βροχόπτωση είναι 653 mm ετησίως, με τη μεγαλύτερη βροχόπτωση τον Ιούλιο και τη μικρότερη τον Μάρτιο. Κατά μέσο όρο υπάρχουν 180 ημέρες με βροχόπτωση ετησίως. Το χιόνι αρχίζει να πέφτει τον Οκτώβριο, αλλά μια σταθερή κάλυψη χιονιού παρατηρείται στα τέλη Νοεμβρίου, μέχρι τα μέσα Απριλίου. Κατά κανόνα, η θερμοκρασία του αέρα τον χειμώνα κυμαίνεται ελαφρώς και είναι -10 ... -20 °C. Χειμερινές καταιγίδες παρατηρούνται περιστασιακά (συγκεκριμένα, τέτοιες καταιγίδες παρατηρήθηκαν στις 27 Νοεμβρίου 1940, στις 30 Νοεμβρίου 1951, στις 14 Φεβρουαρίου 1960 και στις 3 Δεκεμβρίου 1962). Υπάρχουν λιγότερες βροχοπτώσεις την άνοιξη από ό,τι σε άλλες εποχές. Την άνοιξη το χιόνι αρχίζει να λιώνει το δεύτερο μισό του Μαρτίου και συνήθως λιώνει εντελώς μέχρι τα τέλη Απριλίου.

Το καλοκαίρι στο Νίζνι Νόβγκοροντ ξεκινά στις αρχές Ιουνίου, όταν η θερμοκρασία είναι σταθερή, περίπου +15 ° C. Η μέγιστη θερμοκρασία παρατηρείται συνήθως το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι είναι +15 μέχρι +20 °C. Το καλοκαίρι, βρέχει κυρίως με τη μορφή βραχυπρόθεσμων αλλά έντονων βροχοπτώσεων, συνήθως περίπου 20 ημέρες με καταιγίδες. Οι καταιγίδες μπορούν πολύ συχνά να συνοδεύονται από λαμπερούς ανέμους και τυφώνες. Οι τυφώνες είναι ιδιαίτερα συχνές στην Κάτω Πόλη. Τον Σεπτέμβριο η θερμοκρασία πέφτει απότομα και πέφτει κάτω από τους +10 °C έως τις 20. Το φθινόπωρο βρέχει συχνά και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σις 10 Οκτωβρίου περίπου, η ανάπτυξη των φυτών σταματά και συμβαίνει μετάβαση στα τέλη του φθινοπώρου. Στα τέλη του φθινοπώρου ο καιρός γίνεται συννεφιασμένος και βροχερός.

Κλιματικά δεδομένα Nizhny Novgorod 1881-2010 extremes since 1835
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F)	5.7	7.0	17.3	26.3	32.5	36.3	38.2	38.0	31.0	24.2	13.8	8.5	38,2
Μέση Μέγιστη °C (°F)	−5.9	−5.3	1.1	10.9	18.7	22.6	24.7	22.1	15.6	8.0	−0.5	−4.7	8,9
Μέση Μηνιαία °C (°F)	−8.9	−8.7	−2.6	6.1	12.9	17.2	19.4	16.9	11.1	4.7	−2.8	−7.4	4,8
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−11.6	−11.7	−5.8	2.1	7.9	12.6	14.8	12.6	7.6	2.1	−4.8	−9.9	1,3
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F)	−41.2	−37.2	−28.3	−19.7	−6.9	−1.8	4.6	0.9	−5.5	−16	−29.4	−41.4	−41,4
Υετός mm (ίντσες)	47	38	37	36	46	76	73	69	61	64	55	55	657
% υγρασίας	86	81	74	64	60	69	70	74	79	82	87	86	76
Μέσες ημέρες βροχόπτωσης	5	4	5	13	17	19	18	18	18	18	10	6	151
Μέσες ημέρες χιονόπτωσης	28	24	18	7	1	0.1	0	0	1	8	20	26	133
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας	43	79	145	196	275	287	280	238	152	81	38	25	1.839
Πηγή #1: Pogoda.ru.net
Πηγή #2: NOAA (sun 1961–1990)

Ιστορία

Η εμφάνιση της πόλεως και το πριγκιπάτο του Νίζνι Νόβγκοροντ

Από τον 9ο αιώνα πραγματοποιήθηκε ο σλαβικός εποικισμός των εδαφών κατά μήκος του ανώτερου Βόλγα, που κατοικείτο έως τότε από φινοουγγρικούς λαούς. Μέχρι το τέλος του 11ου αιώνα, ολόκληρος ο άνω ρους του Βόλγα ανήκε στη Ρωσία, σχεδόν έως το στόμιο του Οκά. Τα όρια της Βουλγαρίας του Βόλγα άρχισαν λίγο χαμηλότερα, και η δεξιά όχθη του Βόλγα μέχρι το στόμιο του Σούρα κατοικήθηκε από τους Ερζιανούς. Ταυτόχρονα, το Γκοροντγιέτς ήταν η «τελευταία» σλαβική πόλη επί του Βόλγα έως το 1221.

Το 1221 ο πρίγκιπας Γιούρι Β΄ του Βλαντίμιρ ίδρυσε στη συμβολή του Βόλγα και του Οκά ένα προπύργιο για την υπεράσπιση των συνόρων του πριγκιπάτου του Βλαντιμίρ από τους Μοκάν, τους Ερζιανούς, τη Μάρι και τους Βούλγαρους με το όνομα Νόβγκοροντ της γης Νίζοβ. Οι Νοβογκόριοι ονόμασαν το πριγκηπάτο του Βλαντιμίρ «Γη Νίζοβσκαγια», αργότερα αυτό το όνομα μετατράπηκε σε Νίζνι Νόβγκοροντ και παρέμεινε στον αυτοκρατορικό τίτλο μέχρι το 1917.

Κατά την περίοδο του φεουδαρχικού κατακερματισμού, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν εναλλακτικά το μεγαλύτερο μέρος των αρχηγών του Σούζνταλ και του Βλαντιμίρ. Το 1350 η πόλη έγινε η πρωτεύουσα του ανεξάρτητου πριγκιπάτου Νίζνι Νόβγκοροντ, το οποίο κατέλαβε ένα τεράστιο έδαφος και ανταγωνίστηκε τη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περιοχές του Νίζνι Νόβγκοροντ άρχισαν να ζουν ενεργά.

Ρωσικό βασίλειο

Το 1392 (αλλά τελικά μόνο το 1425 υπό τον Βασίλι Κιρντιάπα), κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των εδαφών του πριγκηπάτου της Μόσχας, το Μεγάλο Δουκάτο του Νίζνι Νόβγκοροντ προσαρτήθηκε στα υπάρχοντα της Μόσχας και η ίδια η πόλη έγινε το κέντρο της ίδιας περιοχής όνομα.

Περί το 1469 ο Αφανασιγι Νικιτιν επισκέφθηκε την πόλη και το ανέφερε στις ταξιδιωτικές του σημειώσεις «Περπατώντας στις Τρεις Θάλασσες».

Κάτω από τον Ιβάν Γ΄ και τον Βασίλι Γ΄, η πόλη έπαιξε το ρόλο συνοριακού σταθμού με το Καζάν Χανιάτ, είχε μόνιμο στρατό και ήταν τόπος συγκέντρωσης πολεμιστών κατά τη διάρκεια εκστρατειών εναντίον του. Το 1500-1511, αντί του υπάρχοντος ξύλου, χτίστηκε η πέτρα Νίζνι Νόβγκοροντ Κρεμλίνο. Μετά την εκστρατεία του Βασίλι Γ΄ Χανάτο του Καζάν, το 1523, η πόλη του Βασιλείου (τώρα Βασιλσουρσκ) ιδρύθηκε στον ποταμό Σουρα, στον οποίο μεταφέρθηκαν τα συνοριακά καθήκοντα και με την κατάκτηση του Καζάν και του Αστραχάν από τον Ιβάν IV, τα σύνορα στο Βόλγα εξαφανίστηκαν εντελώς. Το 1565, αφού ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός διαίρεσε το ρωσικό βασίλειο σε οπρίτσνινα και ζεμσετσεινα, ο Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μέρος της ζεμσετσεινα.

Κατά τη διάρκεια της Εποχή των Αναστατώσεων, ο Νίζνι Νόβγκοροντ, μαζί με την Τριάδα-Σέργιος Λαύρα, συνέχισαν να παρέχουν υποστήριξη στη Μόσχα, που καταλήφθηκε από την Κοινοπολιτεία. Ο αποφασιστικός ρόλος στην απελευθέρωση από τους πολωνούς-λιθουανικούς εισβολείς διαδραμάτισε η πολιτοφυλακή του Νίζνι Νόβγκοροντ του 1612 υπό την ηγεσία του επικεφαλής του Νίζνι Νόβγκοροντ zemstvo Κοζμά Μινίν και του πρίγκιπα Ντμίτρι Ποζάρσκι.

Τον 17ο αιώνα το εκκλησιαστικό σχίσμα που συνέβη στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον Πατριάρχη Νίκωνα οδήγησε στον σχηματισμό πολυάριθμων οικισμών Παλαιών Πιστών στην περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ, και ειδικά στον ποταμό Kerzhenets. Για την εξάλειψη του σχίσματος στη Νίζνι το 1672, ιδρύθηκε η Επισκοπή Νίζνι Νόβγκοροντ και Αλατίρ, επικεφαλής της οποίας μέχρι το 1719 ήταν Μητροπολίτης.

• 
  Νίζνι Νόβγκοροντ στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα (από το βιβλίο του Αδάμ Ολέαριος "Περιγραφή του ταξιδιού στο Μουσκόβι" (1656)
• 
  Κλήση του Κόζμα Μινίν στους κατοίκους της πόλης
• 
  Νίζνι Νόβγκοροντ σε χαρακτική του Πιτερ βαν ντγιερα Αα (1727)

Ρωσική αυτοκρατορία

Κύρια πλατεία Ευαγγελισμού

Ως αποτέλεσμα των διοικητικών-εδαφικών μεταρρυθμίσεων του Πέτρου Α΄, το 1708 η περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μέρος της επαρχίας του Καζάν. Στις 26 Ιανουαρίου 1714 έγινε το κέντρο της ομώνυμης επαρχίας. Στη συνέχεια, από τη μεγαλύτερη επαρχία του Καζάν, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ξεχωρίζει, συμπεριλαμβανομένων των Αρζάμας, Αλατύρ, Μπαλάχνα, Βασίλης, Γκορόκοβιτς, Μουρόμ, Γιουριεβέτς, Γιαντρίν, οι κάτω άκρες των ποταμών Κγιερζγιενετσ και Βγιετλουγκα. Στη δεκαετία του 1720 δημιουργήθηκαν στην πόλη δημοτικό σχολείο, τα σλαβικά-ρωσικά και τα ελληνικά σχολεία, και το 1721 ο Αρχιεπίσκοπος Πιλιτριμ άνοιξε το Θεολογικό Σεμινάριο Νίζνι Νόβγκοροντ. Στις 23 Απριλίου (4 Μαΐου) 1733, ιδρύθηκε αστυνομική δύναμη στην πόλη. Ο πρώτος αρχηγός της αστυνομίας του Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν ο συνταξιούχος λοχαγός του στρατού Γκριγκόρι Ράτκοφ.

Στις 20-21 Μαΐου 1767 πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη του υψηλότερου προσώπου στην πόλη: της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄. Η αυτοκράτειρα, σε μια επιστολή προς τον Κόμη Πανίν, έδωσε μια χαμηλή εκτίμηση της ανάπτυξής της:

« Αυτή η πόλη είναι όμορφη, αλλά τα κτίρια είναι αηδιαστικά, όλα είτε καταρρέουν, είτε έτσι ... »

Ως αποτέλεσμα, ο κυβερνήτης Γιακόφ Αρσενέφσκι διατάχθηκε να καταργήσει το ακριβές σχέδιο του Νίζνι Νόβγκοροντ, βάσει του οποίου δημιουργήθηκε ένα νέο σχέδιο πόλεως στην Επιτροπή της πρωτεύουσας για την κατασκευή της Αγίας Πετρούπολης και της Μόσχας. Στο έργο συμμετείχαν γνωστοί πολεοδόμοι Το σχέδιο εγκρίθηκε από τη Διοικητική Γερουσία και εγκρίθηκε από την Αυτοκράτειρα στις 13 Απριλίου 1770. Σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να εμφανιστούν διάφορα κοινωνικά και πολιτιστικά ιδρύματα: το πρώτο νοσοκομείο της πόλης και το πρώτο φαρμακείο, το πρώτο επαρχιακό τυπογραφείο στην περιοχή του Βόλγα, το πρώτο δημόσιο θέατρο με μια ομάδα ηθοποιών.

Κύρια εκθεσιακή κατοικία

Το 1817, η μεγαλύτερη έκθεση στη Ρωσία μεταφέρθηκε από την πόλη του Μακάριεφ, χάρη στην οποία ξεκίνησε η ταχεία οικονομική ανάπτυξη της πόλης και των παρακείμενων οικισμών. Η διαρρύθμιση των εκθεσιακών χώρων στην χαμηλή αμμώδη όχθη του Oka ήταν ένα εξαιρετικό έργο αστικής ανάπτυξης που δημιουργήθηκε υπό την ηγεσία του Αβγκουστιν Μπγιετανκουρ: σκάφη τεχνητού καναλιού, δημιουργία συστήματος αποχέτευσης. Το συγκρότημα της έκθεσης Νίζνι Νόβγκοροντ περιελάμβανε την Κεντρική Έκθεση, την Ορθόδοξη Παλιά Έκθεση και τους Καθεδρικούς Ναούς της Νέας Έκθεσης, ένα σουνιτικό τζαμί, μια αρμενική εκκλησία, το Μπολσόι, και ένα τσίρκο. Χάρη στην έκθεση, ο Νίζνι Νόβγκοροντ πήρε το ψευδώνυμο "η τσέπη της Ρωσίας".

Το 1834-1841, πραγματοποιήθηκαν μετασχηματισμοί πολεοδομικού σχεδιασμού στο Νίζνι Νόβγκοροντ, οι οποίοι εξακολουθούν να καθορίζουν την εμφάνιση και την υποδομή του ιστορικού κέντρου: τοποθετήθηκαν αρκετές ράμπες που συνδέουν την Κάτω και την Άνω Ποσάντ (ένας από αυτούς, ο Ζελένσκι, έσκαψε στην πλαγιά του το βουνό του Κρεμλίνου). Έχουν κατασκευαστεί αναχώματα Κάτω Σαφρόνοβσκαγια και άνω Γκεοργκιέφσκαγια. Από τη γη που συλλέχθηκε κατά την κατασκευή της καταγωγής Ζελένσκι, ένα φράγμα Λικοβ χύθηκε στην τοποθεσία μιας παλιάς ξύλινης γέφυρας πάνω από τα Ποσιαγινα. Μια στρατιωτική φρουρά τοποθετήθηκε στο Κρεμλίνο, για την οποία βγήκαν τελικά κτίρια κατοικιών από εκεί. Το Κρεμλίνο έγινε το στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο της πόλης.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις εμφανίστηκαν σε κοντινά χωριά: ένα μηχανολογικό εργοστάσιο στο Σορμοβο και ένα μεταλλικό εργοστάσιο στο Καναβινο (τώρα είναι αστικές περιοχές). Το 1861, ένας από τους πρώτους στη χώρα, χτίστηκε εδώ ο σιδηρόδρομος Μόσχας-Νίζνι Νόβγκοροντ. Το 1880, ιδρύθηκε μια ανταλλαγή εμπορευμάτων.

Το 1896 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη έκθεση ρωσικής τέχνης και βιομηχανίας στη Ρωσία στο χωριό Κανάβινο, με την ευκαιρία της μεγάλης κλίμακας έργων βελτίωσης στην πόλη: οργανώθηκε η κίνηση του πρώτου ηλεκτρικού τραμ στη Ρωσία, κατασκευάστηκαν τελετές από το Κάτω στο Άνω Ποσάντ, ένα νέο κτίριο του θεάτρου της πόλεως.

Η εξέγερση του Δεκεμβρίου του 1905 στο Σόρμοβο

Τον Δεκέμβριο του 1905 πραγματοποιήθηκε εξέγερση των εργαζομένων στο εργοστάσιο στο Σορμοβο και το Καναβινο. Αν και γρήγορα καταστάλθηκε από την αστυνομία, οι εφημερίδες της εποχής σημείωσαν ευρεία δημόσια υποστήριξη για τις ενέργειες των απεργών.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν γεμάτος πρόσφυγες από τα δυτικά της αυτοκρατορίας. Χάρη στον κυβερνήτη Αλεκσεγι Γκιρσ το 1915 κοντά στο Νίζνι Νόβγκοροντ, κατασκευάστηκε το τηλεφωνικό εργοστάσιο Siemens & Halske. Επιχειρήσεις, ιδρύματα και εργοστάσια άμυνας (συμπεριλαμβανομένων των εργοστασίων Ρίγα "Φγιελζερ" και "Ετνα") εκκενώθηκαν στην πόλη. Το 1916, το πανεπιστήμιο του Νίζνι Νόβγκοροντ άνοιξε και το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Βαρσοβίας (το οποίο έγινε η βάση του μελλοντικού Ινστιτούτου Πολυτεχνικών Γκόρκυ) εκκενώθηκε. Για να το τοποθετήσουμε, ο αρχιτέκτονας Βλαντιμιρ Ποκροβσκιγι σχεδιάζει ένα ολόκληρο συγκρότημα εκπαιδευτικών, διοικητικών και βοηθητικών κτιρίων. Η κατασκευή τους δεν ολοκληρώθηκε πλήρως λόγω των επαναστατικών γεγονότων που εκτυλίσσονται στη χώρα. Για τον ίδιο λόγο, η κατασκευή ενός ναού για σχεδόν χίλιους ανθρώπους στο ρωσικό μπαρόκ στιλ του τέλους του 17ου αιώνα, καθώς και τα έργα του αρχιτέκτονα Νικολαγι Στρελετσκιγι το 1913-1915 - μια γέφυρα απορροής στον Οκά και σήραγγα κάτω από το Βόλγα με εντολή της Μόσχας-Καζάν Σιδηροδρομική Εταιρεία - δεν πραγματοποιήθηκε.

Στις αρχές Απριλίου 1917, δημιουργήθηκε η επαρχιακή εκτελεστική επιτροπή του Νίζνι Νόβγκοροντ της προσωρινής κυβέρνησης. Στα μέσα Μαρτίου ιδρύθηκε επίσης το επαρχιακό συμβούλιο των βουλευτών αγροτών και ξεκίνησε μια περίοδος διπλής εξουσίας.

Σοβιετική περίοδος

Το φθινόπωρο του 1917, η σοβιετική δύναμη ιδρύθηκε στην πόλη. Τότε η πόλη συγκλονίστηκε από αναταραχές, εμφύλιους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1929, η Περιφερειακή Επιτροπή Νίζνι Νόβγκοροντ ιδρύθηκε στην πόλη. Κατά την περίοδο της νέας οικονομικής πολιτικής, η έκθεση Νίζνι Νόβγκοροντ αναβίωσε για λίγο. Ωστόσο, με την έναρξη της εκβιομηχάνισης τη δεκαετία του 1930, η έκθεση έκλεισε ως «κοινωνικά εχθρικό φαινόμενο».

Το 1929, οι οικισμοί Σορμοβο και Καναβινο καταργήθηκαν, η επικράτειά τους, μαζί με άλλους οικισμούς, συμπεριλήφθηκε στο μεγάλο Νίζνι Νόβγκοροντ, το οποίο από τότε άρχισε να χωρίζεται σε περιοχές. Την ίδια χρονιά, η επαρχία Νίζνι Νόβγκοροντ καταργήθηκε και η Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε το κέντρο της περιοχής. Στις 7 Οκτωβρίου 1932, η πόλη μετονομάστηκε σε Γκόρκυ.

Ανακοίνωση για την παράδοση της Ναζιστική Γερμανία στην πλατεία Μινιν και Ποζαρσκιγι στις 9 Μαΐου 1945

Η τέταρτη δεκαετία του 20ού αιώνα χαρακτηρίστηκε από την ταχεία ανάπτυξη της βιομηχανίας. Το 1932 άρχισε να λειτουργεί η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση στην πόλη: το εργοστάσιο αυτοκινήτων «Γκόρκυ», που κτίστηκε με τη συμμετοχή της Ford Motor Co. Στη δεκαετία του 1930-1940, η πόλη αναφέρθηκε ακόμη και ως «το Ρωσικό Ντιτρόιτ». Το 1932, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο λιμάνι φορτίου ποταμού στη Στρελκα, το οποίο είχε μεγάλη σημασία τόσο για την πόλη όσο και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό τμήμα της χώρας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κατασκευάστηκαν οι πρώτες μεγάλες γέφυρες: η γέφυρα αυτοκινήτων Καναβινσκιγι απέναντι από τον Οκά και η σιδηροδρομική γέφυρα Μπορσκιγι κατά μήκος του Βόλγα, η οποία συνέδεε το Γκόρκυ με απευθείας σιδηροδρομικές συνδέσεις με τα Ουράλια και τη Σιβηρία.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, αρκετές μεγάλες στρατιωτικές μονάδες και σχηματισμοί της λαϊκής πολιτοφυλακής σχηματίστηκαν στο Γκόρκυ, το 137ο τμήμα τυφεκιοφόρων του σχηματισμού Γκόρκι έλαβε τον τίτλο των φρουρών. Το 1941-1942, μια αμυντική γραμμή συνολικού μήκους άνω των 1000 χιλιομέτρων κτίστηκε γύρω από την πόλη. Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις της ήταν σημαντικοί προμηθευτές όπλων στο μέτωπο. Το εργοστάσιο κατασκευής μηχανημάτων παρήγαγε τόσα πυροβολικά όσο όλες οι επιχειρήσεις στη Γερμανία. Εξαιτίας της στρατιωτικής-βιομηχανικής σημασίας της, η πόλη βομβαρδίστηκε από τη γερμανική αεροπορία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Γερμανοί βομβιστές πραγματοποίησαν 43 επιδρομές στο Γκόρκι, εκ των οποίων οι 26 νυκτερινές.

Οδός Σβγιερντλοβ (πριν και μετά τη σοβιετική περίοδο - Μπολσαγια Ποκροβσκαγια) και το Κρεμλίνο (1985)

Μετά το τέλος του πολέμου, τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποκαταστάθηκαν σταδιακά στην πόλη. Το δίκτυο μεταφορών και η υποδομή, τότε, κατασκευάστηκαν χωρίς να ληφθεί υπόψη η δυνατότητα της αρμόδιας διαχείρισης της πόλης, η οποία χρησίμευσε ως βάση για τα σύγχρονα προβλήματα μεταφορών και υποδομών. Πολυκατοικημένοι κοιτώνες χτίστηκαν στην Κάτω Πόλη κοντά στα εργοστάσια όπου εργάζονταν οι κάτοικοί τους. Εκείνη την εποχή, δεν είχε προβλεφθεί η καθημερινή μετακίνηση του εργατικού πληθυσμού σε άλλες περιοχές ή στην Άνω Πόλη. Ο Γκόρκι της δεκαετίας του 1930 - 1950 ήταν μια πόλη και πολλά εργοστάσια με οικισμούς και χωριά των εργαζομένων γύρω τους, χωρίζονταν από ερημικές περιοχές, τα οποία, μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, είχαν ήδη δημιουργηθεί με πολυώροφες κατοικίες.

Λόγω της παρουσίας στο Γκόρκυ μεγάλου αριθμού αμυντικών εγκαταστάσεων από τις 4 Αυγούστου 1959, σύμφωνα με το διάταγμα του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΣΣΔ, έγινε κλειστή πόλη για τους αλλοδαπούς. Στη συνέχεια, αυτό επηρέασε τη χαμηλή εισροή τουριστών και την κακή ανάπτυξη του αεροδρομίου του Γκόρκυ. Τα κρουαζιερόπλοια κατά μήκος του Βόλγα με ξένους τουρίστες στο πλοίο πέρασαν από το Γκόρκυ τη νύχτα, χωρίς αποβίβαση.

Στις 20 Νοεμβρίου 1985, το πρώτο τμήμα του μετρό από το σταθμό Μοσκόβσκαγια έως το σταθμό Προλετάρσκαγια ξεκίνησε στο Γκόρκυ. Ωστόσο, το μετρό χτίστηκε μόνο για τους κατοίκους της Κάτω Πόλης και δεν συνέδεσε με κανένα τρόπο τα δύο μισά της πόλης. Αυτό έγινε για να μετακινηθεί η μεγάλη κυκλοφορία επιβατών αποκλειστικά από το σπίτι σε εργοστάσια και πίσω. Η αριστερή όχθη της πόλης και το ιστορικό της κέντρο συνδέθηκαν με το μετρό μόνο τον 21ο αιώνα.

Η ρωσική ομοσπονδία

Στις 22 Οκτωβρίου 1990 το ιστορικό όνομα του Νίζνι Νόβγκοροντ επέστρεψε στην πόλη. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1991 άνοιξε ξανά για επίσκεψη ξένων πολιτών. Στη δεκαετία του 1990 η έκθεση άρχισε να λειτουργεί ξανά, και έγινε μια πλατφόρμα για διεθνή συνέδρια, εκθέσεις και επιχειρηματικά φόρουμ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το εργοστάσιο οχημάτων στην περιοχή συνέχισε να έχει μια επιτυχημένη πορεία, έχοντας επίσης διάφορες συμφωνίες με τη Volkswagen και τη Mercedes-Benz

Οδός Μπολσαγια Ποκροβσκαγια (2021)

Το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης αναπτύσσεται στο ιστορικό της μέρος, παρά το γεγονός ότι τα στενά δρομάκια γίνονται εμπόδιο για αυτό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άρχισε να αναπτύσσεται ενεργά με πολυώροφα κτίρια κατοικιών και γραφείων, ενώ πραγματοποιείται συχνά καμπή ανάπτυξη, η οποία προσελκύει συνεχώς την προσοχή του κοινού. Πυρκαγιές παλαιών ξύλινων κτιρίων αποτελούν επίσης πρόβλημα στο κέντρο της πόλεως. Ορισμένα κατασκευαστικά έργα που ξεκίνησαν πριν από την κρίση 2008-2009 παρέμειναν παγωμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ως αποτέλεσμα των οποίων υπήρχαν πολλά ημιτελή καταστήματα λιανικής και γραφείων στο κέντρο.

Το Νίζνι Νόβγκοροντ είναι το μεγαλύτερο κέντρο για τον τουρισμό ποτάμιας κρουαζιέρας στη Ρωσία. Το 2013 η πρώτη γραμμή του αστικού τρένου κυκλοφόρησε σε περιοχές όπου δεν υπάρχει μετρό. Ο σταθμός Μοσκόφσκαγια είναι κόμβος μεταφοράς μεταξύ του τρένου και του μετρό. Το 2016 ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν άνοιξε ένα νέο εργοστάσιο στο Νίζνι Νόβγκοροντ, που πήρε το όνομά του από την 70η επέτειο της Νίκης του Αλμάζ-Αντεγι και το οποίο παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό.

Το 2018 η πόλη έγινε ένας από τους τόπους διεξαγωγής του Παγκόσμιου Κυπέλλου της FIFA. Σε αυτό το πλαίσιο κτίσθηκε ένα νέο γήπεδο, ο σταθμός Στρέλκα του μετρό, ένα νέο κτίριο αεροδρομίου και άλλα.

Το 2021 το Νίζνι Νόβγκοροντ γιόρτασε τα 800 χρόνια από την ίδρυσή του. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανεκοίνωσε μια παν-ρωσική γιορτή της επετείου. Μεγάλες αλλαγές πραγματοποιήθηκαν σε δρόμους, πλατείες, ιστορικά κτίρια και άλλα. Για πρώτη φορά σε 40 χρόνια πραγματοποιήθηκε μεγάλης κλίμακας αποκατάσταση του Κρεμλίνου.

Εικόνες

• 
  Το Κρεμλίνο
• 
  Οι Σκάλες Σικαλόφσκαγια
• 
  Στρέλκα: Η συμβολή του Οκά και του Βόλγα
• 
  Θέα από το Κρεμλίνο του Νίζνι Νόβγκοροντ
• 
  Χριστούγεννα 2021: προβολή στον κύριο πύργο Ντμιτριέβσκαγια του Κρεμλίνου
• 
  Η ιστορική οδός Ροζντγιεστβγιένσκαγια

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nizhny Novgorod στο Wikimedia Commons