Βικιπαίδεια

Ματιέ Βαλμπουενά

Γάλλος διεθνής ποδοσφαιριστής (1984-)

Ο Ματιέ Βαλμπουενά (γαλλικά: Mathieu Valbuena, προφορά: matjø valbwena, 28 Σεπτεμβρίου 1984) είναι Γάλλος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως αριστερός πλάγιος μέσος και μεσοεπιθετικός για την Καλλιθέα.[1]

Ματιέ Βαλμπουενά

Ο Βαλμπουενά με την φανέλα του Ολυμπιακού το 2019
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης28 Σεπτεμβρίου 1984 (39 ετών)
Τόπος γέννησηςΜπρυζ, Γαλλία
Ύψος1,67 μ.
ΘέσηΑριστερός πλάγιος μέσος/Μεσοεπιθετικός
Πληροφορίες συλλόγου
ΟμάδαAthens Kallithea
Νούμερο φανέλας-
Ομάδες νέων
1990-2001Μπλανκφόρ
2001-2003Μπορντό
2003-2004Λανγκόν ΦΚ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2004-2006ΦΚ Λιμπούρν-Σαιν-Σεράν55(10)
2006-2014Ολιμπίκ Μαρσέιγ242(27)
2014-2015Ντιναμό Μόσχας29(6)
2015-2017Λιόν56(9)
2017-2019Φενέρμπαχτσε51(10)
2019-2023Ολυμπιακός88(13)
2023-2024Απόλλων Λεμεσού3(1)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2010-2015Γαλλία52(8)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 30 Οκτωβρίου 2022.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Σταδιοδρομία

Επεξεργασία

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Βαλμπουενά γεννήθηκε στην κοινότητα της Μπρυζ στον γαλλικό νομό της Ζιρόντ από τον Κάρλος και την Μπριζίτ Βαλμπουενά. Έχει ισπανική καταγωγή από τον πατέρα του, ο οποίος προέρχεται από το Βαγιαδολίδ, πόλη της κεντρικής Ισπανίας. Ο πατέρας του Βαλμπουενά εργάζεται αυτό τον καιρό στην υπηρεσία αθλητισμού του Δήμου του Μπλανκφόρ.[2][3] Ο Βαλμπουενά μεγάλωσε κοντά στο Μπλανκφόρ όπου οι γονείς του κατοικούν ακόμα. Προτού γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο Βαλμπουενά εργαζόταν ως πωλητής σε κατάστημα αθλητικού ρουχισμού, ενώ παρακολουθούσε ταυτόχρονα τις σπουδές του. Στις 23 Δεκεμβρίου 2010, ενώ πραγματοποιούσε τη διαδρομή μέχρι το Μπλανκφόρ προκειμένου να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με τους γονείς του, έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος στο Μπορντό όντας στο τιμόνι μιας Lamborghini Murciélago, χάνοντας τον έλεγχο του οχήματός του λόγω του βροχερού καιρού. Το αμάξι καταστράφηκε ολοσχερώς, ωστόσο ο ίδιος κατάφερε να βγει σώος.[4]

Ξεκινήματα στη Λανγκόν και μετέπειτα στη Λιμπούρν

Επεξεργασία
 
Ο Βαλμπουενά με τη Λιμπούρν Σαιν-Σεράν το 2006

Ο Βαλμπουενά ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής από την ομάδα της γενέτειράς του ΑΣ Μπλανκφόρ. Ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το άθλημα χάρη στον πατέρα του, ο οποίος τον έπαιρνε μαζί του σε εντός έδρας αναμετρήσεις της Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου στη διάρκεια των σχολικών διακοπών.[5] Σε ηλικία εννέα ετών, η ποδοσφαιρική του καριέρα ανεστάλη λόγω 50 πόντων ραμμάτων που του έγιναν στο πόδι έπειτα από ατύχημα ενώ κολυμπούσε.[6] Μετά την αποθεραπεία από τον τραυματισμό του, ο Βαλμπουενά επέστρεψε στην ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο και σύντομα κατάφερε να εντυπωσιάσει τους προπονητές της ομάδας του. Το 1998, έλαβε το βραβείο του καλύτερου παίκτη, σε ένα τοπικό τουρνουά σε επίπεδο εφήβων που διοργανωνόταν στο Καμπ ντε Λοζ, το προπονητικό κέντρο της επαγγελματικής ομάδας της Παρί Σεν Ζερμέν.[6] Το 2001, ο Βαλμπουενά αποκτήθηκε από την επαγγελματική ομάδα της Ζιροντέν Μπορντό.[5]

Ο Ματιέ Βαλμπουενά αγωνίστηκε για διάστημα δύο ετών με την ομάδα των Κ-18 των Γιρονδίνων δίπλα σε έναν από τους καλύτερούς του φίλους, τον Ριό Μαβουμπά, καθώς και τον Μαρουάν Σαμάκ.[7] Ο Βαλμπουενά αγωνίστηκε μόλις δύο φορές με τη δεύτερη ομάδα του συλλόγου, αποκλείστηκε όμως από την ομάδα από τον Ζαν-Λουί Γκαρσιά, προπονητή της δεύτερης ομάδας.[8] Ειπώθηκε ότι ο Βαλμπουενά έμεινε ελεύθερος από την ομάδα λόγω του μικρού του ύψους. Ωστόσο, ο παλιός ποδοσφαιριστής και προπονητής Φιλίπ Λυκά εξηγούσε ότι ο Βαλμπουενά είχε μείνει ελεύθερος από τον σύλλογο, καθώς δεν προσπαθούσε πολύ στις προπονήσεις ώστε να "μετατρέψει το παιχνίδι του επιπέδου ενός νεαρού παίκτη, που είχε, σε αυτό ενός επαγγελματία" και ότι "το παιχνίδι του έπρεπε να γίνει πιο γρήγορο και να αποφεύγει τις μονομαχίες σώμα με σώμα στον αγωνιστικό χώρο".[5][9]

Αφότου έμεινε ελεύθερος από την Μπορντό, ο Βαλμπουενά έβαλε σε αναμονή τα όνειρά του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ακολούθησε σχετική εισήγηση-συμβουλή του Γκαρσιά να αγωνιστεί στην ερασιτεχνική ομάδα της Λανγκόν Καστέ ΦΚ η οποία έπαιρνε μέρος στο CFA 2, την πέμπτη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου.[5] Αντίθετα με την Μπορντό, όπου προπονούνταν αρκετές φορές την εβδομάδα, ο Βαλμπουενά προπονούνταν μονάχα τρεις φορές την εβδομάδα με την ομάδα της Λανγκόν-Καστέ και, λόγω του καταστατικού ερασιτεχνικού σωματείου της τελευταίας, εργαζόταν, παράλληλα, ως πωλητής σε κατάστημα αθλητικού ρουχισμού όταν δεν αγωνιζόταν.[5][10] Στη διάρκεια της μοναδικής του σεζόν στον σύλλογο, εντυπωσίασε χάρη στην πολύ καλή του τεχνική κατάρτιση και στη συνέχεια αποκτήθηκε από τη Λιμπούρν Σαιν-Σεράν η οποία τον παρακολούθησε μέσω κυνηγού ταλέντων τουλάχιστον οκτώ φορές στο διάστημα της παρουσίας του στη Λανγκόν-Καστέ.[5]

Από τη στιγμή που έφτασε στη Λιμπούρν Σαιν-Σεράν, το παιχνίδι του Βαλμπουενά αναπτύχθηκε και βελτιώθηκε. Στη διάρκεια της πρώτης του σεζόν με τον σύλλογο, αγωνίστηκε με μεγάλη αυτοθυσία υπό τις εντολές του Αντρέ Μενό, αγωνιζόμενος σε 20 αγώνες πρωταθλήματος και σημειώνοντας δύο, συνολικά, τέρματα.[11] Στα μέσα της σεζόν ο Μενό απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Ντιντιέ Τολό. Η ομάδα τερμάτισε, τελικώς, στην 13η θέση του πρωταθλήματος εκείνη τη σεζόν. Στη διάρκεια της σεζόν σεζόν 2005-2006, ο προπονητής Τολό διέκρινε αμέσως το ταλέντο του Βαλμπουενά. Ο Τολό περιέγραψε τον Βαλμπουενά ως "τον αρχιτέκτονα της ομάδας" και επεχείρησε να χτίσει την ομάδα γύρω από τον παίκτη.[5] Στο τέλος, ο χρόνος συμμετοχής του Βαλμπουενά άρχισε να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Αγωνίστηκε σε 31 αναμετρήσεις και πέτυχε 9 τέρματα, ενώ αναδείχτηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Νασιονάλ.[8] Ο Βαλμπουενά έλαβε επαίνους για την απόδοσή του, αλλά συνέχισε να δέχεται κριτική για την εμμονή του να "θέλει να κάνει τα πάντα μόνος του" όπως αναφέρει και ο προπονητής του.[5] Στις 12 Αυγούστου 2005, πέτυχε το πρώτο του τέρμα για τη σεζόν στη διάρκεια μιας νίκης της ομάδας του με σκορ 2–0 επί της Μουλέν.[12] Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Βαλμπουενά σημείωσε δύο τέρματα στην εκτός έδρας νίκη της ομάδας του με 3–1 επί της Σερμπούρ.[13] Το μόνο μελανό σημείο αυτής της σεζόν ήρθε στις 9 Σεπτεμβρίου 2005, στη διάρκεια της ήττας της Λιμπούρν με 2–1 απέναντι στην ΓΚαζελέκ Αζαξιό όταν ο Βαλμπουενά δέχτηκε την πρώτη κόκκινη κάρτα της καριέρας του.[14] Αυτή ήταν και η πρώτη ήττα της σεζόν για τον σύλλογο και ο Βαλμπουενά τιμωρήθηκε με τρεις αγωνιστικές με αιτία την κόκκινη κάρτα που δέχτηκε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.[15] Ο Βαλμπουενά επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις 7 Οκτωβρίου, όπου γνώρισε μια νέα ήττα, αυτή τη φορά με σκορ 1–0 από την Μπαγιόν.[16]

Τον Νοέμβριο του 2005, ο Βαλμπουενά ξαναβρήκε τη φόρμα που είχε στην αρχή της σεζόν πετυχαίνοντας τέσσερα τέρματα σε τρεις αγώνες συνολικά. Πέτυχε το πρώτο του τέρμα στις 5 Νοεμβρίου, στη διάρκεια της εντός έδρας νίκης της ομάδας του επί της Νιμ.[17] Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Βαλμπουενά σημείωσε τέρμα σε βάρος της Ανζέ με την ομάδα του να παίρνει ακόμη μία νίκη, ενώ το επόμενο Σαββατοκύριακο πέτυχε δύο τέρματα στη διάρκεια της νίκης της ομάδας του με σκορ 2–0 επί της Πω.[18][19] Χάρη στις εμφανίσεις του, ο Βαλμπουενά δέχτηκε κρούση στη διάρκεια του Δεκεμβρίου από αρκετές ομάδες της Λιγκ 1 και της Λιγκ 2, και πιο συγκεκριμένα τις Σαιντ-Ετιέν και Οσέρ. Ωστόσο, ο επιθετικός μέσος διέψευσε τις διάφορες επαφές, δηλώνοντας την επιθυμία του να παραμείνει ώστε να βοηθήσει τη Λιμπούρν να καταφέρει την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία.[20] Ο Βαλμπουενά, ωστόσο, σημείωνε λιγότερα τέρματα κατά τη χειμερινή περίοδο, παρέμεινε όμως βασικότατο στέλεχος στη σύνθεση της ομάδας, η οποία παρέμενε σε επαφή με τις θέσεις που οδηγούσαν στην άνοδο στη Λιγκ 2.[21] Στις 29 Απριλίου 2006, κι ενώ η Λιμπούρν έδινε μάχη για την πρώτη θέση που έδινε την άνοδο στη Λιγκ 2, ο Βαλμπουενά πέτυχε δύο ακόμη τέρματα, αυτή τη φορά απέναντι στην Τουλόν σε μία ακόμη μεγάλη νίκη του συλλόγου.[22] Η Λιμπούρν παρέμεινε αήττητη στους τελευταίους τέσσερις αγώνες της, τερματίζοντας εντός των τριών πρώτων θέσεων της βαθμολογικής κατάταξης, καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να πάρει την άνοδο για τη Λιγκ 2 για πρώτη φορά στην ιστορία της, μετά τη συγχώνευση των ποδοσφαιρικών σωματείων της Λιμπούρν και του Σαιν-Σεράν το 1998.[21] Για την προσπάθειά του στη διάρκεια αυτής της σεζόν, ο Βαλμπουενά βραβεύτηκε ως ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος εκείνης της σεζόν, κάτι που δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να ενισχύσει το ήδη υπάρχον ενδιαφέρον από ομάδες της Λιγκ 2 και της Λιγκ 1 για την απόκτησή του.[23][24]

Ολιμπίκ Μαρσέιγ (2006-2014)

Επεξεργασία
 
Ο Ματιέ Βαλμπουενά το 2008.

Στις 1 Ιουλίου 2006, αποκτήθηκε από την Ολιμπίκ Μαρσέιγ έναντι 800.000 ευρώ και υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο της καριέρας του, συνολικής διάρκειας τριών ετών[25].[26] Έχοντας τραυματιστεί στον αστράγαλο στη διάρκεια του καλοκαιριού του 2006, δεν συμμετείχε παρά σε 15 αναμετρήσεις, κυρίως μπαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο με τη μορφή αλλαγής, στη διάρκεια της σεζόν 2006-2007.

Στις 19 Μαΐου 2007, πέτυχε το νικητήριο τέρμα στην επικράτηση της ομάδας του με σκορ 2-1 επί της ΑΣ Σαιντ-Ετιέν που έδωσε τη δυνατότητα στην ΟΜ να πάρει την πρόκριση για το Τσάμπιονς Λιγκ.[27]

Στις 3 Οκτωβρίου 2007, στα πλαίσια της δεύτερης αγωνιστικής της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, αγωνίστηκε ως βασικός και σημείωσε ένα τέρμα στην « ιστορική »[n 1] νίκη της Μαρσέιγ επί της Λίβερπουλ με ένα σουτ από απόσταση 20 μέτρων στο "παράθυρο" της αντίπαλης εστίας, με τον διεθνή αθλητικό Τύπο να υποκλίνεται στη μοναδικότητά του[n 2].

Μετά τις καλές του εμφανίσεις με τη φανέλα της Μαρσέιγ, έγινε βασικό στέλεχος στην αρχική ενδεκάδα της ομάδας, με την OM να του προτείνει τριετή ανανέωση συμβολαίου τον Οκτώβριο του 2007. Στις 26 Ιανουαρίου 2008, ο Ματιέ Βαλμπουενά πέτυχε τα δύο πρώτα του τέρματα στη διάρκεια ενός αγώνα για τη Λιγκ 1 στη διάρκεια της αναμέτρησης της ομάδας του απέναντι στην ΣΜ Καέν (νίκη της ΟΜ με σκορ 6-1),[30] ένα σουτ στο "παράθυρο" της αντίπαλης εστίας με περιορισμένη ορατότητα και με φάλτσο, κάτι που του απέφερε το βραβείο UNFP του καλύτερου τέρματος της σεζόν.[31]

Υπέγραψε νέο συμβόλαιο διάρκειας πέντε ετών τον Απρίλιο του 2008, με τη λήξη του συμβολαίου του να φτάνει, έτσι, το 2013. Ο Πάπε Ντιούφ, πρόεδρος του συλλόγου, εξήγησε ότι επρόκειτο περί θέλησης της Μαρσέιγ για « ποντάρισμα στα νιάτα και το ταλέντο[32] ». Η ανανέωση αυτή του συμβολαίου έβαλε τέλος σε όλες τις φήμες που έφερναν τον Βαλμπουενά κοντά στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης.[33] Τον Μάιο του 2008, ο Ματιέ Βαλμπουενά ήταν μέλος της καλύτερης ενδεκάδας της Λιγκ 1 για τη σεζόν 2007-2008 για την πρώτη του σεζόν ως βασικό στέλεχος στον σύλλογο.[34] Στις 21 Ιουλίου 2008, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στη βουβωνική χώρα.

Έπειτα από ένα δύσκολο ξεκίνημα στη σεζόν 2009-2010 όπου έφτασε στο σημείο ακόμα και να εξετάσει το ενδεχόμενο φυγής από τη Μαρσέιγ, καθώς ο Βαλμπουενά δεν περιλαμβανόταν στα πλάνα του νέου τεχνικού, Ντιντιέ Ντεσάν,[35] κατάλαβε τελικά να εξασφαλίσει θέση βασικού στην ομάδα μετά το πέρας της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου.

Στις 27 Μαρτίου 2010, βοήθησε την Ολιμπίκ Μαρσέιγ να βάλει τέλος σε μια "ξηρασία" διάρκειας 17 ετών από πλευράς τίτλων για τους Μασσαλούς, κυρίως χάρη με ένα τέρμα στη νίκη με 3-1 της OM απέναντι στη Ζιροντέν Μπορντό για τον τελικό του Λιγκ Καπ Γαλλίας.

Τον Σεπτέμβριο του 2010, επέκτεινε κατά έναν χρόνο το συμβόλαιό του με τους Μασσαλούς, παραμένοντας, έτσι, στους Φωκαείς έως το 2014.[36]

Στις 23 Νοεμβρίου 2010, πέτυχε το πρώτο τέρμα της OM στη διάρκεια της αναμέτρησης απέναντι στη Σπαρτάκ Μόσχας στη Μόσχα (νίκη 3-0) με ένα ανάποδο ψαλίδι εντός της περιοχής των Ρώσων το οποίο κατέληξε στο "παράθυρο" της εστίας. Η νίκη αυτή έδωσε την ευκαιρία στην ομάδα να επιβιώσει της φάσης των ομίλων για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 1999-2000.[37] Στις 22 Ιανουαρίου 2011, υπέστη σοβαρό διάστρεμμα στο γόνατο στη διάρκεια προπόνησης, κάτι που τον άφησε έναν μήνα εκτός αγωνιστικής δράσης.

Στις 6 Δεκεμβρίου 2011, πέτυχε το τέρμα που χάρισε στην ΟΜ την πρόκριση για τη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ στην έδρα της κατόχου του τίτλου του πρωταθλητή Γερμανίας, Μπορούσια Ντόρτμουντ (2-3).

Στις 28 Μαρτίου 2012, ο Ντιντιέ Ντεσάν έχρισε τον Βαλμπουενά αρχηγό της ομάδας των Φωκαιών για τον πρώτο αγώνα για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου μετά την τιμωρία του Στεβ Μανταντά.[38]

Με το πέρας της σεζόν 2011-2012, ο Ματιέ Βαλμπουενά ήταν ο δεύτερος καλύτερος στις ασίστ στο πρωτάθλημα με 13 ασίστ συνολικά, πίσω από τον Εντέν Αζάρ ο οποίος είχε πετύχει 15.[39]

Ντιναμό Μόσχας (από το 2014)

Επεξεργασία

Στις 2 Αυγούστου 2014, υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας τριών ετών με την Ντιναμό Μόσχας[40]. Από την πρώτη του συμμετοχή, κιόλας, απέναντι στην ΦΚ Ούφα, κατάφερε να διακριθεί με δύο ασίστ έπειτα από στημένες φάσεις. Στη διάρκεια της επόμενης αναμέτρησης, πραγματοποίησε ακόμη δύο ασίστ και επιβεβαίωσε την πλήρη προσαρμογή του στην Ντιναμό Μόσχας. Έπειτα από 10 συμμετοχές σε αναμετρήσεις πρωταθλήματος, μετρούσε δύο τέρματα και επτά ασίστ.

Ολυμπιακός (2019-2023)

Επεξεργασία

Στις 27 Μάιου 2019 υπέγραψε με τον Ολυμπιακό μονοετές συμβόλαιο.

Στις 17 Φεβρουάριου 2020 (υπέγραψε 7 Μαρτίου) και μετά τις καλές επιδόσεις του στην ομάδα ανανέωσε το συμβόλαιο του μέχρι το 2021.

Στις 10 Ιουλίου του 2023 αποχώρησε από τον Ολυμπιακό ύστερα από τέσσερα χρόνια παρουσίας με την ερυθρόλευκη φανέλα, καταγράφοντας 150 συμμετοχές με 18 γκολ και 43 ασίστ. Με τους Πειραιώτες κατέκτησαν τρία πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδας.[1]

Εθνική Γαλλίας

Επεξεργασία
 
Ο Ματιέ Βαλμπουενά, αγωνιζόμενος με την Εθνική Γαλλίας, στις 22 Μαρτίου 2013

Στις 20 Μαρτίου 2008, ο Ματιέ Βαλμπουενά κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Γαλλίας από τον Ρεϊμόν Ντομενέκ. Ωστόσο, τραυματίστηκε στους προσαγωγούς την επόμενη, μόλις, μέρα της κλήσης του χάνοντας έτσι την πρώτη του ευκαιρία να αγωνιστεί με τους Bleus.[41] Στις 11 Μαΐου 2010, προεπιλέχτηκε από τον Ρεϊμόν Ντομενέκ στην αποστολή των 30 παικτών ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.[42]

Οι καλές εμφανίσεις του Βαλμπουενά ανταμείφθηκαν καθώς σύμφωνα με τη δημόσια τοποθέτηση του Ρεϊμόν Ντομενέκ στις 24 Μαΐου 2010, αποτελούσε μέρος της 23μελούς αποστολής που θα λάμβανε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στη Νότια Αφρική[43].[44]

Στις 26 Μαΐου 2010 μπήκε ως αλλαγή στο 65ο λεπτό του φιλικού προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 απέναντι στην Κόστα Ρίκα, πραγματοποιώντας έτσι την πρώτη του διεθνή εμφάνιση με γαλλικό εθνόσημο στο στήθος. Πέτυχε το πρώτο του τέρμα ως διεθνής λιγότερο από είκοσι λεπτά μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο στον ίδιο αυτό αγώνα, δίνοντας τη δυνατότητα στην ομάδα του να πάρει τη νίκη με σκορ 2-1[45].[46]

Μετά το Μουντιάλ του 2010, ο Λοράν Μπλαν, νεοπροσληφθείς στην τεχνική ηγεσία των Bleus, κάλεσε τον Βαλμπουενά τον Σεπτέμβριο του 2010 για τους πρώτους δύο αγώνες για τα Προκριματικά του Euro 2012. Αρχικά, ο Λοράν Μπλαν τον έβλεπε ως αλλαγή του Ζερεμί Μενέζ,[47] όμως μετά την απογοητευτική απόδοση του Μενέζ απέναντι στη Λευκορωσία και τον τραυματισμό του Λοΐκ Ρεμί,[48] ο Βαλμπουενά αγωνίστηκε ως βασικός στη δεξιά πλευρά του γηπέδου απέναντι στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και είχε θετική απόδοση, δίνοντας, μεταξύ άλλων, και μια ασίστ στον Φλοράν Μαλουντά στο δεύτερο τέρμα των Bleus.[49] Πέτυχε στη συνέχεια το δεύτερο τέρμα του ως διεθνής στο Γουέμπλεϊ απέναντι στην Αγγλία βοηθώντας την Εθνική Γαλλία να πάρει τη νίκη στις 17 Νοεμβρίου 2010.[50]

Το 2012, ήταν μέλος της λίστας των παικτών που επελέγησαν από τον Μπλαν για να λάβουν μέρος στο Euro.[51] Συχνά χρησιμοποιούμενος από τον Λοράν Μπλαν στη διάρκεια των φιλικών προετοιμασίας, ωστόσο δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό στη διάρκεια της διοργάνωσης όπου η Γαλλία έφτασε ως τα προημιτελικά, αποκλειόμενη από την Ισπανία (0-2).[52]

Στις 22 Μαρτίου 2013, ο Ματιέ Βαλμπουενά πραγματοποίησε μια πολύ καλή εμφάνιση απέναντι στη Γεωργία (3-1, αναμέτρηση για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014) δίνοντας δύο ασίστ στους Ολιβιέ Ζιρού και Φρανκ Ριμπερί και πετυχαίνοντας ένα καταπληκτικό γκολ με σουτ στην κίνηση.

Τίτλοι- Διακρίσεις

Επεξεργασία

Συλλογικοί

Επεξεργασία

Μαρσέιγ

  • Πρωτάθλημα Γαλλίας: 2009-10
  • Κύπελλο Γαλλίας: 2009-10, 2010-11, 2011-12
  • Σούπερ καπ Γαλλίας: 2010, 2011

Ολυμπιακός

  • Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2019-20, 2020-21, 2021-22
  • Κύπελλο Ελλάδας: 2019-20

Ατομικοί

Επεξεργασία
  • Πρώτος σε ασίστ στο Γαλλικό πρωτάθλημα με 13 ασίστ.(2011-12)
  • Πρώτος σε ασίστ στο Γαλλικό πρωτάθλημα με 12 ασίστ.(2012-13)
  • Πρώτος σε ασίστ στο Ελληνικό πρωτάθλημα με 13 ασίστ.(2019-20)
  • Μελος της καλύτερης ενδεκάδας του Γαλλικού πρωτάθληματος.(2007-08)
  • Μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του Γαλλικού πρωτάθληματος.(2012-13)
  • Μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του Ελληνικού πρωταθλήματος.(2019-20)

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ Επρόκειτο για την πρώτη νίκη γαλλικού συλλόγου στο Άνφιλντ.[28]
  2. ↑ Η εφημερίδα L'Équipe χαρακτήρισε το τέρμα αυτό ως μαγικό, απίθανο ή ακόμη ως καταπληκτική βολίδα,[28] ενώ για την AFP, επρόκειτο για μια στιγμή μαγείας.[29]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Επιστροφή στην Ελλάδα για τον Βαλμπουενά!». gavros.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2024. 
  2. ↑ Nicole Labarbe, « ES Blanquefort : "un geste naturel pour Mathieu" » sur aquitaine.fff.fr, 17 Οκτωβρίου 2011
  3. ↑ (Αγγλικά) Valbuena climbing towards glory Αρχειοθετήθηκε 2012-11-11 στο Wayback Machine. fifa.com, 2 Ιουνίου 2010
  4. ↑ Valbuena a perdu le contrôle de sa Lamborghini, sudouest.fr
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 How Mat is seen by his trainers… Αρχειοθετήθηκε 2009-06-23 στο Wayback Machine., Mathieu Valbuena Official Website, 16 Φεβρουαρίου 2011
  6. ↑ 6,0 6,1 «Blanquefort, pays des Valbuena» (στα γαλλικά). La Provence. 13 Σεπτεμβρίου 2008. http://www.laprovence.com/article/om-a-la-une/blanquefort-pays-des-valbuena. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2011. 
  7. ↑ Quand Mavuba croise Valbuena Αρχειοθετήθηκε 2019-11-28 στο Wayback Machine. lequipe.fr, 20 Απριλίου 2008
  8. ↑ 8,0 8,1 « Valbuena, le pari de l'OM », eurosport.fr, 22 Ιουλίου 2006
  9. ↑ Valbuena, le pari de l'OM, 22 Ιουλίου 2006, Eurosport
  10. ↑ «Valbuena climbing towards glory». Fédération Internationale de Football Association. 2 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-11. https://web.archive.org/web/20121111065615/http://www.fifa.com/worldcup/archive/southafrica2010/news/newsid=1223000/index.html. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2011. 
  11. ↑ Football National Libourne Saison 2004/2005 Αρχειοθετήθηκε 2011-07-16 στο Wayback Machine., Stat2Foot, 16 Φεβρουαρίου 2011
  12. ↑ Libourne v. Moulins Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 7 Οκτωβρίου 2005
  13. ↑ Cherbourg v. Libourne Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 20 Αυγούστου 2005
  14. ↑ Gazélec Ajaccio v. Libourne Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 9 Σεπτεμβρίου 2005
  15. ↑ Libourne Saint-Seurin 2005 results and stats Αρχειοθετήθηκε 2011-07-07 στο Wayback Machine., Bari '91, 11 Μαρτίου 2011
  16. ↑ Bayonne v. Libourne Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 7 Οκτωβρίου 2005
  17. ↑ Libourne v. Nîmes Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 5 Νοεμβρίου 2005
  18. ↑ Libourne v. Angers Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 26 Νοεμβρίου 2005
  19. ↑ Pau v. Libourne Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 2 Δεκεμβρίου 2005
  20. ↑ Valbuena reste à Libourne Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 13 Δεκεμβρίου 2005
  21. ↑ 21,0 21,1 Historique du club Αρχειοθετήθηκε 2011-08-09 στο Wayback Machine., FC Libourne Saint-Seurin, 21 Ιουλίου 2010
  22. ↑ Libourne v. Toulon Match Report Αρχειοθετήθηκε 2011-07-11 στο Wayback Machine., Foot-National, 29 Απριλίου 2006
  23. ↑ Libourne: le verdict est tombé Αρχειοθετήθηκε 2012-09-09 at Archive.is, OM Planete, 3 Μαΐου 2008
  24. ↑ Mathieu Valbuena et son parcours Αρχειοθετήθηκε 2014-07-14 στο Wayback Machine., Ολιμπίκ Μαρσέιγ, 25 Δεκεμβρίου 2006
  25. ↑ Valbuena a signé à l'OM Αρχειοθετήθηκε 2014-04-19 στο Wayback Machine., lfp.fr, 14 juin 2006.
  26. ↑ Arsenal surveille Valbuena Αρχειοθετήθηκε 2011-09-03 στο Wayback Machine. lequipe.fr, 3 juillet 2011
  27. ↑ « ASSE 1-2 OM : en Ligue des champions ! » Αρχειοθετήθηκε 2008-05-31 στο Wayback Machine. om.net, 20 mai 2007.
  28. ↑ 28,0 28,1 Première à Anfield lequipe.fr, 4 octobre 2007
  29. ↑ Valbuena le petit devenu grand fifa.com, 4 octobre 2007
  30. ↑ OM 6-1 Caen : Et soudain, l'avalanche Αρχειοθετήθηκε 2013-06-27 στο Wayback Machine., om.net, 26 janvier 2008.
  31. ↑ Valbuena récompensé pour le plus beau but[νεκρός σύνδεσμος] laprovence.com, 11 mai 2008
  32. ↑ L’OM « mise sur le talent » de Valbuena et de Taiwo Αρχειοθετήθηκε 2008-06-05 στο Wayback Machine., om.net, 19 avril 2008.
  33. ↑ « St-Pétersbourg veut Valbuena » Αρχειοθετήθηκε 2010-03-04 στο Wayback Machine. sport.fr, 31 juillet 2008
  34. ↑ « Marseille/Valbuena : "Pas anecdotique" »[νεκρός σύνδεσμος] football365.fr, 12 mai 2008.
  35. ↑ Didier Deschamps ne veut pas de Valbuena dhnet.be, 5 mai 2009
  36. ↑ Valbuena prolonge jusqu'en 2014 Αρχειοθετήθηκε 2010-09-16 στο Wayback Machine., lephoceen.fr, 13 septembre 2010
  37. ↑ Marseille au rendez-vous Αρχειοθετήθηκε 2011-09-10 στο Wayback Machine. lequipe.fr, 23 novembre 2010
  38. ↑ Valbuena capitaine, Rémy titulaire, francefootball.fr, 28 mars 2012.
  39. ↑ Classement officiel des passeurs 2011-2012 Αρχειοθετήθηκε 2013-01-27 στο Wayback Machine., lfp.fr
  40. ↑ « Valbuena, c'est fait ! », L'Équipe, 2 août 2014.
  41. ↑ Valbuena privé de Bleus sport24.com, 23 mars 2008
  42. ↑ Sans Vieira ni Benzema, avec Valbuena Αρχειοθετήθηκε 2010-08-18 στο Wayback Machine. lequipe.fr, 11 mai 2010.
  43. ↑ Valbuena préféré à Ben Arfa Αρχειοθετήθηκε 2010-08-26 στο Wayback Machine. football365.fr, 17 mai 2010
  44. ↑ Planus et Valbuena convoqués à Tignes[νεκρός σύνδεσμος] nouvelobs.com, 17 mai 2010
  45. ↑ Les Bleus dominent le Costa Rica france-info.com, 26 mai 2010.
  46. ↑ France - Costa Rica : Mathieu Valbuena aux anges[νεκρός σύνδεσμος] laprovence.com, 26 mai 2010
  47. ↑ La chance de Valbuena ?[νεκρός σύνδεσμος] football365.fr, 2 septembre 2010
  48. ↑ Les 23 Bleus contre la Roumanie et le Luxembourg lexpress.fr, 30 septembre 2010
  49. ↑ La passe décisive de Valbuena était volontaire 20minutes.fr, 10 septembre 2010
  50. ↑ Les Bleus maîtres de Wembley Αρχειοθετήθηκε 2013-12-05 στο Wayback Machine. lejdd.fr, 17 novembre 2010
  51. ↑ Les recalés sont Gourcuff et Yanga, francefootball.fr, 29 mai 2012.
  52. ↑ Valbuena préfère se taire, francefootball.fr, 24 juin 2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ματιέ_Βαλμπουενά&oldid=10777671"