Κόνραντ Βιτς
Ο Κόνραντ Βιτς (γερμανικά: Konrad Witz, Ρόττβαϊλ, περ. 1400 - περ. 1445) ήταν Γερμανοελβετός ζωγράφος της Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης, ένας από τους πιο καινοτόμους ζωγράφους κατά το πρώτο μισό του 15ου αιώνα.[5] Η αξία του στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης έγκειται στον τρόπο που αντιμετώπισε ζητήματα όπως η πλαστικότητα των μορφών, η προοπτική και η απόδοση των τοπίων με νατουραλιστικό τρόπο.[6]
| Κόνραντ Βιτς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | περ. 1400 Rottweil , Βάδη-Βυρτεμβέργη, Γερμανία |
| Θάνατος | περ. 1445 Βασιλεία ή Γενεύη, Ελβετία |
| Κατοικία | Βασιλεία, Γενεύη |
| Εθνικότητα | Γερμανός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Γερμανία[1][2][3] Prince-Bishopric of Basel |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ζωγράφος της Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης |
| Γνωστός για | ... τη δημιουργία της πρώτης σωζόμενης αναγνωρίσιμης τοπογραφίας στην ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης. |
| Αξιοσημείωτο έργο | Η Θαυματουργή Αλιεία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Βιτς ήταν γερμανικής καταγωγής, γεννημένος στο Ρόττβαϊλ της Σουαβίας, στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης.[7][6] Ωστόσο επειδή σταδιοδρόμησε στην Ελβετία, συγκεκριμένα στη Βασιλεία και τη Γενεύη, θεωρείται μέλος της εκεί Σχολής.[7]
Στα αρχεία της συντεχνίας της Βασιλείας καταγράφεται για μία και μοναδική φορά το 1434,[6] όπου μετακόμισε πιθανώς υπό την έλξη της διεθνούς ατμόσφαιρας που δημιούργησε η Οικουμενική Σύνοδος που έλαβε χώρα στην πόλη εκείνα τα χρόνια.[5][7] Το 1435 λαμβάνει επίσημα πολιτικά δικαιώματα στην πόλη.[6] Μέχρι το 1447 θεωρείται πως είχε αποβιώσει.[5]
Κατά τη σύντομη αυτή περίοδο, ελάχιστα μεγαλύτερη της μίας δεκαετίας, δημιούργησε μία σειρά από μεγάλα έργα για βωμούς ναών, από τα οποία στις ημέρες μας σώζονται μόνο τμήματα.[5] Τα έργα αυτά αντανακλούν ένα αναδυόμενο δυναμικό ενδιαφέρον για τον εξωτερικό κόσμο, όπως αυτός γίνεται αντιληπτός με την προσωπική παρατήρηση.[5] Η προσοχή με την οποία αποδίδεται το φως και η σκιά, οι αντανακλάσεις, όπως και το βάθος των κτιρίων και των τοπίων, μαρτυρούν πως ο Βιτς είχε έρθει σε επαφή με την σύγχρονή του φλαμανδική τέχνη.[5] Αν και σώζονται σχετικά λίγα έργα του, γίνονται έντονα αντιληπτά στο σύγχρονο μελετητή στοιχεία νατουραλισμού, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Βιτς γνώριζε το έργο των Γιαν βαν Άικ και Διδασκάλου του Φλεμάλ.[7] Στη θέση των απαλών γραμμών και λυρικών στοιχείων της Διεθνούς Γοτθικής τεχνοτροπίας, στο έργο του Βιτς επιστρατεύονται βαριές, σχεδόν κοντόχοντρες μορφές, των οποίων τα πλούσια ρούχα δίνουν έμφαση στην υλική τους υπόσταση.[7]
Τα διασημότερα έργα του Βιτς είναι τέσσερα σωζόμενα τμήματα του «Ρετάμπλ του Αγίου Πέτρου» το οποίο φιλοτέχνησε για τον Καθεδρικό Ναό της Γενεύης.[7] Σήμερα φιλοξενούνται στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας της πόλης.[7] Ένα από αυτά, «Η Θαυμαστή Αλιεία» (1444), αποτελεί και το αριστούργημα του καλλιτέχνη, ενώ αποτελεί και το μοναδικό του υπογεγραμμένο και χρονολογημένο έργο.[7] Το τοπίο πίσω από τις μορφές είναι στην ουσία αναπαράσταση της Λίμνης της Γενεύης, ένα από τα πρώτα αναγνωρίσιμα τοπία στην ιστορία της τέχνης.[7] Η έμφαση στη λεπτομέρεια είναι τέτοια που το φως που αντανακλάται στην επιφάνεια του νερού διακρίνεται προσεκτικά από το φως που αντανακλάται από τις πέτρες που διακρίνονται μέσα από το ρηχό νερό.[8]
Σημαντικό μέρος της εργογραφίας του καλλιτέχνη καταστράφηκε, θύμα της εικονοκλασίας που ξέσπασε στη Βόρεια Ευρώπη στα χρόνια της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.[6]
- Επιλογή έργων
-
Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαβά, 1435, Βερολίνο, Πινακοθήκη -
Η Εσθήρ προ του Αχασβήρου, 1435, Βασιλεία, Kunstmuseum -
Άγιος Χριστόφορος, 1435, Βασιλεία, Kunstmuseum -
Θρήνος για τον νεκρό Χριστό, 1440, Νέα Υόρκη, Frick Collection -
Ευαγγελισμός, 1440, Νυρεμβέργη, Germanisches Nationalmuseum -
Η Μαρία Μαγδαληνή και η Αγία Αικατερίνη, 1440, Στρασβούργο, Musée de l'Oeuvre Notre-Dame -
Η προσκύνηση των Μάγων, 1444, Γενεύη, Musée d'Art et d'Histoire -
Η θαυμαστή ψαριά, 1444, Γενεύη, Musée d'Art et d'Histoire -
Η παρουσίαση του καρδιναλίου de Mies στην Παναγία, 1444, Γενεύη, Musée d'Art et d'Histoire -
Η απελευθέρωση του Αγίου Πέτρου, 1444, Γενεύη, Musée d'Art et d'Histoire
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ countrylicious
.com /switzerland /tourist-attractions. - ↑ www
.panoramio .com /photo /85151514. - ↑ www
.youtube .com /watch?v=UP5uhzg2X _E. - ↑ CONOR.SI. 98615395.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Konrad Witz: The Unique Exhibition Αρχειοθετήθηκε 2012-03-07 στο Wayback Machine., επίσημος ιστότοπος του Kunstmuseum στη Βασιλεία.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Stukenbrock, Christiane & Topper, Barbara (2011), σσ. 956-957.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 Witz, Konrad, βιογραφικά στοιχεία στον ιστότοπο Web Gallery of Art.
- ↑ Witz, Konrad Αρχειοθετήθηκε 2012-12-02 στο Wayback Machine., βιογραφικά στοιχεία στον ιστότοπο Terminartors.com.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- (Αγγλικά) Brinkmann, Bodo (2011), «Konrad Witz», Hatje Cantz, ISBN 978-3-775-72761-7.
- (Γαλλικά) Stukenbrock, Christiane & Topper, Barbara (2011). «1000 Chefs-d'oeuvre de la Peinture», Πότσδαμ: h.f.ullmann, ISBN 978-3-833-16112-4.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Witz, Conrad, κατάλογος έργων σε διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο.
- Witz, Conrad, κατάλογος έργων στην Web Gallery of Art.
- Witz, Conrad[νεκρός σύνδεσμος], παρουσίαση έργων στον ιστότοπο Terminartors.com.
- Witz, Conrad, παρουσίαση έργων στον ιστότοπο του Μουσείου της Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη.