Κωνσταντίνος Λομβάρδος

Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος (1820 - 17 Ιουλίου 1888) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός από τη Ζάκυνθο, βουλευτής Ζακύνθου στο Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων, πληρεξούσιος και υπουργός.

Κωνσταντίνος Λομβάρδος
Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος στην Ποικίλη Στοά του 1888
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Κωνσταντίνος Λομβάρδος (Ελληνικά)
Γέννηση	1820 Ζάκυνθος
Θάνατος	5ιουλ. / 17  Ιουλίου 1888γρηγ. Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Υπουργός της Ιονίου Πολιτείας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ζακύνθου) πληρεξούσιος
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία

Ανέπτυξε πολιτική δράση στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα με το Κόμμα των Ριζοσπαστών και αργότερα ιδρύοντας το Κόμμα των Ενωτικών Ριζοσπαστών, και πρωτοστάτησε για την ένωση των Ιόνιων νήσων με την Ελλάδα που πραγματοποιήθηκε τελικά το 1864.

Τον Μάιο του 1860 ίδρυσε στη Ζάκυνθο ένα κομιτάτο στα πρότυπα του Κεντρικού ιταλικού Κομιτάτου της Γένοβας με το οποίο είχε έρθει σε επαφή, με σκοπό να προκαλέσει την επέμβαση του Γαριβάλδη για την απελευθέρωση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Το κομιτάτο της Ζακύνθου ήταν παράρτημα του κομιτάτου της Γένοβας. Ο Λομβάρδος έκανε πολλά ταξίδια στην Ιταλία και Ελλάδα και συναντήθηκε με τον Όθωνα, Βίκτωρα Εμμανουήλ και Γαριβάλδη για την προώθηση των σκοπών του.

Εκλέχτηκε πολλές βουλευτής των Ηνωμένων πολιτειών των Ιονίων νήσων και συνέχισε την πολιτική του καριέρα στην Ελλάδα από τη θέση του βουλευτή Ζακύνθου και συχνά του υπουργού (όπως επί των εκκλησιαστικών στην Κυβέρνηση Κουμουνδούρου Μαρτίου 1865). Ο Λομβάρδος πρότεινε προσέγγιση των Ελλήνων με τους Ιταλούς γαριβαλδινούς και απέρριπτε την αποκλειστική εξάρτηση του αγώνα για την ένωση από τις πολιτικές επιλογές του ελληνικού κράτους. Χρημάτισε πληρεξούσιος Κέρκυρας στην εθνοσυνέλευση του 1862.

Πέθανε εν ενεργεία υπουργός Εσωτερικών στις 5 Ιουλίου/17 Ιουλίου 1888 και προσωρινά το χαρτοφυλάκιό του ανέλαβε ο Χαρίλαος Τρικούπης.

Πηγές

• Κωνσταντίνος Σκόκος (1889). Ημερολόγιον Σκόκου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου. σελ. 392.