Λουδοβίκος δε λα Θέρδα
Ο Λουδοβίκος δε λα Θέρδα, ισπαν. Luis de la Cerda (1291 - 5 Ιουλίου 1348) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέας ήταν πρίγκιπας της Καστίλης, κόμης του Κλερμόν και ναύαρχος της Γαλλίας. Ο πάπας του έδωσε τον τίτλο του πρίγκιπα των Καναρίων Νήσων.
| Λουδοβίκος δε λα Θέρδα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis de La Cerda (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1291 (περίπου) Βασίλειο της Γαλλίας |
| Θάνατος | 5 Ιουλίου 1348 Lamotte-du-Rhône |
| Τόπος ταφής | Monasterio de Santa Inés |
| Ψευδώνυμο | Louis d'Espagne |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Leonor Alonso Pérez de Guzmán y Coronel Guyotte d'Uzès (από 1346)[1][2][3] |
| Τέκνα | Ισαβέλλα δε λα Θέρδα Χουάν δε λα Θέρδα[4] Λουίς δε λα Θέρδα υ Πέρεθ δε Γκουθμάν |
| Γονείς | Αλφόνσος δε λα Θέρδα[4] και Μωντ ντε Μπριέν[4] |
| Αδέλφια | Ιωάννης Αλφόνσος δε λα Θέρδα Μαργαρίτα δε λα Θέρδα Αλφόνσος δε λα Θέρδα ο Ισπανός |
| Οικογένεια | House of la Cerda |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ναύαρχος της Γαλλίας |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο δευτερότοκος γιος του Αλφόνσου βαρόνου του Λουνέλ και της Ματίλντας/Μαχώς των Μπριεν, κόρης του Ιωάννη Β΄ κόμη του Ε[5].
Ο πάππος του Αλφόνσου, ο Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης & Λεόν αποφάσισε ο Αλφόνσος να κληρονομήσει τη Λεόν και ο Σάντσο Δ΄ την Καστίλη. Αλλά το 1284 ο Σάντσο Δ΄ εκτόπισε τον Αλφόνσο και τον εξόρισε, έτσι τα παιδιά του Αλφόνσου μεγάλωσαν στη Γαλλία. Ο Λουδοβίκος πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή στη Γαλλία στην υπηρεσία του βασιλιά και πολέμησε στον Εκατονταετή Πόλεμο υπέρ της Γαλλίας. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας τον περιέβαλε με το αξίωμα του κόμη του Κλερμόν & του Ταλμόν το 1338/9. Το 1340 ορίστηκε ναύαρχος της Γαλλίας. Τον αποκαλούσαν "της Ισπανίας (de España)".
Πρίγκιπας των Μακαρίων (Καναρίων) Νήσων
ΕπεξεργασίαΑν και ήταν γνωστά στους Έλληνες από την αρχαιότητα, τα νησιά πρακτικά δεν είχαν επαφή με την Ευρώπη ως τον 14ο αι., οπότε ο Γενουάτης Λανσελότο Μαλσέλο έπεσε επάνω στη νήσο Λανθαρότε. Ο Αλφόνσος Δ΄ της Πορτογαλίας χρηματοδότησε αποστολή για τη χαρτογράφησή τους. Τότε περιγράφτηκαν οι ιθαγενείς κάτοικοί τους, οι Γουάντσες και άνοιξε η όρεξη των εμπόρων για σκλάβους. Πρώτοι έτρεξαν έμποροι από τη Μαγιόρκα.
Ο Λουδοβίκος ήταν τότε πρέσβης της Γαλλίας στην Αβινιόν και πρότεινε στον πάπα Κλήμη ΣΤ΄ το πιο ευνοϊκό σχέδιο κατάκτησης και εκχριστιανισμού. Έτσι το 1344 ο πάπας εξέδωσε βούλα και παραχώρησε τα νησιά στον Λουδοβίκο και τους απογόνους του με τον τίτλο του πρίγκιπα των Μακάρων (Infante de la Fortuna)[6] με αντάλλαγμα τον εκχριστιανισμό των Γουάντσες και την πληρωμή 400 φλωρινίων κατ' έτος[7]. Στα 11 νησιά δόθηκαν φανταστικά ονόματα: Καναρία, Ατλαντική, Εσπερίδα, Γοργόνα, κά[8].
Στον Λουδοβίκο ο πάπας έδωσε το στέμμα και το σκήπτρο, ενώ μία έφιππη πομπή ανακοίνωσε στις οδούς της Αβινιόν το νέο[9]. Ο πάπας εξέδωσε το 1345 νέα βούλα, όπου η κατάκτηση των Νήσων χαρακτηριζόταν Σταυροφορία και όποιος συμμετείχε θα είχε άφεση αμαρτιών[10]. Έστειλε επιστολές στις γύρω χώρες, ζητώντας την αναγνώριση του τίτλου και τη συνδρομή τους. Οι βασιλείς της Πορτογαλίας[11] και της Καστίλης[12] διαμαρτυρήθηκαν, λέγοντας ότι είχαν από παλιά δικαιώματα στα νησιά και ήταν εχθρικοί στην αποστολή[13]. Μόνο ο Πέτρος Ε΄ της Αραγωνίας του διέθεσε μερικές γαλέρες. Όμως το 1346 ξεκίνησε ο Εκατονταετής Πόλεμος και ο Λουδοβίκος απασχολήθηκε, υπηρετώντας τον Γάλλο βασιλιά ως το 1348, που απεβίωσε. Έτσι η αποστολή δεν ξεκίνησε· παρ' όλα αυτά οι γαλέρες πήγαν με δική τους απόφαση, αλλά απωθήθηκαν απ΄τους ιθαγενείς[14]. Το 1360 αναφέρεται μία αποστολή Αραγωνέζων[14].
Ο Λουδοβίκος τάφηκε στο αββαείο του Σαιν-Ζιλ στο Κανγκεντόκ. Αν και ο πάπας όριζε, ότι ο τίτλος θα έπαυε αν η αποστολή δεν γινόταν μέσα σε πέντε έτη, ωστόσο ο τίτλος πέρασε στον γιο του Λουδοβίκο και μετά στην κόρη του Ισαβέλλα[15].
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε πρώτα το 1306 τη Ελεονώρα, κόρη του Αλόνθο Πέρεθ δε Γκουθμάν και είχε τέκνα, που έφεραν το επώνυμο δε λα Θέρδα υ Γκουθμάν:
- Λουδοβίκος π. 1325-1383, πρίγκιπας του Φορτούνα (Μακαρίων) και κόμης του Ταλμόν.
- Ιωάννης 1327-1357, κύριος του Πουέρτο δε Σάντ Μαρία & Γκιμπραλεόν.
- Ισαβέλλα π. 1329-1382, κυρία του Πουέρτο δε Σάντα Μαρία, παντρεύτηκε πρώτα τον Ροντρίγκο Πέρεθ Πόνθε δε Λεόν και μετά τον Μπερνάλ των Φουά κόμη του Μεντιναθέλι (γιού του Γκαστόν Γ΄ κόμη της Φουά).
Όταν απεβίωσε η Ελεονώρα, ο Λουδοβίκος έκανε δεύτερο γάμο με τη Γκυγιότ ντ'Ουζέ, κόρη του Ροβέρτου Α΄ υποκόμη του Ουζέ· δεν απέκτησαν απογόνους.
Από μία μη νόμιμη σχέση είχε ένα φυσικό τέκνο:
- (νόθος) Χουάν δε Εσπάνια γενν. 1347.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΑναφορές σε Πηγές
Επεξεργασία- ↑ www
.persee .fr /docAsPDF /hispa _0007-4640 _1913 _num _15 _1 _1804 .pdf. - ↑ books
.google .fr /books?hl=fr&id=kFoRAQAAIAAJ&q=Guiote #v=onepage&q=Jehan%20d'Uz%C3%A8s%20n%C3%AEmes&f=false. σελ. 69. - ↑ gallica
.bnf .fr /ark: /12148 /bpt6k74557q /f320 .image .r=Uzes. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Masnata y de Quesada, David E. (1985). «La Casa Real de la Cerda». Estudios Genealógicos y Heráldicos (Madrid: Asociación Española de Estudios Genealógicos y Heráldicos): pp. 169–229
- ↑ A copy of Pope Clement VI's bull Tuae devotionis sinceritas (15 Nov 1344) granting the Canaries to Luis de la Cerda is found in Monumenta Henricina vol. 1 (p.207). See also Viera y Clavijo, p.268
- ↑ Jiménez de la Romera, p.22
- ↑ MH, vol.1 p.208-09
- ↑ Viera y Clavijo, p.271; Jiménez de la Romera, p.22
- ↑ Pope Clement VI's bull Prouenit ex tue of indulgences (Jan 1345) is found MH, v.1, p.228
- ↑ For Alfonso IV's protest (Feb 1345), see MH, v. 1,(p.231)
- ↑ For the reply of Alfonso XI (Mar 1345) see MH, vol. 1 p.234. See also Meliá (p.45).
- ↑ Viera y Clavijo, p.272; Jiménez de la Romera, p.22
- ↑ 14,0 14,1 Jiménez de la Romera, p.36
- ↑ Viera y Clavijo, p.273n
Πηγές
Επεξεργασία- Monumenta Henricina, (1960–1967), Manuel Lopes de Almeida, Idalino Ferreira da Costa Brochado and Antonio Joaquim Dias Dinis, editors, Coimbra. vol. 1 (1143–1411)
- Fernández-Armesto, F. (2007) Before Columbus: exploration and colonisation from the Mediterranean to the Atlantic 1229-1492. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
- Meliá, Juan Tous (2000) Guía histórica del Museo Militar Regional de Canarias Tenerife. online
- Jiménez de la Romera, W. (1868) Crónica de las Islas Canarias Madrid: Rubio, Grily y Vitturi.
- Viera y Clavijo, José de (1772) Noticias de la Historia General de las Islas Canarias. Madrid. 4 volúmes. vol. 1
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Luis de la Cerda της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |