Εισβολή της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ (1975)

Εισβολή της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ; (Επιχείρηση Λότους)
	Μέρος του Ψυχρού Πολέμου στην Ασία
	Χάρτης του Ανατολικού Τιμόρ κατά την ινδονησιακή εισβολή Ινδονήσιοι στρατιώτες ποζάρουν στο Μπάτουγκειντ, Ανατολικό Τιμόρ με μια πορτογαλική σημαία, Νοέμβριος 1975
Χρονολογία	7 Δεκεμβρίου 1975, πριν 49 έτη
Τόπος	Ανατολικό Τιμόρ
Έκβαση	Νίκη της Ινδονησίας; Ινδονησιακή κατοχή του Ανατολικού Τιμόρ Γενοκτονία του Ανατολικού Τιμόρ; ;
Εδαφικές ; μεταβολές	Κατοχή του Ανατολικό Τιμόρ μέχρι το 1999 Το Ανατολικό Τιμόρ έγινε επαρχία της Ινδονησίας;
Αντιμαχόμενοι
Ινδονησία	Ανατολικό Τιμόρ
Δυνάμεις
35.000	20.000
Απολογισμός
1.000 νεκροί, τραυματίες ή αιχμάλωτοι	185.000+ νεκροί, τραυματίες ή αιχμάλωτοι (1974–1999) (συμπεριλαμβανομένων αμάχων)

Η Εισβολή της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ, γνωστή στην Ινδονησία ως Επιχείρηση Λότους, ξεκίνησε στις 7 Δεκεμβρίου 1975 όταν ο ινδονησιακός στρατός εισέβαλε στο Ανατολικό Τιμόρ με το πρόσχημα του αντι-αποικισμού και του αντικομμουνισμού για να ανατρέψει το καθεστώς του Επαναστατικού Μετώπου για ένα Ανεξάρτητο Ανατολικό Τιμόρ (πορτογαλικά: Frente Revolucionária do Timor-Leste Independente, συντομογραφία Fretilin) της Επανάστασης των Γαριφάλων που είχε εμφανιστεί το 1974. ^[5] Η ανατροπή της λαϊκής και βραχύβιας κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Fretilin πυροδότησε μια βίαιη κατοχή ενός τετάρτου αιώνα στην οποία περίπου 100.000–180.000 στρατιώτες και πολίτες εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν ή πέθαναν από την πείνα. Η Επιτροπή Υποδοχής, Αλήθειας και Συμφιλίωσης στο Ανατολικό Τιμόρ τεκμηρίωσε μια ελάχιστη εκτίμηση 102.000 θανάτων που σχετίζονται με συγκρούσεις στο Ανατολικό Τιμόρ καθ' όλη την περίοδο από το 1974 έως το 1999, συμπεριλαμβανομένων 18.600 βίαιων δολοφονιών και 84.200 θανάτων από ασθένειες και πείνα. Οι ινδονησιακές δυνάμεις και οι συνεργάτες τους μαζί ευθύνονται για το 70% των δολοφονιών. ^[6] ^[7]

Κατά τους πρώτους μήνες της κατοχής, ο ινδονησιακός στρατός αντιμετώπισε σκληρή αντίσταση εξέγερσης στο ορεινό εσωτερικό του νησιού, αλλά από το 1977 έως το 1978, ο στρατός προμηθεύτηκε νέα προηγμένα όπλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, για να καταστρέψει το πλαίσιο του Fretilin. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες του αιώνα σημειώθηκαν συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των ομάδων της Ινδονησίας και του Ανατολικού Τιμόρ σχετικά με το καθεστώς του Ανατολικού Τιμόρ, ^[8] μέχρι το 1999, όταν η πλειοψηφία των κατοίκων του Ανατολικών Τιμόρ ψήφισε συντριπτικά υπέρ της ανεξαρτησίας (η εναλλακτική επιλογή είναι η «ειδική αυτονομία» παραμένοντας μέρος της Ινδονησίας). Μετά από άλλα δυόμισι χρόνια μετάβασης υπό την αιγίδα τριών διαφορετικών αποστολών των Ηνωμένων Εθνών, το Ανατολικό Τιμόρ απέκτησε την ανεξαρτησία του στις 20 Μαΐου 2002.

Υπόβαθρο

Το Ανατολικό Τιμόρ οφείλει την εδαφική του ιδιαιτερότητα από το υπόλοιπο Τιμόρ, και το ινδονησιακό αρχιπέλαγος στο σύνολό του, στο ότι αποικίστηκε από τους Πορτογάλους και όχι από τους Ολλανδούς. Μια συμφωνία που χώριζε το νησί μεταξύ των δύο δυνάμεων υπογράφηκε το 1915. Η αποικιακή κυριαρχία αντικαταστάθηκε από τους Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, των οποίων η κατοχή προκάλεσε ένα κίνημα αντίστασης που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 60.000 ανθρώπων, το 13% του πληθυσμού εκείνη την εποχή. Μετά τον πόλεμο, οι Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες εξασφάλισαν την ανεξαρτησία τους καθώς η Δημοκρατία της Ινδονησίας και οι Πορτογάλοι, εν τω μεταξύ, αποκατέστησαν τον έλεγχο του Ανατολικού Τιμόρ.

Παραπομπές

↑ «INDONESIA INVADES». HISTORY OF EAST TIMOR. SOLIDAMOR. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2006.
↑ Power Kills R.J. Rummel
↑ Eckhardt, William, in World Military and Social Expenditures 1987–88 (12th ed., 1987) by Ruth Leger Sivard.
↑ „Chega!“-Report of Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor
↑ Dennis B. Klein (18 Απριλίου 2018). Societies Emerging from Conflict: The Aftermath of Atrocity. Cambridge Scholars Publishing. σελίδες 156–. ISBN 978-1-5275-1041-8.
↑ «Conflict-Related Deaths in Timor-Leste 1974–1999: The Findings of the CAVR Report Chega!» (PDF). Final Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR). Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2016.
↑ «Unlawful Killings and Enforced Disappearances» (PDF). Final Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR). σελ. 6. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2016.
↑ Fernandes, Clinton (2021). «Indonesia's war against East Timor: how it ended». Small Wars & Insurgencies 32 (6): 867–886. doi:10.1080/09592318.2021.1911103. ISSN 0959-2318. https://doi.org/10.1080/09592318.2021.1911103.

[falintil75-1] «INDONESIA INVADES». HISTORY OF EAST TIMOR. SOLIDAMOR. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2006.

[2] Power Kills R.J. Rummel

[3] Eckhardt, William, in World Military and Social Expenditures 1987–88 (12th ed., 1987) by Ruth Leger Sivard.

[4] „Chega!“-Report of Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor

[Klein2018-5] Dennis B. Klein (18 Απριλίου 2018). Societies Emerging from Conflict: The Aftermath of Atrocity. Cambridge Scholars Publishing. σελίδες 156–. ISBN 978-1-5275-1041-8.

[6] «Conflict-Related Deaths in Timor-Leste 1974–1999: The Findings of the CAVR Report Chega!» (PDF). Final Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR). Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2016.

[7] «Unlawful Killings and Enforced Disappearances» (PDF). Final Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation in East Timor (CAVR). σελ. 6. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2016.

[8] Fernandes, Clinton (2021). «Indonesia's war against East Timor: how it ended». Small Wars & Insurgencies 32 (6): 867–886. doi:10.1080/09592318.2021.1911103. ISSN 0959-2318. https://doi.org/10.1080/09592318.2021.1911103.

[5]

[6]

[7]

[1]

[2]

[3]

[4]

[8]