Ο Ζαν-Μπατίστ Καρπώ (Jean-Baptiste Carpeaux, 11 Μαΐου 1827 – 12 Οκτωβρίου 1875) ήταν Γάλλος γλύπτης, ο οποίος θεωρείται ο σημαντικότερος της εποχής του και τα έργα του οποίου αποτελούν προανάκρουσμα της γλυπτικής του Ογκύστ Ροντέν.

Ζαν-Μπατίστ Καρπώ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-Baptiste Carpeaux (Γαλλικά)
Γέννηση11  Μαΐου 1827[1][2][3]
Βαλανσιέν[4]
Θάνατος12  Οκτωβρίου 1875[2][5]
Κουρμπεβουά[4]
Τόπος ταφήςValenciennes (St Roch) Communal Cemetery και Cimetière ancien de Courbevoie
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού[7], d:Q36387328 και Γαλλική Ακαδημία Ρώμης (1856, 1859)[8]
Ιδιότηταγλύπτης[9][5], ζωγράφος[10][5], χαράκτης[10] και σκιτσογράφος[11][12]
ΣύζυγοςAmélie de Montfort (1869–1874)[13]
ΤέκναCharles Carpeaux
Κίνημαρομαντισμός[14]
Είδος τέχνηςπροσωπογραφία[10]
Καλλιτεχνικά ρεύματαρομαντισμός[14]
Σημαντικά έργαbuste of Charles Garnier, Ugolin entouré de ses quatre enfants, The Negress και Pourquoi naître esclave ?
Βραβεύσειςβραβείο της Ρώμης (1854)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Καρπώ γεννήθηκε στην πόλη Βαλανσιέν (Valenciennes) της βόρειας Γαλλίας το 1827. Σπούδασε γλυπτική από το 1844 στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και για ένα διάστημα υπήρξε μαθητής του διάσημου Γάλλου γλύπτη Φρανσουά Ρυντ (Francois Rude, 1784 – 1855). To 1854 κέρδισε το βραβείο της Ρώμης, που του έδωσε τη δυνατότητα να παραμείνει στη Ρώμη για επτά χρόνια (1854 – 1861), όπου και επηρεάστηκε από τα έργα των Ιταλών γλυπτών της Αναγέννησης Μιχαήλ Αγγέλου, Ντονατέλο και Βερόκιο. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από μανία καταδίωξης. Πέθανε στις 12 Οκτωβρίου 1875 σε ηλικία 48 ετών στην πόλη Κουρμπεβουά (Courbevoie) της Γαλλίας.

Η φήμη του Καρπώ εδραιώθηκε με το έργο του σε μπρούντζο «Ο Ουγκολίνο και οι γιοι του» (1861, Ugolin et ses fils, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη), με πολλές άλλες παραλλαγές του σε άλλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και αυτή στο Μουσείο Ορσέ του Παρισιού. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι «Η Κρήνη των Τεσσάρων Ηπείρων του Κόσμου» (1873, Fontaine des Quatre Parties du Monde) στον Κήπο Μάρκο Πόλο στο Παρίσι, με τις τέσσερις γλυπτές γυναικείες μορφές που κρατούν τη γήινη σφαίρα και αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις ηπείρους Ασίας, Ευρώπης, Αμερικής και Αφρικής.

Το διασημότερο όμως έργο του Καρπώ είναι «Ο Χορός» (La Danse), που ολοκληρώθηκε το 1869 και αποτελεί ένα γλυπτικό σύνολο στην πρόσοψη της Όπερας Γκαρνιέ του Παρισιού. Η ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος με τις γυμνές γυναικείες μορφές προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στους ακαδημαϊκούς κύκλους και κατηγορήθηκε ως ανήθικο.


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11936065h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. «Jean-Baptiste Carpeaux» (Ολλανδικά) 15507.
  4. 4,0 4,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 15507.
  5. 5,0 5,1 5,2 The Fine Art Archive. 83831. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  6. artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016.
  7. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2020.
  8. «AGORHA» (Γαλλικά) 110640. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2019.
  9. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Μαρτίου 2019. 500115348. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  10. 10,0 10,1 10,2 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500115348.
  11. Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/57634/man-with-prancing-horse-on-the-reins-and-study-of-a-horse. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  12. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500115348. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2024.
  13. www.nella-buscot.com/sculpteurs.php?idsculpteur=scu0007&lng=0.
  14. 14,0 14,1 www.metmuseum.org/toah/hd/carp/hd_carp.htm.
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Καρπώ, Ζαν-Μπατίστ», τόμος 32, σελ. 234, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
  • Χέρμπερτ Ρηντ: «Λεξικό Εικαστικών Τεχνών», λήμμα «Καρπώ, Ζαν-Μπατίστ», σελ. 104, Εκδόσεις ΥΠΟΔΟΜΗ, Αθήνα, 1986.
  • «Παρίσι» (Οδηγοί του Κόσμου) στο «Η Κρήνη του Αστεροσκοπείου», σελ. 173, Εκδόσεις Καθημερινή/Dorling Kindersley Ltd, Αθήνα, 1998.
  • Georges Belleiche: "Statues de Paris: Les rues de la Rive Gauche", Massin Editeur, Paris, 2006.