Λουίζα της Σαβοΐας
Η Λουίζα της Σαβοΐας (11 Σεπτεμβρίου 1476 - 22 Σεπτεμβρίου 1531) ήταν Γαλλίδα ευγενής, δούκισσα του Οβέρν και των Βουρβόνων, δούκισσα του Νεμούρ και η βασιλομήτωρ του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α΄. Mεγαλύτερη θυγατέρα του δουκός Φιλίππου Β΄ της Σαβοΐας και της πρώτης συζύγου του Μαργαρίτας των Βουρβόνων, τον πατέρα της διαδέχθηκε στο δουκάτο της Σαβοΐας ο αδελφός της Φιλιβέρτος Β΄ της Σαβοΐας και μετά τον πρόωρο θάνατο του χωρίς απογόνους (1504) ο ετεροθαλής αδελφός τους Κάρολος Γ΄.
| Λουίζα της Σαβοΐας | |
|---|---|
_22x17_Inv.1013.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louise de Savoie (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Σεπτεμβρίου 1476[1] Pont-d'Ain |
| Θάνατος | 22 Σεπτεμβρίου 1531[1] Γκρεζ-συρ-Λουέν |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας Δουκάτο της Σαβοΐας Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κάρολος της Ορλεάνης (1459-1496) (από 1487)[3][4] |
| Τέκνα | Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας[3] Μαργαρίτα της Ναβάρρας[3] |
| Γονείς | Φίλιππος Β΄ της Σαβοΐας και Μαργαρίτα των Βουρβόνων |
| Αδέλφια | Φίλιππος της Σαβοΐας-Νεμούρ Φιλιβέρτος Β΄ της Σαβοΐας Louis of Savoy Κάρολος Γ΄ της Σαβοΐας Ρενέ της Σαβοΐας |
| Οικογένεια | Οίκος της Σαβοΐας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γάμος με τον Κάρολο της Ορλεάνης
ΕπεξεργασίαΕπειδή η μητέρα της πέθανε όταν ήταν μόλις 7 ετών, τη μεγάλωσε η θεία της Άννα των Βαλουά [5], η οποία ήταν αντιβασίλισσα της Γαλλίας, για λογαριασμό του αδελφού της Καρόλου Η΄. Η Λουίζα στο Αμπουάζ αρραβώνιασε (1501) τον νεαρό αδελφό της Φιλιβέρτο με τη Μαργαρίτα των Αψβούργων, κόρη του Μαξιμιλιανού Α΄ της Γερμανίας. Μέσω αυτού του γάμου η Λουίζα κατάφερε να εξασφαλίσει την ειρήνη για πολλά χρόνια.[6]
Παντρεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1488 στο Παρίσι σε ηλικία 11 ετών τον Κάρολο των Βαλουά-Ορλεάνης κόμη του Ανγκουλέμ, αλλά άρχισε να ζει μαζί του σε ηλικία 15 ετών.[6] Η σχέση της μικρής Λουίζας με τον Κάρολο ήταν υπέροχη, παρά το γεγονός ότι ο σύζυγος της είχε δύο ερωμένες. Με τη μια από αυτές, την Αντουανέττα του Πολινιάκ, είχε αποκτήσει δυο νόθες κόρες, την Ιωάννα και τη Μανταλένα με την άλλη, την Ιωάννα του Κοντέ, είχε άλλη μία νόθη κόρη, τη Σουβερέν.[7] Η Λουίζα ανέθρεψε και αγάπησε τα νόθα παιδιά του συζύγου της όπως τα δικά της· αργότερα μάλιστα φρόντισε και για τους γάμους τους.[8] Όταν ο σύζυγος της αρρώστησε τον χειμώνα του 1495 ύστερα από έναν αγώνα ιπποδρομίας, τον φρόντισε με μεγάλη στοργή. Ο Κάρολος πέθανε στις 1 Ιανουαρίου 1496 και η Λουίζα περιέπεσε σε μεγάλη θλίψη.[9]
Ο γιος της Λουίζας Φραγκίσκος διάδοχος του Γαλλικού θρόνου
ΕπεξεργασίαΗ Λουίζα βρέθηκε σε δύσκολη θέση, επειδή ήταν μόλις 19 ετών και έπρεπε να μεγαλώσει τα παιδιά της. Έμεινε για 2 χρόνια στο Κονιάκ [10] και στη συνέχεια μετακινήθηκε στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΒ΄, ο οποίος ήταν εξάδελφος τού συζύγου της. Έδειξε από την αρχή ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη διπλωματία, στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, στα γράμματα και τις τέχνες ιδιαίτερα όσον αφορά την Ιταλία την εποχή της Αναγέννησης. Το ενδιαφέρον της για την Ιταλία της Αναγέννησης το μετέδωσε και στα παιδιά της, τα οποία είχαν διδάσκαλο τον Ιταλό καθηγητή Χριστόφορο Νουμάι.[11]
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΒ' αρρώστησε βαριά (1505). Πιστεύοντας ότι θα πεθάνει, όρισε διάδοχό του τον μεγαλύτερο γιο της Λουίζας Φραγκίσκο, με αντιβασιλείς την ίδια τη Λουίζα και τη σύζυγό του Άννα της Βρετάνης, αλλά στη συνέχεια έγινε απροσδόκητα καλά από την ασθένειά του και έζησε άλλα 10 χρόνια.[12] Τότε ο Φραγκίσκος έγινε ο περισσότερο ευνοούμενος από όλους στη βασιλική αυλή· ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ τον νύμφευσε στις 8 Μαΐου/1514 με την κόρη του Κλαυδία της Γαλλίας και τον όρισε διάδοχό του. Με τον θάνατο τού Λουδοβίκου ΙΒ' στις 1 Ιανουαρίου/1515, ο Φραγκίσκος Α΄ στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας.
Κατάσχεση του δουκάτου των Βουρβόνων από τον Κάρολο Γ'
ΕπεξεργασίαΗ μητέρα της Μαργαρίτα των Βουρβόνων ήταν η αδελφή του Πέτρου Β΄ τελευταίου δούκα του Μπουρμπόν (από τον κύριο κλάδο των Βουρβόνων), ο οποίος είχε ορίσει σε συμφωνία με τον βασιλιά Λουδοβίκο IB΄ να τον διαδεχτούν η κόρη του Σουζάνα και ο σύζυγος της Κάρολος Γ΄ των Βουρβόνων-Μονπανσιέ. Όταν πέθανε η Σουζάνα, η Λουίζα αμφισβήτησε τον τίτλο από τον Κάρολο Γ΄ απαιτώντας να την παντρευτεί, για να εξακολουθήσει να διατηρεί τον τίτλο. Ο Κάρολος Γ΄ αρνήθηκε, με τη δικαιολογία τη μεγάλη ηλικία της, αφού ήταν 14 χρόνια μεγαλύτερή του. Τότε ο γιος της βασιλιάς Φραγκισκος Α΄ έκανε κατάσχεση της περιουσίας του Καρόλου Γ΄. Έπειτα ο Κάρολος Γ΄ κατέφυγε στον εχθρό τού Φραγκίσκου Α΄, αυτοκράτορα Κάρολο Ε΄, με τον οποίο συνωμότησε μαζί με τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Η΄, προκειμένου να ανατρέψουν τον Φραγκίσκο Α΄ από τον θρόνο του και να τεμαχίσει το βασίλειό του. Όταν η συνωμοσία αποκαλύφθηκε, ο Κάρολος Γ΄ αποκηρύχθηκε από τον Φραγκίσκο Α΄ ως προδότης και δραπέτευσε στον Κάρολο Ε΄, που υπηρέτησε στον στρατό του. Εκεί σκοτώθηκε στην πολιορκία της Ρώμης (1527). Η Λουίζα κέρδισε την Ωβέρνη και έγινε δούκισσα στο όνομα του γιου της.
Διπλωματικές αποστολές στην αυλή του γιου της
ΕπεξεργασίαΗ Λουίζα είχε σημαντική θέση στην αυλή του γιου της Φραγκίσκου Α΄: ήταν πάντοτε αντιβασίλισσα την εποχή που ο Φραγκίσκος Α΄ απουσίαζε σε εκστρατείες, όπως στους Ιταλικούς πολέμους (1525 - 1526) ή την εποχή που ο Φραγκίσκος Α΄ ήταν αιχμάλωτος του Καρόλου Ε΄ στην Ισπανία μετά τη μάχη της Παβίας. Το 1524 έστειλε τους απεσταλμένους της στο Λονδίνο για διαπραγματεύσεις, προκειμένου να κλείσει συνθήκες ειρήνης με τον καρδινάλιο Γούλσει. Η αποστολή απέτυχε, αλλά άνοιξε τον δρόμο για τη συνθήκη που έκλεισε τον επόμενο χρόνο. Την εποχή που ο γιος της ήταν αιχμάλωτος του αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄ (Κουίντου), η Λουίζα κατέφυγε για να ζητήσει βοήθεια στον Οθωμανό σουλτάνο Σουλεϊμάν Α΄ τον Μεγαλοπρεπή. Η πρώτη αποστολή που έστειλε (1525) χάθηκε στη Βοσνία.[13] Με τη δεύτερη αποστολή τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου καταφέρνει να κερδίσει την υποστήριξη του σουλτάνου· η αποστολή επέστρεψε στις 6 Φεβρουαρίου 1526 έχοντας εξασφαλίσει τη συμμαχία μαζί του.[13] Η ίδια η Λουίζα αργότερα διαπραγματεύτηκε για οριστική ειρήνη στη μακρόχρονη έχθρα ανάμεσα στον γιο της βασιλιά Φραγκίσκο Α' και τον αυτοκράτορα Κάρολο Κουίντο. Η συνθήκη υπεγράφη στις 3 Αυγούστου 1529 από την ίδια τη Λουίζα και την επ'αδελφώ νύφη της Μαργαρίτα της Αυστρίας (θεία του Καρόλου Κουίντου) για λογαριασμό των Αψβούργων. Ονομάστηκε "Συμφωνία των Κυριών" και κατοχύρωσε την Ιταλία οριστικά στον Κάρολο Κουίντο.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΠαιδιά της με τον Κάρολο των Βαλουά-Ορλεάνης κόμη του Ανγκουλέμ ήταν:
- Μαργαρίτα 1492-1549, παντρεύτηκε πρώτα τον Κάρολο Δ΄ των Βαλουά δούκα του Αλανσόν και μετά τον Ερρίκο Β΄ των Αλμπρέ βασιλιά της Ναβάρρας.
- Φραγκίσκος Α΄ 1494-1547, βασιλιάς της Γαλλίας.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12515579c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12515579c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Kindred Britain»
- ↑ p10246.htm#i102459. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Knecht, R.J. (1994). Renaissance Warrior and Patron: The Reign of Francis I. p. 1.
- ↑ 6,0 6,1 Jansen, Sharon L. (2002). The Monstrous Regiment of Women: Female Rulers in Early Modern Europe. p. 182.
- ↑ Knecht, R.J. (1994). Renaissance Warrior and Patron: The Reign of Francis I. p. 3.
- ↑ Hackett (1937), pp. 48-52
- ↑ Knecht, R.J. (1994). Renaissance Warrior and Patron: The Reign of Francis I. pp. 3–4.
- ↑ Jansen, Sharon L. (2002). The Monstrous Regiment of Women: Female Rulers in Early Modern Europe. p. 184.
- ↑ Knecht, R.J. (1994). Renaissance Warrior and Patron: The Reign of Francis I. p. 6.
- ↑ Knecht, R.J. (1994). Renaissance Warrior and Patron: The Reign of Francis I. p. 12.
- ↑ 13,0 13,1 Merriman, p. 129
Πηγές
Επεξεργασία- Hacket, Francis (1937). Francis the First. Garden City, New York: Doubleday, Doran and Company, Inc.
- Jansen, Sharon L. (2002). The Monstrous Regiment of Women: Female Rulers in Early Modern Europe. Palgrave Macmillan.
- Knecht, R. J. (1994). Renaissance Warrior and Patron: The Reign of Francis I. Tuckwell Press.