Μακεδονική Αναγέννηση

Μακεδονική αναγέννηση είναι ένας όρος που μερικές φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει την περίοδο της μακεδονικής δυναστείας της βυζαντινής αυτοκρατορίας (867-1056), ειδικά τον 10ο αιώνα, την οποία ορισμένοι μελετητές θεωρούν ως περίοδο μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για τα κλασικά γράμματα και την αφομοίωση κλασικών ελληνικών προτύπων στα χριστιανικά έργα τέχνης.

Ψηφιδωτό της Παρθένου Βρεφοκρατούσας, Αγία Σοφία

Εσωτερικό του Οσίου Λουκά

Το τέλος της εικονομαχίας (843) και η άνοδος της μακεδονικής δυναστείας (867) σημειώνουν την αρχή μιας εποχής νέας ακμής της βυζαντινής αυτοκρατορίας, τόσο στην κρατική πολιτική, όσο και στην περιοχή της πνευματικής καλλιέργειας, γιατί φτάνουν σε υψηλό επίπεδο οι επιστήμες, τα γράμματα, οι τέχνες, ώστε να γίνεται συνήθως λόγος για μακεδονική αναγέννηση. Την ίδια εποχή ακτινοβολεί ο βυζαντινός πολιτισμός ως τη Ρωσία, όπου η αρχιτεκτονική και κυρίως η ζωγραφική βρίσκονται σε εξάρτηση από τη βυζαντινή τέχνη, που παραμένει η διδασκάλισσα, σε Ανατολή και Δύση.

Στην αρχιτεκτονική παρατηρείται μια ανανέωση του τύπου της σχετικά μεγάλης βασιλικής. Ο σταυροειδής με τρούλο επικρατεί και εξελίσσεται, ώστε οι τέσσερις ογκώδεις πεσσοί να συσταλούν σε τέσσερις κομψές κολόνες και τα τέσσερα γωνιακά διαμερίσματα να μεγαλώσουν, ώστε να στεγάζονται με ιδιαίτερο τρούλο το καθένα και έτσι ο ναός να έχει πέντε τρούλους.

Δείτε επίσης

• Μακεδονική τέχνη
• Παρισινό Ψαλτήρι