Μανδαρινικά κινέζικα

Τα Μανδαρινικά (απλοποιημένα κινέζικα: 官话· παραδοσιακά κινέζικα: 官話· πινγίν: Guānhuà· κυριολεκτικά: «ομιλία των επισήμων») είναι ομάδα σχετικών ποικιλιών των κινεζικών που ομιλείται στις περισσότερες περιοχές της βόρειας και νοτιοδυτικής Κίνα. Η ομάδα περιλαμβάνει τη διάλεκτο του Πεκίνου, τη βάση των Επίσημων Μανδαρινικών ή των Επίσημων Κινεζικών. Επειδή οι περισσότερες διάλεκτοι των Μανδαρινικών βρίσκονται στο βορρά, η ομάδα αναφέρεται μερικές φορές ως οι Βόρειες διάλεκτοι (北方话· běifānghuà). Πολλές τοπικές ποικιλίες των Μανδαρινικών δεν είναι αμοιβαία κατανοητές. Παρ 'όλα αυτά, τα Μανδαρινικά είναι συχνά τοποθετημένα πρώτα στις λίστες γλωσσών κατά αριθμό γηγενών ομιλητών (με σχεδόν ένα δισεκατομμύριο).

Το Μανδαρινικά είναι μακράν η μεγαλύτερη από τις επτά ή δέκα κινέζικες ομάδες διαλέκτων, που μιλιούνται από το 70% όλων των κινέζων ομιλητών σε μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή, που εκτείνεται από τη Γιουνάν στα νοτιοδυτικά, στο Σιντσιάνγκ στα βορειοδυτικά και τη Χεϊλονγκτσιάνγκ στα βορειοανατολικά. Αυτό γενικά αποδίδεται στη μεγαλύτερη ευκολία των ταξιδιών και της επικοινωνίας στην Πεδινή Βόρεια Κίνα, σε σύγκριση με τον ορεινότερο νότο, σε συνδυασμό με τη σχετικά πρόσφατη εξάπλωση των Μανδαρινικών στις παραμεθόριες περιοχές.

Ταξινόμηση

Η ταξινόμηση των κινεζικών διαλέκτων εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και πολλά ζητήματα παραμένουν άλυτα. Οι πρώτες ταξινομήσεις είχαν την τάση να ακολουθούν τα επαρχιακά σύνορα ή τα κύρια γεωγραφικά χαρακτηριστικά.

Το 1936, ο Wang Li δημιούργησε την πρώτη ταξινόμηση με βάση φωνητικά κριτήρια, κυρίως την εξέλιξη των φωνητικών αρχικών συμφώνων της Μέσης Κινέζικης γλώσσας. Η ομάδα των διαλέκτων της Μανδαρινής περιελάμβανε διαλέκτους από τη βόρεια και νοτιοδυτική Κίνα, καθώς και από τη Χουνάν και τη βόρεια Τζιανγκσί. Η ταξινόμηση του Li Fang-Kui το 1937 διέκρινε τις δύο τελευταίες ομάδες ως Xiang και Gan και χώρισε τις υπόλοιπες διαλέκτους της κινεζικής γλώσσας σε Βόρειες, Κατώτερες ομάδες του Γιανγκτσέ και Νοτιοδυτικές ομάδες.

Η διαδεδομένη ταξινόμηση των επτά ομάδων του Yuan Jiahua το 1960 διατήρησε τη διαίρεση σε xiang και gan και η διάλεκτος Mandarin χωρίστηκε σε βόρεια, βορειοδυτική, νοτιοδυτική και Jiang Huai (κάτω μέρος του Yangtze) υποομάδες. Από τις τέσσερις υποομάδες της Γιουάν Μανδαρινής, οι βορειοδυτικές διάλεκτοι είναι οι πιο ποικίλες, ειδικά στην επαρχία Σάνξι.

Γραμματική

Οι κινεζικές διάλεκτοι όλων των περιόδων θεωρούνται κύρια παραδείγματα αναλυτικών γλωσσών, στις οποίες η σειρά των λέξεων και τα σωματίδια χρησιμοποιούνται αντί για κλίσεις ή προσφύματα για να μεταφέρουν γραμματικές πληροφορίες όπως το πρόσωπο, ο αριθμός, ο χρόνος, η κλίση ή η πτώση. Αν και οι σύγχρονες διάλεκτοι, συμπεριλαμβανομένων των διαλέκτων της Μανδαρινής, χρησιμοποιούν ένα μικρό αριθμό επιθημάτων που μοιάζουν με σωματίδια, εξακολουθούν να είναι αναλυτικά σωματίδια.

Η βασική σειρά των λέξεων υποκείμενο-ουσιαστικό-συμπλήρωμα είναι κοινή σε όλες τις κινεζικές διαλέκτους, αλλά η σειρά των δύο συμπληρωμάτων σε προτάσεις με δύο μέρη διαφέρει. Στις βόρειες διαλέκτους, το έμμεσο συμπλήρωμα προηγείται του άμεσου συμπληρώματος (όπως στα αγγλικά).

Στις νότιες διαλέκτους, καθώς και σε πολλές νοτιοδυτικές διαλέκτους και διαλέκτους του κάτω ρου του ποταμού Γιανγκτσέ, τα αντικείμενα είναι με αντίστροφη σειρά.