Κόκκινο

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κόκκινο (αποσαφήνιση).

Το κόκκινο ή ερυθρό είναι, μαζί με το κίτρινο και το μπλε, ένα από τα τρία βασικά χρώματα του ορατού φωτός και αντιστοιχεί σε μήκος κύματος 625 έως 760 νανόμετρα. Η ακτινοβολία που αντιστοιχεί σε χαμηλότερη συχνότητα δεν είναι ορατή και ονομάζεται υπέρυθρη.

Αποχρώσεις του κόκκινου χρώματος.

Το κόκκινο είναι επίσης ένα από τα τρία βασικά χρώματα του συστήματος απεικόνισης RGB (Red - Green - Blue) που χρησιμοποιείται στις έγχρωμες οθόνες.

Ετυμολογία

Η λέξη κόκκινο προέρχεται από τον κόκκο -μικρό καρπό- βελανιδιού.

Ιστορικές αναφορές

Το χρώμα αυτό είναι συνδεδεμένο με ποικίλους συμβολισμούς. Από την αρχαιότητα κόκκινες ήταν οι χλαμύδες των στρατιωτών της αρχαίας Σπάρτης, των Μακεδόνων, των Ρωμαίων αλλά και των Βυζαντινών (το πορφυρό χρώμα στα ενδύματα και τα πέδιλα ήταν προνόμιο του αυτοκράτορα). Σήμερα στη λογοτεχνία, αλλά και στην καθημερινή γλώσσα, συνδέεται με τη φωτιά, τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα, το πάθος και τις διάφορες εκφάνσεις του έρωτα (π.χ. «κόκκινα τριαντάφυλλα», αλλά και «κόκκινα φανάρια»), τον θυμό («κόκκινο πανί», που σημαίνει ότι κάτι είναι σύμβολο μίσους) και τον κίνδυνο.

Σύγχρονες χρήσεις

Στα σήματα κυκλοφορίας, αλλά και σε αρκετούς ακόμα τομείς, το κόκκινο χρώμα συμβολίζει την απαγόρευση ή τον κίνδυνο, μια νοοτροπία που δημιουργήθηκε επειδή είναι το χρώμα του αίματος. Για παράδειγμα, τα κόκκινα λαμπάκια στον πίνακα οργάνων στο αυτοκίνητο σημαίνουν κίνδυνο (σε αντιδιαστολή με τα κίτρινα λαμπάκια που σημαίνουν μόνο προειδοποίηση), τα κόκκινα φώτα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου προειδοποιούν, τα κόκκινα φανάρια της τροχαίας σημαίνουν ακινητοποίηση του οχήματος, το οδικό σήμα «STOP» είναι επίσης κόκκινο, η κόκκινη σημαία στις παραλίες απαγορεύει την κολύμβηση λόγω καιρικών συνθηκών, ενώ αποτελεί και διεθνές σήμα κινδύνου για τα πλοία όταν κάνουν πετρέλευση. Η χρήση επίσης των κόκκινων φωτοβολίδων σημαίνει κίνδυνο. Τα οχήματα της πυροσβεστικής, οι σειρήνες των οχημάτων και τα ροτορ-αλάρμ φώτα της έχουν το χρώμα της φωτιάς, ενώ ο Ερυθρός Σταυρός και η Ερυθρά Ημισέληνος χρησιμοποιούν το χρώμα αυτό στα σύμβολά τους εντός λευκού πάντα φόντου, γενικότερα ως σύμβολο του «απυρόβλητου» και της προσφοράς βοήθειας.

Στην πολιτική, το κόκκινο ήταν εξ αρχής το αγαπημένο χρώμα της ευρωπαϊκής αριστεράς και χρησιμοποιήθηκε από τα σοσιαλιστικά και εργατικά κόμματα και μετά το 1917 ταυτίστηκε πολιτικά με τη Ρωσική Επανάσταση, τη Σοβιετική Ένωση και τα κομμουνιστικά κόμματα. Αργότερα το υιοθέτησαν και οι Ναζί στη σημαία του Ναζιστικού Κόμματος, λόγω και της έντονης επίδρασής του στις μάζες.

Στο χώρο του αθλητισμού, το κόκκινο χρώμα, μόνο του ή σε συνδυασμό με κάποιο άλλο, ταυτίζεται με την υποστήριξη σε συγκεκριμένους συλλόγους (ερυθρόλευκοι, κυανέρυθροι, κλπ.) ή εθνικές ομάδες. Είναι επίσης το αγαπημένο χρώμα των κατασκευαστών ταχύτατων σπορ αυτοκινήτων πολυτελείας, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ferrari, καθώς και η δημοφιλέστερη επιλογή των αγοραστών γενικώς όλων των σπορ αυτοκινήτων, καθώς συμβολίζει και το πάθος, αλλά και γενικότερα μια δημοφιλής επιλογή χρώματος των περισσότερων μοντέλων αυτοκινήτων στον νεανικό και μη πληθυσμό, καθώς θεωρείται ότι προσδίδει στα αυτοκίνητα ένα νεανικό ίματζ.

Βιβλιογραφία

• Broecke, Lara (2015). Cennino Cennini's Il Libro dell'Arte: a New English Translation and Commentary with italian Transcription. Archetype. ISBN 978-1-909492-28-8.
• Barber, E. j. w. (1991). Prehistoric Textiles. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-00224-8.
• Greenfield, Amy Butler (2005). A Perfect Red. Editions Autrement (French translation). ISBN 978-2-7467-1094-8.
• Ball, Philip (2001). Bright Earth, Art and the Invention of Colour. Hazan (French translation). ISBN 978-2-7541-0503-3.
• Heller, Eva (2009). Psychologie de la couleur – Effets et symboliques. Pyramyd (French translation). ISBN 978-2-35017-156-2.
• Chunling, Yan (2008). China Red. Beijing: Foreign Languages Press. ISBN 978-7-119-04531-3.
• Pastoureau, Michel (2005). Le petit livre des couleurs. Editions du Panama. ISBN 978-2-7578-0310-3.
• Gage, John (1993). Colour and Culture: Practice and Meaning from Antiquity to Abstraction. Thames and Hudson (Page numbers cited from French translation). ISBN 978-2-87811-295-5.
• Varichon, Anne (2000). Couleurs – pigments et teintures dans les mains des peuples. Seuil. ISBN 978-2-02-084697-4.
• Davies, Kevin M. (2004). Plant pigments and their manipulation. Wiley-Blackwell. p. 6. ISBN 978-1-4051-1737-1.
• Hendrickson, Robert (1999). Encyclopedia of Word and Phrase Origins. Facts on File. p. 6. ISBN 978-0-8160-3266-2.
• Jenkins, David, ed. (2003). The Cambridge History of Western Textiles. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-34107-3.
• Thompson, Daniel (1956). The Materials and Techniques of Medieval Painting. Dover Publications. ISBN 978-0-486-20327-0.
• Bomford, David (2000). A Closer Look – Colour. National Gallery Company, London. ISBN 978-1-85709-442-8.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Λεξιλογικός ορισμός του κόκκινο στο Βικιλεξικό
• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Red στο Wikimedia Commons