Μιχαήλ Ερμόδωρος-Λήσταρχος

Ο Μιχαήλ Ερμόδωρος-Λήσταρχος ήταν Έλληνας ιατρός και λόγιος του 16ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις αρχές του 16ου αιώνα. Νέος ακόμα μετακόμισε με υποτροφία στην Ιταλία, όπου έγινε μαθητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Ρώμης. Από εκεί συνέχισε τη μόρφωσή του με σπουδές ιατρικής στα πανεπιστήμια της Ρώμης και της Φερράρα, όπου άκουσε τις παραδόσεις του Μάρκου Αντιμάχου. Μετά τις σπουδές του τον προσεκάλεσαν στη Χίο, όπου δίδαξε στην ακμάζουσα τότε Σχολή της Χίου.

Στη Χίο ο Λήσταρχος μόρφωνε νεανίσκους. Στη συνέχεια πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου δίδαξε ως καθηγητής της Πατριαρχικής Ακαδημίας. Το 1540 τον κάλεσαν πάλι στην Ιταλία, όπου διορίστηκε καθηγητής στη Φερράρα από το 1546 ως το 1547, οπότε και έλαβε πρόσκληση του Πατριάρχη Διονύσιου να έρθει στην Κωνσταντινούπολη για να διδάξει στο νεοϊδρυθέν Ελληνικό σχολείο.

Επέστρεψε στη Χίο, όπου νυμφεύθηκε και συνέχισε το επάγγελμα του ιατρού και του διδασκάλου στη Σχολή της Χίου ως το 1560. Καθώς αναφέρεται δίδαξε στη σχολή αυτή ακόμα και ιατρική. Απεβίωσε πιθανώς στη Χίο το έτος 1600.

Ο Ερμόδωρος ήταν ένας από τους επιφανείς λογίους του 16ου αιώνα, «διακριθείς και επαινεθείς όχι μόνον δια την σοφίαν του, αλλά και δια την φιλάνθρωπον άσκησιν του ιατρικού του έργου». Ο Παχώμιος Ρουσάνος τον εγκωμίασε. Πίσω του άφησε άξιους μαθητές, τέσσερις στη Χίο και δέκα αλλού. Τέλος αναφέρουμε ότι διασύρθηκε τρομερά, από τον Θωμά Ελεαβούλκο, για κάποιον άγνωστο λόγο.

Συγγράμματα

• Στη Χίο συνέταξε επιστολές προς Βουδαίο, Ματθαίο Δεβάρη, Λάζαρο Βοναμίκο, Γεώργιο Κορίνθιο, Ιωάννη Ζυγομαλά και Θεοφάνη Ελεαβούλκο, τις οποίες δημοσίευσαν οι Κρούσιος, Λαμίος και Μουστοξύδης.
• Στην Κωνσταντινούπολη έγραψε κατά Θεοδόσιο Ζυγομαλά, το «Προτρεπτικόν τοίς σπουδάζουσι νέοις».
• Συνέγραψε επίσης κατά Κράσσον, και ποιήματα στην ελληνική και τη λατινική, ενώ κατά μερικούς άλλους έγραψε επίσης παρατηρήσεις εις τα του Δημοσθένους.

Προς αυτόν έγραψαν επιστολές οι Ελεαβούλκος, Ρουσάνος, Πατριάρχης Διονύσιος, Ματθαίος Δεβάρης, Γεώργιος Κορίνου, Λάσκαρις και άλλοι.

Πηγές

• Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009. 
• Αθανάσιος Ι. Γκιάλας: Η ελληνική Ιατρική και οι Έλληνες ιατροί από της Αλώσεως μέχρι της Εθνεγερσίας, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Αθήναι 1979, σελ. 30