Βικιπαίδεια

Η Λαίδη και ο Αλήτης

Αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων που κυκλοφόρησε το 1955 παραγωγής του Ουώλτ Ντίσνεϊ

Η Λαίδη και ο Αλήτης είναι αμερικανική ρομαντική ταινία μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων του 1955 σε παραγωγή Γουώλτ Ντίσνεϋ, η οποία διανεμήθηκε από την Buena Vista Distribution. Αποτελεί την 15η ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Disney και υπήρξε η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που γυρίστηκε χρησιμοποιώντας τη διαδικασία CinemaScope για κινηματογραφική προβολή ευρείας εικόνας.[3]

Η Λαίδη και ο Αλήτης
Lady and the Tramp
Ελληνικό εξώφυλλο Ειδικής Έκδοσης DVD
ΣκηνοθεσίαΚλάιντ Τζερόνιμι
Ουίλφρεντ Τζάκσον
Χάμιλτον Λάσκε
ΠαραγωγήΓουώλτ Ντίσνεϋ
ΣενάριοΈρντμαν Πένερ
Τζο Ρινάλνι
Ραλφ Ράιτ
Ντον ΝταΓκράντι
Βασισμένο σε«Happy Dan, The Cynical Dog» του Γουόρντ Γκριν
Ηθοποιοί φωνήςΜπάρμπαρα Λούντι
Λάρι Ρόμπερτς
Μπιλ Τόμσον
Ντάλας ΜακΚίνον
Μπιλ Μπαουκόμ
Βίρνα Φέλτον
Πέγκι Λι
ΜουσικήΌλιβερ Ουάλας
ΜοντάζΝτον Χάλιντεϊ
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Productions
ΔιανομήBuena Vista Distribution
Πρώτη προβολή16 Ιουνίου 1955 (Σικάγο)
Κυκλοφορία22 Ιουνίου 1955
Διάρκεια76 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$4 εκατομμύρια[1]
Ακαθάριστα έσοδα$187 εκατομμύρια[2]
ΈπεταιΗ Λαίδη και ο Αλήτης ΙΙ: Η περιπέτεια του Σκαμπ
δεδομένα (π • σ • ε )

Βασισμένη στην ιστορία του περιοδικού Cosmopolitan, «Happy Dan, The Cynical Dog» του Γουόρντ Γκριν, η Λαίδη και ο Αλήτης αφηγείται την ιστορία ενός θηλυκού Αμερικανικού Κόκερ Σπάνιελ με το όνομα Λαίδη, η οποία ζει με μία εκλεπτυσμένη οικογένεια της μεσαίας τάξης, κι ενός αρσενικού αδέσποτου μη καθαρόαιμου σκύλου με το όνομα Αλήτης. Όταν οι δύο σκύλοι συναντιούνται, ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο ρομαντικές περιπέτειες και τελικά ερωτεύονται.

Η Λαίδη και ο Αλήτης κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 22 Ιουνίου 1955 και υπήρξε εμπορική επιτυχία. Εκείνη την περίοδο, η ταινία έλαβε μικτές προς αρνητικές κριτικές από τους κριτικούς, αλλά με την πάροδο του χρόνου οι κριτικές από τους πιο σύγχρονους κριτικούς ήταν γενικά θετικές, με την ταινία να αποτελεί σήμερα μία από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney. Η σκηνοθεσία ανήκει στους Κλάιντ Τζερόνιμι, Ουίλφρεντ Τζάκσον και Χάμιλτον Λάσκε, ενώ τις φωνές τους στους ήρωες χαρίζουν οι Μπάρμπαρα Λούντι, Λάρι Ρόμπερτς, Μπιλ Τόμσον, Μπιλ Μπαουκόμ, Βίρνα Φέλτον και Πέγκι Λι.

Μία συνέχεια με τίτλο Η Λαίδη και ο Αλήτης ΙΙ: Η περιπέτεια του Σκαμπ, κυκλοφόρησε απευθείας σε βίντεο στις 27 Φεβρουαρίου 2001. Μία live-action προσαρμογή έκανε πρεμιέρα στις 12 Νοεμβρίου 2019 στη διαδικτυακή streaming υπηρεσία της Disney, Disney+.

Πλοκή

Επεξεργασία

Τα Χριστούγεννα του 1909, ο Τζιμ Ντίαρ χαρίζει στη σύζυγό του ένα Αμερικανικό κουτάβι Κόκερ Σπάνιελ, το οποίο ονομάζουν Λαίδη. Η Λαίδη απολαμβάνει μια ευτυχισμένη ζωή με το ζευγάρι, ενώ γίνεται φίλη με τους άλλους σκύλους της γειτονιάς, τον Τσοκ, ένα Σκωτσέζικο τερριέ, και τον Τράστι, ένα λαγωνικό. Στο μεταξύ, στην άλλη άκρη της πόλης, ένα αδέσποτο μη καθαρόαιμο σκυλί, ο Αλήτης, ζει μόνος του τρώγοντας από τα απορρίμματα του Ιταλικού εστιατορίου του Τόνι και προστατεύοντας τα αδέσποτα Πεγκ (ένα πεκινουά) και Μπουλ (ένα μπουλντόγκ) από τον τοπικό μπόγια. Μια μέρα, η Λαίδη είναι αναστατωμένη επειδή οι ιδιοκτήτες της άρχισαν να είναι ψυχροί απέναντί της. Ο Τσοκ και ο Τράστι την πείθουν πως η αλλαγή της συμπεριφοράς τους οφείλεται στο ότι η Ντάρλινγκ περιμένει παιδί. Ενώ προσπαθούν να της εξηγήσουν τι είναι ένα μωρό, ο Αλήτης τους διακόπτει προσφέροντας τις δικές του σκέψεις πάνω στο θέμα, κάτι που κάνει τον Τσοκ και τον Τράστι να τον αντιπαθήσουν και να τον διώξουν από την αυλή. Καθώς ο Αλήτης φεύγει, επισημαίνει στη Λαίδη πως «όταν ένα μωρό έρχεται, ο σκύλος φεύγει».

Όταν το μωρό έρχεται, το ζευγάρι το συστήνει στη Λαίδη κι εκείνη γίνεται πολύ προστατευτική μαζί του. Όταν το ζευγάρι φεύγει για ολιγοήμερες διακοπές, καλεί τη θεία Σάρα να αναλάβει το μωρό και το σπίτι. Μαζί της φέρνει και τις δύο Σιαμέζες γάτες της, Σι και Αμ, οι οποίες προκαλούν επίτηδες ένα χάος στο σπίτι, ξέροντας πως θα θεωρηθεί υπεύθυνη η Λαίδη. Ως αποτέλεσμα, η θεία Σάρα πηγαίνει τη Λαίδη σε ένα pet shop και της αγοράζει ένα φίμωτρο. Τρομοκρατημένη, η Λαίδη το σκάει από το pet shop και πέφτει πάνω σε τρία αδέσποτα σκυλιά, τα οποία την καταδιώκουν. Ο Αλήτης καταφέρνει να τη σώσει και στη συνέχεια την πηγαίνει στον ζωολογικό κήπο, όπου ο κάστορας τους βοηθά να βγάλουν το φίμωτρο. Αργότερα, της δείχνει πώς ζει εκείνος καταλήγοντας να έχουν ένα ρομαντικό δείπνο στο στενάκι δίπλα από το εστιατόριο του Τόνι. Αν και η Λαίδη αρχίζει να ερωτεύεται τον Αλήτη, επιλέγει να επιστρέψει στο σπίτι για να προσέχει το μωρό, ενώ ο Αλήτης προσφέρεται να τη συνοδεύσει μέχρι εκεί. Στην πορεία, ο Αλήτης αποφασίζει να διασκεδάσει λίγο κυνηγώντας χήνες σε ένα αγρόκτημα, κάτι που οδηγεί στη σύλληψη της Λαίδης από τον μπόγια. Ενώ κρατείται και μέχρι να έρθει η θεία Σάρα να την πάρει, η Λαίδη συναντά τα άλλα σκυλιά που κρατούνται, τα οποία της λένε πως ο Αλήτης είχε πολλές φίλες στο παρελθόν και είναι απίθανο να νοικοκυρευτεί. Επιστρέφοντας στο σπίτι, η θεία Σάρα τη δένει στην αυλή ως τιμωρία για τη φυγή της.

Ο Τσοκ και ο Τράστι προσπαθούν να παρηγορήσουν τη Λαίδη, αλλά όταν καταφτάνει ο Αλήτης για να απολογηθεί, η Λαίδη ξεσπάει σε αυτόν σχετικά με το παρελθόν του και που άφησε να την πάρει ο μπόγιας. Φεύγει λυπημένος και αμέσως μετά ένας αρουραίος τρυπώνει στο σπίτι. Η Λαίδη τον βλέπει και αρχίζει να γαβγίζει μανιωδώς. Η θεία Σάρα της λέει να κάνει ησυχία, αλλά ο Αλήτης την ακούει και επιστρέφει. Όταν του λέει τι συνέβη, τρυπώνει κι αυτός στο σπίτι και σκοτώνει τον αρουραίο πριν κάνει κακό στο μωρό. Στην προσπάθειά του όμως να τον πιάσει, αναποδογυρίζει την κούνια του μωρού, ενώ στο μεταξύ η Λαίδη απελευθερώνεται και φτάνει κι εκείνη στο δωμάτιο. Η φασαρία φέρνει τη θεία Σάρα στο δωμάτιο η οποία πιστεύοντας πως έκαναν κακό στο μωρό, παγιδεύει τον Αλήτη μέσα στην ντουλάπα, κλειδώνει τη Λαίδη στο υπόγειο, και στη συνέχεια καλεί τον μπόγια για να πάρει τον Αλήτη. Τη στιγμή που ο μπόγιας φεύγει, επιστρέφουν ο Τζιμ Ντίαρ και η Ντάρλινγκ και θέλουν να καταλάβουν τι συνέβη, αφού η Λαίδη δε θα έκανε ποτέ κακό στο μωρό. Την απελευθερώνουν κι εκείνη τους οδηγεί στον νεκρό αρουραίο, κάνοντάς τους να συνειδητοποιήσουν ότι τόσο εκείνη όσο και ο Αλήτης, προσπαθούσαν να σώσουν το μωρό. Ο Τσοκ και ο Τράστι ακούνε τα πάντα και κυνηγούν το κάρο του μπόγια για να απελευθερώσουν τον Αλήτη αλλά, στην προσπάθειά τους αυτή, ο Τράστι τραυματίζεται σοβαρά. Ο Τζιμ Ντίαρ φτάνει επίσης στη σκηνή μαζί με τη Λαίδη, η οποία επανενώνεται με τον Αλήτη.

Εκείνα τα Χριστούγεννα, ο Αλήτης έχει υιοθετηθεί από την οικογένεια και μαζί με τη Λαίδη ξεκίνησαν τη δική τους, αφού απέκτησαν τέσσερα κουταβάκια (τρία θηλυκά που μοιάζουν στη Λαίδη κι ένα αρσενικό που μοιάζει στον Αλήτη). Ο Τσοκ και ο Τράστι τους επισκέπτονται, με τον Τράστι να έχει πλέον ένα καινούριο κοινό για να αφηγείται τις ιστορίες του, παρόλο που δυσκολεύεται να τις θυμηθεί.

Ηθοποιοί

Επεξεργασία
  • Μπάρμπαρα Λούντι ως Λαίδη, ένα Αμερικανικό Κόκερ Σπάνιελ το οποίο ζει ευτυχισμένα με τους ιδιοκτήτες του.
  • Λάρι Ρόμπερτς ως Αλήτης, ένα μη καθαρόαιμο Σνάουτσερ με προφανή Τερριέ καταγωγή, με την ικανότητα να ξεφεύγει από τον μπόγια. Δεν αναφέρεται ποτέ στον εαυτό του με κάποιο όνομα, αν και τα σκυλιά της ταινίας τον αποκαλούν «Αλήτη». Οι άνθρωποι ωστόσο τον αποκαλούν με διάφορα ονόματα (όπως Μάικ ή Φρίτζι), καθώς όπως ο ίδιος απαντάει σε ερώτηση της Λαίδης αν έχει οικογένεια: «Μία για κάθε μέρα της εβδομάδας. Αλλά καμία από αυτές δεν έχει εμένα». Κάθε οικογένεια μάλιστα στην οποία αναφέρεται, έχει διαφορετική εθνικότητα (όπως Ιρλανδική ή Γερμανική). Δεν είναι μέχρι τη συνέχεια οπότε και γίνεται αναφορά σε αυτόν με το όνομα «Αλήτης» από τους ανθρώπους, χωρίς ωστόσο να εξηγείται το πώς του έδωσαν τελικά το ίδιο όνομα με το οποίο ήταν γνωστός ως αδέσποτο.
  • Μπιλ Τόμσον ως Τσοκ, ένα Σκωτσέζικο Τερριέ κι ένας από τους γείτονες της Λαίδης. Ο Τόμπσον χάρισε επίσης τη φωνή του στον Τζο, βοηθό σεφ του Τόνι, στον Μπουλ, ένα αδέσποτο αρσενικό μπουλντόγκ, στον Ντάτσι, ένα αδέσποτο αρσενικό λαγωνικό, στον αστυνομικό καθώς και στον φίλο του Τζιμ.
  • Μπιλ Μπαουκόμ ως Τράστι, ένα λαγωνικό το οποίο στο παρελθόν κυνηγούσε εγκληματίες με τον Γκραντπάπι, μέχρι που έχασε την αίσθηση της όσφρησής του.
  • Βίρνα Φέλτον ως θεία Σάρα, η θεία του Τζιμ Ντίαρ (αποκαλύπτεται πως είναι η αδελφή της μητέρας του στο μετέπειτα βιβλίο του Γουόρντ Γκριν) η οποία έρχεται για να φροντίζει το μωρό όσο ο Τζιμ Ντίαρ και η Ντάρλινγκ φεύγουν για ολιγοήμερες διακοπές. Λατρεύει τις δύο Σιαμέζες γάτες της και, αν και καλοπροαίρετη, πιστεύει πως τα σκυλιά δεν πρέπει να βρίσκονται κοντά στα μωρά. Κατηγορεί τη Λαίδη και τον Αλήτη για την «επίθεση» στο μωρό, χωρίς να γνωρίζει πως στην πραγματικότητα το προστάτευαν από έναν αρουραίο. Στο τέλος της ταινίας, στέλνει ένα κουτί με σκυλίσια μπισκότα ως μία προσπάθεια και απολογία για τον τρόπο που φέρθηκε στα δύο σκυλιά.
  • Τζορτζ Γκίβοτ ως Τόνι, ο ιδιοκτήτης και σεφ στο Ιταλικό εστιατόριο του Τόνι. Αυτός και ο Τζο έχουν μεγάλη αδυναμία και αγάπη στον Αλήτη και του προσφέρουν φαγητό, ενώ βοηθάνε και στο στήσιμο ενός ρομαντικού δείπνου όταν ο Αλήτης φτάνει στο εστιατόριο με τη Λαίδη.
  • Λι Μίλαρ ως Τζιμ Ντίαρ, ο σύζυγος της Ντάρλινγκ, οι οποίοι έχουν τη Λαίδη. Ο Μίλαρ χάρισε τη φωνή του και στον μπόγια.
  • Πέγκι Λι ως Ντάρλινγκ, η σύζυγος του Τζιμ Ντίαρ. Η Λι χάρισε επίσης τη φωνή της στις Σι και Αμ, τις Σιαμέζες γάτες της θείας Σάρας, καθώς και στην Πεγκ, το θηλυκό αδέσποτο πεκινουά το οποίο γνωρίζει η Λαίδη όταν την παίρνει ο μπόγιας. Τα ονόματα των Σι και Αμ είναι ένα λογοπαίγνιο της χώρας Σιάμ. Επίσης, μέσω των στίχων του τραγουδιού He's a Tramp, το οποίο τραγουδάει η Πεγκ, υπαινίσσεται πως εκείνη και ο Αλήτης είχαν σχέση στο παρελθόν.
  • Σταν Φρεμπέργκ ως κάστορας, ένας έξυπνος και σκληρά εργαζόμενος κάστορας στον ζωολογικό κήπο, ο οποίος μιλάει με ένα χαρακτηριστικό ψεύδισμα-σφύριγμα. Βοηθάει στο να αφαιρεθεί το φίμωτρο που η θεία Σάρα φόρεσε στη Λαίδη, αφού ο Αλήτης του λέει πως το φίμωτρο είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να μεταφέρει τα κούτσουρα. Ο Φρεμπέργκ είχε ένα εκτεταμένο υπόβαθρο στις διαφημιστικές και κωμικές ηχογραφήσεις καθώς και σε soundtracks. Στη 2-Δίσκων Πλατινένια Έκδοση DVD, παρουσιάζει το πώς έκανε το σφύριγμα στην ομιλία του κάστορα αλλά και το πώς τελικά χρησιμοποιήθηκε σφυρίχτρα, καθώς ήταν δύσκολο για τον ίδιο να επαναλαμβάνει συνεχώς το εφέ.
  • Άλαν Ριντ ως Μπόρις, ένα αρσενικό αδέσποτο Μπορζόι, το οποίο κρατείται από τον μπόγια. Μιλάει με Ρωσική προφορά.
  • Θερλ Ρέιβονζκροφτ ως Αλ ο αλιγάτορας, ένας αλιγάτορας στον ζωολογικό κήπο από τον οποίο ο Αλήτης ζητάει να αφαιρέσει το φίμωτρο της Λαίδης. Ωστόσο, αντί να κάνει αυτό, προσπαθεί να δαγκώσει ολόκληρο το κεφάλι της Λαίδης.
  • Ντάλας ΜακΚίνον ως Τάφι, ένα αρσενικό μη καθαρόαιμο αδέσποτο, το οποίο κρατείται από τον μπόγια. Ο ΜακΚίνον χαρίζει επίσης τη φωνή του στον Πέδρο, ένα αρσενικό αδέσποτο Τσιουάουα που μιλάει με Μεξικανική προφορά, αλλά και στην ύαινα του ζωολογικού κήπου.

Ελληνική μεταγλώττιση 1975

Επεξεργασία

Ελληνική μεταγλώττιση 1997

Επεξεργασία
  • Χριστίνα Κουλουμπή ως Λαίδη
  • Αργύρης Παυλίδης ως Αλήτης
  • Λουκάς Φραγκούλης ως Μακ
  • Θεόδωρος Δημήτριεφ ως Πιστός
  • Βίνα Παπαδοπούλου ως θεία Σάρα
  • Tζον Μοδινός ως Τόνι
  • Γιάννης Παλαμίδας ως Τζο
  • Γιώργος Κωνσταντής ως Τζίμης
  • Αλεξάνδρα Παυλίδου ως Αγάπη
  • Τάσος Κωστής ως Κάστορας
  • Βίλμα Τσακίρη ως Πεγκ
  • Ηλίας Πλακίδης ως Μπόγιας και Ζόρικος
  • Ράνια Δισικιρίκη ως Σιαμέζες
  • Γιώργος Μάζης ως Μπόρις
  • Γιώργος Μικρογιαννάκης ως Ντάτσι
  • Κώστας Τριανταφυλλόπουλος ως Μπούλης
  • Κώστας Γκίκας ως Πέδρο
  • Το τραγούδι «Νύχτα Γλυκιά» ερμηνεύει ο Γιάννης Φίνας

Παραγωγή

Επεξεργασία

Ανάπτυξη ιστορίας

Επεξεργασία

Το 1937, ο καλλιτέχνης ιστοριών της Disney, Τζόε Γκραντ, είχε μία ιδέα την οποία εμπνεύστηκε από τον σκύλο του, ένα Αγγλικό Σπρίνγκερ Σπάνιελ με το όνομα Λαίδη, και το πώς «παραμελήθηκε» από την οικογένεια μετά τον ερχομό ενός παιδιού. Έτσι, προσέγγισε τον Γουώλτ Ντίσνεϋ με διάφορα σκίτσα της Λαίδης, τα οποία άρεσαν στον Ντίσνεϋ και ανέθεσε στον Γκραντ να αρχίσει την ανάπτυξη μιας ιστορίας με σκοπό να γίνει ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους, και η οποία θα έφερε τον τίτλο Λαίδη.[4] Από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο Γκραντ κι άλλοι καλλιτέχνες δούλεψαν πάνω στην ιστορία προσεγγίζοντάς την με διαφορετικούς τρόπους, αλλά ο Ντίσνεϋ δεν ήταν ευχαριστημένος καθώς πίστευε πως η Λαίδη ήταν υπερβολικά γλυκιά και πως δεν υπήρχε αρκετή δράση.[4]

Ο Ντίσνεϋ διάβασε τη μικρού μήκους ιστορία του Γουόρντ Γκριν, «Happy Dan, the Cynical Dog», η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cosmopolitan το 1945,[5][6] και σκεπτόμενος πως η ιστορία του Γκραντ θα βελτιωνόταν αρκετά αν η Λαίδη ερωτευόταν έναν κυνικό σκύλο όπως αυτόν της ιστορίας του Γκριν, αγόρασε τα δικαιώματα της ιστορίας.[7] Ο κυνικός σκύλος είχε διάφορα ονόματα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, όπως Χόμερ, Ραγκς και Μπόζο, πριν καταλήξουν στην επιλογή του «Αλήτη».[5]

Το τελικό προϊόν διαφέρει αρκετά την αρχική προσέγγιση της ταινίας. Η Λαίδη θα είχε μόνο έναν σκύλο γείτονα, τον Χούμπερτ, ο οποίος τελικά αντικαταστάθηκε από τους Τζοκ και Τράστι. Η θεία Σάρα ήταν η παραδοσιακή δεσποτική πεθερά, αλλά στην ταινία είναι λιγότερο αυστηρή και, αν και είναι ανταγωνιστική απέναντι στη Λαίδη και τον Αλήτη, είναι καλοπροαίρετη, ενώ οι γάτες της από Νιπ και Τακ, μετονομάστηκαν σε Σι και Αμ.[5] Αρχικά, οι ιδιοκτήτες της Λαίδης θα ονομάζονταν Τζιμ Μπράουν και Ελίζαμπεθ, αλλά αυτό άλλαξε για να δοθεί έμφαση στο πώς έβλεπε τα πράγματα η Λαίδη. Για μικρό διάστημα τους ανέφεραν ως «Κύριο» και «Κυρία», πριν καταλήξουν στα «Τζιμ Ντίαρ» και «Ντάρλινγκ». Για να διατηρηθεί η οπτική πλευρά του σκύλου, τα πρόσωπα των Τζιμ Ντίαρ και Ντάρλινγκ σπάνια φαίνονται στον θεατή, όπως συμβαίνει και στο καρτούν Τομ και Τζέρι με τους διάφορους ιδιοκτήτες του Τομ. Στα πρώτα σκίτσα, ο αρουραίος εμφανιζόταν ως ένας κωμικός χαρακτήρας, αλλά η ανάγκη να αυξηθεί η δραματική ένταση οδήγησε στο να εμφανιστεί πιο τρομακτικός και επικίνδυνος. Μία σκηνή η οποία δημιουργήθηκε αλλά τελικά δεν συμπεριλήφθηκε στην ταινία, παρουσιάζει έναν κόσμο όπου τα σκυλιά είναι τα αφεντικά των ανθρώπων όταν ο Αλήτης περιγράφει έναν τέτοιο κόσμο ως απάντηση στην ατάκα του Τράστι: «Όλοι ξέρουν πως ο καλύτερος φίλος του σκύλου είναι ο άνθρωπος».[4] Επίσης, υπήρχε ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στη Λαίδη, τον Αλήτη και ένα Ρωσικό λυκόσκυλο με το όνομα Μπόρις, αλλά τελικά ο Μπόρις εμφανίζεται ως ένα από τα σκυλιά που κρατούνται από τον Μπόγια.[8]

Η πρώτη σκηνή της ταινίας όπου τη μέρα των Χριστουγέννων η Ντάρλινγκ ξετυλίγει ένα κουτί καπέλων μέσα στο οποίο βρίσκει τη Λαίδη, είναι εμπνευσμένη από ένα περιστατικό με τον Γουώλτ Ντίσνεϋ και τη σύζυγό του Λίλυ, όταν εκείνος της έκανε δώρο μέσα σε ένα κουτί καπέλων ένα κουτάβι Τσόου Τσόου, για να επανορθώσει που είχε ξεχάσει ένα ραντεβού για δείπνο που είχε μαζί της.[9]

Το 1949, ο Γκραντ έφυγε από τα στούντιο της Disney, αλλά οι καλλιτέχνες ιστορίας των στούντιο συνέχισαν να χρησιμοποιούν τις αυθεντικές ζωγραφιές και τα σκίτσα του για την ταινία.[4] Μια συμπαγής ιστορία άρχισε τελικά να παίρνει μορφή το 1953,[7] βασισμένη στο εικονογραφημένο σενάριο του Γκραντ και τη μικρού μήκους ιστορία του Γκριν.[4] Αργότερα, ο Γκριν προσάρμοσε την ιστορία της ταινίας σε βιβλίο το οποίο, έπειτα από επιμονή του Ντίσνεϋ, κυκλοφόρησε δύο χρόνια πριν την ταινία έτσι ώστε οι χαρακτήρες και η ιστορία να είναι οικεία στο κοινό.[10] Όταν η ταινία κυκλοφόρησε, ο Γκραντ δεν έλαβε την αναγνώριση της δουλειάς του πάνω στην ιστορία, ένα θέμα το οποίο ο σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων Έρικ Γκόλντμπεργκ ήλπιζε να διορθωθεί κατά τη διάρκεια του ένθετου Πίσω από τις κάμερες που βρισκόταν στην Πλατινένια Έκδοση της Λαίδης και του Αλήτη, όπου εξηγούσε τον ρόλο του Γκραντ.[4]

Η τραγουδίστρια Πέγκι Λι, εκτός του ότι χάρισε τη φωνή της σε τέσσερις χαρακτήρες, συν-έγραψε επίσης έξι τραγούδια για την ταινία.[11]

Εικονογράφηση

Επεξεργασία

Όπως είχαν κάνει και στην ταινία Μπάμπι με τα ελάφια, έτσι κι εδώ οι εικονογραφιστές μελέτησαν αρκετά σκυλιά διαφορετικών ρατσών για να μπορέσουν να καταλάβουν την προσωπικότητα της κάθε ράτσας, αλλά και τον τρόπο που κινούνταν. Αν και η σκηνή όπου η Λαίδη και ο Αλήτης τρώνε τα σπαγγέτι αποτελεί πιθανόν την πιο γνωστή σκηνή της ταινίας, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ ήταν πολύ κοντά στο να την αφαιρέσει από το τελικό προϊόν, καθώς σκεφτόταν πως δε θα ήταν ρομαντική και πως θα έδειχνε γελοίο να τρώνε σπαγγέτι τα σκυλιά. Ο εικονογραφιστής Φρανκ Τόμας δε συμφωνούσε με αυτή την απόφαση του Ντίσνεϋ και προχώρησε μόνος του στην εικονογράφησή της, χωρίς καθόλου προσχέδια. Όταν ο Ντίσνεϋ την είδε, ενθουσιάστηκε από τη δουλειά του Τόμας και από τον τρόπο που έκανε τη σκηνή να δείχνει ρομαντική, κι έτσι την κράτησε στην ταινία.[4] Βλέποντας τη σκηνή για πρώτη φορά ολοκληρωμένη, οι εικονογραφιστές ένιωσαν πως έπρεπε να επιβραδυνθεί ο ρυθμός της κι έτσι ανέθεσαν σε έναν ασκούμενο να δημιουργήσει εμβόλιμα «μισά καρέ» ανάμεσα στα αυθεντικά καρέ.[12]

Αρχικά, επικεφαλής καλλιτέχνης φόντου της ταινίας θα ήταν η Μαίρη Μπλερ, η οποία και δημιούργησε μερικά εμπνευσμένα σκίτσα. Ωστόσο, εγκατέλειψε τα στούντιο το 1953 για να γίνει εικονογράφος παιδικών βιβλίων, με τον Κλοντ Κόατς να αναλαμβάνει επικεφαλής καλλιτέχνης φόντου. Ο Κόατς δημιούργησε μοντέλα των εσωτερικών χώρων του σπιτιού των Τζιμ Ντίαρ και Ντάρλινγκ, ενώ έβγαλε επίσης φωτογραφίες και τράβηξε βίντεο από χαμηλή οπτική γωνία, ώστε να αποδίδεται καλύτερα η οπτική γωνία ενός σκύλου.[10] Ο Άιβιντ Ερλ (ο οποίος αργότερα έγινε ο καλλιτεχνικός σκηνοθέτης της ταινίας Η Ωραία Κοιμωμένη) έφτιαξε σχεδόν 50 θεματικά μικροσκοπικά σκίτσα για τη σκηνή «Bella Notte» και υπήρξε βασικός συνεργάτης στη δημιουργία της ταινίας.[10]

CinemaScope

Επεξεργασία
Περισσότερες πληροφορίες: CinemaScope

Αρχικά, η Λαίδη και ο Αλήτης ήταν σχεδιασμένη να γυριστεί στη συνηθισμένη αναλογία διαστάσεων πλήρους πλαισίου. Ωστόσο, λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος του κοινού για ταινίες προβολής σε ευρεία εικόνα, ο Ντίσνεϋ αποφάσισε να προσαρμόσει την ταινία και να την γυρίσει χρησιμοποιώντας την τεχνική του CinemaScope, κάνοντας τη Λαίδη και τον Αλήτη την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που δημιουργήθηκε με αυτή την τεχνική.[5] Με αυτή την καινοτομία, οι εικονογραφιστές αντιμετώπισαν επιπρόσθετα προβλήματα. Η επέκταση του χώρου ναι μεν δημιούργησε περισσότερο ρεαλισμό, αλλά μείωσε τις κοντινές λήψεις.[7] Το έκανε επίσης δύσκολο για έναν μόνο χαρακτήρα να «γεμίζει» το πλάνο κι έτσι έπρεπε να προστίθενται δίπλα άλλοι χαρακτήρες, ώστε η εικόνα να μην μοιάζει άδεια.[5] Οι λήψεις μεγαλύτερης διάρκειας έγιναν απαραίτητες καθώς η συνεχής εναλλαγή έμοιαζε να απαιτεί περισσότερη δουλειά ή ήταν ενοχλητική προς τον θεατή.[3] Επίσης, οι καλλιτέχνες διάταξης έπρεπε ουσιαστικά να επανεφεύρουν την τεχνική τους και οι εικονογραφιστές να θυμούνται πως έπρεπε να μετακινούν τους χαρακτήρες τους κατά μήκος του φόντου αντί το φόντο να περνάει πίσω από αυτούς.[7] Ωστόσο, οι εικονογραφιστές ξεπέρασαν αυτά τα εμπόδια κατά τη διάρκεια των σκηνών δράσης, όπως τη σκηνή όπου ο Αλήτης σκοτώνει τον αρουραίο.[3]

Περισσότερα προβλήματα εμφανίστηκαν καθώς η πρεμιέρα πλησίαζε, αφού εκείνη την περίοδο δεν είχαν όλες οι αίθουσες τη δυνατότητα προβολής CinemaScope. Όταν ο Ντίσνεϋ το έμαθε αυτό, εξέδωσε δύο εκδοχές της ταινίας: μία σε ευρεία οθόνη και μία στη συνηθισμένη αναλογία. Αυτό περιελάμβανε το να συγκεντρώσει τους καλλιτέχνες διάταξης ώστε να μετασχηματίσουν σκηνές κλειδιά, όπου οι χαρακτήρες βρίσκονταν στα άκρα της οθόνης.[13]

Μουσική

Επεξεργασία
 Επαγγελματική βαθμολόγηση
Επανεξετασμένα αποτελέσματα
Πηγή Βαθμολόγηση
AllMusic[14]      

Τη μουσική επένδυση της ταινίας συνέθεσε και διεύθυνε ο Όλιβερ Ουάλας. Αυτή ήταν και η τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων για την οποία ο Ουάλας συνέθεσε μουσική, αφού τη μουσική των επόμενων έξι ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney συνέθεσε ο Τζορτζ Μπρανς. Η τραγουδίστρια Πέγκι Λι και ο Σόνι Μπερκ έγραψαν τα τραγούδια της ταινίας, ενώ η Λι βοήθησε και στη σύνθεση της μουσικής επένδυσης.[5] Στην ταινία, η Λι τραγουδά τα τραγούδια «What Is a Baby?», «La La Lu», «The Siamese Cat Song» και «He's a Tramp».[15] Βοήθησε επίσης στην προώθηση της ταινίας στις τηλεοπτικές σειρές της Disney, εξηγώντας το πώς δούλεψε πάνω στη μουσική επένδυση και τραγουδώντας μερικά από τα τραγούδια της ταινίας.[5] Αυτές οι εμφανίσεις είναι διαθέσιμες ως μέρος της Πλατινένιας Έκδοσης DVD της Λαίδης και του Αλήτη.

Στις 16 Νοεμβρίου 1988, η Λι μήνυσε τη Walt Disney Company για παραβίαση συμβολαίου, ισχυριζόμενη πως κατείχε εκείνη τα δικαιώματα μεταγραφής της μουσικής της ταινίας και υποστήριζε πως η κυκλοφορία της ταινίας σε βιντεοκασέτα αποτελούσε μεταγραφή της μουσικής.[16] Έπειτα από μία παρατεταμένη δικαστική διαμάχη, το 1991 έλαβε το ποσό των $2.3 εκατομμυρίων.[17]

Το ανανεωμένο soundtrack της ταινίας Η Λαίδη και ο Αλήτης κυκλοφόρησε σε CD από τη Walt Disney Records στις 9 Σεπτεμβρίου 1997, ενώ κυκλοφόρησε και σε ψηφιακή μορφή στις 26 Σεπτεμβρίου 2006.[14]

Λίστα κομματιών

Επεξεργασία
 
Εξώφυλλο soundtrack
Αρ. Tίτλος Διάρκεια
1. "Main Title (Bella Notte) / The Wag of a Dog's Tail"   2:03
2. "Peace on Earth (Silent Night)"   1:01
3. "It Has a Ribbon / Lady to Bed / A Few Mornings Later"   3:53
4. "Sunday / The Rat / Morning Paper"   1:44
5. "A New Blue Collar / Lady Talks To Jock & Trusty / It's Jim Dear"   3:17
6. "What a Day! / Breakfast at Tony's"   1:05
7. "Warning / Breakout / Snob Hill / A Wee Bairn"   2:44
8. "Countdown to B-Day"   2:05
9. "Baby's First Morning / What Is a Baby / La La Lu"   3:11
10. "Going Away / Aunt Sarah"   1:51
11. "The Siamese Cat Song / What's Going on Down There?"   2:35
12. "The Muzzle / Wrong Side of the Tracks"   1:54
13. "You Poor Kid / He's Not My Dog"   1:23
14. "Through the Zoo / A Log Puller"   1:59
15. "Footloose and Collar-Free / A Night at the Restaurant / Bella Notte"   4:22
16. "It's Morning / Ever Chase Chickens / Caught"   2:51
17. "Home Sweet Home"   1:30
18. "The Pound"   1:27
19. "What a Dog / He's a Tramp"   2:24
20. "In the Doghouse / The Rat Returns / Falsely Accused / We've Got to Stop That Wagon / Trusty's Sacrifice"   6:05
21. "Watch the Birdie / Visitors"   2:05
22. "Finale (Peace on Earth)"   0:31
Συν. διάρκεια:
 52:00

Κυκλοφορία

Επεξεργασία

Η Λαίδη και ο Αλήτης κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 22 Ιουνίου 1955. Ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς ανθολογίας της Disney, Disneyland, με τον τίτλο «A Story of Dogs», μεταδόθηκε πριν την κυκλοφορία της ταινίας.[18] Η ταινία επαναπροβλήθηκε στις αίθουσες τις χρονιές 1962, 1972, 1980 και 1986. Είχε επίσης μια περιορισμένη προβολή σε επιλεγμένες αίθουσες Cinemark Theatres, από τις 16-18 Φεβρουαρίου 2013.[19]

Home media

Επεξεργασία

Η Λαίδη και ο Αλήτης κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Βόρεια Αμερική σε VHS μορφή και Laserdisc το 1987, ως μέρος της συλλογής Τα Κλασσικά της Disney, και στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1990. Στο τέλος της αρχικής αυτής κυκλοφορίας, αναφέρθηκε πως η ταινία πούλησε περισσότερα από τρία εκατομμύρια αντίγραφα και είχε γίνει η ταινία με τις περισσότερες πωλήσεις βιντεοκασετών της εποχής.[20] Η VHS αποσύρθηκε από την αγορά στις 31 Μαρτίου 1988[21] και επανακυκλοφόρησε μέσα στη χρονιά ως μέρος της συλλογής Τα Αριστουργήματα της Disney. Μια περιορισμένη έκδοση της ταινίας σε DVD κυκλοφόρησε για μόνο εξήντα μέρες στις 23 Νοεμβρίου 1999.[22]

Μετά την πρώτη κυκλοφορία της ταινίας σε VHS, η Πέγκι Λι ζήτησε μέρος των κερδών από τις πωλήσεις της βιντεοκασέτας, καθώς κατείχε τα δικαιώματα της μουσικής και των τραγουδιών. Ωστόσο, ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος της Disney, Μάικλ Άισνερ, αρνήθηκε να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα, το 1988, η Λι να καταθέσει αγωγή εναντίον της Disney. Τελικά, το 1992, το Εφετείο της Καλιφόρνια διέταξε την πληρωμή της Λι από τη Disney με το ποσό των $3.2 εκατομμυρίων ως αποζημίωση ή το 4% των εσόδων από τις πωλήσεις των βιντεοκασετών.[11]

Η Λαίδη και ο Αλήτης επανεπεξεργάστηκε και κυκλοφόρησε ξανά σε DVD στις 28 Φεβρουαρίου 2006, ως η έβδομη ταινία της σειράς της Οι Πλατινένιες Εκδόσεις της Disney.[23] Την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της, η ταινία πώλησε ένα εκατομμύρια αντίγραφα.[24] Η Πλατινένια Έκδοση αποσύρθηκε από την αγορά στις 31 Ιανουαρίου 2007, μαζί με την επανέκδοση σε DVD της συνέχειας της ταινίας, Η Λαίδη και ο Αλήτης ΙΙ: Η περιπέτεια του Σκαμπ.[25]

Η ταινία κυκλοφόρησε σε Blu-ray στις 7 Φεβρουαρίου 2012, ως μέρος της συλλογής Οι Διαμαντένιες Εκδόσεις της Disney,[26] ενώ μία έκδοση DVD ενός μόνο δίσκου, κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου 2012.[27][28] Η Λαίδη και ο Αλήτης επανακυκλοφόρησε στις 20 Φεβρουαρίου 2018 σε Ψηφιακή HD μορφή και στις 27 Φεβρουαρίου 2018 σε Blu-ray, ως μέρος της συλλογής Walt Disney Signature Collection.[29]

Υποδοχή

Επεξεργασία

Box office

Επεξεργασία

Κατά την αρχική της κυκλοφορία, η εμπορική επιτυχία της ταινίας ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney από την κυκλοφορία της Χιονάτης,[18] με έσοδα περίπου $6.5 εκατομμύρια.[30] Όταν επανακυκλοφόρησε το 1962, είχε έσοδα ανάμεσα στα $6-7 εκατομμύρια. Κατά τη διάρκεια της επανακυκλοφορίας του 1971, η ταινία έφτασε τα $10 εκατομμύρια, ενώ το 1980 τα $27 εκατομμύρια.[31] Η τέταρτη επανακυκλοφορία της το 1986, επέφερε έσοδα $31.1 εκατομμύρια.[32]

Η Λαίδη και ο Αλήτης επέφερε συνολικά έσοδα από όλες τις εγχώριες κυκλοφορίες της $93.6 εκατομμύρια[1][33] και από τη διεθνή αγορά, $187 εκατομμύρια.[2]

Κριτικές

Επεξεργασία

Κατά την αρχική της κυκλοφορία, η Λαίδη και ο Αλήτης έλαβε κυρίως μικτές κι αρνητικές κριτικές.[34]

Ο Μπόσλεϊ Κρόυθερ από την εφημερίδα The New York Times, ισχυρίστηκε πως η ταινία «δεν είναι η καλύτερη που έχει κάνει ο Ντίσνεϋ. Ο συναισθηματισμός είναι πολύ έντονος και η τεχνική του CinemaScope κάνει περισσότερο εμφανή τον άσχημο τρόπο εναλλαγής των σκηνών. Μεγεθύνει επίσης τα σχέδια, με αποτέλεσμα τα ψεγάδια να εντοπίζονται πιο εύκολα. Δυστυχώς, η δουλειά των καλλιτεχνών είναι απρόσμενα κάτω του μετρίου σε αυτή την ταινία».[35] Το περιοδικό Time έγραψε: «Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ έχει εδώ και αρκετό καιρό μετατρέψει τον συνδυασμό συναισθήματος και έντονου τρόμου σε κινούμενα σχέδια που επιφέρουν κέρδος, που οι περισσότεροι θεατές είναι επιρρεπείς στο να ενθουσιαστούν παρά να απογοητευτούν στην ανακάλυψη πως αυτός ο συνδυασμός δεν λειτουργεί αυτή τη φορά».[36] Ωστόσο, το περιοδικό Variety θεώρησε την ταινία «απόλαυση για τους μικρούς και χαρά για τους μεγάλους».[37]

Μολαταύτα, από τότε η ταινία έχει γίνει και συνεχίζει να θεωρείται κλασική. Ο Ντέιβ Κερ, γράφοντας για την εφημερίδα Chicago Tribune, βαθμολογεί την ταινία με 4 αστέρια,[38] ενώ ο ιστορικός εικονογράφησης, Τσαρλς Σόλομον, την επαινεί.[39] Η σκηνή όπου η Λαίδη και ο Αλήτης μοιράζονται ένα πιάτο σπαγγέτι, η οποία κορυφώνεται με το τυχαίο φιλί που δίνουν, θεωρείται μια εικονική σκηνή στην ιστορία του Αμερικανικού κινηματογράφου.[40] Η σελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, δίνει ποσοστό αποδοχής 93% βασισμένο σε 41 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας της σελίδας αναφέρεται: «Νοσταλγική, γοητευτική ταινία, με τη γλυκύτητα να είναι ισχυρή και τα τραγούδια και την πλούσια εικονογράφηση να είναι τεχνικά άρτια, κάνουν τη Λαίδη και τον Αλήτη μία αξέχαστη εμπειρία».[41]

Η Λαίδη και ο Αλήτης κατέχει την 95η θέση στη λίστα με τις «100 μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης όλων των εποχών» του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, στην ειδική σειρά τους για τα 100 χρόνια AFI 100 Χρόνια... 100 Πάθη. Η ταινία αποτελεί τη μία εκ των δύο ταινιών κινουμένων σχεδίων που βρέθηκαν στη συγκεκριμένη λίστα, με την άλλη να αποτελεί η ταινία της Disney Η Πεντάμορφη και το Τέρας, η οποία κατέχει την 34η θέση.[42] Το 2010, η διαδικτυακή μουσική υπηρεσία, Rhapsody, απεκάλεσε το soundtrack της ταινίας ένα από τα καλύτερα soundtrack όλων των εποχών της Disney και της Pixar.[43] Τον Ιούνιο του 2011, το περιοδικό Time ονόμασε την ταινία ως μία από τις «25 Καλύτερες Ταινίες Κινουμένων Σχεδίων όλων των εποχών».[44]

Διακρίσεις

Επεξεργασία
Έτος Βραβεία Κατηγορία Αποτέλεσμα
1956 Βραβεία BAFTA[45] Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων Υποψηφιότητα
Βραβεία David di Donatello[46] Καλύτερη Ξένη Παραγωγή (Walt Disney) Νίκη
2006 Βραβεία Satellite[47] Καλύτερο Νεανικό DVD Υποψηφιότητα
Λίστες Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου

Συνέχειες & Προσαρμογές

Επεξεργασία

Συνέχεια

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Η Λαίδη και ο Αλήτης ΙΙ: Η περιπέτεια του Σκαμπ

Στις 27 Φεβρουαρίου 2001, η Disney Television Animation κυκλοφόρησε μια απευθείας σε βίντεο συνέχεια της ταινίας με τον τίτλο Η Λαίδη και ο Αλήτης ΙΙ: Η περιπέτεια του Σκαμπ. Η παραγωγή έγινε 46 χρόνια μετά την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας και διαδραματίζεται δύο χρόνια και μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα αυτής. Οι κριτικές που έλαβε η συνέχεια ήταν γενικά μικτές και αρνητικές, με τους κριτικούς να επικρίνουν την πλοκή της.

Η ιστορία επικεντρώνεται στις περιπέτειες του γιου της Λαίδης και του Αλήτη, του Σκαμπ, ο οποίος επιθυμεί να γίνει ένας άγριος σκύλος. Το σκάει από το σπίτι και την οικογένειά του και γίνεται μέλος μιας συμμορίας σκύλων (αυτοαποκαλούνται «Σκύλοι της Αυλής»), με σκοπό να εκπληρώσει τη λαχτάρα του για ελευθερία και μιας ζωής χωρίς κανόνες.

Live-action προσαρμογή

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Η Λαίδη και ο Αλήτης (ταινία, 2019)

Η Walt Disney Pictures παρήγαγε μία live-action εκδοχή της ταινίας με τους Τζάστιν Θερού και Τέσα Τόμπσον να χαρίζουν τις φωνές τους στους Αλήτη και Λαίδη αντίστοιχα.[52][53][54] Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 12 Νοεμβρίου 2019 στην καινούρια streaming υπηρεσία της Disney, Disney+, την ίδια μέρα που έγινε διαθέσιμη στις Ηνωμένες Πολιτείες.[55]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 «Lady and the Tramp». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 D'Alessandro, Anthony (2003-10-27). «Disney Animated Features at the Worldwide Box Office». Variety. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Christopher Finch (2004). «Chapter 8: Interruption and Innovations». The Art of Walt Disney. σελίδες 234–244. ISBN 0-8109-2702-0. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Lady and the Tramp Platinum Edition DVD - "Behind the Scenes: Story Development" (Bonus feature). Eric Goldberg. Walt Disney Studios Home Entertainment. 2006.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 «Lady and the Tramp History». Disney Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2007. 
  6. ↑ Greene Ward (Φεβρουάριος 1945). «Happy Dan, The Cynical Dog». Cosmopolitan 118 (2): 19. https://archive.org/details/sim_cosmopolitan_1945-02_118_2/page/n22. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Bob Thomas (1997). «Chapter 7: The Postwar Films». Disney's Art of Animation: From Mickey Mouse to Hercules. σελίδες 103–104. ISBN 0-7868-6241-6. 
  8. ↑ Lady and the Tramp Blu-Ray Diamond Edition - Deleted Scenes, Backstage Disney (Bonus feature). Walt Disney Studios Home Entertainment. 2012.
  9. ↑ Walt: The Man Behind the Myth: Pre-production of Lady and the Tramp. Walt Disney Studios Home Entertainment. 2001.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Lady and the Tramp Platinum Edition DVD - "Disney Backstage" (Bonus feature). Walt Disney Home Entertainment. 2006.
  11. ↑ 11,0 11,1 Bernard Weinraub (1995-08-07). «It's a Small World After All, Mr. Eisner». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-13. https://web.archive.org/web/20180813005241/https://www.nytimes.com/1995/08/07/business/it-s-a-small-world-after-all-mr-eisner.html. Ανακτήθηκε στις 2019-12-15. 
  12. ↑ Ken Jones (Σεπτέμβριος 1986). «Willie Ito». Comics Interview (Fictioneer Books) (38): σελ. 49. 
  13. ↑ Lady and the Tramp Platinum Edition DVD - "Behind the Scenes" (Media notes). Walt Disney Studios Home Entertainment. 2006.
  14. ↑ 14,0 14,1 Ross Boissoneau. «Review of Lady and the Tramp [Original Motion Picture Soundtrack]». All Music. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019. 
  15. ↑ «Peggy Lee's Film Appearances». Peggy Lee's Official Website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019. 
  16. ↑ Glenn Collins (1988-11-17). «Peggy Lee Is Suing Disney». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-10-08. https://web.archive.org/web/20091008070521/https://www.nytimes.com/1988/11/17/movies/peggy-lee-is-suing-disney.html. Ανακτήθηκε στις 2019-12-17. 
  17. ↑ «Stars share royalties victory». BBC News. 2002-06-26. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2003-02-02. https://web.archive.org/web/20030202073154/http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/music/2066858.stm. Ανακτήθηκε στις 2019-12-17. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Horace Newcomb (2000). Television: The Critical View. Oxford University Press. σελ. 27. ISBN 0-19-511927-4. 
  19. ↑ «Cinemark Announces the Return of Favorite Disney Classic Animated Movies to the Big Screen». Dailyfinance.com. 13 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2014. 
  20. ↑ Andrew Yarrow (1988-02-22). «Video Cassettes Pushing Books Off Shelves». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-19. https://web.archive.org/web/20140219065402/https://www.nytimes.com/1988/02/22/arts/video-cassettes-pushing-books-off-shelves.html. Ανακτήθηκε στις 2019-12-19. 
  21. ↑ Mary Stevens (1988-03-18). «'Lady and the Tramp' Going Back To Vault». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-19. https://web.archive.org/web/20180819045237/http://articles.chicagotribune.com/1988-03-18/entertainment/8803010722_1_playboy-video-hbo-video-disney-home-video. Ανακτήθηκε στις 2018-06-12. 
  22. ↑ «Disney to Debut Nine Classic Animated Titles on DVD for a Limited Time to Celebrate the Millennium». Business Wire. The Free Library. 17 Αυγούστου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2018. 
  23. ↑ «From the Disney Vault! The 50th Anniversary 2-Disc DVD Walt Disney's Lady and the Tramp 50th Anniversary Edition». Buena Vista Home Entertainment. Ultimate Disney. 20 Οκτωβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  24. ↑ Susanne Ault· Jennifer Netherby (2 Μαρτίου 2006). «Walk the Line Stomps Competition; Lady and the Tramp, Pride & Prejudice also bow well». Reed Business Information. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2006. 
  25. ↑ David McCutcheon (29 Σεπτεμβρίου 2006). «Disney Closes the Vault». IGN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  26. ↑ Ed Liu (2011-11-11). «Disney to Release Two Amazing Classics From the Vault in 2012». Toon Zone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-14. https://web.archive.org/web/20111114154040/http://www.toonzone.net/news/articles/39424/pr-disney-to-release-lady-amp-the-tramp-and-cinderella-on-blu-ray-diamond-editions-in-2012. Ανακτήθηκε στις 2011-11-11. 
  27. ↑ «Lady and the Tramp DVD Movie». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  28. ↑ «Lady and the Tramp: Bill Thompson, Peggy Lee, Larry Roberts, Barbara Luddy, Bill Baucom: Movies & TV». Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  29. ↑ Blake Taylor (6 Ιανουαρίου 2018). «'Lady and the Tramp' to Join Walt Disney Signature Collection in February». Rotoscopers. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  30. ↑ «1955's Top Film Grossers». Variety 201 (8): 1. 1956-01-25. https://archive.org/details/variety201-1956-01/page/n673. Ανακτήθηκε στις 2019-12-19. 
  31. ↑ Nina Darnton (1987-01-02). «At the Movies». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-17. https://web.archive.org/web/20170917032907/https://www.nytimes.com/1987/01/02/movies/at-the-movies.html?pagewanted=all&mcubz=1. Ανακτήθηκε στις 2019-12-19. 
  32. ↑ «1986 Yearly Box Office for G Rated Movies». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2019. 
  33. ↑ Candice Russell (1991-11-22). «A Box-office Draw A French Fairy Tale That Has Been Languishing At Disney Studios For Years, Beauty And The Beast Now Seems Destined To Join The Ranks Of The Very Best Animated Classics». Orlando Sentinel: σελ. 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-13. https://web.archive.org/web/20180613084648/https://articles.sun-sentinel.com/1991-11-22/features/9102180126_1_mrs-potts-animation-department-beast. Ανακτήθηκε στις 2018-06-12. 
  34. ↑ «Walt and Education: Part I». The Walt Disney Family Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2017. 
  35. ↑ Bosley Crowther (24 Ιουνίου 1955). «Screen: Dogs and Lovers; Disney's 'Lady and the Tramp' at Roxy». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  36. ↑ «Cinema: The New Pictures». Time 66 (2). 1955-07-11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-15. https://web.archive.org/web/20081215060844/https://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,807375,00.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-12. 
  37. ↑ «Lady and the Tramp». Variety. 31 Δεκεμβρίου 1954. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  38. ↑ Dave Kehr (19 Δεκεμβρίου 1986). «'Lady and the Tramp' Love Story Still Works – 31 Years Later». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2018. 
  39. ↑ Charles Solomon (19 Δεκεμβρίου 1986). «Movie Review : A Fresh Look At 'Lady And The Tramp'». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  40. ↑ Tim Dirks. «100 Most Iconic Film Images, Moments, or Scenes». filmsite. AMC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  41. ↑ «Lady and the Tramp (1955)». Rotten Tomatoes. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  42. ↑ 42,0 42,1 «100 Years...100 Passions List of 100 Winning Movies» (PDF). AFI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Ιουλίου 2011. 
  43. ↑ Nick Dedina (2010-06-15). «Essential Disney & Pixar Soundtracks». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-10-02. https://web.archive.org/web/20111002121800/http://blog.rhapsody.com/2010/06/disney.html. Ανακτήθηκε στις 2010-07-27. 
  44. ↑ Richard Corliss (2011-06-23). «The 25 All-TIME Best Animated Films – Lady and the Tramp». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-06. https://web.archive.org/web/20110706122359/https://www.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,2079149_2079152,00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-08-19. 
  45. ↑ «Winner and Nominations of Best Animated Movie (1956)». Bafta Awards. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  46. ↑ «Archived copy». Academia del Cinema Italiano. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2009. 
  47. ↑ Press Academy «11th Annual SATELLITE Awards». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2008. 
  48. ↑ «AFI's 100 Years...100 Movies Nominees» (PDF). American Film Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2014. 
  49. ↑ «AFI's 100 Years...100 Songs Nominees» (PDF). American Film Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2014. 
  50. ↑ «AFI's Greatest Movie Musicals Nominees» (PDF). American Film Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2014. 
  51. ↑ «AFI's 10 Top 10 Ballot» (PDF). American Film Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2014. 
  52. ↑ Aaron Couch (26 Ιουλίου 2018). «Justin Theroux to Voice Star in Disney's 'Lady and the Tramp' Remake». The Hollywood Reporter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  53. ↑ Jeff Sneider (14 Αυγούστου 2018). «Exclusive: Tessa Thompson to Star in 'Lady and the Tramp' for Disney's Streaming Service». Collider. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  54. ↑ Justin Kroll (17 Αυγούστου 2018). «Thomas Mann Joins Disney's Live-Action 'Lady and the Tramp' (EXCLUSIVE)». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 
  55. ↑ Anthony D'Alessandro (11 Απριλίου 2019). «Disney Film Production Chief Sean Bailey On Streaming Service's Live-Action Slate; 'Lady And The Tramp' Available At Launch». Deadline Hollywood. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Η_Λαίδη_και_ο_Αλήτης&oldid=10870764"