Λυκοβουνό

Κοντά στο Δαφνί σε απόσταση περίπου 5χμ βρίσκεται μια Οροσειρά που ονομάζεται Λυκοβουνό. Κορυφή της είναι ο Κουρκουτάς που φτάνει τα 617 μ. Το όνομά της προέρχεται από κάποια Βυζαντινή Καστροπολιτεία που άκμασε εκεί κατά τον 13ο με 14ο αιώνα. Στο Λυκοβουνό ήταν κτισμένο το ξακουστό Μοναστήρι του Άγιου-Γεώργιου. Το Μοναστήρι αναφέρεται σε Χρυσόβουλο Διάταγμα του έτους 1292 από το Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο, ο οποίος το αναγνωρίζει ως πλούσιο και φημισμένο. Στο Μοναστήρι ακόμα διασώζονται τα σπάνια ψηφιδωτά του και οι Τοιχογραφίες του, καταστράφηκε το 1700 από τους Τούρκους.

Θρύλοι και Παραδόσεις

Στα χαλάσματα του ξακουσμένου Μοναστηριού καθώς αναφέρει η παράδοση, είναι θαμμένοι οι θησαυροί του, οι πολλές καμπάνες του (από τις οποίες η μία είναι ολόχρυση) και αμέτρητα Κωνσταντινάτα, χρυσά νομίσματα από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Από όλη, λοιπόν, αυτήν τη φήμη και το πλούτο που είχε το Μοναστήρι προήλθε η φράση : 

"Αι-Γιώργης στο Λυκοβουνό και Αγια-Σοφιά στην Πόλη".

Το Λυκοβουνό στο Νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος

Το Λυκοβουνό συνέχισε την ακμή του και στη Μεταβυζαντινή Περίοδο. Αποτέλεσε την έδρα του Δήμου Κυδωνίας που περιείχε τα χωριά: Δαφνί, Κυδωνία, Καράσπαη, Λυκοβουνό, Πυρί. Η παράδοση λέει ότι στο Λυκοβουνό κατοικούσαν 1000 οικογένειες. Επί Βασιλείας Όθωνος το Λυκοβουνό παραχωρήθηκε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και ύστερα στην Οικογένεια Μαυρομιχάλη και αποτέλεσε την Έδρα της. Όπως ήταν φυσικό, οι Μαυρομιχαλέοι δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν τη γη τους με τους Λυκοβουνιώτες και γι'αυτό τους κυνήγησαν. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στο Δαφνί και άλλοι πήγαν σε χωριά, όπως : το Ξηροκάμπι, το Καράσπαη, η Πετρίνα, οι Κροκεές, την Κυδωνιά κ.λ.π.

Ο Δημήτρης Κουτράκος προσπάθησε να αποτρέψει αυτήν την κατάσταση όμως αυτό το πλήρωσε με τη ζωή του. Η τοποθεσία που δολοφονήθηκε είναι γνωστή ώς "Του Κουτράκου τ'αλώνι".

Το Λυκοβουνό χωρίζεται σε δύο Οικισμούς, τη Βυζαντινή Καστροπολιτεία του Λυκοβουνού και τον Οικισμό του Αι-Γιάννη. Ο Οικισμός του Αι-Γιάννη υπήρχε και κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Εκεί βρίσκεται η Εκκλησία του Αι-Γιάννη του Ριγανά που εορτάζεται στις 24 Ιουνίου. Σήμα κατατ 'εθεν είναι η Γραφική Βρύση που χρησιμοποιούσαν οι Λυκοβουνιώτες. Ακόμα, σε αυτόν τον οικισμό υπάρχουν και τα συντρίμμια του Τζαμιού που είχε κτιστεί επί Τουρκοκρατίας.ο Λυκοβουνό είχε χτιστεί στη Βυζαντινή περίοδο αφού τα κτίσματα του μαρτυρούν ότι πρόκειται για οικισμό που άκμασε κατά τον 13ο και 14ο αιώνα.Βρίσκεται κοντά στο Δαφνί σε υψόμετρο γύρω στα 600-700 μ

Πηγές

http://dafniolakonias.blogspot.gr/p/blog-page_73.html ( Δαφνί Λακωνίας - Ιστορία)

"Το Δαφνί της Σπάρτης και τα γύρω χωριά" του Σταύρου Μυλωνάκου

Προφορικές Μαρτυρίες